จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2178

“หืม? ท่านว่าเย่หยวนมาหรือ?”

เมื่อหลินฉางชิงได้ยินนามนั้นเขาก็รีบกระโดดลุกขึ้นทันทีพร้อมด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันบนใบหน้า

ก่อนหน้านั้นเขาเองก็ไม่พอใจเย่หยวนเป็นอย่างมากจึงได้หมั่นบ่มเพาะอย่างไม่ขาดตลอดเวลาที่ผ่านนี้

ในเวลาแค่พันปีนี้ตัวเขาสามารถบรรลุขึ้นอาณาจักรเทพสวรรค์สองดาวมาได้!

ความเร็วอันเหนือล้ำนี้มันทำให้เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายต้องอ้าปากค้าง

เจิ้งหยูเฟิงพยักหน้ารับ “ใช่แล้ว! เวลานี้เขารออยู่ที่ยอดตะวันลับ!”

หลินฉางชิงจึงหัวเราะลั่นขึ้น “เจ้าเด็กคนนั้นมันคงมาเพื่อก้มหัวร้องขอความเมตตาแล้วใช่หรือไม่? แต่ทว่ามันกล้ามาล่อล่วงศิษย์น้องเมิ่งลี่ มันต้องตาย!”

เจิ้งหยูเฟิงที่ได้ยินก็แสดงสีหน้าหนักใจออกมา “ดูท่าแล้วเขาคงไม่ได้มาเพื่อก้มหัวขอร้องใด!”

หลินฉางชิงที่ได้ยินจึงยกมือขึ้นมาโบกปัด “มันต้องมาก้มหัวขอร้องสิ! เวลาสองพันปียังไม่ถึงดีจะมีเหตุผลใดให้มันมาวังพำนักจักรพรรดิเทพสวรรค์ลั่วเฟิงเรา? ตอนนั้นที่ข้าเจอมัน ตัวมันนั้นยังไม่ก้าวขึ้นถึงอาณาจักรเทพถ่องแท้ด้วยซ้ำ จะบอกว่ามันบ่มเพาะขึ้นถึงอาณาจักรเทพสวรรค์ในเวลาพันปีหรือ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเจิ้งหยูเฟิงเองก็ต้องประหลาดใจขึ้นมา

เย่หยวนที่อยู่ต่อหน้าเขานั้นมันเหมือนคนธรรมดาทั่วไป ตัวเขาไม่อาจมองออกได้เลยว่าอีกฝ่ายมีพลังหรือไม่กันแน่

ระหว่างที่พูดไปนั้นเองเย่หยวนก็ทำให้เขารู้สึกถึงความลึกลับอย่างไม่อาจคาดเดา

เดิมทีเขานั้นยังคิดว่าเย่หยวนคงเป็นเทพสวรรค์เหมือนๆ กันแล้ว

แต่เมื่อได้ยินคำของหลินฉางชิงนี้มันก็ย่อมไม่มีทางที่เย่หยวนจะเป็นเทพสวรรค์ไปได้

ในโลกหล้านี้มันจะมีสัตว์ประหลาดใจบ่มเพาะจากอาณาจักรนภาสวรรค์ขึ้นถึงอาณาจักรเทพสวรรค์ได้ด้วยเวลาแค่พันปีกัน?

เขาจึงได้คิดว่าเย่หยวนอาจจะมาข่มขู่ผู้คนด้วยตำแหน่งอันใหญ่โตเท่านั้น

เจิ้งหยูเฟิงนั้นยังกล่าวไม่ทันจบใดๆ หลินฉางชิงก็รีบหัวเราะขึ้นมาพร้อมเดินจากไป

“ศิษย์พี่ข้า จะยังยืนอยู่เพื่อการใดเล่า? ตามมาดูข้าสั่งสอนเจ้าเด็กคนนี้เถอะ!”

เขานั้นรอไม่ไหวแล้วที่จะบดขยี้เย่หยวนลง

เพราะตอนนั้นเขาต้องอับอายเพราะเจ้าเด็กคนนี้ไว้มาก!

