จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2181

“หา? หายตัวไป?”

เย่หยวนถึงกับต้องลุกขึ้นยืนพร้อมท่าทางขุ่นเคือง

คลื่นพลังรุนแรงของเขานั้นหนักหน่วงจนแทบจะทำลายทั้งห้องโถงลง

เขานั้นต้องก้าวผ่านความยากลำบากมามากมายปานใดกว่าจะมาถึงตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์ลั่วเฟิงนี้ได้ แต่พอมาถึงแล้วอีกฝ่ายกลับบอกว่าลี่เอ๋อหายตัวไปเสียอย่างนั้น!

ผลลัพธ์เช่นนี้มันย่อมจะไม่มีใครรับได้

เมื่อลั่วเฟิงและจุนหมิงซินเห็นภาพตรงหน้านี้พวกเขาต่างก็ต้องตกตะลึงไปตามๆ กัน

โดยเฉพาะตัวจุนหมิงซินที่ก่อนหน้านี้เขาได้เห็นการประลองของเย่หยวนและหลินฉางชิง เพราะเวลานี้เขาได้รู้ว่าเย่หยวนนั้นไม่ได้ใช้แม้แต่เศษเสี้ยวของพลังออกมาในตอนประลอง!

เทพสวรรค์สองดาวก็สามารถจะมีพลังมากมายเช่นนี้ได้

“รองมหาปราชญ์อย่าเพิ่งวู่วามไป ฟังที่จักรพรรดิผู้นี้พูดให้จบก่อนเถิด” ลั่งเฟิงได้แต่ต้องพูดขึ้นมาเตือนสติ

เย่หยวนจึงได้พยายามกดดันความไม่พอใจใดๆ ลงไปและรีบกล่าวออกมา “ท่านว่ามา!”

ลั่งเฟิงจึงค่อยๆ ลุกขึ้นยืนและเดินออกไป “ตามข้ามา!”

พูดไปเขาก็เดินพาเย่หยวนออกไปยังห้องน้อยห้องหนึ่ง

เมื่อเข้ามาถึงห้องนี้เย่หยวนก็ต้องสัมผัสได้ถึงกลิ่นเหม็นฉุนปะทะจมูกอย่างแรง

บนเตียงนอนสุดห้องนั้นมันมีร่างหนึ่งนอนแน่นิ่งอยู่

คนผู้นั้นมีสภาพเน่าเละไปทั้งกายตั้งแต่หัวจรดเท้า ร่างกายเต็มไปด้วยรูหนองเหมือนดั่งเป็นแค่ซากเน่าศพ

เมื่อเย่หยวนมองดูใกล้ๆ เขาก็ได้เห็นว่าร่างนั้นยังมีลมหายใจที่แสนรวยรินอยู่

ส่วนที่ด้านข้างเตียงนอนนั้นมีชายแก่ผู้หนึ่งกำลังค่อยๆ พรมน้ำลงบนร่างกายที่นอนนิ่งนั้นอย่างไม่สนใจคนทั้งหลายที่เพิ่งมาถึง

เย่หยวนได้แต่หันไปมองลั่วเฟิงอย่างรอคำอธิบาย

“เขาผู้นี้มีนามว่าจั่วหยวนจือ สิบปีก่อนแม่น้ำโกรธาต่ำเหือดแห้งลงพร้อมการปรากฏของถ้ำนิลเพลิงทำให้เมืองนับร้อยๆ ในระยะรัศมีรอบๆ ต้องกลายเป็นเมืองร้าง ทุกผู้คนต่างพูดกล่าวกันว่าถ้ำแห่งนั้นเป็นที่อาศัยของจักรพรรดิเทพสวรรค์ทำให้มียอดฝีมือมากมายคิดเข้าไปทดสอบความจริง ทางวังพำนักจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งเจ็ดรอบๆ ถ้ำนิลเพลิงเองก็ได้ส่งคนไปตรวจสอบเรื่องราวมากมายแต่สุดท้ายแล้ว… มันกลับไม่มีใครรอดออกมาได้! เหล่าเทพสวรรค์ที่ไปแล้วไม่ได้กลับมานั้นมันมีมากมายนับร้อย!” ลั่งเฟิงบอกด้วยท่าทางหนักใจ

“ปีก่อนมันได้ปรากฏผู้คนหนีรอดออกมาจากถ้ำนิลเพลิงนี้ได้ ศิษย์น้องหยวนจือนี้เองก็เป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น แต่หลังจากที่เขากลับมาถึงวังพำนักจักรพรรดิเทพสวรรค์ลั่วเฟิงเราเขาก็หมดสติลง ในหนึ่งปีมานี้อาจารย์ลุงตันยี่ได้ใช้ยาสารพัดเพื่อช่วยรักษาประคองอาการเน่าของศิษย์น้องหยวนจือนี้ แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเสียเขาก็คงอยู่ได้อีกไม่ถึงเดือนแล้ว” จุนหมิงซินกล่าวขึ้นเสริม

เย่หยวนจึงได้แต่ต้องขมวดคิ้วแน่นถามขึ้นอย่างไม่พอใจ “วังพำนักของท่านนี้ก็มีจักรพรรดิเทพสวรรค์กันมากมาย เหตุถึงต้องส่งเหล่าเทพสวรรค์ไปตายกันเปล่าๆ ด้วย?”

