จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2529

“หยูเอ๋อ ใครกันที่มันทำลูกเป็นเช่นนี้?! พ่อจะไปสับร่างมันเป็นชิ้นๆ!”

เมื่อถังหยูได้กลับมาถึงตระกูลถังแล้วถังจินหัวที่ได้เห็นสภาพของลูกชายก็ต้องรีบร้อนออกมาถามไถ่ด้วยใบหน้าแดงก่ำ

เขานั้นให้ค่าลูกชายคนนี้อย่างมาก

ไม่ว่าจะเป็นด้านพรสวรรค์การบ่มเพาะหรือว่าความฉลาดในการจัดการเรื่องราวต่างๆ นั้น ถังหยูต่างเหนือล้ำคนรุ่นเดียวกันไปมาก

เรื่องราวมากมายในตระกูลถังนั้นมันถูกถังหยูจัดการดูแลอยู่ไม่ขาด

ความยิ่งใหญ่ของตระกูลถังในทุกวันนี้ ตัวถังหยูถือได้ว่าเป็นผู้ที่ช่วยสร้างมันขึ้นมากับมือ

แต่เวลานี้ถังหยูกลับมีใบหน้าซีดขาวเพราะเลือดที่เสียไปอย่างมากมาย

ได้เห็นถังจินหัวกำลังเดือดดาลเช่นนั้นเขาก็ต้องรีบกล่าวห้ามขึ้น “ท่านพ่อ อย่าเพิ่งรีบร้อนไป! ข้านั้นไม่อาจจะอ่านคนผู้นี้ได้ เราอย่าเพิ่งไปท้าทายเขาจะดีกว่า! อย่างน้อยๆ ก่อนจะถึงวันพรุ่งนี้เราก็ยังไม่อาจจะลงมือทำอะไรผลีผลามได้!”

คำพูดของถังหยูนั้นมันเหมือนน้ำเย็นที่รดลงบนหัวของถังจินหัวทันที

หลายปีมานี้ถังหยูนั้นวางตัวเหนือหัวคนมากมายเท่าใด?

นอกจากคนในราชวงศ์แล้ว ถังหยูไม่เคยคิดจะไว้หน้าเกรงใจใครๆ

ใครก็ตามที่คิดท้าทายตัวเขานั้นจะต้องตายอย่างไร้ที่กลบฝัง

แต่เวลานี้ตัวเขานั้นกลับไม่กล้าที่จะหาเรื่องคนที่ตัดแขนของเขาลง มีหรือที่ถังจินหัวจะไม่ตกตะลึง?

“หยูเอ๋อ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เจ้านั้นไปช่วยตระกูลหลี่ครองตระกูลหยางมิใช่หรือ? ทำไมเจ้าจึงกลับมามีสภาพเป็นเช่นนี้ไป?” ถังจินหัวอดถามขึ้นมาไม่ได้

ถังหยูส่ายหัวออกมา “เรื่องนี้มันอธิบายสั้นๆ ไม่ได้หรอกท่านพ่อ เดี๋ยวข้าจะค่อยเล่าให้ท่านพ่อฟังทีหลังแต่ตอนนี้เรามีเรื่องด่วนที่ต้องจัดการก็คือเราต้องไปจัดการทำลายตระกูลหลี่ลงเสียและจับตัวหลี่ปาเถียนมาไว้ ยิ่งเร็วยิ่งดีท่านพ่อ! ข้ารู้สึกได้ว่า… มันจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นในไม่ช้า!”

ยิ่งได้ฟังจิตใจของถังจินหัวก็ยิ่งหนักหน่วงขึ้น

ลูกชายของเขานั้นออกไปช่วยตระกูลหลี่มิใช่หรือ? ทำไมหลังจากกลับมาพร้อมแขนที่ขาดไปข้างหนึ่งนี้เขากลับจะทำลายตระกูลหลี่ลงเสียเล่า?

มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันแน่?

แต่ถังจินหัวนั้นก็เข้าใจดีว่ามันย่อมจะมีเหตุผลที่หนักหน่วงพอ

เขานั้นย่อมจะไม่นึกอยากทำลายก็ขอให้ถังจินหัวไปทำลายตระกูลหลี่ลงแน่

ถังจินหัวจึงพยักหน้ารับ “ได้ เจ้ากลับไปรักษาแผลเสียก่อนเถอะ พ่อจะพาคนออกไปจัดการตระกูลหลี่ลงบัดเดี๋ยวนี้!”

