จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2469

เย่หยวนหันไปมองดูและต้องเบิกตากว้างขึ้นอย่างประหลาดใจ

วิญญาณโกลาหลดั่งเดิมของเขานั้นสื่อสารกับฟ้าดินได้ เขานั้นย่อมจะสัมผัสถึงคนผู้นี้ได้มาตั้งแต่ก่อนหน้า

เพียงแค่ว่าตัวตนของเขาผู้นี้มันทำให้เขาตื่นตะลึงไม่น้อย

เพราะคนผู้นี้แท้จริงแล้วคือศิษย์คนโตของโอสถบรรพกาล จักรพรรดิเทพสวรรค์ฉางเล่อ!

หากเป็นตัวโอสถบรรพกาลเองที่ปรากฏขึ้นมานั้นเย่หยวนคงไม่แปลกใจมากมาย

แต่คนที่ปรากฏขึ้นมานี้กลับเป็นตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์ฉางเล่อ

ศิษย์คนโตผู้ดูเรียบง่ายซื่อตรงไร้พิษภัยใดๆ

ตอนที่อาณาจักรหทัยเมฆาแตกสลายลงใต้การโจมตีของเผ่าเทวานั้นศิษย์มากมายของโอสถบรรพกาลได้ตายตกลง ส่วนคนที่หนีก็หายลับไปจากโลกหล้าไม่มีข่าวคราวปรากฏให้ได้ยินได้ฟังอีก

ใครจะไปคิดว่าวันนี้จักรพรรดิเทพสวรรค์ฉางเล่อนั้นกลับจะมาปรากฏตัวต่อหน้าเขา

เย่หยวนมองดูจักรพรรดิเทพสวรรค์ฉางเล่อก่อนจะกล่าว “พี่ฉางเล่อดู… ไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว! ท่านติดตามพวกเรามาจนสุดท้ายและกลับยังหลบเลี่ยงจากหูตาของเหล่าเต๋าบรรพกาลไปได้!”

ฉางเล่อตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม “ข้าหลบซ่อนจากการตรวจจับของท่านนักบุญฟ้าครามไม่ได้หรือ? จักรพรรดิผู้นี้ล่ะตกใจเสียจริงๆ ท่านนักบุญฟ้าครามนั้นกลับแข็งแกร่งจนแม้แต่เต๋าบรรพกาลก็ยังไม่อาจจะสังหารท่านลงได้!”

หลายปีมานี้ตัวฉางเล่อเอาแต่เก็บตัวอยู่ในโลกใบน้อยตลอดมา

จนถึงช่วงไม่กี่ปีก่อนนี้ที่ฉางเล่อได้กลับขึ้นมาบนมหาพิภพถงเทียนเพื่อเผชิญทุกข์ทลาย

ตอนนี้ตัวเขาได้ดูดกลืนและเข้าใจเต๋าโอสถของโอสถบรรพกาลจนหมดสิ้นแล้ว

ฝีมือของเขานั้นมันพัฒนาขึ้นมาใกล้จนเกือบจะบรรลุระดับโอสถเต๋าได้

เพราะฉะนั้นเขาจึงได้ออกตามล่าหาเป้าหมายสุดท้ายของเขา เย่หยวน!

ตราบเท่าที่เขากลืนเย่หยวนลงไปได้เขาก็ย่อมจะบรรลุขึ้นระดับโอสถเต๋าอย่างแน่นอน!

แต่ใครจะไปคิดว่าเวลานี้มันกลับเกิดเรื่องราวความเปลี่ยนแปลงมากมาย? เจ้าหนุ่มที่ท้าทายโอสถบรรพกาลคนนั้นกลับกลายเป็นนักบุญฟ้าครามผู้เป็นนิรันดร์ ตัวตนที่เป็นดั่งเสาค้ำฟ้าดิน!

ตอนแรกที่ฉางเล่อได้ยินนั้นตัวเขาก็ตกตะลึงไปไม่น้อย

แต่โชคยังดีที่เย่หยวนนั้นแตกหักมีเรื่องกับเก้าเต๋าบรรพกาลทำให้เขามีโอกาสที่จะลงมือจนได้

ตัวเขานั้นเฝ้าดูเรื่องราวที่เทือกเขากำเนิดตรัสรู้มาตั้งแต่ต้นจนถึงวินาทีนี้ที่ตัวเขาได้มีโอกาสทอง

เย่หยวนนั้นกลับแยกจิตศักดิ์สิทธิ์ออกจากกายเนื้อของตนเอง!

