จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2007

“หอมร้อยลี้…”

หยูเหวินเฟิงที่ได้ยินถึงกับนั่งเงียบไปทันที ชื่อที่สวยงามเช่นนั้นมันกลับฆ่าสังหารผู้คนเป็นผักปลา!

นี่มัน… คือพลังของผู้อาวุโสใหญ่แห่งศาลาโอสถสวรรค์อย่างนั้นหรือ?

ผู้คนนั้นยอมท้าทายสามพันยอดฝีมือดีกว่าจะลบหลู่ผู้ใช้พิษ!

คำพูดนี้มันโผล่ขึ้นมาในสมองของหยูเหวินเฟิงทันที

คำกล่าวนี้มันเป็นคำสอนที่แพร่หลายในมหาพิภพถงเทียน แต่ในความเป็นจริงมันเป็นสิ่งที่มีมานานจนไม่อาจจะตามสืบหาต้นตอของมันได้เสียแล้ว

ความหมายของมันนั้นก็แสนจะเรียบง่าย ก็คือผู้คนนั้นยอมที่จะสร้างเป็นศัตรูกับยอดฝีมือสามพันคน ดีกว่าต้องไปท้าทายยอดผู้ใช้พิษคนหนึ่ง!

แค่นี้มันก็แสดงให้เห็นถึงความน่าหวาดกลัวของผู้ใช้พิษแล้ว!

เต๋าพิษนั้นมันเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งในเต๋าโอสถ

และจอมเทพโอสถที่เก่งกาจนั้นไม่ค่อยคิดจะเสียเวลาไปกับการศึกษามันมากมายนัก

ผู้ใช้พิษนั้นมันเป็นนามที่สุดแสนน่าหวาดกลัวจนทำให้ไม่มีใครกล้าหาญพอจะไปท้าทายพวกเขา

ยอดคนที่ศึกษาวิชาพิษนั้นมักจะเป็นคนโหดเหี้ยมอำมหิตจิตใจเย็นชา ทำการใดๆ ไม่คิดมีเมตตา

ว่ากันว่าครั้งหนึ่งมันเคยมีผู้ใช้พิษระดับเจ็ดดาววางยาทั้งยอดเมืองหลวงจักรพรรดิจนทำให้ผู้คนทั้งหลายตายสิ้นไม่มีใครหลุดรอดออกมา

ในสายตาของหลู่เหยียนนั้นเย่หยวนคงเป็นแค่ยอดอัจฉริยะที่ฆ่าสังหารหลู่ซือยีลงได้

แต่เขานั้นไม่ได้นึกถึงเลยว่าเย่หยวนนั้นเป็นถึงยอดนักหลอมโอสถที่เก่งกาจจนทำให้ผู้คนหวาดกลัว!

เต๋าโอสถของเย่หยวนนั้นมันลึกซึ้งจนเกินต้นกำเนิดไปแล้ว แน่นอนว่าความเข้าใจในเต๋าพิษของเขาเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเต๋าโอสถของเขาเลย

เพียงแค่ว่าเย่หยวนนั้นไม่ชอบการใช้พิษสักเท่าไหร่ ชาวโลกจึงไม่ได้รับรู้

แต่วันนี้โลกทั้งใบต้องตกตะลึง!

หอมร้อยลี้นี้เป็นพิษที่เย่หยวนสร้างขึ้นมาเอง ต่อให้เป็นเทพถ่องแท้เก้าดาวแต่หากโดนเข้าไปมันก็มีโอกาสจะรอดเพียงหนึ่งในสิบ

แต่ว่าการจะวางยาพิษเทพถ่องแท้เก้าดาวนั้นมันพูดง่ายแต่ทำยาก

เพราะตราบเท่าที่ยอดฝีมือเทพถ่องแท้คิดปล่อยพลังปราณเทวะป้องกันพร้อมพลังโลกของตนออกมาแล้วพวกเขาก็ย่อมจะสามารถป้องกันพิษใดๆ ทั้งหลายได้

เพราะฉะนั้นเย่หยวนจึงได้ใช้แนวคิดแห่งห้วงมิติช่วยในการวางค่ายกลพิษไว้ในช่องว่างมิติ

ภายในค่ายกลพิษนี้มันผสานไปด้วยวารีกำเนิดกัดเซาะ

ตราบเท่าที่คนทั้งหลายเข้ามาในขอบเขตของค่ายกลนี้พิษหอมร้อยลี้ก็จะสามารถแทรกผ่านพลังโลกใดๆ ของพวกเขาไปได้ด้วยวารีกำเนิดกัดเซาะจนทำให้พวกเขาทั้งหลายต้องถูกกับพิษเข้า

และมหาค่ายกลนี้มันเป็นสิ่งที่เย่หยวนตั้งใจวางไว้เพื่อจะจัดการกับเทพถ่องแท้โดยเฉพาะ

เหล่านภาสวรรค์ทั้งหลายนั้นเป็นเพียงคนนอกที่เข้ามาติดกับด้วย

พื้นที่ของค่ายกลที่เย่หยวนวางไว้นั้นมันไม่นับว่ากว้างใหญ่มากมายทำให้เหล่านภาสวรรค์ทั้งหลายพอที่จะหลบรอดออกไปได้

เพียงแค่ว่าในตอนนี้แม้พวกเขาจะรอดออกมาความหวาดกลัวที่มีในหัวใจมันก็ไม่ได้เบาบางกว่าผู้ที่ติดอยู่ภายในเลย

“น่า… น่ากลัวยิ่ง! เทพถ่องแท้นับพันๆ นั้นตอนนี้กว่าเจ็ดในสิบต้องตายลงไปในพริบตา! เจ็ดในสิบเลยนะ!”

“เทพสวรรค์หลู่เหยียนไปท้าทายตัวตนระดับใดไว้กันแน่?!”

“อาจารย์เย่นั้นมีชื่อเสียงด้านโอสถเหนือล้ำคอยช่วยเหลือผู้คนไว้อย่างนับไม่ถ้วน ไม่มีใครนึกใครฝันว่าแท้จริงแล้วตัวเขาจะเป็นผู้ใช้พิษที่เหนือล้ำไม่แพ้กัน!”

…

เมื่อได้เห็นเหล่าเทพถ่องแท้ทั้งหลายที่ยังคงดิ้นทุรนทุรายคนทั้งหลายก็ได้แต่มองด้วยร่างกายที่สั่นเทิ้ม

ภาพนี้มันจะติดตาพวกเขาไปทั้งชีวิต

เพราะมันน่าหวาดกลัวจนเกินไป!

“อ-อาจารย์เย่นั้นจำใจต้องทำ! เดิมทีตัวท่านก็ได้มาเตือนเราแล้ว เพียงแค่ว่า… เพียงแค่ว่าพวกเราไม่มีใครคิดจะฟัง!” จู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งร้องขึ้น

ตามมาด้วยความเงียบที่ทำให้ใจหาย!