จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2093

“ห่าวเฟิง เจ้าใช้คำสั่งลับลำดับสวรรค์เรียกพวกเราทั้งหลายมานี้ หากไม่มีเรื่องสำคัญจริง ๆ เจ้าต้องชดใช้ค่าเสียเวลาให้แก่เราด้วย!”

เทพสวรรค์เทียนจือถามเทพสวรรค์ห่าวเฟิงขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตรนัก

ดูท่าแล้วเขาคงไม่ได้เคารพนับถือเทพสวรรค์ห่าวเฟิงแม้แต่น้อย

เทพสวรรค์เทียนจือและสองจอมเทพสวรรค์นี้อ่อนแอกว่าเทพสวรรค์ห่าวเฟิงเล็กน้อยหากวัดกันแค่ฝีมือ แต่หากต่อสู้กันจริง ๆ แบบสามต่อหนึ่ง พวกเทพสวรรค์เทียนจือย่อมจะไม่อ่อนแอกว่าแน่

เพราะฉะนั้นต่อให้พวกเขาจะนับเทพสวรรค์ห่าวเฟิงเป็นผู้นำ แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นนับเป็นเจ้านาย

เทพสวรรค์ห่าวเฟิงหรี่ตาทั้งสองลงก่อนจะกล่าวขึ้น “ลูกชายข้า เฟิงเทียนหยางตายลง ที่ข้าเรียกพวกเจ้ามานี้ก็เพื่อให้ช่วยกันปิดทางหนีของคนร้ายไว้ หลังเรื่องราวจบลงข้าย่อมจะตอบแทนอย่างงาม”

เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวสีหน้าของทุกผู้คนก็เปลี่ยนไปทันที

เฟิงเทียนหยางนั้นคือคนอัจฉริยะอันดับหนึ่งที่ไม่มีใครไม่รู้จัก หากเขาคนนั้นก้าวขึ้นอาณาจักรเทพสวรรค์แล้วเขาคงได้กลายเป็นจอมทัพผู้นำแดนสุดอุดรนี้แน่

แต่ตอนนี้เขากลับตายลง?

ทางพวกเทพสวรรค์เทียนจือย่อมจะตื่นเต้นยินดีกันอยู่ในใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเทพสวรรค์ห่าวเฟิงแล้วมีหรือที่พวกเขาจะกล้าแสดงออกมาตรง ๆ? “ห่าวเฟิง ลูกเจ้าตายแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกเราเล่า? เจ้าใช้คำสั่งลับลำดับสวรรค์ออกมาเช่นนี้มันจะไม่โง่เง่าเกินไปหน่อยหรือ?”

“ห่าวเฟิง เจ้ามันจะมากเกินไปแล้ว! คำสั่งลับลำดับสวรรค์นั้นคือข้อตกลงที่เราตกลงกันไว้ว่าจะใช้แค่ยามจำเป็นจริง ๆ เท่านั้น แต่เจ้ากลับเรียกเรามาเพราะเรื่องแค่นี้ เจ้าวางแผนร้ายใดไว้กันแน่?” เทพสวรรค์เมี่ยหยูเสริมขึ้น

“หึ! ห่าวเฟิง หากวันนี้เจ้าไม่มีข้ออ้างที่ดีพอ เรื่องมันจะไม่จบลงเท่านี้แน่!” เทพสวรรค์เจิ้งหวงกล่าวขึ้นด้วยท่าทางไม่พอใจ

เมื่อเหล่าสามยอดเทพสวรรค์แสดงความไม่พอใจออกมาต่อเทพสวรรค์ห่าวเฟิงเช่นนี้ เหล่าเทพสวรรค์ชั้นรองทั้งหลายต่างได้แต่ยืนเงียบ

เพราะเรื่องราวตรงหน้านี้มันชักจะไปกันใหญ่แล้ว

เทพสวรรค์ในที่นี้หลายคนคิดอยากสมน้ำหน้าผู้คนจึงได้รอดูท่าเทพสววรรค์ห่าวเฟิงจะจัดการเรื่องราวอย่างไร

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียแม้เทพสวรรค์ห่าวเฟิงจะเหนือล้ำ แต่มันก็ย่อมจะไม่สามารถรวบรวมทุ่งราบสุดอุดรนี้ให้เป็นหนึ่งเดียวกันได้

ถึงขั้นเรียกเทพสวรรค์จากทั่วแดนมาเพื่อลูกชายของตนเช่นนี้ คนทั้งหลายก็ย่อมจะไม่พอใจอยู่มาก

ความตายของเฟิงเทียนหยางนั้นมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ของทุ่งราบสุดอุดร

ในเรื่องนี้ทุกผู้คนต่างมีมุมมองที่แตกต่างกันไป

เทพสวรรค์ห่าวเฟิงกล่าวออกมา “เจ้าอยากได้คำอธิบาย? เช่นนั้นเทพสวรรค์ผู้นี้จะอธิบายให้เจ้าเดี๋ยวนี้”

พูดจบเทพสวรรค์ห่าวเฟิงก็ได้ผลักฝ่ามือออกมาจนทำให้ฟ้าดินปั่นป่วน

เทพสวรรค์เจิ้งหวงที่ได้เห็นต้องตกตะลึงรีบยกมือขึ้นมารับฝ่ามือนั้นไว้ทันที

แต่ทว่าพลังของมันนี้กลับหนักแน่นราวขุนเขาทั้งลูกพุ่งทะยานเข้าใส่

ฝ่ามือนี้ตัวเขาไม่อาจต้านทานมันไว้ได้เลย!

เทพสวรรค์เมี่ยหยูที่ได้เห็นเช่นนั้นจึงหรี่ตามองและรีบชี้ดัชนีออกมาช่วยรับ

กึก กึก กึก…

ฟ้าลมเปลี่ยนทิศทาง แสงสว่างเจิดจ้าไปทั่วชุม

การปะทะกันของเทพสวรรค์ขั้นกลางนี้มันทำให้ฟ้าดินสั่นสะท้าน

แต่ทั้งที่เป็นอย่างนั้น ด้วยฝ่ามือนี้ของเทพสวรรค์ห่าวเฟิง สองเทพสวรรค์หกดาวนั้นกลับไม่อาจจะต้านทานรับมันไว้ได้

เทพสวรรค์เทียนจือจึงได้ยื่นมือของตนออกมาช่วยอีกแรง

เมื่อสามเทพสวรรค์นี้ส่งมือพร้อม ๆ กันมันย่อมจะทำให้ฟ้าดินสั่นสะเทือน

แต่ทว่าพลังของทางด้านเทพสวรรค์ห่าวเฟิงนั้นมันกลับยังหนักหน่วงกว่า!

ฝ่ามือของเขานี้มันหนักหนาราวกับว่าถูกตบลงมาจากฟ้าสวรรค์ กดดันโลกทั้งใบไว้ภายใต้ฝ่ามือนี้

“อ่อก!”

“อ่อก!”

“อ่อก!”

ไม่นานจากนั้นเทพสวรรค์ทั้งสามก็ไม่อาจต้านทานได้อีกจนต้องกระอักเลือดออกมาคำโตร่วงลงไปด้านล่างทันที

เทพสวรรค์ห่าวเฟิงใช้ฝ่ามือเดียวนี้จัดการเทพสวรรค์ทั้งสามลงได้!

“เจ้า! เจ้า…บรรลุขั้นปลายแล้ว?” เทพสวรรค์เทียนจือที่ยังมีเลือดกบปากร้องถามขึ้นอย่างตื่นตะลึง