จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2289

“ท่านจื่อจิน ข้าไม่เข้าใจ! ให้จักรพรรดิเทพสวรรค์เก้าดาวไปก้มหัวคุกเข่าลงต่อหน้าเด็กน้อยที่ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเช่นนั้น! หลังจากวันนี้ไปข้า ชิงหยูผู้นี้ย่อมจะกลายเป็นเรื่องตลกของคนทั้งมหาพิภพถงเทียนแล้ว!”

เมื่อจัดการส่งเย่หยวนเข้าที่พักเรียบร้อยแล้วชิงหยูก็รีบเข้ามาแสดงความไม่พอใจต่อจื่อจินทันที

งานใหญ่มโหฬารอย่างงานประชุมโอสถสหภูมิภาคนี้ล้านๆ ปีมันจะเกิดขึ้นสักครั้ง

แน่นอนว่าเหล่ายอดคนจากกองกำลังค่ายสำนักใหญ่โตทั้งหลายต่างมารวมกันสิ้น ไม่มีที่ใดจะหลบซ่อนสายตาผู้คนไปได้

วินาทีที่ชิงหยูคุกเข่าลงนั้นมันก็เหมือนกับเขาได้ทิ้งศักดิ์ศรีความเป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์เก้าดาวไปสิ้น มีหรือที่เขาจะทนรับได้?

จื่อจินนั้นมองดูพร้อมถอนหายใจยาว “ข้าต้องขออภัยด้วยจริงๆ ตัวข้าเองก็ไม่เข้าใจว่าเหตุใดอาจารย์ท่านจึงได้สั่งเช่นนี้ออกมา แต่ข้าก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำตามท่านสั่ง!”

ชิงหยูกล่าวขึ้นมาด้วยใบหน้ามึนงง “วิหารนักบวชนั้นอยู่สูงล้ำเหนือหัวผู้คนทั้งหลาย แต่ต่อหน้าอาณาจักรหทัยเมฆาเราแล้วพวกเขาก็ไม่ได้มีค่าใดมากมาย! ข้าล่ะไม่เข้าใจจริงๆ ไม่เข้าใจเลย!”

จื่อจินจึงร้องตอบกลับมา “อาจารย์ท่านย่อมมีเหตุผล มันมิใช่เรื่องที่เราจะไปถามไถ่ได้ หากเจ้าคิดอยากโทษใครก็ไปโทษตัวเองเถอะที่ไปหาเรื่องเขาแต่แรก ไม่ว่าจะอย่างไรเขานั้นก็ได้รับการยอมรับจากมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาล ย่อมจะต้องมีทางรอดได้ต่อให้ข้าไม่ออกหน้า!”

ชิงหยูกัดฟันแน่นกล่าวออกมา “จะอย่างไรข้าก็ไม่คิดยอมรับ! หากข้ามีโอกาสข้าจะต้องเอาคืนมันให้ได้!”

จื่อจินตอบกลับไป “เจ้าก็อย่าได้กังวลให้มากไป งานประชุมโอสถสหภูมิภาคครั้งนี้มันมียอดอัจฉริยะมากมายมหาศาล ในหมู่คนทั้งหลายนั้นคนที่มีพรสวรรค์ไม่แพ้เขาผู้นั้นก็คงมีอยู่บ้าง เขานั้นมีตำแหน่งสูงล้ำด้วยอายุน้อยนิดแน่นอนว่าต้องถูกคนทั้งหลายคิดสงสัย เจ้ารอไปเถอะ เดี๋ยวก็จะได้เห็นเรื่องสนุกๆ เอง”

ชิงหยูเบิกตาขึ้นทันทีที่ได้ยิน สีหน้าของเขานั้นเริ่มกลับมาผ่อนคลายอีกครั้ง

ใช่แล้ว จะมีตำแหน่งเป็นรองมหาปราชญ์แล้วทำไม?

งานประชุมโอสถสหภูมิภาคครั้งนี้มันรวบรวมยอดฝีมืออัจฉริยะจากทั่วทั้งมหาพิภพถงเทียนมาสิ้น

บางกลุ่มบางค่ายสำนักนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่ามหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลเสียด้วยซ้ำ!

มีหรือที่พวกเขาทั้งหลายจะยอมรับเด็กคนหนึ่งมาร่วมวง?

หากเย่หยวนนั้นเป็นศิษย์ของรองมหาปราชญ์นั้นก็ยังพอว่า แต่นี่เขากลับเป็นรองมหาปราชญ์!

เหล่ายอดอัจฉริยะทั้งหลายนั้นกลายเป็นว่ามีรุ่นอาวุโสต่ำกว่าเย่หยวนไปรุ่นหนึ่ง มีหรือที่คนทั้งหลายจะทนทานรับได้?

