จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1931

ตอนนี้ทั้งเย่หยวนและยู่หยิงต่างทำราวกับว่าหวางเจียนนั้นไม่มีตัวตนใด

เย่หยวนนั้นไม่ได้คิดสร้างปัญหาให้ใครแต่เมื่อใครมาหาเรื่องเขาก็ย่อมไม่เกรงกลัว

เมื่อมีคนกล้ามาคิดรังแกเขาถึงหน้าประตู เขาก็ย่อมไม่กลัวจนหัวหด

“หึ ดูถูกแม้แต่ขั้นเกล็ดดำ ช่างเป็นคนที่โอหังเสียจริง! ข้าจะให้เจ้าได้รู้เองว่าขั้นเกล็ดดำนั้นเก่งกาจเพียงใด!” ยู่หยิงบอกด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย

เย่หยวนตอบกลับไป “เช่นนั้นหรือ? เช่นนั้นข้าคงต้องขอดูหน่อยแล้ว”

ที่ด้านล่างสังเวียนเหล่าคนทั้งหลายทั้งเจียงหยวนและคนรับใช้ของเขาต่างมองดูภาพนี้พร้อมหัวเราะเย้ยอยู่ในใจ

ยู่หยิงนั้นเก่งกาจเพียงใดเขาย่อมรู้ดี

ต่อให้เป็นโอสถความยากแปดเขาก็ยังสามารถหลอมมันไปจนถึงขั้นเทวะได้ถึงหนึ่งครั้ง

แม้ว่าเย่หยวนจะมีความสามารถที่ไม่น้อยแต่เมื่อไปถึงขั้นเกล็ดดำแล้วเขาก็ย่อมต้องพบกับขีดจำกัดของตัวเอง

“หึ สมแล้วจริงๆ ที่เป็นคนเช่นนี้ คนเช่นนี้มันย่อมไม่มีค่าใดจะให้อยู่ในศาลาโอสถสวรรค์อีกต่อไป!” เจียงหยวนบอกขึ้น

หลังจากที่เจียงหัวถูกทำร้ายในครั้งนั้นเขาคนนี้ก็ได้ไปหายู่หยิงเพื่อขอให้ยู่หยิงออกมาจัดการสั่งสอนเย่หยวนให้

ยู่หยิงเองก็เป็นคนที่รักในโถงวาโยขจีมาก ทั้งเจียงหยวนยังคอยดูแลเขามาอย่างดี คนทั้งสองย่อมมีสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้น

เจียงหยวนนั้นเล่าเรื่องราวไร้สาระทั้งหลายออกมาให้ยู่หยิงฟังจนทำให้เขาเดือดดาลออกมาหาเรื่องเย่หยวนในทันทีเช่นนี้

ตอนนี้ยู่หยิงรีดความอวดดีของเย่หยวนออกมา เมื่อมันเข้าสู่สายตาของเจียงหยวนเขาก็ยิ่งเชื่อในคำพูดของเจียงหัวไปใหญ่

เมื่อได้เห็นเย่หยวนรับคำท้า เจียงหัวก็ตื่นเต้นดีใจอย่างถึงที่สุด

“ท่านผู้นำตระกูล ข้าพูดผิดไหมเล่า? เจ้าเด็กคนนี้มันช่างอวดดีไม่สนใจใคร อย่าว่าแต่ข้าผู้ช่วยตัวน้อยๆ นี้เลย” เจียงหัวร้องบอกด้วยท่าทางเจ็บปวด

เจียงหยวนพยักหน้ารับ “เมื่อมันกล้าปีนขึ้นหัวเรามันก็ย่อมต้องรับผลกรรม! ข้าได้เตรียมการส่งคนไปดักรอมันไว้ที่นอกเมืองแล้ว ตราบเท่าที่เราไล่มันออกเมืองได้ มันย่อมจะต้องตายลงแน่!”

ในฐานะผู้อาวุโสแห่งโถงวาโยขจี เจียงหยวนย่อมไม่ใช่คนใจอ่อนใดๆ

การที่เย่หยวนทำร้ายผู้ช่วยของเขามันก็เหมือนเป็นการตบหน้าเขา มีหรือที่เขาจะทนทานได้?

