จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2400

“ฮ่าๆๆ… ข้าเทียนชิงได้กลับมาจากกระแสมิติเวลาแล้ว! ซ่างเหิง เจ้าขับไล่ข้าไปในกระแสมิติเวลาแล้วมันจะทำไม? บรรพกาลผู้นี้กลับมาอย่างราชัน มีใครในยุคสมัยนี้จะยังหยุดยั้งข้าได้กัน? ฮ่าๆๆ…”

ไม่นานจากที่เย่หยวนกลับมาถึงมิติสงครามดึกดำบรรพ์ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งในชุดย่อยยับก็ได้ก้าวเท้าออกมาจากห้วงมิติเวลาพร้อมหัวเราะลั่นฟ้าดิน

เสียงของเขานี้เป็นเหมือนดั่งสายฟ้าที่ผ่าลงทำให้โลกต้องสั่นสะเทือน

แม้ว่าชายวัยกลางคนผู้นี้จะมีเสื้อผ้าที่ย่อยยับแต่คลื่นพลังบนร่างของเขานั้นกลับรุนแรงพอที่จะทลายดวงดาวลงได้

การกระทำแต่ละย่างก้าวของเขานั้นมันเหมือนฟ้าดินเป็นใจให้สิ้น!

ชายวัยกลางคนผู้นี้ย่อมจะมิใช่ใครอื่นนอกจากเทียนชิงผู้ถูกซ่างเหิงขับไสลงกระแสห้วงมิติเวลาไป!

หนึ่งยุคสมัยต่อมา ในที่สุดเขาก็กลับมาถึง!

การปรากฏกายของเทียนชิงนั้นย่อมจะทำให้เกิดความตื่นตระหนกอย่างมาก

เขานั้นไม่ได้คิดปกปิดคลื่นพลังใดๆ ในระยะสิบล้านกิโลเมตรรอบๆ จุดที่เขาปรากฏตัวนั้นเหล่ายอดฝีมือทั้งหลายต่างอกสั่นขวัญหาย

เวลานี้เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์เฒ่าทั้งหลายต่างเริ่มติดต่อสื่อสารกันขึ้นในทันที

“เทียนชิง… เทียนชิงคือใครกัน? ทำไมมันถึงได้แข็งแกร่งปานนี้?!”

“เก่งเกินไป! ข้ารู้สึกราวกับว่ากำลังเผชิญเต๋าสวรรค์!”

“คนผู้นี้ต้องการจะทำอะไรกัน? คลื่นพลังของเขานี้มันดูแตกต่างจากพวกเราไปมาก! เขา… คงมิใช่เผ่าเทวาหรอกใช่ไหม?”

…

หลายต่อหลายคนนั้นกลัวจนหน้าเขียวหน้าดำพุ่งตัวหนีหายกันอย่างไม่คิดชีวิต

มหาพิภพถงเทียนนั้นมันมียอดฝีมือมากมายราวเม็ดทรายแต่แม้จักรพรรดิเทพสวรรค์เก้าดาวนั้นมันก็คงไม่อาจจะสร้างคลื่นพลังระดับนี้ขึ้นมาได้

ยอดฝีมือสูงสุดของเผ่าเทวานั้นปรากฏขึ้นมันย่อมจะทำให้ยอดคนทั้งหลายต้องแตกตื่น

จากนั้นคิ้วของเทียนชิงก็ขมวดแน่นกล่าวขึ้นมา “แน่ล่ะ มหาพิภพถงเทียนในเวลานี้มันถูกเจ้ามดปลวกพวกนี้ยึดครองไปหมดแล้ว? เป็นแค่มดปลวกที่ไม่ประเมินพลังตนเอง กล้ามาท้าทายอำนาจสวรรค์! วันนี้ข้าจะให้พวกเจ้าได้หายไปจากโลกหล้าเอง!”

พูดจบแล้วเขาก็ดีดนิ้วขึ้นมาพร้อมปล่อยคลื่นพลังสว่างจ้าเป็นลำพุ่งออกไป!

คลื่นพลังทำลายล้างนี้มันตกลงไปกลางที่ราบหนึ่ง!

ตู้ม!

หลายต่อหลายเมืองที่อยู่ใกล้ระยะตกกระทบนั้นถูกทำลายล้างสิ้น!

ยอดฝีมือนับพันล้านคนในเมืองนั้นต้องตายตกลงอย่างไม่มีโอกาสสู้!

พลังการโจมตีเดียวของเขานี้ทำลายทุกสิ่งอย่างโดยไม่แบ่งแยก!

เทียนชิงนั้นไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ ออกมาราวกับแค่ว่าเขานั้นเพิ่งใช้เท้าเหยียบมด

แต่เขานั้นยังคงไม่พอใจขยับร่างจางหายไปทันที

ไม่นานนักอีกหลายต่อหลายเมืองมันก็ได้เลือนหายไปจากมหาพิภพถงเทียน

เรื่องราวครั้งนี้ย่อมจะสร้างความตื่นตระหนกให้แก่มหาพิภพถงเทียนอย่างมาก!

คลื่นพลังอันนี้มันน่ากลัวจนเกินไป ไม่มีทางใดที่พวกเขาจะไม่รู้ถึงมัน!

ในฐานของเผ่าเทวาเองก็มีการโห่ร้องฉลองกัน!

“ฮ่าๆๆ ในที่สุดก็ปรากฏ! มีท่านเทียนชิงกลับมาด้วยเช่นนี้แล้วมันก็คงถึงเวลาที่เราจะกวาดล้างมหาพิภพถงเทียนเสียที!”