ถังหยูพยักหน้ารับด้วยลมหายใจอ่อนแรง “ท่านพ่อ จำไว้ว่าอย่าได้สังหารหลี่ปาเถียนลงก็พอ ท่านต้องจับเป็นมัน ข้ายังใช้ประโยชน์จากมันได้อยู่!”

ถังจินหัวหรี่ตาลงมองก่อนจะพยักหน้าและก้าวเดินหายไป

ได้เห็นถังจินหัวที่ออกไปรวบรวมกำลังคนถังหยูก็บ่นขึ้นมาลำพัง “ตาของมันนั้นช่างคมกริบนัก! มันเหมือนดั่งข้าไปยืนตัวเปล่าเปลือยต่อหน้ามันไม่อาจจะปกปิดความลับใดๆ ได้สิ้น! มันนั้นกล้าท้าทายตระกูลใหญ่ของเมืองจักรพรรดิมากมายเช่นนี้ มันย่อมจะต้องมีอะไรให้พึ่งพาแน่ๆ!”

…

วันต่อมานั้นข่าวใหญ่มันก็ได้กระจายไปทั่วเมืองหลวงจนทำให้หลายต่อหลายตระกูลใหญ่ต้องอ้าปากค้าง

ผู้นำตระกูลกุ้ย กุ้ยไห่เฉิงนำพากำลังยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นกลางกว่าสิบคนของตระกูลกุ้ยบุกไปลอบโจมตีเย่หยวนยังตรอกเมฆม่วงและกลับเป็นฝ่ายถูกสังหารลงสิ้น!

ผู้นำตระกูลกุ้ย กุ้ยไห่เฉิงตายลงคาที่!

เรื่องนี้มันย่อมทำให้คนทั้งเมืองต่างอกสั่นขนลุกกันไปตามๆ กัน

เย่หยวนผู้เป็นแค่นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นต้นนั้นกลับสังหารยอดฝีมือนับสิบลงด้วยตัวคนเดียว

และในหมู่คนที่ไปนั้นมันยังมียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นปลายอยู่ด้วย!

มันมีหลายคนที่เห็นว่าเย่หยวนเดินเข้าตรอกเมฆม่วงไปจริงๆ ย่อมจะไม่ผิดคนแน่

ตรอกเมฆม่วงนั้นมันเป็นเส้นทางสุดเปลี่ยวที่แทบไม่มีใครใช้สัญจร

คิดมาได้ถึงตรงนี้ คนทั้งหลายก็เข้าใจทันทีว่านี่มันคือตัวเย่หยวนจงใจล่อคนตระกูลกุ้ยออกมาสังหาร!

เมื่อตระกูลลู่ได้ยินข่าวนี้พวกเขาก็ขนลุกทั้งกายรีบเก็บข้าวของออกจากเมืองไปในคืนเดียวกันนั้น!

แท้จริงแล้วตระกูลลู่เองก็ได้วางแผนว่าจะลอบโจมตีเย่หยวนเช่นกันเพียงแค่ว่าพวกเขานั้นลงมือช้ากว่าตระกูลกุ้ยไปมาก

ในคืนเดียวกันนั้นพวกเขาเองก็ได้ยินข่าวเรื่องการกวาดล้างตระกูลหลี่ขึ้นมา ตัวผู้นำตระกูลอย่างหลี่ปาเถียนถูกถังจินหัวจับตัวไป

ตระกูลลู่นั้นคิดว่าเย่หยวนทำร้ายนายน้อยถังหยูจนสาหัสเช่นนั้นแล้ว ตระกูลถังย่อมจะไม่ปล่อยเขาไว้แน่ ต้องเตรียมกกำลังออกมากวาดล้างตระกูลหยางสิ้น

แต่ใครจะไปคิดว่าตระกูลที่ถูกทำลายลงนั้นมันกลับมิใช่ตระกูลหยางแต่เป็นฝั่งตระกูลหลี่แทน

เช่นนี้มันหมายความว่าอย่างไร?

