จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2265

เย่หยวนและลี่เอ๋อนั้นเดินทางร่วมกันมานานแสนนานเขาย่อมเข้าใจถึงเบื้องหลังต้นตระกูลของนางสิ้น

เขานั้นไม่ได้คิดเลยแม้แต่น้อยว่าลี่เอ๋อจะเป็นเผ่าเทวาใดๆ

นางนั้นเกิดมาเป็นมนุษย์ มีหรือที่จะกลายไปเป็นคนเผ่าเทวาได้จริงๆ?

แต่คำพูดของหรงซีเยว่นี้มันได้ทำให้เย่หยวนเข้าใจขึ้นมาทันที!

“จิตและกายรวมเป็นหนึ่ง? หรือว่ามันเพราะจิตและกายรวมเป็นหนึ่ง?” เย่หยวนคิดถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้และต้องกัดฟันแน่น

“ใช่แล้ว จุดสำคัญที่แสดงถึงความเป็นเผ่าเทวามันก็คือการที่จิตศักดิ์สิทธิ์และกายเนื้อผสานเข้ากันได้! แต่จะอย่างไรความเข้ากันได้ของจิตและกายมันก็มีความแตกต่างกันไปแต่ละคน พลังฝีมือเองมันก็แตกต่างออกไป พรสวรรค์ในการบ่มเพาะมันก็แตกต่างออกไป ยิ่งมีความเข้ากันได้มาก มันก็จะยิ่งเป็นเครื่องแสดงว่าได้รับการยอมรับจากเต๋าสวรรค์มาก ทำให้มีความเร็วในการบ่มเพาะมากขึ้นเท่านั้น เผ่าเทวาเรานั้นไม่ได้บ่มเพาะโลกใบน้อย เรานั้นบ่มเพาะเต๋าสวรรค์! อ-อั้ก!” หรงซีเยว่ต้องกระอักขึ้นมา

เพราะจู่ๆ เวลานี้เย่หยวนได้พุ่งตัวเข้ามาบีบคอหรงซีเยว่ไว้

พร้อมความจิตสังหารอันหนักหน่วงที่พุ่งพวย

“เผ่าเทวาห่าเหวใดเล่า! ที่แท้พวกเจ้ามันก็มนุษย์เหมือนๆ กัน! มันแค่ว่าพวกเจ้ามีวรยุทธบ่มเพาะที่รากฐานแตกต่างไปจากมนุษย์ทั้งหลาย! อวดอ้างตัวว่าเหนือผู้คนไปมากมาย เจ้าคิดว่าตัวเองเหนือล้ำมากหรืออย่างไรกัน? หากข้าอยากสังหารเจ้าลงนี้มันก็ไม่ต่างจากฆ่าหมูฆ่าหมาหรอก!”

อ-อ่อก อ่อก… ปล่อย… ปล่อยข้านะ!”

เวลานี้ดวงตาของเย่หยวนนั้นแดงก่ำด้วยจิตสังหารรุนแรงล้ำจนรัดคอหรงซีเยว่จนแทบไม่อาจหายใจ

นางนั้นไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดจู่ๆ เย่หยวนก็ระเบิดอารมณ์ขึ้นมาเช่นนี้

คลื่นจิตสังหารคลั่งนี้มันถูกปล่อยออกมาอย่างไม่มีหลบซ่อนทำเหล่ายอดฝีมือทั้งหลายในโลกใบน้อยนี้มาถึงที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว

ในพริบตามันได้ปรากฏยอดฝีมือมากมายเดินมาที่ปากทางเข้านี้และพวกเขาทั้งหลายเองต่างก็ล้วนเป็นถึงเผ่าเทวาอาณาจักรเต๋าสวรรค์แปดลาย

เมื่อทุกผู้คนได้เห็นว่ากำลังมีมนุษย์บีบคอบุตรีเทวาอยู่ด้วยจิตสังหารหนักหน่วงนั้นพวกเขาต่างก็ต้องตื่นตะลึงและโกรธแค้นขึ้นมาพร้อมๆ กัน

เผ่าเทวาคนหนึ่งกล่าวออกมา “โอหังนัก! เป็นแค่มนุษย์ต่ำต้อยคิดมาวางท่าในแดนเผ่าเทวาหรือ? รีบปล่อยบุตรีเทวะบัดเดี๋ยวนี้! ไม่เช่นนั้นแล้วข้าจะทำให้เจ้าได้ตายอย่างไร้ที่กลบฝัง!”

