จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2445

ที่แห่งนี้มันเป็นโลกที่ดำมืด

เวลานี้แหล่งแสงสว่างเดียวนั้นคือดวงจันทร์ที่สาดส่องอยู่บนฟ้ากว้าง

ภายใต้แสงจันทร์นี้มันมีเงาร่างหนึ่งกำลังค่อยๆ เดินผ่านไปราวกับกำลังตรวจสอบหาซื้อที่ดินอยู่อาศัย

รอบๆ ตัวเขานั้นมันมีอีกหลายเงาร่างปรากฏให้เห็น แต่กลับไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ชายผู้นี้

ตั้งแต่ที่เย่หยวนมาถึงยังมิตินรกนั้นเผ่าเทวาก็ได้เพิ่มระดับการป้องกันไปถึงขั้นสูงสุดในทันที

เรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้นมันถูกรายงานต่อกันไปเป็นทอดๆ จนขึ้นไปถึงเบื้องบนของเผ่าเทวาในที่สุด

อีกไม่นานเหล่ายอดคนระดับบรรพกาลและบรรพบุรุษของแต่ละตระกูลก็คงได้รู้ถึงเรื่องราว

แต่ก่อนจะถึงเวลานั้นเผ่าเทวาก็ได้มีการสั่งให้เฝ้าจับตาดูเย่หยวนไว้อย่างใกล้ชิด

เรื่องของคนทั้งหลายนี้ เย่หยวนย่อมจะสัมผัสได้ชัดเจนแต่ว่าเขาแค่ไม่คิดทำอะไรลงไป

หากเต๋าบรรพกาลทั้งเก้าไม่ได้ก่อเรื่อง ตัวเย่หยวนคงมาสำรวจที่มิตินรกนี้ก่อนไปนานแสนนานแล้ว

ตั้งแต่ได้เจอลี่เอ๋อมานั้นตัวเขาก็มีแต่ความสงสัยต่อเผ่าเทวาอย่างไม่สิ้นสุด

เพื่อที่จะแก้ปมนี้ เขามีแต่ต้องตามหาที่คนมัดมันขึ้นมาเท่านั้น หากคิดอยากทำให้ลี่เอ๋อกลับมาเป็นคนเดิมแล้วเขาก็มีแต่ต้องทำความเข้าใจธรรมชาติของเผ่าเทวาเสียก่อน

ก่อนหน้านี้นอกจากสังหารแล้วมันก็มีแต่ต่อสู้กัน ตัวเขาจึงไม่ได้เข้าใจใดๆ เผ่าเทวาแม้แต่น้อย

แน่นอนว่ามันเพราะเขาไม่มีกำลังมากพอด้วย

เวลานี้เมื่อเขาก้าวขึ้นมาถึงอาณาจักรการกำเนิดแล้วเขาย่อมจะมีแนวคิดแห่งห้วงมิติที่สมบูรณ์แบบ สามารถจะป้องกันตัวเองได้อย่างหนักแน่นจึงกล้าที่จะเข้ามาสำรวจถิ่นศัตรูเช่นนี้

“เจ้าหมอนี่มันจะโอหังเกินไปแล้ว นี่มันคือว่ามิตินรกนี้เป็นสวนหลังบ้านมันเรอะ?!”

“ให้ตายสิวะ! ข้าได้ยินมาว่าแม้แต่ท่านเทียนเหอนั้นยังเกือบตายเพราะตัวมันนี้! หากมิใช่ว่าข้าฝีมือไม่ถึงข้าคงฉีกร่างมันเป็นชิ้นๆ ไปแล้ว!”

“โอหังเกินรับ! ทำไมนายท่านทั้งหลายยังไม่มาอีกเล่า? ข้า… ข้าจะทนรับไม่ไหวแล้ว!”

…

เผ่าเทวานั้นเย่อหยิ่ง

แต่ว่าย่างก้าวของเย่หยวนในตอนนี้มันเหมือนกำลังย้ำลงบนหัวของคนทั้งหลาย

แต่กลับไม่มีใครกล้าโจมตี!

เพราะคนผู้นี้มันคือฝันร้าย!

คนผู้นี้คือมารร้ายที่สังหารพี่น้องของพวกเขาไปกว่าครึ่งเผ่าพันธุ์!

คนผู้นี้คือคนที่ปิดฝันอันยาวนานนับหมื่นปีของพวกเขาให้มันลงกลับมาอยู่ยังจุดเริ่มต้นอีกครั้ง!

