จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2506

ใบหน้าของเทียนชิงนั้นดูเคร่งเครียดขึ้นทันที

เผ่าเทวานั้นเป็นเผ่าที่ยืนอยู่สูงเหนือทุกชีวิตแต่กลับถูกคนผู้หนึ่งกระทืบลงด้วยเท้าสิ้นในเวลานี้!

ที่สำคัญไปกว่านั้นมันยังจะเป็นความพ่ายแพ้ตลอดกาล!

หลังจากวันนี้ไปแล้วใครจะยังต้านทานหรือเทียบเคียงเย่หยวนได้?

ในศึกของยอดคนนี้ เย่หยวนเอาชนะพวกเขาได้หนึ่งต่อห้าทำให้เผ่าเทวาไร้สิ้นพลังขัดขืน

ศึกครั้งนี้มันเหนือล้ำทำลายตำนานอันยาวนานของเผ่าเทวาลงสิ้น!

เผ่าเทวานั้นจะมิใช่เผ่าในตำนานใดๆ อีกต่อไป

พวกเขาทั้งหลายนั้นเองก็พ่ายแพ้ตกอยู่ใต้เท้าคนอื่นได้เช่นกัน!

“แล้วเรายังมีทางออกอื่นอีกหรือ?” เทียนชิงถามขึ้นมาด้วยความขมขื่น

เขานั้นแทบไม่อยากจะรับความเป็นจริงที่เกิดขึ้นตรงหน้า

สำหรับเทียนชิงแล้วเขานั้นเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดเสมอมา

เขานั้นรู้สึกว่าจุดที่ตนอยู่คือยอดสุดของโลกหล้า ไม่มีใครจะก้าวขึ้นไปได้สูงกว่าตนแล้ว

แต่เวลานี้เย่หยวนกลับก้าวล้ำหัวเขาไปขึ้นเป็นจุดสูงสุดอันใหม่!

เย่หยวนพยักหน้ารับ “มี จากนี้ไปพวกเจ้าก็จงทำอะไรตามกฎตามระเบียบผู้คน ทำเช่นนั้นข้าจะไม่ทำอะไรต่อเผ่าเทวาอีก แต่เจ้าจงจำไว้ในวันหน้ามันจะไม่มีเผ่าพันธุ์ไหนสูงต่ำไปกว่ากันทั้งสิ้น! ทุกชีวิตนั้นจะล้วนมีค่าเท่ากัน! เจ้าจงไปสั่งสอนคนในเผ่าพันธุ์เจ้าให้มันวางศักดิ์ศรีโง่ๆ ทิ้งลงเสีย แน่นอนว่าทางฝั่งมนุษย์เองก็จะไม่ยึดถือตนเองเป็นผู้ปกครองใดๆ”

เทียนชิงเบิกตากว้างขึ้นมาถาม “เจ้าหมายความเช่นนั้นจริง?”

เย่หยวนจึงตอบกลับไปด้วยใบหน้าเรียบเฉย “ข้าจำเป็นต้องมาเล่นตลกกับเจ้าหรือ?”

เทียนชิงผงะไปอย่างไม่อาจห้ามตัว

เพราะหากให้พูดตามตรงแล้วศักดิ์ศรีของเผ่าเทวานั้นมันฝังรากลึกไปถึงกระดูก

มันเป็นศักดิ์ศรีที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่วินาทีที่เกิด เป็นสิ่งที่ไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงใดๆ ได้

เผ่าเทวานั้นเป็นเผ่าพันธุ์ที่ถูกเผ่าอื่นๆ เกรงกลัวเสมอมาตั้งแต่วินาทีที่ถือกำเนิด

แต่เวลานี้เย่หยวนกลับคิดจะทำให้คนทั้งหลายเท่าเทียม

มีหรือที่เผ่าเทวาหรือตัวเทียนชิงจะเคยพบเจอเรื่องราวสุดแสนน่าอับอายเช่นนี้มาก่อน?

แต่เทียนชิงเองก็ไม่ได้โง่เง่า

เขานั้นรู้ดีว่าคำของเย่หยวนมันมิใช่ความเห็นใจสงสารใด

ด้วยกำลังของเย่หยวนนั้นเขาย่อมจะสามารถทำให้เผ่ามนุษย์กลายเป็นผู้ปกครองเหนือล้ำทุกเผ่าพันธุ์ได้ง่ายๆ!