ที่สำคัญเย่หยวนนั้นยังกล้าว่าดูถูกโถงวาโยขจีไปพร้อมๆ กับเขา

เจียงหัวนั้นตื่นเต้นดีใจอย่างมากเมื่อได้ยิน ไม่นึกไม่ฝันว่าทางผู้นำตระกูลของเขาจะทำการได้รอบคอบปานนี้

“ขอบพระคุณท่านผู้นำตระกูลที่ช่วยระบายความโกรธแค้นนี้!” เจียงหัวร้องบอก

ส่วนบนสังเวียนนั้นคนทั้งสองต่างพร้อมที่จะลงมือแข่งขัน การต่อสู้อันยิ่งใหญ่กำลังใกล้จะเริ่มขึ้นเต็มที

ก่อนหน้านี้มันไม่เคยจะมีนักหลอมโอสถสวรรค์จิตม่วงคนใดไปท้าทายนักหลอมโอสถสวรรค์เกล็ดดำมาก่อนเลย

เพราะความแตกต่างของทั้งสองนั้นมันยิ่งใหญ่อย่างที่ไม่อาจจะเทียบเคียงกันได้

แต่วันนี้เย่หยวน นักหลอมโอสถสวรรค์จิตม่วงคนนี้กลับกล้าท้าทายนักหลอมโอสถสวรรค์เกล็ดดำ

ที่สำคัญยู่หยิงคนนี้ยังเป็นยอดคนในหมู่นักหลอมโอสถสวรรค์เกล็ดดำด้วย

“เด็กน้อย เจ้าเบิกตาดูให้ดีว่ายอดฝีมืออาณาจักรเต๋านั้นแข็งแกร่งเพียงใด! เจ้ามันยังเร็วเกินไป! วันนี้ข้าจะสั่งสอนให้เจ้าไม่มีหน้าอยู่ในยอดเมืองหลวงจักรพรรดิอีกต่อไป!” ยู่หยิงร้องบอก

แท้จริงก่อนหน้านี้ทุกผู้คนต่างรู้ดีว่าเย่หยวนนั้นมีพลังฝีมือถึงขั้นเกล็ดดำแล้วแน่นอน

เพียงแค่ว่าแม้จะเป็นขั้นเกล็ดดำด้วยกันเองมันก็ยังมีความแตกต่างของพลังฝีมืออย่างสุดขั้ว

เหล่ายอดคนทั้งหลายนั้นขึ้นสู่อาณาจักรเต๋ามาได้นานปีและย่อมมีความสามารถอย่างที่คนทั้งหลายไม่อาจจินตนาการได้

กับจอมเทพโอสถแล้วอาณาจักรเต๋านั้นคือสุดยอดความรู้ที่แตกต่างจากคนทั่วไปคนล่ะโลก

เพียงแค่ว่ายู่หยิงไม่ได้รู้เลยว่าเย่หยวนเองก็ได้ขึ้นไปถึงอาณาจักรเต๋าขั้นสุดแล้ว

“เอาล่ะ เลิกพูดจาไร้สาระเสียที หากการพูดมันช่วยให้หลอมโอสถได้ ในมหาพิภพถงเทียนนี้มันก็คงมีนักหลอมโอสถอยู่มากมายแล้ว” เย่หยวนบอก

ยู่หยิงนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยใบหน้าดำเครียด “เจ้าเด็กปากดีคนนี้ ในการประลองโอสถนี้เจ้าจงระวังตัวให้ดี!”

เขาปล่อยพลังจิตอันมหาศาลออกมาทำให้ผู้คนทั้งหลายขนลุกชัน

แม้เข้าสู่การหลอมโอสถแล้วยู่หยิงก็ยังส่งความรู้สึกเกินจะทนทานได้ออกมาทำให้ผู้คนทั้งหลายต้องหน้าซีดลง

ไม่นานนักคลื่นพลังอันหนักหน่วงนั้นมันก็เริ่มเข้าไปในหม้อหลอม

‘ปัง!’

คลื่นพลังของยู่หยิงยิ่งรุนแรงขึ้นราวกับเสือร้ายที่พร้อมบุกทะลวงเข้าเขตแดนของเย่หยวน

ในสายตาของคนนอก เขาปล่อยพลังจิตออกมาจนกินพื้นที่แทบทั้งสังเวียนไม่ปล่อยให้เย่หยวนได้มีโอกาสรอดไป

ยู่หยิงผู้อยู่ในอาณาจักรเต๋าแน่นอนว่าพลังใดๆ ที่เขามีมันย่อมเหนือล้ำกว่าคู่ต่อสู้ที่เย่หยวนเคยได้พบเจอผ่านๆ มา

และแน่นอนว่าผลกระแทกจากคลื่นจิตของเขาเองก็เหนือล้ำกว่าคนอื่นๆ นับพันเท่า

ภายใต้พลังอันรุนแรงนี้ของยู่หยิง มันทำให้สถานการณ์ของเย่หยวนตอนนี้เหมือนตกที่นั่งลำบาก