จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2451

“เด็กน้อย แน่จริงก็อย่าหนีสิวะ! หากเจ้าเป็นลูกผู้ชายก็จงมาต่อสู้กันอย่างซึ่งหน้ากับเฒ่าคนนี้!” เจ้าสวรรค์หมี่ลั่วร้องขึ้น

เขานั้นใช้พลังและวิชาทั้งหมดที่มีออกมารวมทั้งปล่อยวรยุทธแท้เต๋าสวรรค์ออกมาจนสิ้น

วรยุทธแท้เต๋าสวรรค์ของเขานั้นมันสามารถจะคาดเดาการเคลื่อนไหวต่อไปของศัตรูได้อย่างแม่นยำยิ่ง

น่าเสียดายที่ว่ามันไม่อาจจะใช้งานต่อตัวเย่หยวนได้เลย

เขานั้นไม่อาจจะคาดเดาได้เลยว่าเย่หยวนจะไปปรากฏตัวขึ้นที่ใด!

หากจะใช้คำใดมาอธิบายมันคงต้องบอกว่าเย่หยวนนั้นไปมาเหมือนผีร้าย

มิติใดๆ ที่ถูกปิดกั้นหนักแน่นนั้นมันไร้ประโยชน์ต่อหน้าเย่หยวน ตัวเขานั้นสามารถที่จะหลบรอดการโจมตีปิดกั้นได้สิ้น

เจ้าสวรรค์หมี่ลั่วนั้นแทบจะเสียสติไป

เย่หยวนที่ได้ยินคำของเจ้าสวรรค์หมี่ลั่วต้องยิ้มตอบกลับมา “เจ้าเฒ่า คิดจะมาทำเป็นลูกผู้ชายกับข้า? หากเจ้าเก่งกาจจริงก็ลองกดพลังบ่มเพาะของตนลงมาในอาณาจักรเต๋าสวรรค์เก้าลายขั้นต้นสิ ข้าขอสาบานเลยว่าข้าจะกระทืบเจ้าจนมันไม่เหลือเค้าเดิมให้เอง!”

มุมปากของเจ้าสวรรค์หมี่ลั่วสั่นกระตุกขึ้นมาอย่างแทบจะระเบิดออก

ด้วยพลังฝีมือของเย่หยวนนั้นหากเขามีพลังบ่มเพาะในระดับเดียวกันแล้วมันคงมีแต่ความตายรออยู่!

เขาไม่อาจจะหาคำใดมาเถียงไป!

ไม่อาจทำร้ายได้และยังแพ้ฝีปาก เช่นนี้จะตอบโต้อย่างไร?

ที่ด้านข้างตัวเยวี่ยเมิ่งลี่เองก็ต้องขมวดคิ้วแน่นอย่างไม่อาจอ่านใจได้ว่ากำลังคิดอะไร

แต่นางนั้นไม่ได้ขยับห้ามใดๆ มองดูคนทั้งสองปะทะกันไป

ในเวลานั้นเองที่มันเกิดเสียงหนึ่งดังขึ้นในจากส่วนลึกในถ้ำ

“หมี่ลั่ว ให้มันเข้ามาเถอะ เจ้าทำอะไรมันไม่ได้หรอก”

สีหน้าของเจ้าสวรรค์หมี่ลั่วเปลี่ยนสีไปทันทีแต่สุดท้ายก็ยังกัดฟันตอบรับกลับไป “ก็ได้!”

เย่หยวนหันไปมองเขาพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้ม “โทษตัวเจ้าเองต่อไปเถอะ ให้ดี… เจ้าลองโทษตัวเองไปอีกสักหมื่นล้านปี เผื่อว่าถึงเวลานั้นแล้วโทษของเจ้ามันจะลดเบาลงได้บ้าง อ่า… แน่นอนว่าหากเจ้าอยากไถ่โทษแล้ววันหน้าข้าจะเป็นคนช่วยจัดการให้เอง”

พูดจบเขาก็เดินผ่านหน้าหมี่ลั่วที่มีใบหน้าแดงก่ำเข้าไป

เยวี่ยเมิ่งลี่ลังเลอยู่เล็กน้อยก่อนที่จะเดินตามเข้าถ้ำไป

นางนั้นเดินนำทางให้เย่หยวนเข้ามาลึก

จนเวลานี้ที่ด้านหน้าของคนทั้งสองนั้นเย่หยวนสัมผัสได้ถึงพลังงานโบราณปะทะเข้ากับหน้าอย่างแรง

คลื่นพลังรุนแรงเช่นนี้มันเหมือนกับตัวตนที่อยู่ล้ำทุกชีวิต!

ยิ่งเข้ามาลึกเท่าใดความรู้สึกถึงคลื่นพลังโบราณนั้นมันก็ยิ่งทำให้เย่หยวนแทบจะอยากก้มลงกราบ!

จนสุดท้ายที่ด้านหน้าของเย่หยวนนั้นมันก็ปรากฏให้เห็นโถงกว้าง

ที่ด้านหน้าของเย่หยวนนั้นมันมีชายคนหนึ่งนั่งคุกเข่าลงต่อหน้ารูปปั้นเทพเจ้าทั้งแปด

เย่หยวนที่ได้เห็นต้องเลิกคิ้วสูงมองดูรูปปั้นทั้งแปดนั้นด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด!

เพราะในเวลานี้สิ่งที่เขาสัมผัสได้มันคือพลังสูงล้ำเหนือกว่าชีวิตใดๆ

รูปปั้นเทพเจ้าทั้งแปดนั้นมันเหมือนมีชีวิตและกำลังมองดูมาที่ตัวเขา!

และสายตาของพวกมันนั้นมันทะลุทะลวงหัวใจเข้าไป!

ในเวลานี้เย่หยวนกลับเกิดความรู้สึกอยากจะก้มลงกราบขึ้นมา!

รูปปั้นเทพเจ้าทั้งแปดนี้มันทำให้เขารู้สึกพ่ายแพ้!

เย่หยวนนั้นสั่นสะท้านไปทั้งกายรีบใช้พลังเต๋าสวรรค์จากเขาน้อยแห่งถงเทียนออกมารับมือพลังตรงหน้าทันที

ฟุบ!

วินาทีเดียวกันนั้นชายที่นั่งหันหลังให้ก็พุ่งตัวเข้ามาต่อยเย่หยวน!

พริบตาเดียวนี้เขากลับมาปรากฏต่อหน้าเย่หยวนแล้ว

คลื่นพลังรุนแรงที่แทบจะบดขยี้เย่หยวนลงเป็นเศษเนื้อมันได้ทำให้หน้าของเย่หยวนซีดขาวลงทันที!

แข็งแกร่ง!

แต่จะอย่างไรตัวเย่หยวนก็เร็วไม่แพ้กัน เขารีบใช้พลังของแนวคิดแห่งห้วงมิติออกมา!

ตูม!

จุดที่เย่หยวนยืนอยู่นั้นมันเกิดแรงสั่นไหวเข้ามาถึงระดับมิติ

แต่ตำแหน่งของเย่หยวนและชายคนนั้นมันได้สลับกันไปแล้ว!

ชายคนนี้โจมตีพลาดแต่ก็ไม่ได้คิดไล่ตามใดๆ แต่ดึงพลังของตนกลับมายืนมือไพล่หลังแทนก่อนจะจ้องมองดูเย่หยวนด้วยสายตาสนใจ

แต่ว่าที่ด้านข้างของตัวเขานั้นทั้งเจ้าสวรรค์หมี่ลั่วทั้งเยวี่ยเมิ่งลี่ต่างอ้าปากค้าง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวเจ้าสวรรค์หมี่ลั่วที่ต้องอ้าปากค้างอย่างไม่อาจหุบลงได้

เขาไม่เคยเห็นเทียนชิงพลาดมาก่อน!

