จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2001

“นาง… นางกลัวสามารถบรรลุสำเร็จแนวคิดแห่งธาตุทั้งห้าได้ด้วยตัวเอง นี่มันเป็นไปได้อย่างไรกัน?”

“ธาตุทั้งห้า! นางบรรลุสำเร็จแนวคิดแห่งธาตุทั้งห้า! ความสามารถในการเรียนรู้เช่นนี้มัน… น่ากลัวยิ่งนัก!”

“ธาตุทั้งห้านั้นมันจะเกื้อหนุนขัดขวางซึ่งกันและกัน หากใช้ออกมาได้อย่างถูกต้องพอดีแล้วมันจะสามารถปล่อยพลังออกมาได้ไม่แพ้แนวคิดขั้นสูง! นางผู้นี้เก่งกาจเสียจริงๆ!”

…

ภายในเมืองตอนนี้เกิดเสียงร้องชื่นชมอย่างตกตะลึงขึ้นมากมาย

พวกเขาทั้งหลายนั้นย่อมจะไม่คิดไม่ฝันว่าบนโลกใบนี้มันจะยังมีใครที่สามารถบรรลุสำเร็จธาตุทั้งห้าพร้อมๆ กันได้อยู่

พรสวรรค์ในระดับนี้มันเหนือล้ำกว่าที่พวกเขาทั้งหลายจะคาดฝันถึง

เย่หยวนนั้นสามารถบรรลุสำเร็จแนวคิดแห่งห้วงมิติได้มันย่อมนับว่าเป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่งแล้ว แต่การบรรลุสำเร็จแนวคิดแห่งธาตุทั้งห้าพร้อมๆ กันได้นั้นมันไม่ได้เป็นเรื่องที่ง่ายดายกว่ากันเลย

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือธาตุทั้งห้านั้นมันได้รับการบ่มเพาะจนถึงระดับหก เป็นสิ่งที่เหนือล้ำกว่าที่จะคาดคิดได้มาก

ต่อให้เป็นตัวเย่หยวนเองเมื่อได้เห็นเช่นนี้ตัวเขาก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตื่นตะลึง

ตอนนี้เขาได้ทราบแล้วว่าไป๋ตงได้พ่ายแพ้ให้กับอะไร

หลู่ซือยีมองดูเย่หยวนด้วยสายตาเย็นเยือก “ตอนนี้เจ้ารู้หรือยังว่าข้านั้นมั่นใจในสิ่งใด? ข้ายอมรับว่าเจ้าเองนั้นก็มีพรสวรรค์ที่เหนือล้ำถึงขั้นสามารถฝึกฝนกายทองคำสัมบูรณ์ระดับหกมาได้ แต่สุดท้ายเมื่ออยู่ต่อหน้าข้ามันก็ไร้ความหมาย!”

นางผู้นี้มีความมั่นใจที่เหนือล้ำและยังมีพลังที่พอจะเสริมความมั่นใจนั้นได้

เย่หยวนนั้นตื่นตกใจอยู่ไม่น้อยเพราะตอนที่เขาเข้าไปในสนามรบเทพโบราณครั้งนี้เขาได้เห็นยอดอัจฉริยะมากมายหลายหลากจากทุกภูมิภาค

อย่างตัวโจวหยูผู้นั้นเองก็นับได้ว่าเป็นยอดของยอดอัจฉริยะในรุ่นเดียวกัน

แต่โจวหยูนั้นก็ยังไม่อาจเทียบเคียงใดๆ กับนางมารร้ายตรงหน้าเขานี้

เย่หยวนนั้นหยุดคิดไปพักหนึ่งก่อนจะกล่าวบอกหลู่ซือยีขึ้นอย่างเรียบเฉย “น่าเสียดายที่เจ้ายังไม่อาจผสานแนวคิดทั้งห้าเข้าด้วยกันได้”

เมื่อหลู่ซือยีได้ยินเช่นนั้นนางก็แทบจะสำลัก

เพราะนี่นับได้ว่าเป็นจุดที่ตัวนางกังวลมาตลอด ไม่นึกไม่ฝันว่าเย่หยวนจะหยิบมันขึ้นมาพูดอย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้

