จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2480

เมื่อสามบรรพบุรุษลงมือพร้อมๆ กันนั้นพลังที่แสดงออกมามันย่อมจะแทบฉีกกระชากฟ้าดิน

ภาพของสงครามสิ้นโลกในครั้งก่อนนั้นมันได้ปรากฏให้คนทั้งหลายเห็นชัดเจนแก่สายตา

ที่สำคัญไปกว่านั้นฝีมือของปั่วยี่นั้นยังแข็งแกร่งจนเรียกได้ว่าเป็นรองแค่เทียนชิงเท่านั้น!

การที่เขาเข้าร่วมศึกมันย่อมจะเปลี่ยนกระแสการต่อสู้ไปทันที

ต่อให้จะมีวิญญาณมังกรฟ้าอยู่ถึงแปดตนแล้วในตอนนี้แต่มันก็ยังถูกสามบรรพบุรุษนี้รับไว้ได้สิ้น

เมื่อพวกเขาทั้งสามใช้วรยุทธแท้เต๋าสวรรค์ออกมาพร้อมๆ กันนั้นมันย่อมจะผลักดันทำให้วิญญาณมังกรฟ้าทั้งหลายไม่อาจเข้าใกล้ได้

ในเวลานี้กำลังฝีมือของบรรพบุรุษต้นตระกูลเผ่าเทวามันได้แสดงออกมาอย่างเด่นชัด

แต่ว่าฝั่งที่น่าตกตะลึงกว่านั้นมันคือเย่หยวน!

เต๋าบรรพกาลไฟนั้นเปิดปากอ้าค้างออกมา “นี่มัน… จะไม่บ้าเกินไปหรือ? เขานั้นกลับปะทะกับสามบรรพบุรุษได้ด้วยตัวคนเดียว? ทั้งนี่เขายังไม่ทันขึ้นถึงระดับของกฎด้วยซ้ำ หากวันหน้าเขาผสานกฎอันเหนือล้ำกอปรกับพลังกายที่มหาศาลนี้ จะยังมีใครหยุดยั้งไว้ได้อีกกัน?”

หลินเฉาเถียนนั้นขมวดคิ้วแน่น “สำหรับพวกเราแล้วมันเป็นหายนะ! มิใช่เรื่องน่ายินดีเลย!”

หลินเฉาเถียนนั้นหรี่ตาลงด้วยความรู้สึกสับสนไม่รู้ต้องตื่นเต้นดีใจหรือกังวลหนักดี

เพราะการที่เย่หยวนเป็นภัยต่อเผ่าเทวาได้เช่นนี้มันย่อมเป็นเรื่องดีแก่ทุกผู้คน

แต่ตัวเขาเองก็รู้ว่าความแค้นที่พวกเขามีต่อเย่หยวนมันลึกล้ำปานใด!

ยิ่งเย่หยวนแข็งแกร่งมากขึ้นเท่าใด มันก็ยิ่งทำให้พวกเขาหลับได้ไม่เต็มตาเท่านั้น

แต่ชาวมนุษย์คนอื่นๆ ย่อมไม่ต้องกังวลเรื่องนี้

พวกเขานั้นแทบจะลุกขึ้นมาเต้นรำด้วยความยินดี ได้เห็นความหวังใหม่ในชีวิตอีกครั้ง!

เย่หยวนนั้นดึงพวกเขากลับขึ้นมาจากความสิ้นหวัง

“ท่านนักบุญฟ้าครามจงเจริญ!”

“ท่านนักบุญฟ้าครามเก่งกาจล้ำ ต้านทานเผ่าเทวาด้วยตัวคนเดียว!”

“ฮ่าๆๆ… ท่านนักบุญฟ้าครามนั้นทำเอาข้ากังวลเสียเปล่า! ด้วยกำลังของท่านนี้เผ่าพันธุ์ของเราจะยังพ่ายแพ้เผ่าเทวาใดๆ อีก?”

