จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2462

เมื่อได้เห็นสภาพอันแสนน่าสมเพชของหลินฮวนมุมปากของมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลก็ต้องยิ้มเย้ยออกมา

มีดที่ปักลงไปนั้นมันเพียงแค่สี่เล่มแต่ตัวหลินฮวนนั้นกลับมีใบหน้าบิดเบี้ยวเหมือนคนจะตายลงให้ได้ ไม่มีทางจะเอาไปเทียบเคียงกับว่านเจิ้นได้แม้แต่เศษเสี้ยว

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียว่านเจิ้นนั้นก็รับมีดลงไปหลายต่อหลายเล่มแต่กลับไม่ร้องออกมาแม้สักนิด

“ไม่กล้า? หึๆ เจ้าจะดูถูกความหน้าไม่อายของพวกมันมากจนเกินไปแล้ว!” มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลร้องบอก

เดิมทีแล้วนั้นเขาย่อมจะมีความคิดเคารพเต๋าบรรพกาลอย่างเช่นคนทั้งหลาย

เพราะผู้แข็งแกร่งนั้นมีค่าให้เคารพ

แต่หลังจากเรื่องที่ถูกหลอกให้หลอมโอสถนั้นความเคารพใดๆ ต่อเต๋าบรรพกาลทั้งเก้าของเขามันก็ตกต่ำจนเกินคำว่าติดลบไปไกล

“อ่าก! ข้า… ข้าจะตายแล้ว! เย่หยวน ขอร้องเถอะ สังหารข้าเสีย! ข้า… ข้าทนรับมันไม่ไหวแล้ว!” หลินฮวนนั้นร้องขึ้นมาเมื่อถูกมีดอีกเล่มปักลงกลางอก

เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจและตอบกลับมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลต่อ “พวกมันไม่กล้าแน่ หลินเฉาเถียนนั้นมันจะได้รู้ว่าหากท้าทายข้าแล้วจะเกิดผลอย่างไร!”

มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลนั้นขมวดคิ้วแน่น “ข้านั้นรู้ว่ามันทำอะไรเจ้าไม่ได้ แต่เวลานี้เจ้าเองก็ไม่กล้าลงมือใดๆ มากมายเพราะกลัวความเสียหายที่จะเกิดขึ้นมิใช่หรืออย่างไร? เจ้าคิดจะทำอะไรพวกมันเล่า?”

ฟุบ!

เย่หยวนนั้นยกนิ้วดันมีดอีกเล่มไปก่อนจะตอบด้วยรอยยิ้ม “ข้านั้นเกรงจะลงมือเพราะกลัวความเสียดายที่จะตามมาจริง แต่พวกมันก็จะต้องเกรงกลัวเช่นกัน ไม่ต้องมองข้าเช่นนั้นหรอก ท่านรอดูไปเถอะ วันนี้ข้าจะให้ท่านได้ดูเรื่องสนุกๆ เอง! อ่า จริงด้วยสิ! ท่านช่วยรักษาว่านเจิ้นให้ข้าหน่อย โอสถที่ข้าเอามานี้มันไม่พอจะรักษาอาการหนักหนาสาหัสของเขา ท่านช่วยดูแลต่อที”

ฟุบ!

มีดอีกเล่ม!

คนทั้งหลายมองดูเย่หยวนค่อยๆ ทรมานหลินฮวนไปจนเจียนตายขณะที่ตัวเขานั้นกลับกำลังพูดคุยด้วยสีหน้าท่าทางสบายอารมณ์มันทำให้คนทั้งหลายหนาวสั่นขึ้นมา

ความเย็นเยือกนี้พวกเขาสัมผัสถึงมันได้อย่างชัดเจน

เย่หยวนนั้นมาหยุดลงตรงหน้าหลินฮวนด้วยรอยยิ้ม “เจ้าคิดจะตายเสียแล้วหรือ? มันเพิ่งผ่านไปแค่เจ็ดเล่มเองนะ สิ่งที่เจ้าทำกับว่านเจิ้นไว้นั้นข้าจะไม่คืนให้เจ้าเป็นเท่าตัวหรอก วางใจได้ ข้าแค่จะให้เจ้าได้สัมผัสถึงความเจ็บปวดเท่าที่เขาได้รับเท่านั้น”

ฟุบ!

พูดไปมีดอีกเล่มก็ถูกปักลงบนร่างของหลินฮวน

หลินฮวนนั้นบาดเจ็บจนได้แต่หายใจไม่อาจจะกล่าวพูดใดๆ ได้อีก

เขานั้นไม่เคยจะสัมผัสถึงความรู้สึกเช่นนี้มาก่อน

ด้วยตำแหน่งตัวตนของเขาแล้วมันจะมีใครกล้าทำเช่นนี้กับเขามาก่อน?