หากนี่เป็นบนมหาพิภพถงเทียนพวกเขายังจะทนรับได้

แต่นี่อีกฝ่ายกลับมาวางท่าในมิตินรก!

เหล่าชาวเผ่าเทวาแต่ละคนนั้นต่างได้แต่ยืนมองหน้าแดงหน้าดำ

เย่หยวนนั้นเข้ามาสัมผัสถึงทุกสิ่งอย่างด้วยตัวเองและสัมผัสได้ว่ามิตินรกนี้มันแตกต่างจากโลกใบน้อยอื่นๆ ไปมาก

เพราะเดิมทีแล้วเผ่ามารนรกนั้นเองก็เป็นเผ่าพันธุ์ของมหาพิภพถงเทียน

เพียงแค่ว่าพวกมันนั้นเป็นขี้ข้าที่ภักดีต่อเผ่าเทวาที่สุด

หลังจากที่เผ่าเทวาล่าถอยมาได้พวกเขาก็กลับมาตั้งหลักในฐานหลักของเผ่ามารนรก ซึ่งก็คือมิตินรกนี้

ที่แห่งนี้มันเปี่ยมล้นไปด้วยพลังงานชั่วร้าย เป็นแดนต้องห้ามแก่เผ่าพันธุ์อื่นๆ สิ้นเชิง

หากให้มนุษย์เข้ามาในนี้มันคงไม่ต่างอะไรจากการรนหาที่ตาย

แต่ระหว่างที่เย่หยวนกำลังเดินเล่นอยู่นั้นเขาก็สัมผัสได้ถึงคลื่นพลังรุนแรงมาดักหน้าไว้

ก่อนที่จะปรากฏเงาร่างหนึ่งก้าวออกมาจากห้วงมิติพร้อมมือไพล่หลังบังหน้าเขาไว้

ผู้มาถึงนั้นกล่าวขึ้น “เด็กน้อย ไม่นึกเลยว่า… เจ้ากลับจะเติบโตมาได้มากมายปานนี้! น่าเสียดายที่ข้าไม่อาจสังหารเจ้าได้ในวันนั้น! แต่จะอย่างไรเจ้าก็มามอบตัวถึงหน้าประตูแล้ว บรรพกาลผู้นี้จะไม่ขอเกรงใจ!”

เย่หยวนยกหัวเงยขึ้นมองและปรากฏว่าชายผู้นี้เป็นคนรู้จักกันแต่เก่าก่อน!

หยวนเว่ย!

ก่อนนั้นที่อาณาจักรทหัยเมฆาเย่หยวนเกือบต้องตายลงด้วยน้ำมือของคนผู้นี้

ได้เห็นหยวนเว่ยปรากฏตัวขึ้นมาต่อหน้าเหล่าชาวเผ่าเทวาทั้งหลายต่างยิ้มกว้างทันที!

หยวนเว่ยนั้นคือยอดฝีมือเต๋าสวรรค์เก้าลายขั้นปลาย แม้ว่าจะเทียบเคียงกับเทียนเหอไม่ได้แต่ก็เก่งกาจกว่าเย่หยวนไปมาก!

คนทั้งหลายจึงได้แต่ตั้งตารอดูความตายอันน่าสมเพชของเย่หยวนผู้โอหัง

แต่เย่หยวนนั้นกลับตอบไป “เป็นเจ้านี่เอง อย่าได้เปลืองแรงเลย เจ้ากลับไปและบอกเทียนชิงว่าข้าจะเดินเล่นในมิตินรกอีกสักสองสามวันก่อนจะไปหามัน”

หยวนเว่ยหรี่ตาลงทันที “เจ้าเด็กคนนี้ เจ้าโง่มากหรือ? แค่คนอย่างเจ้านี้ก็จะไปพบท่านเทียนชิงได้?”

เสียงหัวเราะเกิดขึ้นมารอบทิศ

คำของเย่หยวนมันน่าขันเกินไป

ก็จริงที่เขานั้นเก่งกาจ

แต่เวลานี้มันไม่มีมหาค่ายกลบนเขาแปดโมฆะให้ใช้แล้ว

ในมิตินรกนี้มันไม่มีมหาค่ายกลกฎใดปกป้องเขาอีก

แล้วเจ้าหมอนี่มันคิดว่ามิตินรกนั้นคือบ้านของมันหรืออย่างไร?