จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2349

“ข้ารู้ถึงเจ้าเด็กที่เจ้าว่านั้นดี มันเป็นคนที่ถูกยกเป็นปฐมาจารย์การโอสถมาช่วงหลังๆ นี้ใช่หรือไม่? หึๆ หลังจากเต๋าโอสถตกต่ำลงไปมันก็ไม่มีใครจะรับหน้าที่ผู้นำได้อีก แค่ผู้คนที่ถือตัวกลับมายกย่องกันเองเสียยิ่งใหญ่ ไม่อาจจะมาช่วยเหลือใดๆ ในเรื่องราวภาพใหญ่ได้เลยแม้แต่น้อย”

“ข้ารู้เรื่องในอาณาจักรทหัยเมฆาแล้ว ได้ยินว่าเจ้าเด็กคนนี้มันมากพรสวรรค์จริง แต่น่าเสียดายที่เมื่อมาอยู่กับเหล่าชะตาไร้คาดเดาทั้งหลายแล้วมันก็กลายเป็นแค่คนธรรมดาไป!”

“พูดไปแล้วข้าก็ยังจะสนใจเสี่ยวชิงซง หวงหลิน ผางเจิ้นและว่านเจิ้นทั้งหลายนั้นมากกว่า! ออกมาครั้งนี้พวกเขาทั้งหลายนั้นคงได้เห็นเสาหลักของทัพเราอย่างแน่นอน!”

…

เหล่าคนเฒ่าทั้งหลายนี้ต่างก้มลงมองดูอับดับทองคำเทพสงครามด้วยสีหน้าผิดหวังไปตามๆ กัน

ส่วนตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้นั้นยังคงนั่งเงียบที่ด้านข้างไม่คิดเปิดปากพูดใดๆ ออกมา

แต่คนที่จะกล้ามาพูดเช่นนี้ต่อหน้าจักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้นั้นมันย่อมจะเป็นระดับผู้นำของทั้งเผ่ามนุษย์ เผ่าอสูรและเผ่าปีศาจทั้งหลาย

จากนั้นชายชุดฟ้าน้ำเงินก็ได้หันหน้ามากล่าวบอกจักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้ “เฉียนจี้ เจ้านั้นมักจะคาดคำนวณทุกสิ่งอย่างเสมอมา แต่ครั้งนี้… ดูท่าเจ้าจะคำนวณผิดพลาดแล้ว! เจ้าเด็กคนนี้มันไม่ได้มีค่าใดขนาดนั้น!”

ชายวัยกลางคนที่พูดออกมานี้มันมีแสงสายฟ้าสว่างจ้าออกมาจากหน้าผาก

เขานั้นไม่ได้มีคลื่นพลังหนักหน่วงรุนแรงใดๆ แต่ดวงตาของเขานั้นกลับเปล่งแสงออกมาได้ราวกับเป็นทะเลแห่งสายฟ้า

ภายในดวงตานั้นมันเปี่ยมล้นไปด้วยคลื่นพลังสูงส่งที่ทำให้ผู้พบเห็นต้องขนลุก

นี่มันคือสายตาที่จะทำลายโลกลงได้!

เขานี้คือเต๋าบรรพกาลสายฟ้าผู้ลึกลับ

เพราะฉะนั้นคำพูดของเขามันจึงมีน้ำหนักอย่างมากล้น

จักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้นั้นเลือกคัดยอดคนจากเผ่าต่างๆ มา แน่นอนว่าเหล่าเต๋าบรรพกาลก็ย่อมจะสนใจเรื่องราว

เพราะสำหรับพวกเขาแล้วสงครามสิ้นโลกมันก็เป็นหายนะที่ยิ่งใหญ่เช่นกัน

จักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้ตอบกลับมาอย่างเย็นเยือก “เฒ่าผู้นี้ย่อมจะไม่เคยตัดสินคนผิดไป! เล่ยถิง ข้ารู้ว่าเจ้านั้นมีเหตุผลเห็นแก่ตัวแต่ด้วยประสบการณ์ของเฒ่าผู้นี้แล้ว ตัวผางเจิ้นจะไม่มีวันรับสืบทอดตำแหน่งเต๋าบรรพกาลสายฟ้าจากเจ้าไปได้”

ในมิติสงครามดึกดำบรรพ์อันดุเดือดนี้มันย่อมจะมียอดคนผู้สืบทอดของบรรพกาลทั้งหลายมาเข้าร่วมด้วย