ขุนหมิงซินยิ้มตอบออกมาอย่างขมขื่น “มันมิใช่ว่าเราไม่อยากไป เพียงแค่ว่าถ้ำนิลเพลิงนั้นมันไม่เสถียรเอาอย่างมาก อย่าว่าแต่จักรพรรดิเทพสวรรค์ แม้แต่เทพสวรรค์ขั้นปลายเองก็คงไม่อาจจะไปใกล้กราย ไม่เช่นนั้นทางเข้ามันคงพังถล่มลงมาสิ้น! ทำเช่นนั้นแล้วมันยิ่งจะหมดหวังใดๆ กันไปใหญ่”

จุนหมิงซินหันมามองตาเย่หยวนก่อนจะกล่าวพูดขึ้นต่อ “เจ้าไม่ต้องสงสัยใดๆ หรอก หลายปีก่อนอาจารย์นั้นได้ให้ค่ากับศิษย์น้องหญิงเมิ่งลี่มาก ทรัพยากรที่นางได้เองก็มากมายจนเราศิษย์พี่ทั้งหลายต้องจ้องมองอย่างอิจฉา แต่ว่าด้วยความที่นางเป็นศิษย์น้องและยังเป็นเด็กสาวหน้าตาสะสวยมันจึงไม่มีใครจะคิดไปหาเรื่องให้นางต้องเดือดร้อนใจ ภารกิจในครั้งนี้ตัวศิษย์น้องหญิงเมิ่งลี่เองก็เป็นคนที่อาสาไปเอง แต่เราก็ไม่นึกไม่ฝันว่าผลลัพธ์มันจะกลายเป็นเช่นนี้ไป”

ได้ยินคำพูดนี้เย่หยวนก็เริ่มสงบจิตใจลงได้

เขาจึงได้กวาดสายตากลับไปมองที่ร่างของจั่วหยวนจือพร้อมกล่าวขึ้น “เช่นนั้นแล้วคำตอบใดๆ มันคงอยู่ที่ตัวเขานี้?”

ลั่วเฟิงจึงพยักหน้ารับออกมา “หากหยวนจือฟื้นขึ้นมาได้เราก็ย่อมจะสอบถามเรื่องราวที่แท้ในถ้ำนิลเพลิงนั้นได้”

เย่หยวนจึงไม่คิดจะพูดจาใดๆ ให้มากความอีก เขาเดินเข้าไปหาตันยี่พร้อมกล่าว “ถอยไป!” Aileen-novel

ตันยี่ที่ได้ยินก็ต้องร้องตอบกลับมาอย่างไม่พอใจ “เจ้าเด็กเวรคนนี้มันมาจากที่ใดกัน? กล้ามาพูดจากับจักรพรรดิผู้นี้ด้วยน้ำเสียงเช่นนี้?”

ตันยี่นั้นเป็นศิษย์น้องของลั่วเฟิง ตัวเขาเองก็เป็นถึงจอมเทพโอสถแปดดาวผู้หนึ่ง!

แต่ยอดฝีมือในระดับนั้นกลับถูกเย่หยวนกล่าวสั่ง มีหรือที่เขาจะยังทนรับมันได้?

เว้นเสียแต่ว่าเย่หยวนในเวลานี้ไม่คิดสนใจมารยาทใดๆ อีกต่อไปและกล่าวขึ้นมา “น้ำค้างลวงตาหยกนอกรีตมันสามารถชุบชีวิตคนตายได้จริง แต่โอสถที่ท่านใช้มันไม่ถูกกับอาการของคนไข้ ทำเช่นนี้ต่อไปเขาก็มีแต่จะตาย!”

เมื่อถูกเด็กน้อยคนหนึ่งว่ากล่าวเช่นนั้นออกมาตันยี่ก็ต้องขมวดคิ้วแน่น

แต่การที่เย่หยวนสามารถมองออกว่าน้ำที่เขาพรมอยู่นี้คือน้ำค้างลวงตาหยกนอกรีตมันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าตัวเย่หยวนนี้มีความรู้ด้านการโอสถอยู่ไม่น้อยจนทำให้เขาต้องตกตะลึง

เพียงแค่ว่าความไร้มารยาทของอีกฝ่ายมันทำให้เขาไม่พอใจอย่างมาก