แต่เขานั้นไม่คิดทำ!

เย่หยวนนั้นมีอำนาจของผู้ปกครองอย่างแท้จริง คำพูดของเขานั้นคือกฎหมาย

หากเขาบอกว่าทุกชีวิตเท่าเทียม ทุกชีวิตที่อยู่บนโลกหล้านี้มันก็จะเท่าเทียมกันทันที!

เพียงแค่ว่าเทียนชิงไม่อาจจะเข้าใจได้!

“ทำไมเล่า? เผ่าเทวาข้านั้นย่อมจะมีความแค้นลึกล้ำกับเจ้านัก!” เทียนชิงถามขึ้นมา

“ไม่นานเจ้าจะได้เข้าใจมันแน่! อีกไม่นานข้าจะแวะไปเยี่ยมที่เผ่าเทวา! เวลานี้พวกเจ้าจงกลับไปเสียก่อนเถอะ!” เย่หยวนกล่าว

เทียนชิงนั้นหน้าเปลี่ยนสีไปก่อนจะนึกย้อนไปถึงเรื่องราวที่เย่หยวนเคยกล่าวถึง

หรือว่าเย่หยวนคิดจะจัดการกับแปดจอมเทพจริง?

แต่เย่หยวนนั้นไม่ได้คิดสนใจเทียนชิงใดๆ อีกและหันหน้าไปหาหลงยี่แทน “หลงยี่ เจ้านั้นนำกำลังแปดเผ่าพันธุ์อสูรเฝ้าดูแลรักษาหน้ามิตินรกมานับหมื่นๆ ล้านปี เป็นการยอมสละตนเพื่อผลประโยชน์ของคนทั้งโลก ข้าจะขอมอบผลึกแห่งกฎนี้ให้เจ้า! ในวันหน้าเจ้าจะได้กลายเป็นเต๋าบรรพกาลชีวิต!”

หลงยี่นั้นสั่นสะท้านไปทั้งกายด้วยรอยยิ้มกว้างเต็มใบหน้า

ที่ด้านข้างเหล่าผู้นำของเผ่าพันธุ์อื่นๆ เองก็เข้ามาร่วมยินดีกับเขา

หากหลงยี่ได้ขึ้นเป็นเต๋าบรรพกาลแล้วมันย่อมจะไม่มีใครคิดขัด

“ขอบพระคุณมากท่านบรรพบุรุษ!” หลงยี่ก้มหัวลงรับคำ

เย่หยวนพยักหน้ารับก่อนจะหันไปหาทางหนี่ซวนต่อ “หนี่ซวน เจ้านั้นเป็นแม่ทัพใหญ่ของหลากเผ่าพันธุ์ ทำประโยชน์ให้แก่ผู้คนอย่างมหาศาลเกินนับ! หลังจบเรื่องราววันนี้ไปข้านั้นจะวางมหาค่ายกลสืบทอดขึ้นมาใหม่อีกครั้งและเจ้าจะเป็นคนที่สองที่ได้รับสิทธิเข้าถึงมันนอกจากตัวว่านเจิ้น!”

เมื่อหนี่ซวนได้ยินเช่นนั้นเขาก็แทบจะกระโดดขึ้นมาเต้น!

มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจความหมายของมหาค่ายกลสืบทอด?

เพราะมหาค่ายกลสืบทอดนั้นมันคือมหาค่ายกลในตำนานที่สั่งสอนให้เกิดมหาบรรพกาลทั้งสิบแปดขึ้นมา!

การที่เขาได้รับโอกาสนี้มาต่อให้เขาจะไม่มีปัญญาก้าวขึ้นถึงระดับของมหาบรรพกาลแต่วันหน้าเขาก็คงเป็นหนึ่งในสุดยอดเจ้าฟ้าดินบนมหาพิภพถงเทียนนี้

“ขอบพระคุณท่านนักบุญฟ้าคราม!” หนี่ซวนร้องบอก

เย่หยวนพยักหน้ารับก่อนจะหันไปมองดูหน้าเหล่ายอดฝีมือรอบๆ “การกำเนิดแห่งเต๋าสวรรค์ครานี้มันได้จบลงแล้ว จากวันนี้ไปทั้งฝั่งหลากเผ่าพันธุ์และเผ่าเทวานั้นจะไม่หาเรื่องกันอีก! หากใครนั้นคิดสร้างเรื่องให้เกิดขึ้นระหว่างสองเผ่าพันธุ์ข้าจะสังหารมันผู้นั้นอย่างไร้ปรานี!”

