จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2452

รูปปั้นเทพเจ้าทั้งแปดตรงหน้านั้นมันเหมือนแฝงไปด้วยพลังเวทมนตร์บางอย่าง

เย่หยวนนั้นมองดูพวกมันและสัมผัสได้ราวกับตัวเองกำลังยืนอยู่หน้าเขาแห่งถงเทียน

รุนแรง!

เป็นพลังที่แสนหนักหน่วงรุนแรง!

แล้วรูปปั้นทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นมาจากสิ่งใดกันแน่?

หากมิใช่เพราะเย่หยวนมีเขาน้อยแห่งถงเทียนติดตัวแล้วตัวเขาคงไม่อาจจะทนทานรับแรงพลังของรูปปั้นทั้งแปดไว้ได้ต้องกก้มหัวลงสุดตัวแน่นอน!

เพราะแม้แต่ตัวที่เย่หยวนปะทะกับเก้าเต๋าบรรพกาลนั้นตัวเขาก็ยังไม่ได้ใช้พลังของเขาน้อยแห่งถงเทียนออกมาแม้แต่น้อย!

รูปปั้นทั้งแปดนี้มันช่างลึกล้ำจนเกินกว่าจะเข้าใจ

เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจใดๆ เทียนชิงและเดินเข้าไปมองดูรูปปั้นทั้งแปดนั้นในระยะใกล้ขึ้น

รูปปั้นทั้งหลายนี้มันต้องเป็นกุญแจในการแก้ไขเรื่องของลี่เอ๋ออย่างแน่นอน!

จากนั้นเย่หยวนก็พุ่งตัวเข้าไปด้านหน้าของรูปปั้นที่หนึ่ง

รูปปั้นนี้มันมีท่าทางรูปร่างดุร้ายแยกเขี้ยวกางเล็บพร้อมถือสามง่ามไว้ราวกับเป็นมารจากนรกขุมใด

เย่หยวนค่อยๆ เดินก้าวเข้าไปเรื่อยๆ จนสัมผัสถึงพลังของรูปปั้นได้หนักแน่นขึ้นกว่าเก่า

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสีหน้าของรูปปั้นนั้นที่มันดูเหมือนว่ากำลังไม่พอใจอย่างมาก

มันเหมือนว่าตัวรูปปั้นนั้นกกำลังเดือดดาลที่เจ้ามดปลวกตัวนี้กลับกล้าทำตัวโอหังต่อหน้ามัน!

เทียนชิงเองก็มองดูเรื่องราวอยู่ห่างๆ อย่างไม่คิดไปห้าม

เยวี่ยเมิ่งลี่ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะกล่าวขึ้น “ท่านเทียนชิง เขา…”

เทียนชิงยกมือขึ้นมากั้นตัวเยวี่ยเมิ่งลี่ไว้ “ข้ารู้ว่าเจ้าจะพูดอะไรและข้าก็รู้ด้วยว่าเจ้ายังรักมันไม่น้อย แต่นี่มันคือสิ่งที่ตัวมันเลือกเอง! ที่สำคัญไปกว่านั้นแม้ว่าบรรพกาลผู้นี้จะไม่เกรงกลัวมันแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าข้าอยากให้ฝ่ายมนุษย์มีตัวตนระดับข้าขึ้นมา! เจ้าเข้าใจหรือไม่?”

เยวี่ยเมิ่งลี่กัดฟันแน่นหลับตาลง

แม้ว่านางจะเป็นชาวเผ่าเทวาอย่างแท้จริงไปแล้ว มีความภักดีต่อเผ่าเทวามากมายปานใดแต่นิสัยและความทรงจำของนางมันก็ไม่ได้หายไปไหน

นางนั้นยังเป็นเยวี่ยเมิ่งลี่!