เวลานี้เมื่ออีกฝ่ายมามอบตัวถึงหน้าประตูบ้าน มีหรือที่เขาจะปล่อยไปได้โดยไม่บดขยี้อีกฝ่ายลง?

…

ยอดตะวันลับนั้นเป็นยอดแรกของเทือกเขาก่วมร่วงและยังเป็นที่ที่เรียกได้ว่าเป็นประตูสู่วังพำนักจักรพรรดิเทพสวรรค์ลั่วเฟิง

เย่หยวนนั้นยืนรออยู่กลางลานกว้างพร้อมสัมผัสถึงพลังวิญญาณที่หนักแน่นรอบๆ กายจนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาขึ้น

วังพำนักจักรพรรดิเทพสวรรค์ลั่วเฟิงนี้มันน่าจะเป็นหนึ่งในจุดตาพลังของมหาพิภพถงเทียน

การได้บ่มเพาะในที่แบบนี้มันย่อมจะทำให้พัฒนาได้ถึงสองเท่าด้วยความพยายามเท่าเดิม!

แต่ระหว่างที่เย่หยวนกำลังชื่นชมคลื่นพลังรอบๆ กายไปนั้นมันก็ปรากฏเงาร่างหนึ่งที่มาถึงด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน

“ฮ่าๆๆ… เย่หยวน เจ้าคิดจะมาขอความเมตตาจากเทพสวรรค์ผู้นี้หรือ? เทพสวรรค์ผู้นี้จะบอกเจ้าให้ว่ามันไม่มีทาง!” หลินฉางชิงก้าวเท้าออกมาพร้อมเสียงหัวเราะลั่น

เย่หยวนเองก็เงยหน้าขึ้นมองดูหลินฉางชิง

เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงตอนนั้นที่หลินฉางชิงไปยังเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์ เขาก็นึกถึงความรุนแรงหนักหน่วงและความอ่อนแอของตนขึ้นมา

หากมิใช่เพราะว่าเจ้าหมูสมบัติมันจามจนทำให้เขาผู้นั้นถอยร่นไป บางทีเย่หยวนคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้และถูกหลินฉางชิงนี้สังหารไปแสนนานแล้ว

ต่อให้เวลานั้นเย่หยวนจะมีวิธีการรับมือผู้คนมากมายปานใด ต่อหน้าพลังที่เหนือล้นนั้นเขาก็ทำได้แค่มองดู

แต่เวลาผ่านไปหนึ่งพันปี เวลานี้หลินฉางชิงกลับบ่มเพาะจนบรรลุอาณาจักรเทพสวรรค์สองดาวขึ้นมาได้ แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นเย่หยวนก็ยังไม่ได้คิดตื่นตกใจใดๆ

เพราะด้วยกำลังของเย่หยวนในตอนนี้ เทพสวรรค์สองดาวนั้นมันอ่อนแอเหมือนกระดาษ

ไม่ว่าจะเป็นเทพสวรรค์สองดาวที่เก่งกาจปานใดก็ตาม! ไอลีนโนเวล

เมื่อได้เห็นหน้าของหลินฉางชิงอีกครั้งเย่หยวนเองได้แต่แสดงสีหน้าท่าทางสงสารออกมา

“หลินฉางชิง ไม่ได้เจอกันมาพันปีเจ้ากลับทำให้ข้าผิดหวังมากแล้ว” เย่หยวนส่ายหัวออกมา

หลินฉางชิงนั้นหัวเราะลั่นขึ้น “อะไรเล่า? เจ้าคิดจะรักษาหน้าก่อนตายหรือ? ไม่มีประโยชน์! เวลาพันปีมานี้ข้าได้พัฒนาฝีมือขึ้นไปอย่างเหนือล้ำจนเจ้าไม่อาจจะจินตนาการได้! รับรู้มันไว้ให้ดีเถอะ!”

พูดจบคลื่นพลังในกายของหลินฉางชิงมันก็ปะทุขึ้นอย่างไม่มีปกปิดอีก