จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2381

“เราจะไม่ไปไหนทั้งนั้น เราจะรอผู้อาวุโสท่านอยู่ตรงนี้” ฉินเชากล่าวประกาศ

คำพูดนี้ทำให้สีหน้าของเหล่าเจ้านิกายทั้งหลายต้องแดงขึ้นมาอย่างอับอาย

หากผู้อาวุโสนั้นมาถึงแล้วการสังหารพวกเขาทั้งหลายมันคงมิใช่เรื่องยากเย็นแม้แต่น้อย!

เพราะแม้แต่ยอดคนอย่างหยวนฮุ่ยก็ยังไม่อาจจะจับตัวเย่หยวนคนนั้นไว้ได้

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือหากมองดูที่ความบ้าบิ่นที่เย่หยวนแสดงออกมานั้น เขาคงไม่คิดใดมากหากต้องจัดการสังหารพวกเขาทั้งหลาย

เจ้านิกายร่างผอมอีกคนหนึ่งกล่าวออกมาด้วยสีหน้าสุดแสนน่าสงสาร “มีเมตตาด้วยเถอะบรรพกาลตัวน้อย อย่าได้โกรธเคืองพวกเราอีกเลย! เฒ่าผู้นี้รู้ดีว่าวันนี้พวกเราคงได้ลบหลู่พวกท่านไปมากมายแล้ว โปรดสงสารเราคนเฒ่าๆ ทั้งหลายด้วย!”

โมชิงซานได้แต่ต้องเบิกตามองดูหน้าเหล่าเจ้านิกายทั้งหลายอย่างตกตะลึงราวกับว่าเขาเพิ่งได้รู้จักคนหมู่นี้เป็นครั้งแรก

ปกติเวลาคนทั้งหลายนี้วางหัวเหนือสูงฟ้า นอกจากเผ่าเทวาแล้วพวกเขาทั้งหลายย่อมไม่คิดเห็นหัวใคร

แต่วันนี้พวกเขากลับมาบีบน้ำตาทำหน้าน่าสงสาร

ฉินเชานั้นถอนหายใจยาวออกมา “ผู้อาวุโสท่านกล่าวไว้ว่าคนที่น่าสงสารนั้นย่อมจะมีบางอย่างที่ทำให้คนเกลียด! หากคนเราสามารถรวมกันเป็นหนึ่งได้มีหรือที่จะยังถูกเผ่าเทวากดหัวไว้เช่นนี้? หลากเผ่าพันธุ์นั้นมีประชากรรวมกันมากกว่าเผ่าเทวานับแสนๆ เท่า! หากเราใช้จำนวนเข้าสู้ เราก็คงถล่มพวกมันได้เช่นกัน!”

เมื่อเจ้านิกายทั้งหลายได้ยินเช่นนั้นพวกเขาต่างก็ต้องหันมามองหน้ากันไม่ได้นัดหมาย

แม้ว่าคำพูดนี้มันจะจริง แต่อย่างที่ว่าว่าประชากรของหลากเผ่าพันธุ์นั้นมันมีนับล้านๆ มีหรือที่จะมารวมหัวกันเป็นหนึ่งได้ง่ายๆ?

“ไม่มีสิ่งใดในโลกหล้ามันยากเกินกว่าที่คนตั้งใจจะทำ! ข้าไม่ได้สั่งให้พวกเจ้าทั้งหลายไปรนหาที่ตาย ข้าแค่บอกว่าการเป็นคนนั้นมันเป็นอย่างไร… มันน่าสนใจกว่าการเป็นหมูหมาแค่ไหน!”

วินาทีนั้นมันเกิดเสียงหนึ่งดังขึ้นมากลางวงสนทนา ชายหนุ่มในชุดขาวผู้นั้นเดินก้าวออกมาจากห้วงมิติ

นั่นทำให้สีหน้าของเหล่าเจ้านิกายทั้งหลายต้องถอดสี เข้าใจได้ทันทีว่าผู้มาถึงนี้เป็นใคร

เวลานี้มันย่อมจะมีค่ายกลมากมายปิดกั้นคุกนี้ไว้จากโลกภายนอก แต่พวกมันกลับไร้ค่าใดเมื่ออยู่ต่อหน้าชายหนุ่มผู้เพิ่งมาถึงนี้!

