จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2539

เย่หยวนนั้นมองดูที่คนทั้งสองก่อนจะกล่าวขึ้นมา “พี่ชายผู้นี้คงไม่ทำให้เจ้าผิดหวังแล้วใช่หรือไม่?”

พวกจ่าวยูนั้นได้แต่ทำหน้าเหยเกออกมา มีหรือที่จะยังกล้าพูดขัดใดๆ

ตัวองค์ชายรองนั้นยิ่งแล้วใหญ่ ใบหน้าของเขานั้นซีดขาวจนไร้สีเลือดใด ไม่นึกฝันว่าเย่หยวนกลับจะเป็นยอดฝีมือ!

จ่าวยูและเจียงจูทั้งสองคนนั้นเป็นหนึ่งในหัวกะทิของกององครักษ์ กำลังฝีมือของพวกเขานั้นแม้แต่เหล่านักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นปลายทั่วๆ ไปเองก็ยังไม่อาจเทียบ

แต่เย่หยวนนั้นกลับเอาชนะพวกเขาได้ด้วยกระบวนท่าเดียว!

เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจองค์ชายรองใดๆ เวลานี้เขาหันไปมองทางกู่เม่าแทน “เจ้าคิดจะให้ข้าลงมือหรือไม่? หรือว่าเจ้าจะยอมเอามันออกมาเอง?”

มุมปากของกู่เม่านั้นกระตุกขึ้นทันทีด้วยความหวาดกลัว

เขานั้นเองก็เป็นนักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นปลายคนหนึ่งแต่กำลังของเขานั้นย่อมจะไม่อาจเทียบเคียงพวกจ่าวยูได้ มีหรือที่เขาจะไปทำอะไรเย่หยวนได้?

“ข้า… ข้าจะเอาให้แล้ว!”

กู่เม่าหยิบเอาหยกออกมาหลายแผ่นด้วยท่าทางไม่เต็มใจ เพราะสิ่งทั้งหลายนี้มันคือแก่นเต๋าโอสถของเขา!

ให้เย่หยวนไปนั้นมันก็เหมือนการปาดเนื้อตัวเอง

เย่หยวนนั้นค่อยๆ ตรวจดูแผ่นหยกทั้งหลายด้วยรอยยิ้ม “แค่นี้หรือ? หากข้าเดาไม่ผิดนี่มันคงเป็นแค่สูตรโอสถสวรรค์ทั่วๆ ไปมิใช่หรือ? ในฐานะนักหลอมโอสถสวรรค์ที่มีชื่อลือลั่นในเมืองจักรพรรดิ มีหรือที่เจ้าจะมีแค่สิ่งเหล่านี้ติดตัว? ดูท่าเจ้าจะอยากโดนสักทีสองทีแล้ว!”

เย่หยวนนั้นคือใคร?

เขานั้นคือคนที่สร้างเต๋าโอสถขึ้นมาบนมหาพิภพถงเทียน!

แม้ว่าเขานั้นจะไม่รู้จักโอสถสวรรค์มากมายแต่เขาก็รู้ความคิดของนักหลอมโอสถดี

กู่เม่านั้นฉลาดมากเล่ห์เขาจึงหยิบเอาสูตรโอสถที่หาได้ยากออกมาให้

แต่สูตรโอสถทั้งหลายนี้มันก็ดูเป็นสูตรโอสถที่ไม่สำคัญมากมาย

หากคิดจะเอาของพวกนี้มาหลอกตาเย่หยวนมันคงยังเร็วไปหลายพันปี

มุมปากของกู่เม่ากระตุกขึ้นก่อนจะหยิบเอาสูตรโอสถที่เหลือออกมาให้อย่างไม่เต็มใจนัก

หลังจากเย่หยวนตรวจสอบดูแล้วเขาก็พยักหน้ารับ

“สูตรทั้งหลายนี้ตัวเจ้าเองก็ยังหลอมมันไม่ได้ เก็บไว้แล้วมันจะมีค่าใดกันเล่า?” เย่หยวนกล่าวออกมาต่อหน้ากู่เม่า

ใบหน้าของกู่เม่าดำมืดลง แทบจะต้องกระอักเลือดออกมาด้วยความจุก

หนึ่งในสูตรโอสถสวรรค์ที่ได้มานั้นมันมีนามว่าโอสถฟื้นฟูเทพ มันคือโอสถสวรรค์ที่ใช้ในการงอกแขนขากลับออกมาใหม่!

หากกู่เม่าหลอมมันได้จริงถังหยูก็คงไปก้มกราบขอให้เขาหลอมให้สามเวลาหลังอาหารแล้ว

เพราะฉะนั้นดูอย่างไรเขาก็คงไม่อาจจะหลอมมันได้

“ข้าหลอมมันไม่ได้ หรือว่าเจ้าจะหลอมมันได้เล่า? โอสถทั้งหลายนี้มันยากเสียยิ่งกว่ายาก แม้แต่อาจารย์หลินเองก็ยังไม่แน่ว่าจะหลอมมันได้ แค่คนอย่างเจ้านี้ก็จะหลอมมัน?” กู่เม่าร้องขึ้นมา

เย่หยวนไม่คิดสนใจกู่เม่าอีกและหันไปหาทางองค์ชายรอง “องค์ชายรอง ข้ารู้ดีว่าท่านคงไม่คิดปล่อยให้เรื่องมันจบลงไปเช่นนี้แน่ แต่ข้าขอเตือนว่าอย่าได้คิดอะไรให้มันมากจะดีกว่า”

องค์ชายรองยิ้มกลับมาด้วยใบหน้ากลัวๆ “เจ้าคิดข่มขู่องค์ชายผู้นี้? หากเจ้ากล้าจริงก็สังหารข้าลงเสีย! ตราบเท่าที่เจ้าไม่สังหารข้าพอข้ากลับไปถึงวังข้าย่อมจะสั่งการให้คนออกมาจัดการเจ้าและตระกูลถังลงให้สิ้น!”

เมื่อถังจินหัวได้ยินเช่นนั้นสีหน้าของเขาก็ต้องขาวซีดลง

แต่เย่หยวนนั้นกลับยิ้มตอบไป “องค์ชายรอง เรามาเดิมพันกันไหม?”

องค์ชายรองนั้นตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มเหยียดหยาม “ทำไมข้าต้องไปเดิมพันอะไรกับเจ้าด้วย?”

เย่หยวนจึงตอบกลับไป “ไม่เดิมพันก็ได้ ท่านก็แค่ตายลงตรงนี้!”

องค์ชายรองนั้นหัวเราะขึ้นมาเมื่อได้ยิน “ฮ่าๆๆ… มาสิ! มาสังหารข้าลงสิ!”

ครืน!

เสียงของเขายังไม่ทันจางหายเย่หยวนก็ปลดปล่อยคลื่นพลังออกมา

สองขั้วนั้นมันหมุนวนอย่างรุนแรงพุ่งตรงเข้าใส่ร่างขององค์ชายรอง

วินาทีแรกองค์ชายรองนั้นยังไม่เชื่อว่าเย่หยวนจะกล้าสังหารเขาลงจริงๆ

แต่ความเร็วของเจ้ากงล้อนี้มันกลับไม่ลดลงแม้แต่น้อยและยังพุ่งเข้ามาจนแทบถึงใบหน้าของเขา

กลิ่นไอแห่งความตายนั้นมันมาเยือนตัวเขาอย่างรุนแรง!

เขาได้รู้แล้วว่าเย่หยวนไม่ได้ล้อเล่น!

“ข้าจะเดิมพัน!” องค์ชายรองนั้นร้องขึ้นมา