จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1876

“เทพสวรรค์!”

แม้ว่าจะสามารถโชคดีรอดหายนะมาได้แต่เหล่าพวกจีคังทั้งหลายก็ไม่อาจจะดีใจได้แม้แต่น้อย

เพราะการปรากฏตัวอันไม่คาดฝันของเทพสวรรค์เผ่าปีศาจนี้มันทำให้แผนการใดๆ ของพวกเขาล่มไม่เป็นท่า

พวกเขาทั้งหลายนั้นคิดว่าเมื่อเป็นเทพสวรรค์เหมือนๆ กัน สมบัติของจอมเทพนิรันดร์มันก็คงไม่น่าดึงดูดสำหรับเทพสวรรค์คนอื่นๆ นัก

สถานที่แห่งนี้มันเต็มเปี่ยมไปด้วยอันตราย ผลประโยชน์ที่ได้กลับออกไปมันอาจจะไม่คุ้มเสีย

เรื่องเช่นนี้มันเป็นเหมือนการขี่ช้างจับตั๊กแตนสำหรับเหล่าเทพสวรรค์คนอื่นๆ

เพราะฉะนั้นมันจึงไม่มีใครคาดคิดว่าเทพสวรรค์จะปรากฏตัวออกมาเช่นนี้

แต่ตอนนี้สองเทพสวรรค์กลับปรากฏตัวออกมาพร้อมๆ กัน

เมื่อผีเทพสวรรค์ขวังต้าวได้เห็นเทพสวรรค์เผ่าปีศาจทั้งสองเขาก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึมออกมา

“ผีเทพสวรรค์ขวังต้าวเรอะ? หินรุ้งเจ็ดสีนั้นเป็นของเราทั้งสอง เจ้าคงไม่มีอะไรจะโต้แย้งอีกแล้วใช่หรือไม่?” เทพสวรรค์เผ่าปีศาจร้องบอก

แต่ผีเทพสวรรค์ขวังต้าวกลับประกาศกร้าว “หินรุ้งเจ็ดสีนั้นมีเพียงแค่ผู้สืบทอดของจอมเทพนิรันดร์เท่านั้นที่จะได้รับมันไป! หากพวกเจ้าอยากได้ก็ต้องกำจัดข้าลงเสียก่อน!”

นั่นทำให้เทพสวรรค์เผ่าปีศาจทั้งสองหัวเราะขึ้น “เช่นนั้นก็คงไม่มีทางเลือก อายเมิงมาจัดการมันลงพร้อมๆ กันเถอะ”

เมื่อเทพสวรรค์ทั้งสองขยับร่างมิติรอบข้างก็เกิดสั่นสะเทือนขึ้นทันที

‘ปัง!’

‘ปัง!’

‘ปัง!’

ผีเทพสวรรค์ขวังต้าวเองก็ไม่คิดเกรงกลัวแม้แต่น้อย เขารับมือกับเทพสวรรค์ทั้งสองได้อย่างไม่เป็นด้อยกว่า

และแน่นอนว่าการปะทะกันของเทพสวรรค์เช่นนี้มันย่อมทำให้มิติเริ่มแตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆ

เหล่านภาสวรรค์ที่อ่อนแอนั้นต่างถูกกระแสลมที่พัดออกมาทำลายจนสิ้นซาก

แล้วมีหรือที่พวกจีคังทั้งหลายจะยังคงอยู่เฉยได้? พวกเขาทั้งหลายต่างวิ่งหนีกันไปคนละทิศละทาง

ตอนนี้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์กำลังค่อยๆ แตกสลายลง รอยแตกที่เกิดขึ้นมาก็ค่อยๆ แผ่เป็นแสงกว้างมากขึ้นและมากขึ้น

ตอนนี้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์กำลังเข้าสู่หายนะอย่างเต็มรูปแบบ!