คลื่นพลังรุนแรงหลายต่อหลายสายพุ่งเข้ามากดดันเย่หยวนตราบเท่าที่เขาคิดทำอะไรอีกแม้แต่น้อย พลังทั้งหลายนี้ก็จะทำลายตัวเย่หยวนลงทันที

เย่หยวนนั้นหันหัวกลับมาจ้องมองเหล่ายอดฝีมือเต๋าสวรรค์แปดลายทั้งหลาย

คนทั้งหลายนี้มีพลังแค่ระดับอาณาจักรเต๋าสวรรค์แปดลายขั้นต้น ไม่เก่งกาจกว่าลุงซ่งคนนั้นไปมากนัก

“มนุษย์ต่ำต้อย? ฮ่าๆ! ยอดฝีมือเผ่าเทวาเอ๋ย ปากกล้าขนาดนี้ก็ให้เย่ผู้นี้ได้เห็นความเก่งกาจของพวกเจ้าเสียหน่อยเถอะ!”

เย่หยวนไม่คิดพูดจาใดๆ อีกพร้อมเรียกดาบนับพันนั้นออกมาพุ่งเข้าใส่เหล่ายอดฝีมือเผ่าเทวาทั้งหลาย

ในวินาทีนั้นเหล่าเผ่าเทวาทั้งหลายก็ถูกค่ายกลดาบล้อมไว้สิ้น

ตู้ม!

ตู้ม!

ตู้ม!

เย่หยวนควบคุมดาบนั้นพุ่งโจมตีจนมืดฟ้ามัวดินฉีกทำลายทุกสิ่งอย่างสิ้น

เมื่อเหล่ายอดฝีมือเผ่าเทวาทั้งหลายได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาแต่ละคนต่างก็ต้องร้องขึ้นอย่างตื่นตะลึง

เทพสวรรค์ชาวมนุษย์คนหนึ่งกลับต่อต้านพลังของยอดฝีมืออาณาจักรเต๋าสวรรค์แปดลายเผ่าเทวามากมายได้และยังสามารถชิงเอาความได้เปรียบมาได้ด้วย!

“ช่างเป็นค่ายกลดาลที่ทรงพลังนัก! ช่างเป็นปราณเทวะที่หนาแน่นนัก! ช่างเป็นพลังจิตที่หนักหน่วงนัก!”

“มนุษย์นั้นยังมีตัวตนเช่นนี้อยู่อีกหรือ?”

“เป็นไปได้อย่างไรกัน? เผ่าเทวาเรานั้นเป็นสุดยอดเผ่าพันธุ์ยืนเหนือทุกชีวิตบนมหาพิภพถงเทียน! มนุษย์น้อยๆ คนหนึ่งกลับจะมาเก่งล้ำเหนือหัวเราไปได้อย่างไรกัน?”

…

เวลานี้อาณาจักรบ่มเพาะของเย่หยวนมันย่อมไม่มีค่าใดๆ ในสายตาพวกเขา

แต่พลังการต่อสู้ที่เย่หยวนมีนี้มันกลับทำให้คนทั้งหลายต้องขนลุกชัน

หากเย่หยวนอยู่ในระดับเดียวกับพวกเขาแล้ว การสังหารพวกเขานั้นมันคงง่ายเสียยิ่งกว่าขยับมือ!

ไม่สิ ไม่ต้องให้ถึงระดับเดียวกันเลยด้วยซ้ำ

ต่อให้จะมีพลังบ่มเพาะต่ำกว่าพวกเขาก็คงไม่กล้าจะอ้างตัวว่ามีฝีมือเทียบเคียงเย่หยวนได้

กำลังที่เย่หยวนแสดงออกมานี้มันเหนือล้ำจนเกินไป!

เหนือล้ำจนทำให้แม้แต่เหล่าเผ่าเทวาทั้งหลายก็ยังต้องขนลุกชัน!

