จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2444

“พวกเจ้ารู้กันหรือไม่? ใบหน้าของเต๋าบรรพกาลทั้งเก้าในเวลานั้นมันแดงก่ำแค่ไหน! คนที่แม้แต่เก้าเต๋าบรรพกาลยังไม่อาจจะหยุดยั้งไว้ได้นี้ย่อมจะต้องเป็นยอดคนที่ไม่เคยปรากฏขึ้นในหน้าประวัติศาสตร์มาก่อนแล้ว!”

ในหมู่คนนั้นยอดนักสืบเป่าก็กำลังเล่าเรื่องอยู่อย่างออกรสออกชาติตื่นเต้นย่างชัดเจน

ส่วนเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์คนอื่นๆ นั้นได้แต่ต้องอ้าปากค้างขึ้นอย่างตกตะลึง

เพราะแม้พวกเขาจะไม่ได้เชื่อสนิทใจแต่มันก็อดไม่ได้ที่จะตื่นตะลึง

ข่าวเรื่องที่ว่าเก้าเต๋าบรรพกาลร่วมมือกันแต่กลับไม่อาจจะจัดการเย่หยวนลงได้นั้นปล่อยให้เย่หยวนเดินจากไปอย่างไร้รอยแผลมันย่อมจะแพร่กระจายลือกันไปทั้งมหาพิภพถงเทียน

เพียงแค่ว่าคนที่รู้ถึงรายละเอียดจริงๆ นั้นมันกลับกลายเป็นเป่าเทียนเต๋อผู้นี้

ยอดนักสืบเป่านั้นไม่ได้มีพลังฝีมือเหนือล้ำใดๆ แต่ทักษะในการสืบหาข่าวของเขามันเหนือล้ำจนไม่มีใครเทียบ

เวลานี้คนทั้งหลายนั้นเหมือนได้ฟังนิทานจากเรื่องแต่ง พูดถึงการเดินทางจากไปของเย่หยวนอย่างไร้บาดแผลใด

“นักสืบเป่า เจ้าจะโม้เกินไปหรือไม่? เก้าเต๋าบรรพกาลนั้นปิดกั้นมิติไว้สิ้นด้วยพลังของกฎ มีหรือที่ท่านนักบุญฟ้าครามจะไปที่ไหนได้?” มีเสียงหนึ่งกล่าวขึ้น

แต่ยอดนักสืบเป่านั้นกลับหัวเราะตอบไป “นั่นแหละที่มันลึกลับที่สุดในเรื่องครั้งนี้แล้ว! เวลานี้แม้แต่เหล่าเต๋าบรรพกาลทั้งเก้าก็คงยังไม่อาจรู้ได้ว่าท่านนักบุญฟ้าครามทำเช่นนั้นได้อย่างไร แต่ข้านั้นได้ยินมาด้วยว่าตัวท่านนักบุญฟ้าครามนั้นมีความลับยิ่งใหญ่อยู่!”

เขานั้นย่อมจะรู้ว่าคนทั้งหลายคงคิดสงสัยไม่ยอมเชื่อง่ายๆ เพราะเรื่องราวนี้มันเกินกว่าที่จะรับได้จริงๆ

เพราะตั้งแต่ที่มีข่าวลือเรื่องนี้ออกมาเหล่าคนส่วนมากก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง!

ในหัวใจของพวกเขานั้นพวกเขาย่อมจะเชื่อว่าที่เย่หยวนกลับออกมาได้มันย่อมเป็นเพราะเขานั้นพิสูจน์ตัวเองต่อเต๋าบรรพกาลทั้งหลายจนเสร็จสิ้น

เพราะเรื่องนั้นมันเชื่อได้ง่ายกว่ามาก

“ความลับใดเล่า?” คำพูดนี้มันย่อมจะทำให้เกิดความสงสัยขึ้นมาตาม

ยอดนักสืบเป่าจึงตอบกลับไปรอยยิ้มมากเล่ห์ “ข้าได้ยินมาว่าท่านผู้นั้นกุมความลับที่จะหลุดพ้นจากเต๋าบรรพกาลได้!”

“หะ?! นักสืบเป่า เจ้าล้อเล่นแรงเกินไปมั้ง?”