เพราะฉะนั้นเขาจึงลอบตามหลังคนทั้งหลายมาเรื่อย

แต่ระหว่างทางมานั้นตัวเขาก็ต้องตกตะลึงกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่น้อยไปกว่าเต๋าบรรพกาลทั้งหลาย

เต๋าบรรพกาลทั้งหกนั้นผลัดกันโจมตีทำลายเย่หยวนไปหลายต่อหลายครั้งแต่จิตศักดิ์สิทธิ์ของเย่หยวนนั้นกลับไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน!

เรื่องราวเช่นนี้มันย่อมจะเกิดกว่าที่เขาคาดคิดจินตนาการ!

เขานั้นก็อยู่มานานนับล้านปีแต่ก็ไม่เคยจะได้เห็นเรื่องราวบ้าบอเช่นนี้มาก่อน

ฆ่าไม่ตาย!

แต่ไม่นานความตกตะลึงมันก็ต้องเปลี่ยนกลายเป็นความดีใจ

เพราะเต๋าแห่งการกลืนกินของเขานั้นมันเล็งเป้าหมายไปที่จิตศักดิ์สิทธิ์

หากเขาสามารถจะกลืนจิตศักดิ์สิทธิ์ของเย่หยวนนี้ได้ตัวเขาก็จะกลายเป็นอมตะไปมิใช่หรือ?

ในวันหน้าจะยังต้องเกรงกลัวใดๆ เต๋าบรรพกาลอีก?

เวลานี้โลกมันเปลี่ยนแปลงไปแล้ว เต๋าบรรพกาลนั้นมิใช่ตัวตนที่ไร้เทียมทานอีกต่อไป

แม้แต่เจ้าหมูนั้นยังจัดการเต๋าบรรพกาลได้มิใช่หรืออย่างไร?

เย่หยวนมองดูฉางเล่อพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้ม “หึๆ พี่ฉางเล่อดูจะสนใจในตัวเย่ผู้นี้มากทีเดียว”

ฉางเล่อเองก็ไม่คิดปกปิดใดๆ “เจ้าและข้านั้นต่างเป็นคนใฝ่เต๋าโอสถ ฉางเล่อผู้นี้ย่อมจะต้องสนใจในตัวเจ้าแน่แล้ว ครั้งก่อนที่อาณาจักรหทัยเมฆานั้นจักรพรรดิผู้นี้คิดอยากท้าทายน้องเย่ไม่น้อยเพียงแค่ว่าในตอนนั้นอาจารย์ข้าได้สั่งออกมาแล้วฉะนั้นฉางเล่อผู้นี้จึงไม่มีโอกาสจะได้ลงมือใดๆ สงสัยเหลือเกินว่าวันนี้น้องเย่จะช่วยสนองความปรารถนาอันยาวนานนี้ของฉางเล่อได้หรือไม่?”

เย่หยวนนั้นตกตะลึงอยู่ไม่น้อยเพราะตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์ฉางเล่อนี้กลับลงทุนลงแรงมากมายแค่เพื่อจะมาท้าทายเขาดวลโอสถ?

ต่อให้ตายเย่หยวนก็ไม่คิดจะเชื่อ!

ฉางเล่อนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยสีหน้าท่าทางซื่อตรงแต่เมื่อเย่หยวนได้เห็นมันกลับเป็นท่าทางที่สุดแสนอันตราย

เย่หยวนนั้นไม่คิดจะตอบตกลงใดๆ ไปแต่ถามขึ้นมาก่อน “ข้าได้ยินมาว่าก่อนนั้นท่านหนีจากอาณาจักรหทัยเมฆาไปพร้อมๆ กับโอสถบรรพกาล ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนแล้วเล่า?”

ฉางเล่อตอบกลับมาด้วยท่าทางไม่แยแส “ตายแล้ว!”

มุมปากของเย่หยวนกระตุกขึ้นทันที เจ้าหมอนี่กลับพูดอย่างไม่แม้แต่จะเปลี่ยนสีหน้า!