ความตกตะลึงในจิตใจของผู้คนทั้งหลายนี้มันมากเกินบรรยาย!

เดิมทีนั้นพวกเขายังสงสัยว่าพลังฝีมือของเย่หยวนมันจะมากแค่ไหน

แต่เมื่อได้เห็นกับตาตนเองเช่นนี้แล้วพวกเขาก็แทบลืมหายใจ

เพราะแค่เรื่องที่เขาทำในตอนนี้ มันก็มากพอที่จะสังหารเหล่าเจ้านิกายทั้งหลายลง!

เมื่อฉินเชาเห็นหน้าเย่หยวนเขาก็ยิ้มกว้างขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น “ผู้อาวุโส! ท่านบุกเข้าไปในวังสวรรค์เฝ้าใต้แสดงความตื่นตะลึงให้คนทั้งแดนใต้นี้ แสดงให้เห็นถึงศักดิ์ศรีของเผ่ามนุษย์ ช่างน่ายินดีเสียจริง!”

แม้ว่าเขานั้นจะมั่นใจในตัวเย่หยวนสักเท่าใดแต่เมื่อได้ยินถึงเรื่องที่เย่หยวนทำนั้นเขาก็ยังต้องอ้าปากค้าง

ภาพอันน่าตกตะลึงนั้น หากเขาได้เห็นมันกับตาแล้วจะดีสักแค่ไหน!

เย่หยวนยิ้มรับ “เรื่องนั้นมันแค่ข้าไปอย่างรวดเร็วไม่ทันให้อีกฝ่ายตั้งตัว มันจึงได้ผลเช่นนี้ออกมา หากพวกมันได้เตรียมตัวตั้งรับแล้ว ข้าเองก็คงไม่อาจจะกลับออกมาได้เช่นกัน พลังของเต๋าสวรรค์เก้าลายมันแข็งแกร่งจริงๆ!”

ไม่ว่าเย่หยวนจะได้มาอย่างกับพายุสักแค่ไหนแต่พลังของหยวนฮุ่ยก็ยังทำให้ตัวเย่หยวนตื่นตะลึงไม่หาย

ตอนก่อนนั้นเขาเกือบจะถูกหยวนเจี่ยวฆ่าสังหาร เวลานั้นเขาไม่อาจจะต่อกรรับมือใดๆ ในโลกภายนอกจึงไม่อาจจะสัมผัสได้ถึงพลังที่แท้ของเต๋าสวรรค์เก้าลาย

เวลานี้เมื่อเขาบรรลุสามพลังจนถึงระดับต้นกำเนิด กำลังของเขานั้นมันคงเรียกได้ว่าไร้เทียมทานในหมู่จักรพรรดิเทพสวรรค์

มันเป็นเวลานี้ที่เขาสามารถจะเข้าใจถึงพลังที่แท้ของเต๋าสวรรค์เก้าลายได้

หากมันเป็นสถานการณ์ที่อีกฝ่ายพร้อมตั้งรับไว้แล้ว ต่อให้เขาจะใช้พลังต้นกำเนิดใดๆ ออกมามันก็คงยากที่จะหนีรอดได้

แต่ทว่าเย่หยวนกล่าวมันออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยจึงทำให้คนทั้งหลายไม่เชื่อว่าเรื่องราวมันจะยากเย็นไปกว่าเก่า

พลังของเต๋าสวรรค์เก้าลายนั้นมันไม่ต้องให้เย่หยวนมาบอก

หวู่หยุนแบกตากว้างขึ้น “มันกลับยังมีเรื่องเช่นนั้น! เรื่องใหญ่เช่นนี้ทำไมเจ้าไม่เคยพูดเล่าให้ออกมาเล่า?”

