จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2210

ลู่เอ๋อนั้นรีบเข้าไปกอดร่างเย่หยวนไว้พร้อมน้ำตานอง “มันไม่ได้ลำบากลู่เอ๋อเลย มันลำบากนายน้อยต่างหาก!”

มีหรือที่นางนั้นจะไม่เข้าใจ? ที่เย่หยวนกลายมามีสภาพเช่นนี้มันย่อมจะเพราะว่าศึกที่เขาต่อสู้อย่างดุเดือดภายในถ้ำนิลเพลิงนั้นเป็นแน่

เพราะไม่ว่าจะอย่างไรนายน้อยของนางก็มีกำลังแค่คนเดียว!

สิ่งที่เขาต้องแบกรับไว้ในเวลานั้น มีหรือที่นางจะไม่เข้าใจ?

เย่หยวนได้แต่ต้องถอนหายใจยาว “น่าเศร้าที่ข้าไม่อาจพาลี่เอ๋อกลับมาได้”

เวลานี้เย่หยวนได้ก้าวขึ้นมาถึงอาณาจักรบรรพกาลขั้นกลางทำให้จิตศักดิ์สิทธิ์ของเขานั้นฟื้นคืนและเรียกได้ว่าเก่งกาจกว่าก่อนเสียด้วยซ้ำ

เรื่องราวใดที่เกิดขึ้นในถ้ำนิลเพลิงวันนั้น เขายังคงจำมันได้ดีไม่ลืมเลือน

เขาและหยวนเจี่ยวต่อสู้กันอย่างดุเดือดจนทำให้เกิดหลุมดำดูดกลืนมิติเวลาทั้งหลายไปสิ้น

ทางหยวนเจี่ยวนั้นบาดเจ็บสาหัส แต่ตัวเขาเองก็บาดเจ็บจนแทบเอาชีวิตไม่รอด

เย่หยวนนั้นสัมผัสได้ชัดเจนว่าพลังของศิลาเทวะผสานวิญญาณนั้นจางหายไปจากร่างกายแล้ว

ดูเหมือนว่าเจ้ามังกรทองที่ออกมาช่วยเขาในวินาทีเป็นตายนั้นจะเป็นพลังของเจ้าสิ่งนี้

เพียงแค่ว่า… ตัวลี่เอ๋อคงไม่อาจกลับมาได้อีกแล้ว!

เย่หยวนนั้นได้แต่ต้องร้องร่ำอยู่ในใจ เขาไม่ทราบได้ว่ามิตินรกที่ว่านั้นมันเป็นโลกเช่นใด แต่สิ่งที่เขารู้ก็คือการจะไปพาตัวลี่เอ๋อกลับมามันคงยากเสียยิ่งกว่าการก้าวขึ้นสวรรค์

ไหนจะเรื่องของเหล่ามารนรกสุดแกร่งและเผ่าเทวาที่ควบคุมพวกมันอยู่อีกชั้นหนึ่ง

พลังของเย่หยวนเพียงลำพังนั้นย่อมไม่เพียงพอ

“นายน้อย พี่ลี่เอ๋อต้องปลอดภัยดีแน่!” ลู่เอ๋อพยายามห้ามน้ำตาของตัวเองและกล่าวปลอบ

เย่หยวนเองก็ยกเสื้อขึ้นมาช่วยเช็ดใบหน้านั้นของนางและกล่าวออกมา “อืม มันต้องปลอดภัยแน่! ต่อให้ข้าจะต้องพลิกผืนฟ้านี้ลงข้าก็จะนำตัวนางกลับมาให้ได้! นางเองก็คงกำลังรอข้าอยู่เช่นกัน!”

นี่คือคำสาบานที่เขากล่าวต่อลี่เอ๋อ!

ภายในค่ายกลนั้นทางหลินฉางชิงได้แต่ต้องร้องตะโกนขึ้น “นี่! คุยกันเสร็จแล้วหรือยัง? หากเสร็จแล้วก็มาปล่อยข้าออกไปเสียที!”

