จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2448

“อ่า เช่นนั้นหรือ? ดูน่ากลัวไม่เบา”

แม้จะต้องเผชิญหน้ากับสามวรยุทธแท้เต๋าสวรรค์ของซินแต่เย่หยวนก็ยังคงทำหน้านิ่งเฉย

จากนั้นตัวเขาก็ได้ยื่นมือออกมาพร้อมกล่าว “ดาบจงมา” จากนั้นดาบแห่งมิติเวลามันก็ค่อยๆ ก่อตัวขึ้น!

ความเย็นเยือกนั้นมันทำให้ใบหน้าของซินเปลี่ยนสีไป

เขานั้นก็ไม่ได้คาดคิดว่าเย่หยวนเองก็จะเรียกดาบขึ้นมาจากอากาศได้เช่นกัน

“เช่นนั้นก็ขอข้าดูหน่อยเถอะว่าสามวรยุทธแท้เต๋าสวรรค์มันรุนแรงเท่าใด” เย่หยวนกล่าว

ซินนั้นยิ่งได้ฟังยิ่งโกรธแค้น

เย่หยวนไม่คิดจริงจังใดๆ แม้แต่น้อย!

“รนหาที่ตาย!”

ซินกัดฟันแน่นพร้อมพุ่งตัวด้วยปีกบนหลังผ่านอากาศพุ่งใส่ตัวเย่หยวนทันที

ความเร็วของมันนี้เหนือล้ำจนเกินไป!

เขายกแขนขึ้นบิดตัวพร้อมปล่อยดาบแห่งความว่างเปล่าตัดผ่านทะลุแม้แต่ห้วงมิติเข้ามา

พร้อมๆ กันนั้นมิติรอบๆ กายเย่หยวนมันก็ถูกแช่แข็งไปด้วย

พื้นที่รอบๆ ตัวของเขามันหยุดชะงักลงจริง!

พลังของสามวรยุทธแท้เต๋าสวรรค์นั้นปะทุขึ้นมาด้วยพลังที่รุนแรงอย่างเหนือล้ำ

เหล่าบุตรเทวะรอบๆ ต่างตื่นเต้นดีใจชื่นชมพลังของซินอย่างสุดหัวใจ

“ตาย!”

ซินร้องลั่นขึ้นมาพร้อมส่งดาบแห่งความว่างเปล่าเข้าใส่อย่างไม่ลังเล

แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเองที่เย่หยวนก็ขยับตัวบ้าง

มันไม่มีพลังรุนแรงที่เหนือล้ำ ไม่ได้ใช้พลังแนวคิดแห่งห้วงมิติใดๆ เขานั้นแค่ยกเอาดาบของตนขึ้นมาปะทะดาบแห่งความว่างเปล่า

น้ำแข็งที่เกาะอยู่ตรงหน้าเขานั้นถูกตัดขาดลงในทันที

คลื่นพลังรุนแรงใดๆ มันกลายเป็นแค่เรื่องตลก

ซินเบิกตากว้างขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อว่าดาบในมือเย่หยวนมันกลับจะคมกริบได้ถึงขั้นนี้!

พริบตาเดียวนั้นดาบทั้งสองก็เข้าปะทะถึงกัน!

แกรก… แกรก แกรก!

ดาบในมือซินนั้นมันร้าวออกเรื่อยๆ

“อ่อก!”

ซินเองก็เหมือนได้รับบาดเจ็บหนักหน่วงจนร่างปลิวลิ่วไป

ดาบแห่งความว่างเปล่าของเขานั้นมันรอยแตกจนมาถึงด้ามจับที่มือของเขา!

จนเมื่อมันลามไปทั่วดาบ วรยุทธแท้เต๋าสวรรค์ทั้งสามนั้นมันก็พังทลายลงพร้อมๆ กัน

เย่หยวนชนะ!

ซินนั้นกระอักเลือดออกมาพร้อมจ้องมองเย่หยวนอย่างตกตะลึง

คนทั้งหลายเองก็ได้แต่ยืนนิ่งไม่อยากเชื่อว่ามันจะเกิดเรื่องนี้ขึ้นตรงหน้าพวกเขา

วรยุทธแท้เต๋าสวรรค์สามวิชานั้นกอปรกับพลังบ่มเพาะที่เหนือล้ำกว่าเย่หยวน ตัวเขานั้นกลับไม่อาจจะรับได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว?

นี่มันจะบ้าบอเกินไปแล้ว

“ม-ไม่มีทางน่า? ท่านซินนั้นกลับไม่อาจจะรับมือได้แม้กระบวนท่าหรือ?”

“ท่านซินนั้นคือตัวตนระดับต้นๆ ของหมู่เต๋าสวรรค์เก้าลาย ท่านนั้นกลับถูกมนุษย์ก้าวข้ามอาณาจักรบ่มเพาะมาจัดการลงเช่นนี้? ม-มันเป็นใครกัน?”

“ยอดฝีมือระดับนี้มันไปปรากฏขึ้นในเผ่ามนุษย์ตั้งแต่เมื่อใดกัน?”

…

เหล่าบุตรเทวะทั้งหลายนั้นรู้สึกเหมือนโลกที่ตัวเองเคยเข้าใจมันได้แตกสลายลงตรงหน้า

เผ่าเทวาที่เก่งกาจนั้นกลับพ่ายให้แก่มนุษย์!

“นี่หรือมันคือผลของความพยายามหลายต่อหลายปี? อ่อนแอเสียจริง!” เย่หยวนกล่าวขึ้นอย่างผิดหวังพร้อมยกดาบจ่อคอซิน

ซินนั้นแข็งแกร่งจริงเพียงแค่ว่าหากเอาไปเทียบกับเทียนเหอแล้ว แม้จะเป็นตอนที่บาดเจ็บสาหัสมันก็ยังเหนือล้ำกว่าซินไปมาก

ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าเวลานี้เย่หยวนนั้นแข็งแกร่งกว่าตอนที่เพิ่งบรรลุขึ้นมาใหม่ๆ หลายเท่าตัว

ซินนั้นทำหน้าตาไม่คิดอยากเชื่อความจริง เขาบ่มเพาะฝึกฝนมาแสนนานหลบพ้นความตายหวุดหวิดหลายครั้งเพื่อจะรอให้มันถึงวันนี้

ตั้งแต่ที่พ่ายแพ้ไปคราวก่อนนั้นกำลังของเขามันพัฒนาอย่างไม่อาจเทียบกับก่อนหน้าหลายต่อหลายปีมานี้เขาคิดว่าจะต้องได้มีโอกาสไปแก้แค้นสักวัน