จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2020

“ขอรับๆ นายท่าน พวกมันทั้งหลายนั้นมีตาหามีแววไม่ ไปทำให้นายท่านขุ่นเคืองใจ แต่ขอนายท่านโปรดอย่าไปสนใจพวกมันเลย เหรียญปรมาจารย์นี้มันมิใช่สิ่งที่คนต่ำต้อยอย่างพวกมันจะรู้จักได้” ฉินชงรีบร้องบอกอธิบายออกมา

ตำแหน่งของผู้ที่ถือครองเหรียญปรมาจารย์นั้นมันยิ่งใหญ่ปานใด? มีหรือที่คนเช่นนั้นจะยอมให้ใครมาลบหลู่ได้?

คนระดับนั้นสามารถที่จะตัดสินความเป็นความตายของเขาได้ด้วยคำพูดเพียงแค่คำเดียว

เพราะแม้ตัวของเขานั้นจะเป็นถึงเทพถ่องแท้เก้าดาวแต่ต่อหน้าเทพสวรรค์แล้วตัวเขามันก็เป็นได้แค่มดปลวกตัวหนึ่ง

เพราะแม้แต่เจ้าเมืองของเขาเองก็คงไม่คิดจะไปลบหลู่ผู้มีเหรียญปรมาจารย์เพราะตัวตนเทพถ่องแท้น้อยๆ อย่างเขา

แต่แน่นอนว่าการที่เย่หยวนนั้นมีเหรียญปรมาจารย์ติดตัวมันทำให้เขาตกตะลึงอย่างมาก มันเป็นเรื่องราวที่แม้แต่จะจินตนาการตามยังทำได้ยากยิ่ง

แต่สุดท้ายเหรียญปรมาจารย์มันก็ยังเป็นเหรียญปรมาจารย์ ฉินชงนั้นย่อมจะไม่สงสัยในอำนาจของมัน

ในแดนใต้นี้มีใครบ้างที่จะสามารถแย่งชิงเหรียญนี้ออกมาจากยอดคนทั้งเจ็ดได้?

เย่หยวนนั้นย่อมไม่มีกำลังใดๆ ไปต่อต้านคนทั้งเจ็ดนั้นโดยตรง แน่นอนว่าเรื่องลักขโมยมามันย่อมไม่มีทางเกิดขึ้น

ที่สำคัญเหรียญปรมาจารย์นี้หากถูกแย่งชิงมาแล้วมันจะไม่อาจใช้งานได้อีก!

เพราะฉะนั้นต่อให้ตอนนี้จิตใจของเขามันจะเปี่ยมไปด้วยความสงสัยอย่างเหนือล้นแต่ฉินชงก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรโดยพลการ

เย่หยวนนั้นตอบกลับมาพร้อมยกมือโบกปัด “ข้าก็แค่อยากเจ้าเมืองชั้นในแต่พวกมันทั้งหลายนี้กลับมาหาว่าข้าจะหลอกลวงผู้คนใดๆ เฮ้อ… ตอนนี้ข้าเข้าไปได้หรือยัง?”

ฉินชงรีบตอบกลับมาทันที “แน่นอนๆ! ตอนนี้ที่พักของเหล่าปรมาจารย์ทั้งหลายนั้นถูกจัดไว้แล้ว ข้าน้อยขออนุญาตนำทางให้ท่านเอง!”

เย่หยวนพยักหน้าและเดินตามเขาไป

หนิงซืออวี๋นั้นสะใจอย่างมากเมื่อได้เห็นสีหน้าของเจิ้งปู้ฉุนทั้งหลายในตอนนี้

“พวกเจ้าทั้งหลายมันไม่มีปัญญาแม้แต่จะรู้จักเหรียญปรมาจารย์แต่กลับมาอวดอ้างตน ข้าคงบอกได้แค่ว่าเจ้าทั้งหลายนั้นมันไร้ค่าสิ้นดี! พวกเจ้าว่ากล่าวนายของข้า แต่ไม่ได้รู้เลยว่าตัวตลกที่แท้จริงมันคือตนเอง! ระดับของพวกเจ้านั้นมันแตกต่างจากนายข้านัก!”

พูดจบหนิงซืออวี๋ก็วิ่งตามเย่หยวนไปทิ้งผู้คนทั้งหลายให้ยืนมึงงงอยู่ตรงนั้น

เจิ้งปู้ฉุนร้องขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อสายตา “นั่นคือเหรียญปรมาจารย์? นี่มัน… จะเป็นไปได้อย่างไร?”

