จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1902

แสงอันเย็นเยือกวิ่งผ่านไปพร้อมเลือดที่สาดกระเซ็น

ตอนนี้ลำคอของหนึ่งในยอดผู้พิทักษ์ถูกเปิดเป็นแผลกว้างพร้อมเลือดที่ไหนออกมาอย่างไม่มีหยุด

ดูท่าแล้วเขาคงไม่อาจรอดชีวิตไปได้อีกแล้ว

แค่ดาบเดียวนี้มันกลับทะลวงปราการของสี่ยอดผู้พิทักษ์ลงได้

ภายในดงปิตินั้นถูกความเงียบงันเข้ากลืนกิน สายตาของทุกผู้คนต่างจับจ้องไปยังเงาร่างนั้น

เด็กคนนี้เหตุใดจึงแข็งแกร่งได้ปานนี้?

ยังเป็นแค่หนุ่มน้อยแต่กลับมีพลังฝีมือที่เหนือล้ำ ทำไมคนระดับนี้จึงไม่เคยมีชื่อเสียงมาก่อนเลยในเมืองหลวงจักรพรรดิเก้ามั่นกัน?

แค่ดาบเดียวก็สังหารหนึ่งในสี่ยอดผู้พิทักษ์ลงได้ พลังระดับนี้มันควรถูกยกย่องให้เป็นหนึ่งในยอดคนของรุ่นหนุ่มสาวในเมืองจักรพรรดิเก้ามั่นแล้ว

ต่อให้เป็นหรงซีเยว่แห่งหอยอดดอกก็คงไม่มีทางเก่งกาจได้ปานนี้หรอกใช่ไหม?

แล้วเจ้าเด็กคนนี้มันมาจากที่ใดกัน?

“ไสหัวไป!”

เย่หยวนเปิดปากพูดขึ้นพร้อมก้าวเท้าออกไปด้านหน้า

นั้นทำให้คนทั้งสามตรงหน้าต้องสั่นเทาร่างถอยไปด้านหลังอย่างไม่อาจควบคุมได้

คนทั้งสามนั้นถอยหลังไปอย่างไม่อาจห้ามตัวเองได้จนเกือบถึงหน้าประตูของดงปิติแล้วเรียบร้อย

พวกเขาถอยหลังจนไม่อาจที่จะถอยได้แล้ว!

ถอยไปมากกว่านี้เย่หยวนก็คงได้เดินออกดงปิติไป

ถึงเวลานั้นเมื่อไม่มีค่ายกลคุ้มกันแล้วมันคงยิ่งเป็นเรื่องยากเย็นที่จะหยุดเย่หยวนไว้ได้

สีหน้าของคนทั้งสามเปลี่ยนสีไปมาก่อนจะหันไปมองหน้ากันด้วยสายตาสั่นๆ ด้วยท่าทางของผู้ที่ตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด

“ฆ่ามัน!”

ยอดผู้พิทักษ์ทั้งสามใช้พลังที่มีออกมาทั้งหมดทั้งสิ้นและพุ่งตัวออกไปด้านหน้าอีกครั้ง

“ดาบเก้าขั้วแสง!”

“ดาบกวางลมชาด!”

“ดาบวิญญาณอรุณ!”

…

แสงของดาบนี้ส่องสว่างจ้าภายในโถงโล่งๆ นี้เต็มเปี่ยมไปด้วยคลื่นดาบอันบ้าคลั่ง

และเย่หยวนก็ยืนอยู่ท่ามกลางความบ้าคลั่งนี้

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

ในวินาทีชั่วพริบตานี้คนทั้งสี่ได้แลกดาบกันไปนับไม่ถ้วน

เหล่าคนรอบๆ ต่างแทบลืมหายใจมองดูภาพตรงหน้าอย่างที่สายตาไม่อาจจับได้ทันว่าดาบของทั้งสี่คนนั้นปะทะกันไปมากเท่าใดแล้ว

พลังของสี่ยอดผู้พิทักษ์นั้นฝังลึกลงในจิตใจของลูกค้าทุกคนในที่แห่งนี้จนไม่มีใครกล้าที่จะก่อเรื่องใดๆ

แต่เย่หยวน นภาสวรรค์ห้าดาวคนนี้กลับสามารถต่อสู้กับคนทั้งสามนี้ได้อย่างไม่เสียเปรียบแม้แต่น้อย เรื่องนี้มันทำให้ทุกผู้คนตกตะลึงอย่างมาก

คนทั้งสามนี้คือนภาสวรรค์แปดดาว แต่ละคนนั้นมีพลังบ่มเพาะสูงกว่าเย่หยวนถึงสามดาว

แต่ตอนนี้พวกเขาทั้งสามนั้นกลับไม่อาจชิงความได้เปรียบมาได้แม้แต่น้อย

“ดาบตัดผ่ามิติ!”

ฉัวะ!

เมื่อแสงดาบนั้นปรากฏขึ้นคนทั้งหลายที่มองดูก็นิ่งงันไปทันที

นภาสวรรค์แปดดาวตายลง!

“นี่มัน… แข็งแกร่งจนเกินไปแล้ว!”

“ผสานแรวคิด! แนวคิดแห่งห้วงมิติ! นี่มันยอดอัจฉริยะไร้เปรียบชัดๆ!

“เจ้าเด็กคนนี้มันมาจากไหนกันแน่? คนเช่นนี้ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อนเลยในเมืองหลวงจักรพรรดิเก้ามั่นเรา!”

…

ในพริบตาเดียวสองจากสี่ยอดผู้พิทักษ์ก็ได้ตายตกลงไปทำให้ทุกผู้คนตื่นตกใจอย่างที่ไม่อาจจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้

และเพลงดาบที่เย่หยวนแสดงออกมานี้มันก็แสดงให้เห็นถึงความเข้าใจในแนวคิดอย่างสูงส่งจนมันกลายเป็นความงดงาม

ตอนนี้พวกเขาทั้งหลายได้รู้อย่างแท้จริงแล้วว่าเย่หยวนนั้นเก่งกาจ

ยอดผู้พิทักษ์อีกสองคนที่เหลือนั้นได้แต่มองดูเย่หยวนด้วยความหวาดกลัวสุดขั้วหัวใจ

ดาบเมื่อสักครู่นี้ไม่ว่าเย่หยวนจะฟันมันใส่ใครพวกเขาก็คงไม่อาจรับมันไว้ได้

เย่หยวนดึงตัวเจียงไห่ถังเดินออกไปยังประตูอีกครั้งหนึ่ง

แล้วมีหรือที่ทั้งสองคนจะยังกล้าไปขัดขวางใดๆ? ตอนนี้พวกเขาแหวกทางเปิดให้เย่หยวนเดินอย่างไม่รู้ตัว

สภาพของเจียงไห่ถังตอนนี้เหมือนคนเสียสติ แค่ระยะทางไม่กี่ช่วงเท้าที่เดินออกมานี้มันทำให้นางรู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังฝันไป

นางนั้นเดินตามเย่หยวนออกมาอย่างว่าง่ายจนถึงหน้าประตูทางออก

ที่ด้านหน้านี้คือประตูทางออกจากดงปิติ แค่ไม่กี่ก้าวเท่านั้น

แต่จู่ๆ ช่องว่างมิติตรงหน้านั้นก็แตกแยกออกมาเผยให้เห็นเงาร่างหนึ่ง