“เจ้ามนุษย์โง่มันคิดว่าเรากลัวเต๋าบรรพกาล ไม่ได้รู้เลยว่าแท้จริงแล้วเรากำลังรอการกลับมาของท่านเทียนชิง!”

“ยุคสมัยแห่งการรอคอยมันจบแล้ว ได้เวลาที่เผ่าเทวาเราจะกลับไปปกครองโลกหล้าอีกครั้ง!”

…

ในตระกูลทั้งแปดของเผ่าเทวานั้นตระกูลสายเลือดสวรรค์นับว่าเหนือที่สุด!

และตระกูลสายเลือดสวรรค์นั้นก็นับถือเทียนชิงเป็นผู้นำ!

เทียนชิงนั้นจึงเป็นเหมือนเทพประจำเผ่าเทวา!

กำลังฝีมือของเขานั้นมันไม่อาจจะถูกบรรยายเป็นคำพูดได้

พลังทำลายเพียงแค่ปลายนิ้วนั้นมันคือตัวเขา

การต่อสู้ของเขากับซ่างเหิงในยุคก่อนนั้นเองมันก็ได้ทำให้มหาพิภพถงเทียนแทบแตกสลาย

ซ่าเหิงนั้นต่อสู้กับเขาด้วยพลังของมิติเวลา สองยอดพลังนี้แต่ก็ยังด้อยกว่าตัวเทียนชิงไป!

สุดท้ายซ่างเหิงที่ไม่มีทางเลือกจึงได้ใช้พลิกมิติเวลาโกลาหลออกมาขับไล่เทียนชิงลงมิติเวลา เป็นตอนนั้นเองที่เผ่ามนุษย์ได้สัมผัสถึงชัยชนะ

การกลับมาของเทียนชิงนี้มันทำลายความหวังใดๆ ลงสิ้น!

ในยุคก่อนนั้นมันเป็นเพราะว่านักบุญมายาล้ำปิดบังความลับสวรรค์ไว้จึงทำให้เผ่าพันธุ์ทั้งหลายได้มีเวลาบ่มเพาะนับร้อยล้านปีในมิติลับสวรรค์ก่อนที่จะเริ่มทำสงครามล้างบัลลังก์เผ่าเทวา

แต่เวลานี้เผ่าทั้งหลายไม่มีเวลาที่จะให้ยอดอัจฉริยะได้เติบโตใดๆ อีก!

ต่อให้เย่หยวนจะสร้างมหาค่ายกลสืบทอดทั้งสิบแปดขึ้นมาอีกครั้งมันก็คงไม่มีเวลาพอจะให้ยอดคนเติบโตมาเป็นมหาบรรพกาลมิติเวลาได้

พวกเขานั้นเชื่อว่าหากเย่หยวนได้มีเวลาเติบโตแล้วเขาย่อมจะหยุดเผ่าเทวาลงได้

แต่เวลานั้นมันกลับไม่มี!

“ท่านนักบุญฟ้าคราม เราจะทำอย่างไรกันดี?” ซ่างเหิงนั้นหันไปถามเย่หยวน

ในที่แห่งนี้มันมีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่ยังแสดงสีหน้าเรียบนิ่งได้

พูดไปดวงตาของทุกผู้คนก็หันมามองเย่หยวนเป็นตาเดียว

หากเผ่าพันธุ์ทั้งหลายจะยังมีความหวังใด มันก็คงเป็นเย่หยวนนี้!

เย่หยวนนิ่งเงียบไปพักใหญ่ๆ ก่อนที่จะได้ยินเสียงถามของซ่างเหิงจึงกล่าวขึ้น “เรานั้นยังพอมีเวลา! ศึกครั้งนี้แม้ว่าเทียนชิงจะเก่งกาจมากล้นแต่มันก็พิสูจน์ได้เรื่องหนึ่งว่าตัวมันนั้นไม่ได้ไร้เทียมทาน! หลังจากศึกนี้จบลงแล้วข้าคิดว่าฝ่ายเผ่าเทวาเองก็คงจะเกรงกำลังของเต๋าบรรพกาลมากขึ้น! ที่สำคัญไปกว่านั้นตัวเทียนชิงเองก็บาดเจ็บไปไม่น้อย มันคงยังไม่กล้าลงมือทำอะไรในเร็ววัน!”

เฉียนจี้ตอบกลับมาด้วยใบหน้าเหยเก “แต่เต๋าสวรรค์นั้นจะดึงพลังกฎกลับไปในไม่ช้า! ถึงเวลานั้นเราคงไม่มีอะไรจะพึ่งพาอีกแล้ว!”

เย่หยวนหันไปถาม “อีกนานเท่าใด?”

เฉียนจี้ตอบกลับมา “อย่างเร็วร้อยปี อย่างช้าพันปี!”

เย่หยวนเงียบลงทันทีที่ได้ยิน

มันช่างแสนสั้น!

แม้ว่าความเร็วการบ่มเพาะของเขามันจะเร็วรวดปานใดมันก็ย่อมจะไม่มีทางบ่มเพาะขึ้นไปถึงระดับของเทียนชิงได้ด้วยเวลาแค่พันปี

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือเผ่าเทวาไม่ได้มียอดฝีมือแค่เทียนชิงคนเดียว!

แต่ละบรรพบุรุษของแต่ละตระกูลนั้นมันล้วนแล้วแต่เป็นตัวตนที่ไม่อาจประมาทได้

ต่อให้พวกเขาจะไม่เก่งกาจเก่าเทียนชิงแต่มันก็คงไม่ได้แย่ไปกว่าเฉียนจี้แน่!

หลังจากนิ่งเงียบไปนานเย่หยวนก็กล่าวขึ้นมา “ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว มันก็คงมีแต่ต้องสู้เท่านั้น!”