จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2283

เย่หยวนหยุดคิดไปพักหนึ่งก่อนจะบอก “หากท่านคิดหาสมุนไพรวิญญาณแล้วสนใจเดินทางไปยังอาณาจักรหทัยเมฆากับข้าหรือไม่? เวลานี้ทางสมาพันธ์โอสถสหภูมิภาคกำลังจะจัดงานประชุมโอสถสหภูมิภาคขึ้นและข้าว่าภายในงานมันคงมีสมุนไพรวิญญาณระดับแปดมาไม่ขาดสายแน่”

แม้ว่าเขานั้นจะไม่ได้ตั้งใจรบกวนการบรรลุของจักรพรรดิเทพสวรรค์เจิ้งหมิงแต่เรื่องราวมันก็เกิดขึ้นเพราะตัวเขาจริง

ด้วยนิสัยของเย่หยวนแล้วเขาย่อมพร้อมที่จะชดเชยความเสียหายนั้นให้

ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือเรื่องราวนี้มันไม่ได้ยุ่งยากใดๆ แก่เย่หยวนเลย

อาณาจักรหทัยเมฆานั้นมันคือวังพำนักของโอสถบรรพกาล

โอสถบรรพกาลนั้นได้เปิดโลกขึ้นมา อยู่เหนือทุกสิ่งอย่างในหล้า

เหล่านักหลอมโอสถทั้งหลายในมหาพิภพถงเทียนนั้นต่างถือว่าการได้ไปยังอาณาจักรหทัยเมฆานั้นเป็นเกียรติอย่างมาก

เพียงแค่ว่าข้อจำกัดการเข้าสู่อาณาจักรหทัยเมฆานั้นมันสุดแสนยุ่งยากเกินกว่าที่นักหลอมโอสถทั่วๆ ไปจะผ่านเข้าไปได้

อาณาจักรหทัยเมฆานั้นมันสมชื่อว่าเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์อันดับหนึ่งแห่งการโอสถในมหาพิภพถงเทียนอย่างแท้จริง!

จักรพรรดิเทพสวรรค์เจิ้งหมิงนั้นเบิกตากว้างขึ้นมาทันทีที่ได้ยิน “มันกลับมีเรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้นหรือ? อาณาจักรหทัยเมฆานั้นไม่ได้ออกหน้าเคลื่อนไหวง่ายๆ อยู่นิ่งเงียบมาแสนนาน! ทำไมโอสถบรรพกาลจึงได้คิดเปิดมันต้อนรับผู้คนจัดงานใหญ่โตเช่นนี้เล่า?”

เขานั้นเก็บตัวบ่มเพาะบนเขาแห่งถงเทียนมานับแสนๆ ปีย่อมจะไม่ได้รู้เรื่องราวใดๆ ทั้งหลายนี้

แต่ด้วยตำแหน่งของจักรพรรดิเทพสวรรค์เจิ้งหมิงแล้วเขาย่อมจะเข้าใจถึงตัวตนของอาณาจักรหทัยเมฆาดี

อาณาจักรหทัยเมฆานั้นมันอยู่เหนือโลกหล้าไม่สนใจสิ่งใด ไม่ได้คิดจะออกมาเพื่อจัดงานใหญ่เช่นนี้แน่นอน

ต่อให้จะมีงานการประชุมโอสถใดๆ มันก็ย่อมจะถูกจัดขึ้นโดยเหล่าลูกศิษย์ของเขาในโลกภายนอก ไม่มีทางใดที่จะไปจัดขึ้นในอาณาจักรหทัยเมฆา

เย่หยวนยิ้มตอบกลับมา “หากข้าบอกว่างานนี้จัดขึ้นเพื่อจัดการข้าเล่า ท่านจะเชื่อหรือไม่?”

จักรพรรดิเทพสวรรค์เจิ้งหมิงหัวเราะลั่นขึ้นมา “ต่อให้เจ้าจะทุบตีข้าจนตายข้าก็ไม่คิดเชื่อหรอก! ตัวตนของโอสถบรรพกาลนั้นยิ่งใหญ่ปานใด? มีหรือที่เขาต้องลงมือจัดการเด็กน้อยอย่างเจ้าด้วยตัวเอง? ต่อให้เจ้าจะเป็นรองมหาปราชญ์แห่งวิหารนักบวชแต่กำลังของเจ้าก็คงไม่อาจจะต่อต้านได้แม้แต่เหล่าลูกศิษย์ของเขาด้วยซ้ำ ทำไมต้องทำเรื่องราวใหญ่โตเช่นนั้นเพื่อเจ้าแค่คนเดียวด้วย?”