ต่อให้จะเป็นตอนที่ปะทะกับมหาบรรพกาลมิติเวลานั้นเองตัวเทียนชิงก็ไม่เคยจะโจมตีพลาดเป้า!

ไม่มีใครเคยหลบหมัดของเขานั้นได้!

มหาบรรพกาลมิติเวลานั้นบ่มเพาะฝึกฝนแนวคิดแห่งมิติเวลามาจนถึงขั้นสุดแต่ก็ยังไม่อาจหลบเลี่ยง!

แต่เย่หยวนผู้นี้กลับหลบได้!

เรื่องนี้จะไม่ให้ตกตะลึงได้อย่างไร?

ในสายตาของเขานั้นเย่หยวนที่เดินเข้ามาในดินแดนบรรพบุรุษนั้นมันก็เท่ากับมารนหาที่ตาย

แต่ใครจะไปคิดฝันว่าเผ่าเทวาที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างเทียนชิงนี้กลับไม่อาจจะทำอะไรต่อเย่หยวนได้

เจ้าหมอนี่มันเก่งกาจมากหรือ?

แค่นับเรื่องที่หลบหมัดนี้ได้มันก็เป็นเครื่องยืนยันอย่างชัดเจนแล้ว!

“หึ! ไม่ต้องมาขอบคุณใดๆ วันหนึ่งข้าจะมาสังหารเจ้าด้วยมือคู่นี้ให้เอง!” เย่หยวนกล่าว

แต่เมื่อเทียนชิงได้ยินตัวเขาก็หัวเราะขึ้นมา “ฮ่าๆๆ… คนที่มีปัญญาจะฆ่าสังหารข้าได้มันไม่เคยมีมาก่อนและจะไม่มีขึ้นอีกตลอดกาล! ข้าจะบอกความจริงเจ้าให้ เว้นเสียแต่ว่ารูปปั้นทั้งแปดนี้ลุกขึ้นมามีชีวิตแล้วบนมหาพิภพถงเทียนนี้ย่อมจะไม่มีใครฆ่าสังหารข้าได้! ข้ารู้ว่าเจ้านั้นมีพรสวรรค์แค่ไหนแต่มันก็เปล่าประโยชน์! บรรพกาลผู้นี้เป็นอมตะไม่มีวันดับสูญ เจ้าไม่มีทางสังหารข้าได้! ในวันหน้าอย่างมากที่สุดเจ้าก็คงเป็นแค่ศัตรูตัวร้ายของข้าเท่านั้น!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เช่นนั้นหรือ? เช่นนั้นก็มารอดูกันไป!”

เทียนชิงส่ายหัวออกมาอย่างไม่คิดอยากไปเถียงด้วย

ความมั่นใจของเขานั้นมันเกิดขึ้นมาได้เพราะพลังอำนาจที่ไม่เคยมีใครเทียบเคียงนี้

เขามีสิทธิพอที่จะโอหัง!

“เจ้ามาเพื่อลี่เอ๋อ ตอนนี้เจ้าเข้าใจหรือยังเล่า?”

เทียนชิงยิ้มขึ้นมาก่อนจะกล่าวต่อ “เผ่าเทวาของข้านั้นคือเผ่าที่ถูกสวรรค์เลือก! รูปปั้นเทพเจ้าทั้งแปดนี้คือของขวัญจากสวรรค์ให้เราได้ยืนอยู่เหนือทุกชีวิต! ลี่เอ๋อนั้นเป็นคนของเผ่าเทวาและจะเป็นสมาชิกของเผ่าเทวาตลอดไป นางนั้นจะสู้เพื่อเผ่าเทวาเท่านั้น! เจ้าคิดยอมแพ้หรือยังเล่า?”

…………………………