ระหว่างที่พูดคุยไปนั้นมันก็เกิดรอยแยกห้วงมิติขึ้นเผยให้เห็นถึงคลื่นพลังหนักหน่วงรุนแรงสายหนึ่งที่ค่อยๆ ปรากฏกาย

แน่นอนว่ามันย่อมเป็นเต๋าบรรพกาลชีวิต หลินเฉาเถียน!

เมื่อเขาได้เห็นสภาพน่าสมเพชของหลินฮวนนั้นเขาก็ต้องขมวดคิ้วร้องลั่นออก “เย่หยวน พอได้แล้ว!”

เย่หยวนหันกลับไปมองหน้าพร้อมหัวเราะเย้ยขึ้น “พอ? หลินเฉาเถียน เจ้าคิดว่าตัวเองกำลังพูดอยู่กับใคร?”

หลินเฉาเถียนยิ้มกล่าวขึ้น “ทำไมเล่า? เจ้ายังคิดว่าตัวเองเป็นนักบุญฟ้าครามอีกหรือ? เจ้านั้นทรยศเผ่าพันธุ์ พวกเราเก้าเต๋าบรรพกาลได้ร่วมกันลงนามถอดถอนเจ้าออกจากตำแหน่งนักบุญฟ้าครามไปแล้ว! ทำไมบรรพกาลผู้นี้จึงจะพูดกล่าวสั่งเจ้าไม่ได้?”

เย่หยวนนั้นยิ้มอย่างไม่แยแส “นักบุญฟ้าคราม? หึๆ เจ้าคิดว่าข้าจะมาสนใจชื่อเสียงอะไรเช่นนั้นหรือ?”

หลินเฉาเถียนจึงตอบกลับมาอย่างดูถูก “ในเมื่อเจ้าทิ้งนามนักบุญฟ้าครามไปแล้ว ตัวข้าในฐานะเต๋าบรรพกาลนั้นยังจะต้องมาเกรงใดๆ เจ้าอีก? ที่สำคัญไปกว่านั้นคือคนรอบๆ ตัวเจ้ามันมีความผิดฐานทรยศเผ่าพันธุ์ร่วมกันสิ้น เจ้ามีอะไรดีถึงคิดมาวางท่าในเทือกเขากำเนิดตรัสรู้?”

เย่หยวนตอบกลับไป “เช่นนั้นข้าจะให้เจ้าได้เห็นเองว่าข้านั้นมีดีอะไร!”

ฟุบ!

พริบตาต่อมาร่างของเย่หยวนก็หายไปจากจุดที่เขายืนอยู่

หายไปพร้อมๆ กันหลินฮวน

หลินเฉาเถียนนั้นหน้าถอดสีไปทันทีพร้อมรู้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดีนัก

ตุบ ตุบ ตุบ…

ผู้คนไม่น้อยแตกสลายลงกลายเป็นแค่หมอกเลือดสีแดง ไม่เหลือแม้แต่เศษซากใดๆ!

และหนึ่งคนที่ตายลงนั้นมันก็คือหลินหลาง!

และที่ตายไปด้วยกันกับเขานั้นมันมีเจ้าฟ้าดินสามทลายอยู่ด้วยหลายคนทีเดียว

คนทั้งหลายได้แต่ต้องอ้าปากค้างมองดูร่างนั้นด้วยความตกตะลึง

นี่มัน… ใครกันแน่ที่ต้องไม่กล้าลงมือเพราะกลัวความเสียดาย?

พวกหลินเฉาเถียนนั้นยังไม่ได้ฆ่าสังหารใครแต่เย่หยวนนั้นก็ลงมือฆ่าไม่เว้นแล้ว!

หลินเฉาเถียนนั้นร้องลั่นขึ้นอย่างไม่พอใจ “เย่หยวน! เจ้าคิดว่าบรรพกาลผู้นี้จะไม่กล้าฆ่าสังหารผู้คน?”

เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจพุ่งตัวหายไปอีกครั้งหนึ่ง

ไม่นานหลินเฉาเถียนก็สัมผัสได้ถึงคลื่นพลังของเย่หยวนอีกครั้งและเขานั้นกำลังมุ่งหน้าไปยังส่วนกลางของเทือกเขากำเนิดตรัสรู้

หลินเฉาเถียนนั้นหรี่ตาลงมองดูทันทีเพราะจุดที่เย่หยวนกำลังมุ่งหน้าไปนั้นมันเป็นที่พักของเจ้าฟ้าดินห้าทลาย

คนที่อยู่ตรงนั้นคือหลานชายของเขานามว่าหลินซิว กำลังของเขานั้นเหนือล้ำกว่าหลินฮวนไปมาก

หรือว่าเจ้าหมอนี่มันคิดจะสังหารเจ้าฟ้าดินห้าทลายลงด้วย?