เพราะต่อให้เขาจะรู้ถึงสถานะของเย่หยวนแล้วตัวเขาก็ยังไม่ได้เข้าใจถึงฝีมือของเย่หยวนอย่างแท้จริง

ต่อให้เย่หยวนจะหลอมโอสถเมฆาสวรรค์เก้าหลอมได้ มันก็ยังห่างไกลจากระดับของโอสถเต๋าไปมาก

โอสถเต๋านั้นมันคือจุดสูงสุดของเต๋าโอสถ!

และก้าวย่างนี้มันก็เป็นเรื่องที่ไม่มีใครจะก้าวขึ้นไปได้

ตั้งแต่โบราณกาลมามียอดนักหลอมโอสถมากมายปานใดแล้วที่คิดอยากก้าวขึ้นไปให้ถึงระดับของโอสถเต๋า?

แต่พวกเขาทั้งหลายกลับไม่มีใครทำได้สำเร็จ

เวลานี้เหล่ายอดฝีมือที่หลอมโอสถเต๋าขึ้นมาได้ในมหาพิภพถงเทียนนี้มันมีน้อยจนเกินไป

เย่หยวนนั้นยังต้องพยายามอีกมากหากคิดอยากพิสูจน์ฝีมือของตน!

เพียงแค่ว่าตัวเจิ้งหมิงนั้นไม่ได้รู้เลยว่าแท้จริงเย่หยวนนั้นหลอมโอสถเต๋าได้แล้ว!

หากมิใช่เพราะเรื่องนี้มีหรือที่โอสถบรรพกาลจะต้องจัดการใหญ่โตอย่างงานประชุมโอสถสหภูมิภาคขึ้นมา?

แต่เย่หยวนเองก็ไม่คิดจะอธิบายให้ยุ่งยากใดๆ เขาเพียงแค่ยักไหล่บอก “ไปเถอะ”

คนทั้งสองเดินทางจากเมืองชะตาสวรรค์ออกมาได้ไม่นานพวกเขาก็พบว่ามีกลุ่มคนกำลังยืนอยู่ที่สุดขอบฟ้า

เมื่อได้ลองเพ่งดูดีๆ แล้วพวกเขาก็เห็นว่าคนกลุ่มนั้นกำลังรุมโจมตีคนผู้หนึ่งอยู่

จักรพรรดิเทพสวรรค์เจิ้งหมิงกล่าวพร้อมขมวดคิ้ว “แค่พวกมดปลวกทั้งหลายต่อยตีกัน อย่าได้ไปสนใจเลย ไปเถอะ”

เขานั้นหันกลับมาบอกเย่หยวนแต่กลับพบว่าเย่หยวนนั้นเพ่งมองไปด้วยสายตาเขม็งก่อนจะก้าวเท้าออกไปยังจุดที่เกิดการปะทะในทันที

จักรพรรดิเทพสวรรค์เจิ้งหมิงต้องเบิกตากว้างขึ้นอย่างตกตะลึง “แนวคิดแห่งห้วงมิติ! ช่างเป็นความเร็วที่เหนือล้ำนัก! เจ้าเด็กคนนี้มันผิดมนุษย์เสียจริง!”

ฟุบ ฟุบ ฟุบ!

พริบตาเดียวที่คลื่นดาบทั้งหลายปะทะเข้ากับกลุ่มคนนั้นจนคนที่เหลือยืนมีชีวิตอยู่ในสนามรบนั้นมีเพียงแค่คนเดียว

นางในชุดสีฟ้าครามนั้นมองดูเย่หยวนด้วยร่างกายที่เหนื่อยอ่อนก่อนจะร่วงตกลงไปกับพื้นดิน

เย่หยวนหน้าถอดสีต้องรีบพุ่งเข้าไปอุ้มร่างนางไว้ทันที

เวลานี้เขาได้แต่ต้องตื่นตะลึงอยู่ในใจเพราะนางผู้นี้คือศิษย์พี่ไป่หลี่ชิงหยานแห่งนิกายเงาจันทร์ที่เขาได้พบเจอในมิติอนัตตากอไผ่!

นางผู้ที่น่าจะอยู่ในมิติอนัตตากอไผ่กลับมาปรากฏตัวขึ้นบนมหาพิภพถงเทียน!