ชายหนุ่มที่มาด้วยกันนั้นเองก็ทำสีหน้าราวกับได้เห็นผี “เทพถ่องแท้สามดาวเป็นปรมาจารย์? นี่มัน… มีอะไรผิดพลาดหรือไม่?”

…

ที่พักของเหล่าปรมาจารย์นั้นยิ่งใหญ่หรูหราตามคาดเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังวิญญาณอันเหลือล้น ตั้งอยู่ในตำแหน่งที่สุดแสนจะงดงาม

เรือนพักนั้นมันถูกสร้างขึ้นรอบๆ ทะเลสาบน้อยๆ ที่ตั้งอยู่ตรงกลาง

ฉินชงนั้นค่อยๆ เดินนำทางเย่หยวนมายังเรือนก่วมแดงซึ่งเป็นที่พักของเขา

เมื่อได้เห็นท่าทางของฉินชงที่เปิดปากคิดจะพูดแต่สุดท้ายก็หุบมันลงโดยไม่กล่าวอะไรเย่หยวนจึงได้พูดขึ้น “อยากถามอะไรก็ถามมาเถอะ ทำไมชายร่างใหญ่กำยำอย่างเจ้าต้องมาทำตัวราวกับเป็นสาวน้อยแรกรุ่นด้วย?”

ฉินชงที่ได้ยินจึงต้องยิ้มขึ้นมากลบเกลื่อน “ข้าแค่สงสัยว่าอาจารย์เย่นั้นได้เหรียญมาจากเจ้าเมืองท่านใด?”

ฉินชงนั้นย่อมรู้จักหน้าเทพสวรรค์ทั้งเจ็ดผู้ครองดินแดนศักดิ์สิทธิ์ดีและเย่หยวนก็ย่อมมิใช่หนึ่งในเจ็ดคนนั้น เช่นนั้นแล้วเขาก็คงได้รับเหรียญนี้มาจากเทพสวรรค์ทั้งเจ็ดนั้นอย่างแน่นอน

เย่หยวนจึงตอบกลับไป “เย่ผู้นี้ถูกเทพสวรรค์เปียวหยูเชิญมา”

ฉินชงที่ได้ยินเช่นนั้นจึงเบิกตาขึ้นกว้าง “เทพสวรรค์เปียวหยู?”

เย่หยวนที่เห็นท่าทางเช่นนั้นจึงถามขึ้น “ทำไมเล่า? มีอะไรหรือ?”

ฉินชงรีบตอบกลับมาทันทีด้วยใบหน้ายิ้มๆ “ไม่มีอะไรขอรับ”

แม้ว่าตัวเขานั้นจะมีนิสัยเลือดร้อนแต่เขาเองก็ไม่ได้เป็นคนไม่รู้จักการวางตัว เพียงแค่ว่าเหรียญปรมาจารย์ในมือของเย่หยวนนี้มันทำให้เขาตกตะลึงมากจนเกินไป

เย่หยวนขมวดคิ้วแน่นถามขึ้นอีกครั้ง “เจ้าคิดว่าข้านั้นยังเด็กถูกหลอกได้ง่ายปานนั้น?”

ฉินชงที่ได้ยินก็หน้าถอดสีไปทันทีก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มแห้งๆ “จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร? ก่อนๆ มาเทพสวรรค์เปียวหยูนั้นจะเชิญเทพสวรรค์ซืออี้แห่งหอมหาสมบัติมาเสมอ ไม่นึกว่า… ครั้งนี้เขากลับจะไปชวนอาจารย์เย่มาแทน?”

เย่หยวนที่ได้ยินเช่นนั้นก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา

เดิมทีเขานั้นย่อมคิดตอบตกลงเทพสวรรค์เปียวหยูไม่อย่างไม่คิดอะไรมากมายจนลืมไปว่ามันต้องมีเรื่องเช่นนี้อยู่

ในเมื่อเจ้าเมืองแต่ละคนนั้นมีเหรียญอีกคนละเหรียญมันก็ย่อมจะมีตัวตนผู้คนที่เคยได้รับเหรียญนั้นในงานครั้งก่อนๆ!

ตอนนี้เมื่อเหรียญนี้มันมาตกอยู่ในมือเขา มันจะไม่เป็นการล่วงเกินปรมาจารย์ท่านอื่นไปหรือ?

คิดมาได้ถึงตรงนี้เย่หยวนก็อดรู้สึกปวดหัวตุบๆ ขึ้นมาไม่ได้

เทพสวรรค์เปียวหยูนั้นได้มอบตำแหน่งที่สูงส่งนี้มาให้ แต่เทพสวรรค์เปียวหยูก็ได้โยนกองไฟมาพร้อมๆ กับตำแหน่งนี้เช่นกัน