ไกลออกไปจิตใจของเย่หยวนนั้นเหมือนมีเลือดหลั่งไหลออกมา

หญ้าทุกต้น ชีวิตทุกสิ่งบนดินแดนศักดิ์สิทธิ์นี้ เขาสามารถสัมผัสถึงมันได้

และสภาพของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ในตอนนี้ ทั้งภูเขาแม่น้ำกำลังล่มสลาย สายเลือดหลั่งไหลดั่งธารน้ำ

มิติย่อยหลายต่อหลายแห่งต่างกำลังแตกสลายลงไปด้วยพลังของการปะทะที่แสนรุนแรงนี้

“ข้าจะให้พวกมันสู้กันต่อไปไม่ได้!”

เย่หยวนกัดฟันแน่นพร้อมพุ่งร่างออกไปกลางดงศึก

ตอนนี้เทพสวรรค์ทั้งสามกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดทำให้ไม่มีใครสามารถเข้าไปในถ้ำได้อีกเลย

แต่จู่ๆ เงาร่างหนึ่งที่ปรากฏออกมานี้มันก็ทำให้ทุกผู้คนตื่นตะลึง

จีคังหรี่ตามองด้วยความตื่นตกใจ “นั่นมันเย่หยวน! ไอ้เจ้าเด็กคนนี้มันรนหาที่ตายหรืออย่างไร? พวกเขานั้นคือเทพสวรรค์เชียวนะ!”

“หึ มดปลวกที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง คงอยากได้หินรุ้งเจ็ดสีมาก ตายเสียเถอะ!”

อายเมิงหัวเราะเย้ยและต่อยหมัดหนึ่งออกมาด้วยคลื่นพลังสีดำสนิทพุ่งเข้าใส่เย่หยวนอย่างฉับพลัน

เย่หยวนรู้สึกราวกับว่าวันสิ้นโลกได้มาอยู่ตรงหน้า พลังอันรุนแรงนี้มันแทบจะทำให้ร่างของเขาแตกสลายออกเป็นชิ้นๆ ทั้งที่ยังไม่ได้ปะทะ

เทพสวรรค์ช่างแข็งแกร่ง!

“ธงศึกดาวฤกษ์! มิติลายพระเจ้า!”

เย่หยวนร้องตะโกนบอกพร้อมปล่อยพลังเต๋าสวรรค์ใส่ธงศึกดาวฤกษ์อย่างบ้าคลั่ง

พร้อมๆ กันนั้นเขาก็ได้เปิดมิติลายพระเจ้าขึ้น!

ดวงตาทั้งสองของเย่หยวนนั้นเย็นเยียบราวน้ำแข็ง ไม่หลงเหลืออารมณ์ใดๆ อยู่อีก

พลังของธงศึกดาวฤกษ์นั้นมันมากพอจะชนะเทพถ่องแท้ได้ทั้งสิ้น แต่เมื่อต้องมาเจอเทพสวรรค์เช่นนี้มันคงเป็นเรื่องที่เกินตัวไปหน่อย

แต่เย่หยวนนั้นเป็นได้แค่มดปลวกในสายตาของอายเมิง ทำให้เขาไม่ได้ใส่ใจจะโจมตีอย่างสุดตัว

ตอนนี้สติความรับรู้ส่วนมากของอายเมิงนั้นกำลังจดจ่ออยู่กับผีเทพสวรรค์ขวังต้าว

ทำให้หมัดนี้มันมิใช่พลังทั้งหมดที่เขามี

‘ปัง!’

พลังงานสีดำสนิทนั้นพุ่งผ่านธงศึกดาวฤกษ์มาได้และพุ่งเข้าปะทะกับมิติลายพระเจ้าอย่างแรง

ทำให้ลายสีฟ้านับไม่ถ้วนนั้นต้องแตกสลายตัวออกจากกันไป

ร่างของเย่หยวนถูกหมัดนี้ซัดกระเด็นออกจากมิติลายพระเจ้าในทันที

‘อึก!’