จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2447

ณ ลานโล่งกลางป่าทึบแห่งหนึ่งมันได้มีชายหญิงประมาณห้าถึงหกคนกำลังต่อสู้กันอยู่อย่างดุเดือดเลือดพล่าน

ลายพระเจ้าส่องสว่างขึ้นมาเป็นช่วงๆ ท่ามกลางความมืดแสดงให้เห็นถึงพลังของผู้ใช้ที่หนักแน่น

ว่าที่บุตรเทวะคนหนึ่งกล่าวขึ้นมา “หยวนหมิง เจ้าไม่มีที่ให้หนีอีกต่อไปแล้ว! รีบๆ ส่งผลึกลายเต๋ามาเสีย! ไม่เช่นนั้นก็จงตาย!”

ที่ด้านข้างกันนั้นมีว่าที่บุตรีเทวะอีกคนกล่าวขึ้นเสริม “หยวนหมิง ส่งผลึกลายเต๋ามาเสียแล้วข้าจะปล่อยชีวิตเจ้าไป!”

เมื่ออีกฝ่ายได้ยินเช่นนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนสีไป

คนที่กำลังถูกรุมโจมตีอยู่นั้นหัวเราะลั่นขึ้นมา “ผลึกลายเต๋านี้เป็นของข้า พวกเจ้ามีปัญญาก็ลองเข้ามาเอามันไปสิ!”

“หึ! รนหาที่ตาย!”

คนทั้งหลายต่างไม่พอใจและรีบเข้ารุมโจมตีหยวนหมิงพร้อมๆ กัน

แต่เวลาเดียวกันนั้นเองมันกลับเกิดรอยบิดของห้วงมิติขึ้นมาพร้อมพลังรุนแรงที่ปะทุ

คนทั้งหลายนั้นไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้ถูกพัดจนปลิวลอยกระอักเลือดคำโต

หยวนหมิงนั้นตื่นเต้นดีใจอย่างมาก เขานั้นกำลังจะต้องตายแล้วไม่นึกฝันว่ามันกลับจะยังมีคนปรากฏออกมาช่วยไว้

“ขอบพระคุณนายท่านที่ช่วยเหลือ!”

เงาร่างนั้นค่อยๆ ก้าวออกมาทำให้คนทั้งหลายยังไม่อาจเห็นได้ชัดเจน

แต่ว่าสีหน้าของหยวนหมิงและเหล่าว่าที่บุตรเทวะทั้งหลายต้องเปลี่ยนสีไป

“มนุษย์!”

“เจ้าเป็นใครกันถึงกล้ามาบุกพื้นที่ล่าศึกสวรรค์นี้? เบื่อชีวิตแล้วอย่างนั้นหรือ?”

…

หยวนหมิงและคนทั้งหลายต่างตกตะลึงสุดใจ!

ที่แห่งนี้มันคือพื้นที่ส่วนกลางของเผ่าเทวา มีหรือที่จะมีมนุษย์บุกเข้ามาถึงได้อย่างไร้ร่องรอยใดๆ?

นายท่านทั้งหลายนั้นทำอะไรอยู่?

เย่หยวนหันหน้าไปมองดูรอบๆ ก่อนจะถามขึ้นมา “ข้าจะถามพวกเจ้าถึงคนผู้หนึ่ง บอกเรื่องที่เจ้ารู้เกี่ยวกับนางมาแล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”

คำพูดของเขานี้มันคือคำสั่งมิใช่คำถาม

แต่เหล่าบุตรและบุตรีเทวะทั้งหลายกลับไม่คิดสนใจ

หนึ่งในคนทั้งหลายตอบกลับมา “เด็กน้อย หากเจ้ามีเวลามาขู่พวกเรา เจ้าสู้เอาเวลาไปหาทางหนีเถอะ! พื้นที่ล่าศึกสวรรค์นี่มันมีเหล่ายอดฝีมือเต๋าสวรรค์เก้าลายขั้นกลางดูแลอยู่ พวกท่านทั้งหลายนั้นคงกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้แน่!”

ฟุบ!

ดาบแสงพุ่งทะยานตัดคอของว่าที่บุตรเทวะผู้นั้นจนขาดสิ้น

“บุตรีเทวะเยวี่ยเมิ่งลี่ ข้านั้นอยากรู้เรื่องที่เกี่ยวกับนาง” เย่หยวนถามขึ้น

คนทั้งหลายนั้นสั่นกลัวเย่หยวนจนหน้าซีดขาวไปตามๆ กัน

เพราะดาบเมื่อสักครู่นี้มันรุนแรงจนเกินไป!

พลังเช่นนั้นมันเหนือล้ำกว่าคำว่ามนุษย์ที่พวกเขารู้จักไปมาก!

เย่หยวนนั้นหันไปมองที่บุตรีเทวะคนหนึ่ง

เรื่องนี้ทำให้นางนั้นหน้าซีดขาวลงจนไม่เหลือสีเลือดใดๆ “ข้า… ข้าไม่เคยได้ยินนามนี้มาก่อน! ป-โปรดอย่างสังหารข้าเลย!”

ฉัวะ

เมื่อดาบพุ่งทะยานออกไปอีกครั้งตัวบุตรีเทวะผู้นั้นก็ตายลงทันที!

เย่หยวนจึงได้หันหน้าไปมองที่บุตรเทวะข้างๆ ตัวนาง

บุตรเทวะผู้นี้เหมือนได้มาเจอกับยมทูตจนขนลุกตั้งไปทั้งกาย

แต่ในเวลานั้นเองที่มันได้มีคลื่นพลังหนึ่งพุ่งทะยานเข้ามาหยุดลงกลางอากาศระหว่างเย่หยวนกับคนทั้งหลาย!

“โอหัง! ใครกันที่มันกล้ามาหาเรื่องในพื้นที่ล่าศึกสวรรค์?” ผู้มาถึงนั้นร้องลั่นพร้อมด้วยคลื่นพลังกดดันมหาศาล

เย่หยวนเงยหน้าไปมองผู้มาถึงนั้นและต้องอดยิ้มขึ้นไม่ได้

คนรู้จักกันอีกแล้ว!

“เย่หยวน! เจ้า… ทำไมเจ้ามาอยู่ที่นี่?!” เมื่อผู้มาถึงเห็นเย่หยวนนั้นเขาก็ต้องร้องลั่นขึ้นมาสุดเสียง