มันหมายความว่าตระกูลถังนั้นก้มหัวรับใช้เย่หยวนจนสุดตัว!

ยอดตระกูลยักษ์ใหญ่อย่างตระกูลถังนั้นกลับยังยอมก้มหัวให้ผู้บรรลุสวรรค์คนหนึ่ง!

แล้วมีหรือที่ตระกูลลู่จะยังกล้าคิดทำการอะไรอีก?

หยางเสว่เจินนั้นผงะไปทันทีเมื่อได้ยิน นางนั้นแทบจะไม่อาจหายใจได้เมื่อได้ยินคำตอบของเขา

ที่แท้แล้วเย่หยวนแค่ตอบแทนที่นางช่วยพาเขาออกมาจากป่านั้น?

แต่เรื่องนั้นมันจะนับเป็นบุญเป็นคุณใดๆ ได้!

ระหว่างที่สมองของหยางเสว่เจินยังไม่ทันคิดจบถังหยูก็มาถึง

เขานั้นนำตัวหลี่ปาเถียนเข้ามาขอโทษเรื่องที่ผ่านมา

หลังนอนรักษาอยู่ทั้งคืน สุดท้ายแผลของถังหยูมันก็ไม่มีร่องรอยของเลือดไหลออกมาอีกแต่แขนที่ขาดนั้นมันกลับดูประหลาด

ร่างของยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์นั้นมันพิเศษ เพราะมันคือร่างที่ประกอบขึ้นมาด้วยพลังของกฎ การจะงอกอวัยวะออกมามันจะใช้แค่ปราณเทวะไม่ได้

“ท่านพี่ ข้าได้จับตัวคนผู้นี้มาให้แก่ท่านแล้ว! คิดอยากสังหารหรือทำอะไรกับมันก็เชิญท่านลงมือได้เลย!” ถังหยูก้มลงกล่าวต่อเย่หยวนด้วยท่าทางสุดเคารพ

ตั้งแต่ที่เขาได้ยินว่าตระกูลกุ้ยนั้นถูกสังหารล้างตระกูลถังหยูก็ยิ่งต้องอ้าปากค้างอย่างไม่อาจหุบลงได้ไปทั้งคืน

เขานั้นรู้ดีว่ามันจะต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นตามมาแน่ แต่ก็ไม่นึกว่าผลลัพธ์ที่ออกมามันจะเป็นได้ถึงขนาดนั้น

เขารู้ดีว่ากำลังชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นกลางมันไม่อาจทำอะไรเย่หยวนได้ แต่ก็ไม่นึกไม่ฝันว่าแม้แต่ชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นปลายเองก็จะตายลงด้วย!

เพราะจะอย่างไรเสีย ถังจินหัวตัวพ่อของเขานั้นเองก็เป็นยังอยู่แค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นปลายเช่นกัน!

หากพวกเขาคิดหาเรื่องเย่หยวนต่อแล้วจริงๆ ตระกูลถังนั้นเองก็คง…

คิดมาถึงตรงนี้ภังหยูก็รู้สึกถึงเหงื่อเย็นเหยียบที่ไหลลงบนกาย

มิใช่แค่ถังหยูเท่านั้น เพราะเวลานี้แม้แต่ถังจินหัวเองก็ยังต้องเหงื่อตกเมื่อได้ยินเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดจากปากลูกชาย

ผู้บรรลุสวรรค์นี้มันประหลาดเกินรับ!

เขานั้นได้แต่ต้องชมความฉลาดและไหวพริบของลูกชาย เพราะหากพวกเขาตัดสินใจปะทะกับเย่หยวนแล้วตระกูลถังอาจจะเหลือเพียงแค่นามเท่านั้น

ก็จริงที่ว่าพวกเขานั้นมีราชวงศ์หนุนหลังตระกูลถังแต่มันก็แค่การหนุน

หรือให้พูดตรงๆ ก็คือพวกเขานั้นเป็นแค่เครื่องมือของราชวงศ์ พวกเขาทั้งหลายนั้นย่อมจะไม่สนใจความเป็นความตายของตระกูลถัง

หากตระกูลถังล่มสลายลงไป มันก็ยังมีตระกูลหลี่หรือตระกูลจางให้พวกเขาใช้งานอยู่อีก

……………………..