…

ชื่อเสียงของเย่หยวนนั้นมันสูงล้ำฟ้ามาเป็นทุนเดิม

เวลานี้เมื่อได้แสดงฝีมือเหนือล้ำออกมาต่อสู้สามบรรพบุรุษด้วยตัวคนเดียวนั้น มันย่อมทำให้ความชื่นชมของคนทั้งหลายพุ่งทะยานล้ำไปกว่าเก่าก่อน

เหล่ายอดฝีมือชาวมนุษย์ทั้งหลายนั้นไม่ว่าจะเป็นชายหญิงแก่หนุ่มใดๆ ต่างมองดูเย่หยวนราวกับเขาเป็นพระผู้เป็นเจ้าผู้ลงมาโปรด!

เวลานี้เย่หยวนนั้นมิใช่แค่คนที่พวกเขานับถือ แต่กลายเป็นสัญลักษณ์แห่งความน่านับถือไป!

พวกเขานั้นเชื่อมั่นสุดใจว่าเย่หยวนจะพาพวกเขาทั้งหลายสู่ชัยชนะ!

แต่ในเวลานั้นเองตัวเย่หยวนก็มีเหงื่อไหลลงมาเต็มหน้า

การเชิญวิญญาณมังกรฟ้าทั้งแปดออกมานี้มันมิใช่เรื่องง่ายๆ!

แต่มือของเขานั้นก็ยังไม่หยุดลง!

ได้เห็นเช่นนั้นเทียนชิงก็ต้องเบิกตากว้างร้องลั่นขึ้นมา “ให้ตายสิ เจ้าเด็กคนนี้มันคงไม่คิดจะเรียกเก้ามังกรจุติโลกออกมาจนครบใช่ไหม?”

เสียงของเขายังไม่ทันจางหายมิติมันก็เกิดการสั่นไหวขึ้น

หัวของมังกรทองตัวหนึ่งค่อยๆ โผล่ออกมา

และราวกับว่ามันสัมผัสได้ถึงการปรากฏตัวนี้วิญญาณมังกรฟ้าที่เหลือทั้งแปดนั้นมันกลับมีพลังต่อสู้เพิ่มพูนขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

หลงยี่นั้นในฐานะผู้นำเผ่ามังกรต้องลุกขึ้นกระโดดอย่างตกตะลึง

“วิญญาณมังกรที่เก้า! นี่มันเป็นภาพที่ไม่อาจเอาอะไรมาเทียบเคียงได้ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน! มังกรทั้งเก้าปรากฏขึ้นมาพร้อมๆ กันนั้นมันไร้เทียมทานในฟ้าดิน! หากวิญญาณมังกรที่เก้ามาถึงจริงๆ แล้วเทียนชิงนั้นมันจะยังมีค่าใด? เผ่ามังกรของข้านี้จะเป็นผู้กำราบเผ่าเทวาเอง!” หลงยี่ร้องลั่นขึ้นด้วยร่างกายที่สั่นเทา

เพราะภาพนี้มันเป็นอะไรที่กระตุ้นลึกลงไปถึงจิตวิญญาณ

แต่ในเวลานั้นเองสีหน้าของเย่หยวนมันก็ซีดขาวลงเรื่อยๆ ด้วยความเหนื่อยอ่อน

วิญญาณมังกรที่เก้านี้มันไม่เหมือนตนก่อนๆ เพราะมันค่อยๆ โผล่ออกมาจากห้วงมิติแค่ทีละน้อย

แต่การค่อยๆ โผล่ออกมาทีละน้อยนั้นมันกลับค่อยๆ เพิ่มพลังให้แก่วิญญาณมังกรฟ้าทั้งแปดไปอย่างมากมายมหาศาล!

กำลังของพวกมันนั้นพุ่งทะยานล้ำ!

เดิมทีบรรพบุรุษทั้งสามนั้นร่วมมือกันกดดันวิญญาณมังกรฟ้าทั้งแปดไว้ได้

แต่เวลานี้ทั้งสองฝ่ายกลับเริ่มมาเสมอกันแล้ว!

เทียนชิงนั้นหรี่ตาลงมองด้วยความสั่นสะท้านสุดใจ

มองดูเช่นนี้แล้วหากวิญญาณมังกรฟ้าตนที่เก้าหลุดออกมาจนหมดนั้นมันคงเอาชนะได้แม้แต่ตัวเขา

เขานั้นสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะกล่าวออกมาด้วยใบหน้าเหยเห “เจ้าเด็กคนนี้มันไม่รู้จักคำว่าหยุดจริงๆ!”