จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2052

“นี่มัน… เป็นไปได้อย่างไร?”

เทพสวรรค์ออหยุนนั้นได้แต่เบิกตากว้างอย่างตื่นตะลึงกับภาพตรงหน้า มองดูเย่หยวนที่อยู่เป็นศูนย์กลางของพายุคลั่งนี้อย่างไม่อยากเชื่อสายตา

เรื่องราวเช่นนี้มันจะเกิดขึ้นได้อย่างไร!

เย่หยวนนั้นกำลังจะบรรลุ?

มีหรือที่จะมีผู้คนสามารถอยู่รอดปลอดภัยในทะเลแห่งแนวคิดได้ถึงสิบปี?

สภาพของเย่หยวนในเวลานี้มันเปี่ยมไปด้วยคลื่นพลังจนถึงที่สุด พลังชีวิตของเขาพุ่งทะยาน ยังจะมีเศษเสี้ยวใดที่เหมือนคนใกล้ตายอีกเล่า?

สิบปีผ่านไป เวลานี้คนที่ยังเหลืออยู่รอบจัตุรัสพึงสวรรค์เพื่อรอคอยการตื่นของเย่หยวนจึงมีไม่มากนักแล้ว แต่หลินตงก็ยังเป็นหนึ่งในคนทั้งหลายนั้น

เมื่อได้เห็นภาพอันแสนมหัศจรรย์ตรงหน้านี้หลินตงก็ถึงขั้นหัวเราะลั่นออกมาด้วยร่างที่สั่นสะท้าน

“ฮ่าๆ! ปรมาจารย์เย่ยังไม่ตาย! เขายังไม่ตายจริงๆ! ข้าคิดอยู่แล้วว่าเขาย่อมไม่ตาย! ไม่ตายหรอก!” หลินตงหัวเราะลั่นพร้อมพูดพร่ำราวคนเสียสติ

เวลาสิบปีมานี้จิตใจของเขาย่อมจะดำดิ่งลงสู่ห้วงลึกจนแทบไม่อาจจะควบคุมมันได้อีกต่อไป

แต่เมื่อคิดถึงคุณที่เย่หยวนมีให้แก่ตัวเขา เขาจึงยังคงทนต่อมาเรื่อย

รอบจัตุรัสพึงสวรรค์ตอนนี้มันมีเงาร่างหลายต่อหลายเงาปรากฏขึ้นมาตามๆ กัน

เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายที่ยังคงอยู่ในยอดเมืองหลวงจักรพรรดิโอสถเมฆาได้ค่อยๆ ปรากฏกายออกมาตามๆ กัน

ในเวลานี้แท้จริงแล้วเหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายนั้นยังแทบจะไม่มีใครจากไปไหน

เพราะผลประโยชน์ที่พวกเขาได้รับจากทะเลแห่งแนวคิดนี้มันเหนือล้ำแน่นอนว่าพวกเขาย่อมจะต้องใช้เวลาในการนำมันกลับมาวิเคราะห์ทำความเข้าใจอีกมาก

เพราะฉะนั้นสิบปีมานี้คนทั้งหลายจึงยังหาที่พักอยู่ในยอดเมืองหลวงจักรพรรดิโอสถเมฆากันอยู่

จนในเวลานี้สีหน้าของทุกผู้คนมันต่างเปี่ยมล้นไปด้วยความตื่นตะลึง

พวกเขานั้นไม่เคยคิดเคยฝันว่านอกจากเย่หยวนจะไม่ตายแล้วเขายังกลับสามารถคลื่นพลังอันบ้าคลั่งเช่นนี้ขึ้นมาได้

เมื่อได้เห็นเช่นนี้ดูท่าการบรรลุของเย่หยวนมันจะไม่ธรรมดาเสียแล้ว!

เรื่องราวใหญ่โตเช่นนี้มันย่อมจะเหนือล้ำกว่าการบรรลุอาณาจักรเทพถ่องแท้สี่ดาวอย่างเทียบกันไม่ติด!