“ใช่แล้ว หลุดพ้นจากโซ่ตรวนของเต๋าบรรพกาล?! ข้านั้นได้ยินมาว่าแม้แต่พวกเผ่าเทวาเองมันก็ยังหยุดอยู่แค่ระดับของเต๋าบรรพกาลเท่านั้น”

“ยอดนักสืบเป่า เจ้ายิ่งพูดมันยิ่งฟังดูเหมือนเรื่องโม้แต่งขึ้นทุกที! ฮ่าๆๆ…”

…

แท้จริงแล้วเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้นมันแทบจะไม่ได้ออกไปถึงหูของคนในโลกหล้าเลย

ไม่รู้ว่ายอดนักสืบเป่าคนนี้ไปเอาแหล่งข่าวมาจากที่ใด แต่เขานั้นกลับมีข่าวที่เจาะลึกไปได้ถึงขนาดนั้น

เพียงแค่ว่าข่าวในวันนี้มันช่างดูน่าเหลือเชื่อเมื่อคนภายนอกมาได้ยินเข้า

เพราะฉะนั้นต่อให้จะได้ยิน คนทั้งหลายก็คิดว่ามันเป็นแค่เรื่องตลก

ยอดนักสืบเป่ากล่าวขึ้นด้วยเสียงหัวเราะ “พวกเจ้ามันจะไปรู้อะไร! เดิมทีแล้วข้าเองก็คิดว่าที่เต๋าบรรพกาลทั้งหลายเรียกท่านนักบุญฟ้าครามไปเพราะห่วงอนาคตของเผ่าพันธุ์ แต่เมื่อไปถึงแล้วท่านนักบุญฟ้าครามนั้นกลับล่วงไต๋คนทั้งหลายนั้นออกมากางให้โลกหล้าได้รับรู้อย่างแจ่มชัด!”

เขาหยุดไปนิดหน่อยก่อนจะกล่าวต่อ “แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่มีหลักฐานใดๆ แต่พวกเจ้าลองคิดดูสิว่าทำไมเต๋าบรรพกาลทั้งเก้าต้องมาสนใจอะไรนักยุทธที่เพิ่งบรรลุอาณาจักรเจ้าฟ้าดินด้วย? ไม่คิดว่ามันแปลกๆ หรือ? ที่สำคัญไปกว่านั้นนามของท่านนักบุญฟ้าครามนั้นลือลั่นมีคนนับถือนับสิบล้าน มีหรือที่คนอย่างท่านนี้จะทรยศเผ่าพันธุ์ใด? เรื่องนี้ต่อให้เป็นพวกเรายังเข้าใจ มีหรือที่เต๋าบรรพกาลทั้งหลายจะไม่เข้าใจ? แล้วเช่นนั้นเต๋าบรรพกาลทั้งเก้าต้องการอะไรเล่าถึงได้ออกหน้ามาพร้อมๆ กันเช่นนั้น?”

ยอดนักสืบเป่านั้นวิเคราะห์ออกมาชัดเจนจนจักรพรรดิเทพสวรรค์คนอื่นๆ ได้แต่ก้มหน้าคิดตาม

หากมันเป็นเช่นนั้นจริงมันก็คงมิใช่เรื่องเล็กๆ แน่!

“แต่เหนือเต๋าบรรพกาลไปนั้นมันคือสิ่งใด? ในโลกหล้านี้มันจะยังมีใครที่อยู่เหนือเต๋าบรรพกาลไปได้หรือ?”

ยอดนักสืบเป่าจึงได้หรี่ตาลงตอบ “มันมีแต่ต้องรอวันที่ท่านนักบุญฟ้าครามกลับมาเท่านั้นถึงจะรู้ได้! เวลานี้เต๋าบรรพกาลทั้งเก้าได้ประกาศออกมาแล้วว่านักบุญฟ้าครามท่านทรยศเผ่าพันธุ์ ใครเห็นสามารถลงโทษได้ทันที เพียงแค่ว่าใครมันจะไปเชื่อ! แต่เวลานี้ระหว่างนักบุญฟ้าครามท่านและเต๋าบรรพกาลทั้งเก้านั้นมันคงมีแต่ต้องตายกันไปข้างเท่านั้นแล้ว!”

เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายต้องอ้าปากค้าง มันกลับยังมีคนที่จองแค้นเก้าเต๋าบรรพกาลจนกว่าจะตายกันไปข้างอยู่ด้วย!

เรื่องราวที่ได้ยินได้ฟังในวันนี้มันช่างประหลาดจนเกินทนไหว!

…

ขณะที่มหาพิภพถงเทียนกำลังสั่นสะท้านไปด้วยข่าวลือนั้นตัวเย่หยวนก็ได้เดินทางจากแดนกลางมุ่งหน้าไปตะวันตกเรียบร้อยแล้ว

เต๋าบรรพกาลทั้งเก้านั้นร่วมมือกันประกาศถอนเขาจากตำแหน่งนักบุญฟ้าครามและบอกว่าเขานั้นคือคนทรยศของเผ่าพันธุ์

เว้นเสียแต่ว่ามันแทบไม่มีใครเชื่อ

เพราะศึกที่เขาแปดโมฆะนั้นมันยิ่งใหญ่กว่าเรื่องในครั้งนี้ไปมาก