การสำเร็จแนวคิดแห่งธาตุทั้งห้าและการผสานแนวคิดแห่งธาตุทั้งห้านั้นมันเป็นสิ่งที่แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

ไม่ว่าจะอย่างไรแค่การผสานสองแนวคิดเข้าด้วยกันยังเป็นเรื่องแสนยากเย็น อย่าว่าแต่ห้าแนวคิดเลย

เรื่องราวเช่นนี้แค่คิดมันก็ทำให้ผู้คนขนลุกขนพองได้แล้ว

หลู่ซือยีจึงได้ตอบกลับมาอย่างรุนแรง “เจ้าคนโอหังอวดดี! จะปากเก่งก็ขอให้รับดาบห้าธาตุของข้านี้ได้ก่อนเถอะ!”

เย่หยวนนั้นได้แต่ส่ายหัวออกมาก่อนจะหรี่ตาตอบกลับไป “มิใช่แค่การป้องกันรับดาบของเจ้า ข้าเคยบอกไปแล้วว่าวันนี้พวกเจ้าทั้งสามต้องตาย! นั่นคือราคาคุณค่าชีวิตของเจียงหมิง”

หลู่ซือยีหัวเราะขึ้น “แค่ด้วยคนอย่างเจ้านี้?”

เย่หยวนพยักหน้ารับ “ด้วยคนอย่างข้านี่แหละ!”

พูดไปเย่หยวนก็หยิบดาบกระดูกออกมาและมันก็ย่อมจะเป็นสมบัติวิญญาณเทพสวรรค์ที่เทพสวรรค์ห่าวหยูเคยได้ยกมอบไว้ให้แก่เขานั่นเอง!

หลู่ซือยีย่อมจะต้องเบิกตากว้างมองดูดาบของเย่หยวนนั้นอย่างไม่คิดอยากเชื่อ

แท้จริงแล้วเจ้าเด็กคนนี้มันกลับมีสมบัติวิญญาณเทพสวรรค์ติดตัวถึงสองชิ้น!

สมบัติวิญญาณเทพสวรรค์ประเภทเครื่องป้องกันและยังมีสมบัติวิญญาณเทพสวรรค์ประเภทอาวุธ!

นี่มัน… สิบเมืองสันเขาใต้น้อยๆ มันจะเกิดยอดสัตว์ประหลาดเช่นนี้ขึ้นมาได้อย่างไร?

แต่ว่าเจ้าหมอนี่มันเป็นผู้บ่มเพาะร่างกายจนถึงกายทองคำสัมบูรณ์ระดับหกมิใช่หรือ? เหตุใดมันถึงคิดชักดาบออกมา?

หรือว่า… แท้จริงแล้วมันจะเป็นผู้บ่มเพาะขนาน?

ในวินาทีที่นางได้เห็นดาบกระดูกนั้นสีหน้าของหลู่ซือยีก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างเห็นได้ชัด

ความสงสัยมึนงงมันเกิดขึ้นมาเต็มหัวใจของนาง

วันนี้ผู้ตรวจการสิบเมืองสันเขาใต้ที่นางคิดไว้ว่าเขาเป็นได้เพียงคนเถื่อนนั้นมันได้นำพาความแปลกประหลาดใจมาให้แก่นางได้อย่างมากมาย

หลู่ซือยีนั้นกลับมาตั้งสติได้อย่างรวดเร็วก่อนจะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ยังเชื่อมั่นใจตนเอง “ข้าประมาทเจ้าไปจริงๆ แต่ทว่า… มันก็เปล่าประโยชน์! วิชาดาบห้าธาตุของข้านั้นมันไม่มีจุดอ่อน”

“เรอะ?”

เย่หยวนยิ้มออกมาด้วยสีหน้าดูถูกก่อนจะจับดาบมั่นและพุ่งตัวเข้าไปจนทำให้ภาพร่างของตัวเขาเบลอเลือนราง

นั่นทำให้หลู่ซือยีต้องเบิกตากว้างอีกครั้งด้วยความตื่นตะลึง

แนวคิดแห่งห้วงมิติ!