คำพูดของเย่หยวนนั้นมันฟังดูสุดแสนสบายไร้ความเข้มงวดใด

แต่คำพูดนี้ของเขามันย่อมจะไม่มีใครที่กล้าขัด

เพราะเวลานี้ตัวเย่หยวนนั้นคือผู้ปกครองทุกเผ่าพันธุ์อย่างแท้จริง!

และคำว่าทุกเผ่าพันธุ์นี้มันรวมไปถึงเผ่าเทวาด้วย!

ไม่มีใครกล้าจะขัดคำของเขา!

แม้ว่าหลายต่อหลายคนนั้นจะไม่เข้าใจนักก็ตาม

…

เขานั้นคือเทพผู้คุ้มครองเผ่าพันธุ์!

จากวันนี้ไปเขานั้นจะกลายเป็นตำนานที่ยังมีชีวิต!

เพียงแค่ว่าเรื่องราวทั้งหลายนี้เย่หยวนไม่ได้รับรู้ถึงและไม่ได้สนใจมากมาย

เพราะเวลานี้จิตใจของเขามันมีแต่เมฆหมอกดำมืด

เพราะว่าเขานั้นรู้ดีว่าการจัดการเผ่าเทวาลงมันเป็นแค่ก้าวแรกเท่านั้น!

แปดจอมเทพผู้สร้างเผ่าเทวานั้นต่างหากที่น่ากลัวอย่างแท้จริง!

หากต้องไปเผชิญหน้ากับตัวตนระดับนั้น เขาไม่มีความมั่นใจใดๆ แม้แต่น้อย

แต่ไม่นานเขาต้องได้เผชิญแน่

แต่ก่อนที่เรื่องทั้งหลายจะไปถึงจุดนั้นมันก็ยังมีเรื่องสำคัญอีกอย่างที่เย่หยวนต้องจัดการ

ช่วยมู่หลินเสวีย!

เขานั้นเสาะหาวิธีต่างๆ มากมายด้วยความยากเย็นจนไปถึงหยาดชีวาก็เพื่อจะช่วยเหลือนาง

เวลานี้เขาได้สิ่งที่ต้องการตามหวังแล้ว!

แต่ก่อนที่เขาจะได้ลงมือใดๆ จิตใจของเย่หยวนมันกลับเกิดความปั่นป่วนขึ้นมา

เพราะว่าตัวเย่หยวนตอนนี้มิใช่แค่เด็กหนุ่มไม่รู้เรื่องราวอีกแล้ว

เต๋าโอสถของเขานั้นมันก้าวขึ้นมาถึงระดับสมบูรณ์ พลังแห่งกฎ

เขานั้นย่อมได้เข้าใจมากกว่าเก่าว่าอาการของมู่หลินเสวียมันหนักหนาสาหัสเกินเยียวยาปานใด

จิตเสี้ยวที่ยังหลงเหลือนั้นแม้มันจะยังไม่ดับลงแต่แท้จริงมันก็ไม่ได้ต่างจากคนตายแม้แต่น้อย

แม้แต่ยอดฝีมืออันดับหนึ่งในวิชาโอสถอย่างเขาเองก็ยังไม่อาจจะหาทางออกได้!

เย่หยวนนั้นหลอมโอสถเต๋าได้ แต่โอสถเต๋านั้นมันไม่พอที่จะช่วยเหลือมู่หลินเสวีย!

หยาดชีวานั้นเป็นของระดับกฎที่มีพลังชีวิตอัดไว้หนาแน่น

พลังของมันนั้นวิเศษอย่างไรคงไม่ต้องอธิบายให้มากความ

แต่มันจะช่วยได้หรือไม่นั้น เย่หยวนเองก็ไม่อาจจะมั่นใจได้แม้แต่น้อย

เขานั้นได้แต่อธิษฐานในใจขอให้มู่หลินเสวียลืมตาตื่นขึ้นมาได้

เย่หยวนนั้นค่อยๆ ดึงพลังของหยาดชีวาเข้าใส่ร่างมู่หลินเสวียด้วยจิตใจที่ยังไม่อาจสงบลงได้เช่นนั้น

…………………………