จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1919

“ออกมาแล้ว! เด็กคนนี้มันออกมาแล้ว!”

“เวลาผ่านไปแค่ไหนกันเชียวมันหลอมเสร็จแล้วอย่างนั้นหรือ?”

“หลอมกับพ่อเจ้าสิ! ดูอย่างไรก็พลาดแน่ๆ! เวลาเพียงแค่นี้มีหรือที่จะหลอมโอสถศักดิ์สิทธิ์ความยากเก้าได้?”

…

เมื่อเย่หยวนเดินออกมามันย่อมสร้างความแตกตื่นอย่างมากมาย

เพราะเขานั้นออกมาอย่างรวดเร็วด้วยเวลาไม่ถึงสี่ชั่วโมงดี

ให้พูดตามหลักการแล้วยิ่งเป็นโอสถที่ความยากสูงมันก็ยิ่งต้องใช้เวลาในการหลอมมากเท่านั้น

โอสถฟื้นหทัยหยกประณีต โอสถระดับนี้นั้นมันย่อมต้องกินเวลานานโข

ต่อให้เป็นปรมาจารย์อย่างเซินชางก็ยังต้องใช้เวลาราวแปดถึงสิบชั่วโมง หากเป็นคนทั่วไปแล้วคงกินเวลาสิบสองถึงสิบสี่ชั่วโมงเสียด้วยซ้ำ

แต่เย่หยวนแค่เดินเข้าห้องหลอมไปและกลับออกมาในเวลาไม่ถึงสี่ชั่วโมง เขาจะไปหลอมอะไรได้?

เขาคิดว่าโอสถศักดิ์สิทธิ์ความยากเก้านั้นมันเป็นผักข้างทางหรือที่จะหลอมอย่างไรก็ได้?

กับเหล่าคนสอดรู้ทั้งหลายนี้เย่หยวนย่อมไม่คิดจะไปเสียเวลาอธิบายใดๆ ด้วย

เขานั้นเดินผ่านฝูงชนมายังร้านของชายวัยกลางคนผู้นั้นอีกครั้ง

เมื่อทุกคนเห็นเช่นนั้นพวกเขาก็ได้แต่แสดงสีหน้ามึนงงออกมา

เด็กคนนี้มันไปจริง?

ไปหาเรื่องใส่ตัว?

“หืม? เด็กคนนี้มันกลับมารวดเร็วนัก?” การที่มีกลุ่มคนกลุ่มใหญ่เดินกลับมาเช่นนี้มันย่อมทำให้เซินชางและเจ้าของร้านนั้นรับรู้ได้อย่างรวดเร็ว

หลังเย่หยวนจากไปทางเซินชางก็ยังคงพยายามต่อรองด้วยวิธีต่างๆ นาๆ แต่ทางเจ้าของร้านเองก็ไม่คิดจะยอมอ่อนข้อและยื่นข้อเสนอเด็ดขาดคือต้องมีโอสถฟื้นหทัยหยกประณีตขั้นเทวะมาวางตรงหน้าเท่านั้น

เมื่อได้เห็นเย่หยวนกลับมาเซินชางก็รีบกล่าวขึ้นทันที “เด็กน้อยเจ้ากล้ากลับมาจริงๆ! อย่าบอกนะว่าเจ้าหลอมโอสถฟื้นหทัยหยกประณีตขั้นเทวะสำเร็จได้ด้วยเวลาแค่นี้?”

เมื่อชายวัยกลางคนเจ้าของร้านเห็นเย่หยวนเขาก็เบิกตากว้างแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป

“เรื่องนั้นย่อมแน่นอน! ไม่เช่นนั้นแล้วผู้เยาว์จะกล้ากลับมาหาพวกท่านหรือ?” เย่หยวนยิ้มตอบ

พูดไปเย่หยวนก็หยิบขวดใบน้อยออกมาโยนให้แก่เจ้าของร้าน

เจ้าของร้านรับมันไปมองดูพร้อมใบหน้าที่เปลี่ยนสีไป

ไม่ใช่เพียงแค่เขา ตอนนี้ใบหน้าของเซินชางเองก็เริ่มจริงจังขึ้นมาเช่นกัน

เพราะขวดโอสถใบน้อยนี้แค่ผ่านหน้าพวกเขาทั้งหลายก็ได้กลิ่นของโอสถที่รุนแรง ทำให้คนทั้งหลายรู้สึกสดชื่นขึ้นทันที

ไม่ต้องบอกก็รู้ได้ว่าคุณภาพของโอสถนี้มันต้องไม่ธรรมดา

เจ้าของร้านรับขวดโอสถมาและปล่อยจิตของตนลงไปค้นดูภายในและนั่นมันยิ่งทำให้ใบหน้าของเขาแสดงความแตกตื่นออกมามากกว่าเก่า

จากนั้นหลังความแตกตื่นจากหายไปมันก็กลายเป็นความยินดีแทน

แค่มองภายนอกมันก็อย่างหนึ่ง เรื่องที่ว่ามันจะเป็นโอสถขั้นเทวะจริงหรือไม่นั้นย่อมต้องมีการทดสอบ

ทุกคนต่างหันมามองเจ้าของร้านเป็นตาเดียว สีหน้านี้ของเขาเป็นคำตอบที่ดีแก่ทุกผู้คนทำให้คนทั้งหลายแตกตื่นอย่างมาก

หรือว่าในขวดใบน้อยนี้มันจะมีโอสถฟื้นหทัยหยกประณีตขั้นเทวะอยู่จริง?

เย่หยวนมองดูเจ้าของร้านอย่างเงียบๆ ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ด้วยพลังฝีมือของเขาในตอนนี้การจะหลอมโอสถฟื้นหทัยหยกประณีตขั้นเทวะวิญญาณไพศาลนั้นมันง่ายแสนง่าย ไม่ต้องพูดถึงขั้นเทวะม่วงเลย

จู่ๆ เจ้าของร้านผู้นั้นก็ได้โยนกล่องกิเลนดินออกมาให้แก่เย่หยวน “กิเลนดินนี้เป็นของเจ้า! คุณภาพของโอสถนี้มันเหนือล้ำกว่าที่ข้าคาดคิดเสียอีก หากเจ้าอยากได้อะไรเพิ่มเติมก็บอกมาได้เลย”

คำพูดเดียวนี้ทำให้ทุกผู้คนตกตะลึง!

“ม-มันเป็นโอสถฟื้นหทัยหยกประณีตขั้นเทวะจริง?”

“ตาข้าต้องฝาดไปแน่! หรือว่าเจ้าเด็กคนนี้มันจะมีฝีมือด้านโอสถที่เหนือล้ำกว่าอาจารย์เซินชาง?”

…

อาจารย์เซินชางนั้นหยุดต่อรองอยู่ครึ่งวันแต่เจ้าของร้านนั้นกลับไม่คิดยอมอ่อนข้อ

แต่ตอนนี้กิเลนดินกลับถูกมอบให้เด็กหนุ่มคนนี้ไปง่ายๆ!