“เราไม่อาจใช้สามัญสำนึกกับปรมาจารย์เย่ได้จริงๆ! ใครจะไปคิดไปฝันว่าผ่านไปสิบปี นอกจากจะกลับมามีชีวิตแล้วเขายังสร้างการบรรลุที่ยิ่งใหญ่ปานนี้ได้?” เทพสวรรค์เหลียวหมิงกล่าว

“ดูท่าแล้วในเวลานี้ทะเลแห่งแนวคิดคงดึงดูดพลังฟ้าดินจากระยะแสนๆ กิโลเมตรเข้ามาแน่ หากมันถูกกลืนกินไปหมดแล้วต่อให้จะเป็นเทพถ่องแท้เจ็ดหรือแปดดาวก็คงไม่อาจทนดูดซับมันไว้ได้!” เทพสวรรค์ลี่หยางกล่าวขึ้นตาม

ความโกลาหลที่เย่หยวนสร้างขึ้นนี้มันสุดแสนยิ่งใหญ่ แม้แต่เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายที่ได้เห็นก็ยังต้องสั่นสะท้านจนหน้าถอดสี

แม้ว่าคลื่นพลังวิญญาณในระดับนี้มันจะไม่ได้มากมายใดๆ ต่อหน้าพวกเขาทั้งหลาย แต่เมื่อคิดว่ามันเป็นอาณาจักรเทพถ่องแท้ที่รวมพลังนี้มาแล้วมันก็ย่อมจะทำให้พวกเขาสั่นสะท้านเป็นธรรมดา

“เขาเริ่มทำการดูดกลืนแล้ว!”

เทพสวรรค์ผู้หนึ่งร้องบอกจนทำให้เทพสวรรค์ทั้งหลายต้องลืมหายใจ

พวกเขานั้นอยากจะเห็นว่าเย่หยวนนั้นจะไปได้ไกลเพียงใด

ในเวลานี้ ณ ศูนย์กลางของพายุคลั่งเย่หยวนได้ใช้บัญญัติเทพแห่งถงเทียนออกมาจนสุดตัวเพื่อที่จะกลืนกินพลังงานทุกสิ่งอย่างลงไปอย่างหิวโหย

เย่หยวนนั้นได้แต่คิดในใจ ‘หลังจากทำความเข้าใจเต๋ามายาวนานถึงสิบปี ในที่สุดข้าก็บรรลุขึ้นอาณาจักรบรรพกาลมาได้! หากนับจากความเข้าใจที่ข้ามีตอนนี้ต่อให้จะบรรลุขึ้นอาณาจักรเม็ดต้นกำเนิดหกดาวขั้นสุดมันก็คงไม่ยากเกินตัว ติดปัญหาอยู่แค่อย่างเดียว นั่นก็คือ… ข้าไม่แน่ใจว่าพลังวิญญาณทั้งหลายนี้มันจะเพียงพอหรือไม่!’

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นเขาก็ไม่ได้ดูดกลืนช้าลงแม้แต่น้อย

ตอนนี้เมฆหมอกหนาถูกกลืนกินลงร่างกายเขาไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับการหลอมกลั่นมันให้กลายเป็นเม็ดต้นกำเนิด

ในเวลาไม่นานก้อนพลังงานทั้งหลายมันก็ได้หายลับไปอย่างไม่เหลือร่องรอย

ด้วยความเข้าใจที่เย่หยวนมีเขานั้นสามารถบรรลุขึ้นอาณาจักรเม็ดต้นกำเนิดสี่ดาวได้มานานแสนนาน

ทั้งตอนนี้เขายังมีความเข้าใจจากการวิเคราะห์เต๋าอยู่ภายในทะเลแห่งแนวคิด โอกาสที่คนทั้งหลายได้แต่มองดูไม่มีใครสามารถเลียนแบบได้

เมื่อนำมารวมกันแล้วการจะบรรลุขึ้นอาณาจักรเม็ดต้นกำเนิดหกดาวขั้นสุดมันจึงมิใช่เรื่องยากเย็นหรือเป็นอันตรายใดๆ เลย

คลื่นพลังของตัวเขานั้นพุ่งทะยานสูงจนมาถึงอาณาจักรเม็ดต้นกำเนิดสี่ดาวได้อย่างง่ายดาย

เว้นเสียแต่ว่ามันยังไม่หยุดลง!

สภาพของเย่หยวนในเวลานี้มันเหมือนยักษ์อันหิวกระหายดูกลืนโลกทั้งใบลงท้องไป