เหล่าเจ้าฟ้าดินห้าทลายทั้งหลายรวมไปถึงตัวเล่ยถิงผู้เป็นตัวแทนของเต๋าบรรพกาลนั้นต่างหวังว่าจะให้ลูกหลานคนของตัวเองคว้าชัยมาสิ้น

ผางเจิ้นที่ว่านี้เองก็เป็นทายาทของตัวเต๋าบรรพกาลสายฟ้าเล่ยถิงเองด้วย

ผางเจิ้นนั้นมีร่างเต๋าสายฟ้าภายในมาแต่กำเนิดทั้งยังมีแนวคิดแห่งสายฟ้าที่เหนือล้ำพร้อมด้วยพรสวรรค์ที่มากล้น

ก่อนจะเข้ามาถึงมิติสงครามดึกดำบรรพ์นี้เขาก็ได้บรรลุขึ้นถึงระดับของต้นกำเนิดก่อนแล้ว ทำให้เป็นยอดคนไร้พ่ายอย่างแท้จริง

“เฉียนจี้! เจ้าก็ไม่ต้องพูดตรงขนาดนั้นก็ได้!” เต๋าบรรพกาลสายฟ้ากล่าวออกมา

ทุกผู้คนนั้นต่างสั่นสะท้านไปทั้งกายเพราะจักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้กลับพูดตอกหน้าตรงๆ ว่าเต๋าบรรพกาลสายฟ้ามีเหตุผลส่วนตัว

กล้าที่จะพูดกับเต๋าบรรพกาลสายฟ้าเช่นนี้ทั้งมหาพิภพถงเทียนมันคงมีแค่จักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้เท่านั้น!

จักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้กล่าว “เฒ่าผู้นี้ก็แค่พูดเรื่องไปตามจริง เต๋าบรรพกาลพวกเจ้าทั้งหลายคิดอยากสานต่อความยิ่งใหญ่ แต่ก่อนอื่นเลยคือเราต้องพามนุษย์ชนะให้ได้ก่อน! เรื่องนี้เฒ่าผู้นี้หวังว่าพวกเจ้าจะเข้าใจดี เพราะฉะนั้นศึกยอดอัจฉริยะครั้งนี้มันจึงวัดกันที่ความสามารถเท่านั้น!”

เล่ยถิงที่ได้ยินจึงตอบกลับมา “น่าขัน! ด้วยกำลังของผางเจิ้นนั้นเจ้าคิดจริงหรือว่ามันจะแพ้ให้เด็กน้อยจักรพรรดิเทพสวรรค์สองดาวผู้หนึ่งได้?”

จักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้จึงยิ้มตอบกลับไป “เรื่องนั้นเราจะได้รู้กันแน่”

…

ในมิติสงครามดึกดำบรรพ์นี้เวลาหลายร้อยปีมันได้ไหลผ่านไป พริบตาเดียวมันก็ผ่านไปกว่าแปดร้อยปีแล้ว!

และเมื่อผ่านเวลาแปดร้อยปีนี้มาการแข่งขันของอันดับทองคำเทพสงครามมันก็ยิ่งทวีความรุนแรง

เมืองทั้งร้อยเมืองนั้นมันมีเพียงแค่เหล่ายอดคนที่ติดหนึ่งในสิบของอันดับทองคำเทพสงครามในแต่ละเมืองเท่านั้นที่จะเข้าไปยังวิหารพระเจ้าเพื่อรับสมบัติสืบทอดได้

นี่มันคือโอกาสครั้งสำคัญ!

เพราะฉะนั้นในแต่ละเมืองมันจึงมีการแข่งขันเพื่อสิบอันดับอย่างดุเดือดล้น

แต่ละครั้งที่อันดับทองคำเทพสงครามถูกประกาศออกมา มันก็จะมีการเปลี่ยนแปลงสิบอันดับอยู่เสมอๆ

แต่แน่นอนว่ามันย่อมมียอดคนที่แตกต่างเหนือล้ำพวก ยืนมั่นอยู่ในตำแหน่งสูงส่งอย่างที่ไม่มีใครกล้าจะเขย่าบัลลังก์

อย่างเช่นตัวว่านเจิ้นหรือผางเจิ้นและยอดคนทั้งหลาย