จักรพรรดิเทพสวรรค์เจิ้งหมิงหรี่ตาลง “บ้าบอ! จักรพรรดิผู้นี้ใกล้จะถึงเวลาทุกข์ทลายเต็มทน ให้เอาพลังงานชีวิตมาใช้กับนางนี้มันจะไม่เป็นการรนหาที่ตายหรือ? ที่สำคัญต่อให้ข้าจะยื้อชีวิตของนางไว้นั้นสุดท้ายมันก็แค่ยื้อให้นางได้ทรมานเพิ่ม ไม่มีทางใจจะช่วยเหลือได้! การแลกเปลี่ยนที่เสียเปล่านี้ข้าขอไม่ยุ่งด้วยจะดีกว่า!”

เย่หยวนกัดฟันแน่น “เลิกพูดได้แล้ว! พลังชีวิตใดที่เสียไปวันนี้ข้าจะช่วยเอาคืนมาให้สิ้น! นอกจากนั้นแล้วหลังจบเรื่องการหลอมโอสถเมฆาสวรรค์เก้าหลอมให้ ข้ายังจะนับว่าข้านี้ติดหนี้บุญคุณท่านด้วย!”

เมื่อตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์เจิ้งหมิงได้ยินเขาก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นถาม “เอาจริง?”

“เลิกพูดจาไร้สาระเสียเวลาได้แล้ว เจ้าเชื่อหรือไม่ล่ะว่าข้าพร้อมที่จะไม่หลอมโอสถเมฆาสวรรค์เก้าหลอมให้เจ้าเลย?” เย่หยวนตะโกนลั่นขึ้นด้วยน้ำเสียงสุดจะทน

ไป่หลี่ชิงหยานนั้นกำลังเสียพลังชีวิตไปเรื่อยๆ ยิ่งปล่อยไว้มันมีแต่จะยิ่งลำบากในการรักษา

เขานั้นกังวลอย่างหนักหน่วงหัวใจแต่อีกฝ่ายกลับมาเล่นท่ามากลีลา มีหรือที่เย่หยวนจะทนได้?

เมื่อได้เห็นสีหน้านั้นของเย่หยวนจักรพรรดิเทพสวรรค์เจิ้งหมิงก็ไม่คิดพูดจาใดๆ อีกรีบเข้ามารีบร่างของไป่หลี่ชิงหยานไว้และส่งพลังชีวิตไว้ประคองสภาพของนาง

เย่หยวนปล่อยไป่หลี่ชิงหยานให้จักรพรรดิเทพสวรรค์เจิ้งหมิงก่อนจะรีบนั่งลงเข้าสู่สภาวะนิ่งสงบทันที

เมื่อจักรพรรดิเทพสวรรค์เจิ้งหมิงเห็นเช่นนั้นเขาก็ต้องร้องถามขึ้น “เจ้าเด็กคนนี้มันคิดทำอะไรกัน? แค่นั่งสมาธิก็ช่วยเด็กสาวคนนี้ได้หรือ? เจ้าเด็กนี่คงไม่ได้หลอกข้าเล่นแล้วใช่ไหม?”

อึดใจผ่านไป!

สิบอึดใจ!

ร้อยอึดใจ!

หลังผ่านไปได้ราวร้อยอึดใจเย่หยวนก็เบิกตาโพลงขึ้นมาพร้อมวาดมือขึ้นบนอากาศ

พร้อมๆ กันนั้นมันก็ได้เกิดค่ายกลซับซ้อนขึ้นในมิติรอบด้าน

ได้เห็นเช่นนั้นจักรพรรดิเทพสวรรค์เจิ้งหมิงก็ต้องอ้าปากค้าง!

เพราะค่ายกลใหญ่ที่ซับซ้อนปานนี้มันมิใช่สิ่งที่จอมเทพค่ายกลแปดดาวทั้งหลายจะทำได้เสียด้วยซ้ำไป!

จักรพรรดิเทพสวรรค์เจิ้งหมิงนั้นไม่เคยได้เห็นเย่หยวนหลอมโอสถจุติฟื้นโกลาหลมาก่อน ไม่เช่นนั้นเขาคงเข้าใจได้ทันทีว่าเย่หยวนคิดจะทำอะไร

เวลานี้เย่หยวนกำลังคิดจะหลอมโอสถเต๋า!

…………………………