จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2148

ภายในถ้ำเนตรมังกรนี้พวกหลงเสี่ยวฉุนทั้งหลายที่เพิ่งผ่านรอดพ้นความหายนะมาได้ต้องถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก

แรงระเบิดที่เกิดขึ้นมานั้นมันสุดแสนรุนแรงจนทำให้หลงเสี่ยวฉุนต้องหักแผ่นหยกไปอีกหลายชิ้นเพื่อที่จะพาคนทั้งหลายออกมาให้พ้นจากระยะของแรงระเบิดนั้น

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นพวกเขาทั้งหลายต่างก็มีสภาพราวได้ลงไปคลุกฝุ่นดินมาก็ไม่ปาน เป็นสภาพสุดแสนมอมแมม

“ท-ท่านเสี่ยวฉุน พลังที่ท่านเย่ปล่อยออกมานี้มันจะไม่รุนแรงเกินไปหรือ?” หลงซุนร้องถามขึ้นอย่างกังวล

“น่ากลัว! ต่อให้เป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์แต่หากไปอยู่ในที่นั้นแล้วพวกเขาก็คงได้ตายอย่างไร้ที่กลบฝังแน่ ท่านเย่คง…ท่านคงไม่…” หลงจ้าวเทียนพูดออกมาอย่างติดขัดด้วยใบหน้าขาวซีด

“หุบปาก!”

หลงเสี่ยวฉุนรีบพูดตัดบทหลงจ้าวเทียนลงพร้อมกล่าวขึ้นอย่างหนักแน่น “เย่หยวนต้องยังไม่ตาย!”

คนทั้งหลายที่ได้ยินต่างเงียบปากลงทันที เพราะพวกเขาทั้งหลายนั้นไม่อาจจะคิดได้เลยว่าเย่หยวนจะรอดได้อย่างไร

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียเย่หยวนก็อยู่ในจุดศูนย์กลางการระเบิดมหาศาลนี้ และแรงระเบิดถึงขนาดนี้เย่หยวนจะไปรอดได้อย่างไร?

“แรงระเบิดมันเริ่มเบาบางลงแล้ว ไปดูให้เห็นกับตาเถอะ!” หลงเสี่ยวฉุนร้องบอกมาด้วยสีหน้ากังวลอย่างที่ไม่เคยแสดงมาก่อน

…

“นี่คือโลกของข้าอย่างนั้นหรือ?”

ท่ามกลางผืนดินกว้างไกล ในเวลานี้จิตของเย่หยวนได้จ้องมองลงไปยังโลกเบื้องล่างด้วยใจที่สั่นสะท้าน

ในที่สุดจนมาถึงวันนี้ ตัวเขาก็ได้เปิดสร้างโลกของตนขึ้นมาในที่สุด

พิภพใหม่นี้มันกว้างใหญ่ไร้สิ้นสุด ไร้ซึ่งชีวิตใดๆ และที่สำคัญไปกว่านั้นมันยังคงแผ่ขยายตัวออกไปเรื่อยๆ ค่อยๆ กว้างใหญ่ขึ้นอย่างไม่มีหยุด

“โลกของข้านี้มันเกิดขึ้นมาช้ากว่าผู้คนไปถึงสามอาณาจักร แต่เมื่อได้เห็นมันตรงหน้าเช่นนี้ มันก็แตกต่างจากโลกของคนอื่นๆ ไปจริงๆ!” เย่หยวนมองดูที่พิภพเบื้องล่างพร้อมกล่าวขึ้น

เพราะแม้เย่หยวนจะไม่เคยผ่านอาณาจักรราชันพระเจ้ามาก่อนแต่ตัวเขาก็อยู่ในมหาพิภพถงเทียนมานาน ได้เห็นโลกของเหล่ายอดฝีมือมามากมายอย่างนับไม่ถ้วน

เมื่อนักยุทธคนหนึ่งก้าวขึ้นถึงอาณาจักรราชันพระเจ้า พวกเขาทั้งหลายนั้นก็จะเริ่มสร้างจุดแยกจากมหาพิภพถงเทียนและสร้างโลกใบน้อยของตนเองขึ้นมา

หากจะให้พูดตรงๆ แล้วยอดฝีมือในมหาพิภพถงเทียนที่ได้สร้างโลกขึ้นมานั้นมันมีนับไม่ถ้วน เพียงแค่ว่าสุดท้ายแล้วมันก็เป็นแค่โลกที่แยกออกไปจากมหาพิภพถงเทียน เป็นแค่ส่วนขยายของมหาพิภพถงเทียนนี้

เรื่องนั้นมันรวมไปถึงเมืองบูรพาโลกเสมือนนี้ก็เช่นกัน สุดท้ายแล้วมันก็เป็นแค่โลกเสมือนที่ตั้งอยู่บนมหาพิภพถงเทียนเท่านั้น

แต่วิธีการของเย่หยวนนี้มันได้สร้างเส้นทางใหม่ขึ้นมา สร้างเต๋ารูปแบบใหม่ขึ้นมา

โลกใบนี้ถูกสร้างขึ้นมาด้วยตัวเขาเพียงผู้เดียว!

ไม่มีรอยแตกแยกจากพิภพอื่น ไม่มีกาลเวลา ไม่มีมิติ

เจ้าพิภพตรงหน้าของเขานี้มันคือโลกใบใหม่อย่างแท้จริง!

ในช่วงต้นของการสร้างพิภพนั้น โลกสวรรค์แผ่นดินยังไม่ได้มีการแบ่งแยกใดๆ

ทุกสิ่งอย่างนั้นมันรกร้างและไร้การพัฒนา เป็นดั่งกระดาษเปล่าๆ แผ่นหนึ่ง

การจะพัฒนาพิภพนี้ต่อไปอย่างไรนั้นมันล้วนแล้วขึ้นอยู่กับตัวเย่หยวน

การควบคุมนี้มหาพิภพถงเทียนไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ!

เย่หยวนรู้สึกได้ว่าพิภพตรงหน้านี้มันเหมือนเป็นโลกที่แยกจากมหาพิภพถงเทียน เป็นโลกคู่ขนาน ไม่ยุ่งเกี่ยวต่อกันและกัน

และมันก็แตกต่างจากโลกใบน้อยอื่นๆ ที่เป็นแค่ส่วนแยกจากมหาพิภพถงเทียน

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือปราณเทวะโกลาหลที่เย่หยวนมีนั้นมันอยู่ในโลกใบนี้อย่างหนาแน่นมากกว่าปราณเทวะบนมหาพิภพถงเทียนไปนับพันนับหมื่นเท่า

ต่อให้จะเป็นส่วนที่มีพลังปราณเบาบางที่สุดมันก็คงพอเทียบเคียงกับส่วนที่หนาแน่นที่สุดของมหาพิภพถงเทียนได้