จื่อจินหันไปมองพร้อมกล่าว “เย่หยวนนั้นได้ทำร้ายน้องชายของเล้งเทียนฉีมิใช่หรือ? เวลานี้ตัวเขานั้นน่าจะมีแต่ความไม่พอใจอย่างมากแน่ เจ้าลองไปหาเขาสิ บอกให้เขาส่งศิษย์ยอดอัจฉริยะออกมามันย่อมจะมีคนที่กล้าพอไปท้าทายหาเรื่องเย่หยวนแล้ว ตราบเท่าที่มันมิใช่คนของเราตรงๆ ข้าว่าอาจารย์ท่านก็คงไม่ว่าอะไร”

เมื่อชิงหยูได้ยินเขาก็ยิ้มกว้างออกมา “ทำไมข้าถึงคิดเรื่องนั้นไม่ได้กัน! ท่านจื่อจินฉลาดล้ำเสียจริงๆ ปลุกข้าให้ตื่นจากฝันร้ายนี้ได้ในทันที! รองมหาปราชญ์ใดๆ นั้นข้าจะเปิดเผยธาตุแท้ของมันให้โลกหล้าได้เห็นเอง!”

…

เวลานี้เย่หยวนได้มาถึงยังเขาขนนกบนเทือกเขาหทัยเมฆา ที่แห่งนี้มันคือที่พักที่ถูกจัดไว้ให้แก่มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาล

“รองมหาปราชญ์!” จีโมเดินออกมาก้มหัวคารวะ

เวลานี้จีโมนั้นนับถือเย่หยวนเหมือนเป็นครูบาอาจารย์ไปอีกคนหนึ่งแล้ว

เย่หยวนพยักหน้ารับ “นำทางไปเถอะ”

“เชิญ!”

จีโมหันหน้าเดินกลับเข้าไปในโถงใหญ่ภายใน

โถงนั้นมันดูไร้ผู้คน ไม่มีแม้แต่ยามเฝ้าใดๆ

เวลานี้ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งในชุดแสนธรรมดากำลังนั่งอยู่ตรงกลางโถงใหญ่นี้พร้อมชุดโต๊ะชา

ไม่ไกลจากชายวัยกลางคนผู้นั้นมันก็มีคลื่นพลังยิ่งใหญ่อีกสิบสายกำลังก้มหัวลงด้วยท่าทางเคารพอย่างมาก

ครั้งแรกที่เย่หยวนได้เห็นชายผู้นั้น ตัวเย่หยวนก็สัมผัสได้ถึงความลึกลับอย่างถึงที่สุด!

ความรู้สึกนี้มันเหนือล้ำเสียยิ่งกว่าเหล่ารูปปั้นเทวาของเผ่าเทวานั้น

ชายวัยกลางคนผู้นี้ไม่กล่าวพูดใดๆ พร้อมมือที่ขยับอย่างไม่หยุด

ระหว่างมือของเขานั้นมันมีลูกบอลน้ำกำลังหมุนวนอยู่กลางอากาศพร้อมด้วยใบไม้สีเขียวที่ค่อยๆ ละลายอยู่ภายใน

ท่าทางการขยับตัวของเขานี้มันแฝงไปด้วยพลังแห่งยอดเต๋าอย่างหนักแน่น

ลูกบอลน้ำในมือของเขานั้นมันค่อยๆ พัฒนาไปราวกับโลกทั้งใบ

เขานั้นกำลังใช้วิธีการในการหลอมโอสถเต๋าในการต้มน้ำชงชานี้ สมชื่อว่าเป็นมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลเสียจริงๆ

และจู่ๆ ชายผู้นั้นก็ได้ยื่นฝ่ามือออกมาส่งลูกบอลน้ำนั้นทะลุห้วงมิติมาถึงตัวเย่หยวน

เย่หยวนนั้นทีแรกก็ยังมึนงง แต่ไม่นานเขาก็เข้าใจและยื่นมือออกมารับลูกบอลน้ำนั้นไว้อย่างไม่ปล่อยให้น้ำแม้แต่หยดเดียวหลุดร่วงลงพื้นดิน

นี่มันคือชาที่ยังไม่สมบูรณ์ ยังอยู่ในระหว่างการหลอมและพร้อมที่จะแตกสลายลงได้ทุกเมื่อ

แต่เจ้าชานี้มันจะดึงเอาคุณสมบัติของสมุนไพรใบชานั้นออกมาได้สิ้น

แม้ว่าจะเป็นการชงชา แต่วิธีการของมันนี้คือการหลอมโอสถ