จู่ๆ คนทั้งหลายนั้นต่างก็หันหน้ามองกันไปพร้อมปล่อยจิตสังหารออกมา

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือในเวลานั้นเย่หยวนตจ้องรับมือเรื่องราวหลายด้านและย่อมจะไม่อาจดึงพลังของค่ายกลดาบมาใช้ได้จนถึงที่สุด

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นตัวลุงซ่งนั้นก็ยังบาดเจ็บ

เวลานี้ด้วยความโกรธแค้นของเย่หยวนเขาจึงได้ใช้พลังของค่ายกลดาบทั้งหมดออกมาอย่างน่ากลัว ใช้ทุกสิ่งอย่างที่ค่ายกลพันดาบสิ้นสูญนี้จะจะมีออกมาอย่างไม่ลังเล พลังของมันนั้นจะต้องรุนแรงเหนือล้ำฟ้าดินปานใด?

หรูเฟิงนั้นหขวดคิ้วแน่นก่อนจะตะโกนร้องบอก “สหายหนุ่ม หยุดมือก่อนเถอะ เรามาคุยเรื่องนี้กันได้”

แต่เย่หยวนไม่คิดสนใจและยิ่งตั้งมั่นไปกับการควบคุมค่ายกลดาบแทน

หรูเฟิงได้แต่ต้องหัวเราะพร้อมยกนิ้วขึ้นส่งพลังดัชนีออกมาพร้อมลายพระเจ้า

คลื่นพลังหนักหน่วงพุ่งเข้าใส่ร่างเย่หยวน

เย่หยวนที่กำลังจดจ่อกับเรื่องตรงหน้าต้องสะดุ้งตัวขึ้นมาเมื่อสัมผัสถึงภัยและรีบดึงดาบทั้งหลายมาป้องกันการโจมตีนั้น

ดาบมากมายทั้งหลายนั้นมารวมตัวกันเป็นหนึ่งและหยุดพลังหนักหน่วงนั้นไว้ได้ทันท่วงที

แต่มันก็เป็นเพราะว่าหรูเฟิงไม่ได้หมายเอาชีวิตเย่หยวนใดๆ ไม่เช่นนั้นแล้วดัชนีนี้มันคงไม่มีทางใดที่เย่หยวนจะรับไว้ได้

เมื่อค่ายกลดาบค่อยๆ เสื่อมพลังลงเหล่าเผ่าเทวาทั้งหลายที่ถูกมันโจมตีอยู่นั้นก็รู้สึกโล่งอกขึ้น

แต่ในเวลานี้ร่างกายของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยบาดแผลเสื้อผ้าฉีกขาดจากดาบทั้งหลายนั้น

แต่ละคนล้วนต่างมีเลือดไหลออกมาท่วมกายสิ้น

แม้ว่าแผลจะไม่ลึกมากมายแต่มันก็ไม่ได้ตื้นเลยเช่นกัน

เมื่อเห็นว่าเป็นหรูเฟิงที่มาช่วยไว้ คนทั้งหลายต่างก็ต้องก้มหน้าลงอย่างอับอาย

พวกเขาทั้งหลายนั้นคือยอดฝีมืออาณาจักรเต๋าสวรรค์แปดลายแห่งเผ่าเทวา แต่กลับมาแพ้ให้แก่เทพสวรรค์เผ่ามนุษย์คนหนึ่ง

เรื่องราวนี้มันคงตามหลอกหลอนไปทั้งชีวิตพวกเขาแน่

เย่หยวนหันไปมองด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน “ยอดฝีมือเผ่าเทวา พวกเจ้าทั้งหลายมีพลังบ่มเพาะล้ำกว่าข้าไปถึงหนึ่งอาณาจักรแต่กลับไม่อาจล้มข้า มนุษย์ผู้ต่ำต้อยนี้ลงได้ หากเป็นเช่นนั้นแล้วพวกเจ้าทั้งหลายจะเป็นตัวอะไรเล่า?”

เหล่ายอดฝีมือเผ่าเทวาทั้งหลายนั้นแทบอยากจะมุดแผ่นดินหนีไปให้พ้นๆ เพราะคำพูดของเย่หยวนนี้มันช่างบาดจิตใจของพวกเขาเสียยิ่งกว่าค่ายกลดาบใดๆ ที่เขาใช้ก่อนหน้า

………………..