แต่ทว่าทางหลู่ซือยีเองก็ได้แต่ป้องกันเย่หยวนอย่างที่ไม่อาจจะหาช่องว่างตอบกลับใดๆ มาได้เช่นกัน

เมื่อสองยอดฝีมือได้ต่อสู้กันดังนี้มันจึงทำให้ฟ้าดินของเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์เกิดความปั่นป่วนขึ้นอย่างมากมายมันเป็นคลื่นพลังที่เหนือล้ำจนทำให้ผู้คนต้องตกตะลึง

“ไม่นึกเลยว่าเจ้าจะสามารถผสานแนวคิดแห่งดาบเข้ากับแนวคิดแห่งห้วงมิติได้ น่าเหลือเชื่อจริงๆ แต่ทว่ามันก็เปล่าประโยชน์ ธาตุทั้งห้าของข้าย่อมจะไม่ปล่อยให้เจ้าได้มีโอกาสชนะ” หลู่ซือยีพูดขึ้นด้วยท่าทางใจเย็น

แต่จู่ๆ เย่หยวนก็ชักดาบกลับไปและถอยหลังไปไกล

หลู่ซือยีมองดูเย่หยวนด้วยรอยยิ้มที่เย็นเยือก “หืม? เจ้ายอมแพ้แล้วหรือ? เช่นนั้นก็ถึงเวลาของข้าบ้าง!”

เย่หยวนมองดูหลู่ซือยีและตอบกลับไป “ไม่ต้องหรอก! ข้านั้นจะไม่มีโอกาสได้ลงมือใดๆ เพราะสุดท้ายพลังของธาตุทั้งห้ามันก็ทำได้แค่นี้ ตอนนี้มันถึงเวลาที่เจ้าจะต้องตายลงแล้ว!”

หลู่ซือยีนั้นตอบกลับมาด้วยใบหน้าแสนเย่อหยิ่ง “เจ้าโง่เง่า ยังไม่รู้อีกหรือว่าพลังฝีมือของตนมีเท่าไหร่? ข้านั้นเข้าใจถึงพลังของเจ้าอย่างถ่องแท้แล้ว ตอนนี้จงรับดาบของข้าไปเสีย!”

พูดจบหลู่ซือยีก็ได้ฟาดดาบออกมาพร้อมด้วยพลังแห่งธาตุทั้งห้าที่เกื้อหนุนกันอย่างเหนือล้ำจนเกิดคลื่นพลังที่น่าขนลุก

เย่หยวนนั้นเพียงแค่มองดูภาพตรงหน้าอย่างใจเย็นพร้อมค่อยๆ รวบรวมพลังกล้ามเนื้อจากทั้งร่างกาย

ความรู้สึกรวมเป็นหนึ่งนั้นมันได้ส่งเข้าไปถึงเจ้าดาบกระดูกในมือของเขา

เจ้าดาบกระดูกนี้มันไม่ธรรมดาอย่างมาก สำหรับตัวเย่หยวนแล้วมันนับได้ว่าเป็นอาวุธที่สุดแสนเข้ามือ

เว้นเสียแต่ว่าคลื่นพลังของตัวเย่หยวนในเวลานี้มันไม่ได้แข็งแกร่งรุนแรงเหมือนอย่างที่หลู่ซือยีกำลังมี

แต่จู่ๆ ตัวเขากลับเบิกตากว้างขึ้นพร้อมแทงดาบออกมาด้วยท่าทางแสนธรรมดา

“ดาบสลักกลวง!”

แม้ว่ามันจะเป็นดาบสลักกลวงดาบเดิมแต่ท่าทางที่เขาแทงดาบออกมานี้มันกลับดูคล้ายกับดาบที่สามของเทพสวรรค์ห่าวหยู

เพียงแค่ว่าตอนนี้เย่หยวนเองก็ยังไม่อาจเลียนแบบการใช้ดาบในระดับนั้นได้

ยิ่งดาบนี้พลังที่น่าหวาดกลัวเท่าใดมันก็ยิ่งเป็นการยากที่จะควบคุม

ดาบสลักกลวงของเย่หยวนดาบนี้มันมีพลังที่รุนแรงจนเกินมือของเขาไปมาก

มันจึงทำให้ตอนนี้เจ้าดาบสลักกลวงที่ดูแสนธรรมดาของเย่หยวนนี้กำลังพุ่งเข้าไปปะทะกับดาบห้าธาตุของหลู่ซือยีที่หมุนวนมาด้วยคลื่นพลังมหาศาล

………………..