ชายวัยกลางคนนั้นยิ้มตอบ “หากมิใช่เพราะเขานั้นปรากฏขึ้นมาอย่างเหนือสวรรค์เช่นนี้มีหรือที่ข้าจะรู้ถึงตัวตนของเขาได้? ความยิ่งใหญ่ลึกล้ำของเต๋าสวรรค์นั้นมีหรือที่คนทั่วๆ ไปจะเข้าใจได้?”

หวู่หยุนนั้นหยุดคิดไปพักหนึ่งก่อนจะรู้สึกเห็นด้วยในใจเพราะก่อนหน้านี้เจ้าเด็กคนนั้นมันไม่ปรากฏตัวใดๆ ออกมา หากมิใช่เพราะเรื่องการไล่ทำลายวังเฝ้าสวรรค์ของเขาและส่งคำเตือนให้เผ่าเทวาแล้วก็คงไม่มีใครรู้ถึงตัวเขา

มีหรือที่คนระดับพวกหวู่หยุนนี้จะไปให้ความสนใจจักรพรรดิเทพสวรรค์ห้าดาวคนหนึ่งได้?

ชายวัยกลางคนนั้นกล่าวขึ้นต่อ “เรื่องราวนี้มันรอช้าไม่ได้! เรื่องนี้มันเป็นเรื่องใหญ่ที่เร่งด่วน ข้าจะออกเดินทางเอง ที่เหลือเจ้าคอยดู ‘สังหารเทพ’ แทนข้าด้วย!”

หวู่หยุนพยักหน้ารับ “วางใจเถอะ เรานั้นเกือบเข้าวงโคจรแล้ว ด้วยข้าอยู่ด้วยนี้มันย่อมจะไม่มีปัญหาใดแน่!”

…

ในเวลาเดียวกันนั้นภายในวังยักษ์สูงล้ำของเผ่าเทวา ชายแก่คิ้วขาวก็กำลังกระอักเลือดออกมาไม่หยุด

ที่ด้านข้างของเขานั้นมันมีชายวัยกลางคนร่างกำยำถามขึ้นด้วยสีหน้าหม่นหมอง “เจ้าสวรรค์ แม้แต่เจ้าก็ยังไม่อาจเห็นดวงชะตาของเจ้าหนุ่มนี้ได้หรือ?”

หมี่ลั่วส่ายหัวขึ้นด้วยรอยยิ้มขมขื่น “ท่านเทียนชิง มันราวกับว่าเจ้าเด็กคนนี้อยู่นอกเหนือธาตุทั้งห้า ปรากฏออกมาจากมิติโลกที่สี่ ข้าไม่อาจจะคาดเดาทำนายใดๆ ได้เลย! นี่มันเป็นครั้งแรกเลยจริงๆ ที่หมี่ลั่วคนนี้ได้เจอคนเช่นนี้! มันราวกับว่า… เขานั้นปรากฏตัวออกมาจากอากาศอันว่างเปล่า!”

ชายร่างกำยำข้างกายเจ้าสวรรค์หมี่ลั่วนี้มันคือหนึ่งในบรรพบุรุษต้นกำเนิดเผ่าเทวา ตัวตนที่น่ากลัวที่สุดอย่างเทียนชิง!

พวกเขาเองนี้ก็กำลังทำนายชะตาของเย่หยวน

แต่แม้แต่จักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้นั้นก็ยังไม่อาจทำนายได้มีหรือที่หมี่ลั่วจะทำได้?

เมื่อได้ยินคำของหมี่ลั่วตัวเทียนชิงก็ต้องขมวดคิ้วแน่นกล่าวขึ้นมา “เต๋าสวรรค์นั้นอยู่ใต้การควบคุมของเรามาเสมอ แต่เวลานี้มันกลับมีคนที่ไม่อาจเข้าใจได้ปรากฏขึ้นมา เจ้าเด็กคนนี้ต้องถูกทำลายทิ้ง! สั่งการออกไปยังวังเฝ้าสวรรค์ทั้งหลาย! ตามหาร่องรอยเจ้าเด็กคนนี้ให้จงได้!”

…..