นางนั้นยังคงรักเย่หยวนสุดใจ

แต่ก็เพราะว่านางรู้จักเย่หยวนดีและรู้ว่าเขาจะไม่มีทางทิ้งเผ่ามนุษย์เพียงแค่เพราะตัวนาง

ตัวนางเองก็ไม่อาจจะกลับไปอยู่กับเย่หยวนและทิ้งเผ่าเทวาไปเช่นกัน

นั่นจึงทำให้นางตัดสินใจกดความรู้สึกที่มีไว้ในใจ

แต่เมื่อความเป็นความตายมาอยู่ตรงหน้าเย่หยวน ตัวนางก็ยังอดห่วงไม่ได้

เย่หยวนนั้นยังคงก้าวเดินเข้าไปอย่างไม่เกรงกลัวจนทำให้โถงถ้ำเริ่มสั่นสะเทือน

ที่สำคัญไปกว่านั้นยิ่งเขาก้าวเข้าไป แรงสั่นมันก็ยิ่งรุนแรง!

เย่หยวนนั้นใช้พลังของเขาน้อยแห่งถงเทียนจึงไม่ได้เกรงกลัวใดๆ รูปปั้นทั้งหลายนี้

แม้จะเผชิญพลังกดดันจากรูปปั้นทั้งแปดแต่ตราหยินหยางมันก็ปรากฏขึ้นมาพร้อมต่อสู้ขัดขืนกับพลังทั้งหลายนั้น!

แต่ยิ่งขัดขืนแรงกดดันของแปดรูปปั้นมันก็ยิ่งเพิ่มพูน

เวลานี้แม้แต่ตัวเทียนชิงก็ยังต้องขมวดคิ้วแน่น “เจ้าเด็กคนนี้มันกลับยังมีพลังพอที่จะต่อต้านแปดจอมเทพ! แต่ที่มันกล้าไปท้าทายแปดจอมเทพนี้ก็เท่ากับว่ามันรนหาที่ตายให้ตัวเองแล้ว!”

ใช่แล้ว เย่หยวนนั้นกำลังท้าทายรูปปั้นทั้งแปดอยู่!

เพราะหากคิดอยากรู้ความลับของรูปปั้นเทพเจ้านี้ วิธีตรวจสอบทั่วๆ ไปมันคงไม่ได้ผลใด

เพราะฉะนั้นเย่หยวนจึงอยากจะเห็นว่าพลังของรูปปั้นทั้งแปดนี้มันมีที่มาจากนรกขุมใด!

เพียงแค่ว่าสำหรับพวกเทียนชิงแล้วภาพการเล่นไฟตรงหน้านี้มันมีแต่จะทำให้ตัวของเขามอดไหม้

ยิ่งเข้าไปใกล้เท่าใดเย่หยวนก็ยิ่งต้องแบกรับแรงกดดันมากเท่านั้น

รูปปั้นทั้งแปดนี้เริ่มไม่พอใจจนถึงขีดสุด

จนทำให้ทั้งโถงถ้ำนั้นสั่นไหวแทบไม่อาจยืนตรงได้อีก

ครืน…

วินาทีนั้นเองที่รูปปั้นทั้งแปดได้ส่องแสงขึ้นมาส่องสว่างทำให้โถงถ้ำนี้มันแทบกลายเป็นกลางวันไป

พร้อมๆ กันนั้นมันก็ได้ปรากฏคลื่นพลังรุนแรงขึ้นด้านบนโถง

คลื่นพลังดึงดูดนี้มันสุดแสนที่จะรุนแรง

ร่างกายของเย่หยวนนั้นไม่มีปฏิกิริยาใดๆ แต่จิตศักดิ์สิทธิ์ของเขานั้นกลับกำลังจะไหลหลุดออกจากร่างไป

เย่หยวนตกตะลึงไปทั้งกายใจคิดอยากจะมุดห้วงมิติหลบเลี่ยงไป

แต่ว่าพลังดึงดูดจากด้านบนนั้นมันกลับรุนแรงจนเขาไม่อาจจะไปที่ใดได้

เขาได้มาแหย่รังแตนอย่างแท้จริงแล้ว!

พลังของรูปปั้นทั้งแปดนั้นมันรุนแรงกว่าที่เขาจินตนาการไว้มาก