คนทั้งสองนั้นยืนคุยกันอยู่อย่างไม่สนใจใครจนลืมไปว่าหลินฉางชิงมีตัวตน

แต่ทางด้านค่ายกลนั้นมันกลับหนักแน่นจนไม่อาจจะทำลายขยับเคลื่อนได้แม้แต่น้อย

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเย่หยวนก็นึกขึ้นมาได้และยื่นมือออกมาปัดพลังของค่ายกลทิ้งปล่อยให้หลินฉางชิงเป็นอิสระ

หลินฉางชิงนั้นเดินเข้ามาหาเย่หยวนด้วยใบหน้าหนักใจก่อนจะกล่าวขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อสายตา “เจ้าบ้านี่ เป็นตัวประหลาดจริงๆ สภาพเช่นนี้แล้วก็ยังจะเก่งกาจได้ปานนั้นอีก!”

หลินฉางชิงนั้นย่อมตื่นตะลึงอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะสภาพของเย่หยวนในเวลานี้ก็ยังเอาชนะเขาที่ใช้พลังสุดตัวออกมาได้

เรื่องราวเช่นนี้มันย่อมจะเหนือล้ำเกินกว่าจะทำใจเชื่อได้ลง!

เย่หยวนยิ้มตอบกลับมา “หลินฉางชิง ครั้งนี้ข้าต้องขอบคุณเจ้าจริงๆ! หากไม่มีเจ้าแล้วข้าคงต้องใช้เวลาอีกไม่รู้เท่าไหร่กว่าที่จะฟื้นความทรงจำกลับมาได้!”

เพราะครั้งนี้มันเป็นฝีมือของหลินฉางชิงสิ้นจริงๆ ไม่เช่นนั้นแล้วกว่าที่เขาจะเอาความรู้ที่ได้มาผสานเข้ากับความรู้ที่มีมันคงกินเวลาไปอีกไม่รู้นานแสนนานสักเท่าใด

หลินฉางชิงหรี่ตาลง “ไม่ต้อง! ข้าไม่ได้ทำเพื่อเจ้าเสียหน่อย! แต่จะว่าไปแล้วเจ้าไปเจออะไรในถ้ำนิลเพลิงมากันแน่? เหตุใดเจ้าจึงได้กลายมามีสภาพเช่นนี้? ที่สำคัญกว่านั้นคือศิษย์น้องเมิ่งลี่เล่า?”

แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าเยวี่ยเมิ่งลี่คงไม่ได้กลับออกมาแต่หลินฉางชิงก็ยังอดไม่ได้ที่จะถามเย่หยวนเพื่อความมั่นใจ

เย่หยวนจึงได้แต่ต้องถอนหายใจยาวและเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในถ้ำนิลเพลิงออกมา

แน่นอนว่าเขาย่อมจะข้ามเรื่องที่เล่าไม่ได้ออกมา อย่างเช่นการดึงตัวหยวนเจี่ยวเข้าไปต่อสู้ในพิภพโกลาหล

เรื่องราวเช่นนั้นมันใหญ่จนเกินกว่าที่จะปล่อยให้คนอื่นๆ รู้ถึงมันได้ ไอรีนโนเวล

เทพสวรรค์สามดาวคนหนึ่งกลับต่อสู้กับจักรพรรดิเทพสวรรค์แปดดาวได้ในโลกใบน้อยของตนและยังทำลายพลังบ่มเพาะของอีกฝ่ายลงไปได้ถึงอาณาจักรหนึ่ง

หากเรื่องนี้กระจายออกไปมันคงได้เกิดเรื่องราวไม่คาดฝันขึ้นมากมาย

แต่ถึงจะเว้นเรื่องนั้นไว้ เรื่องของถ้ำนิลเพลิงนี้มันก็ทำให้ทั้งพิภพต้องลุกเป็นไฟแล้ว

เย่หยวนปะทะเข้ากับเผ่าเทวาและทัพมารนรกด้วยตัวเอง ทำลายกองทัพมารนรกอีกฝ่ายจนมีแต่เหล่าเทพสวรรค์ขั้นปลายขึ้นไปเท่านั้นที่รอดชีวิต

นี่คือสิ่งที่เรียกได้ว่าสัตว์ประหลาดอย่างเต็มปาก!

หลินฉางชิงเองก็เข้าไปในถ้ำนิลเพลิงมา เขาย่อมจะเข้าใจดีว่าเหล่ามารนรกทั้งหลายนั้นมันเก่งกาจกันปานใด