จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2545

สีหน้าของพ่อลูกถังนั้นเปลี่ยนสีไปทันที พวกเขานั้นไม่นึกฝันว่ามันกลับจะกลายเป็นเรื่องเช่นนี้ไป

มันต้องมีใครชักใยอยู่เบื้องหลังแน่!

เพียงแค่ว่าในเวลานี้ต่อให้จะมีอีกร้อยปากพวกเขาก็คงไม่อาจจะอธิบายได้แล้ว!

เซี่ยหัวนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมา “ข้านั้นแค่มาตามคำเรียกร้องของผู้คนเท่านั้น มีหรือที่เซี่ยผู้นี้จะมาปรักปรำพวกเจ้า? หากพวกเจ้าอยากจะตบหน้าเซี่ยผู้นี้คืนมันก็ไม่ยากเย็นใดๆ เลย แค่ให้ผู้บรรลุสวรรค์ความเข้ากันได้หนึ่งนั้นมันมาหลอมโอสถสวรรค์ต่อหน้าผู้คนก็พอ เซี่ยผู้นี้จะกราบขอโทษตระกูลถังต่อหน้าคนเลย!”

ถังหยูนั้นได้แต่ทำหน้าเหยเกเพราะต่อให้จะไปเรียกเย่หยวนออกมาตอนนี้มันก็คงไม่มีประโยชน์ใด

หนึ่งเดือนก่อนนั้นเย่หยวนได้เข้าสู่การเก็บตัวอย่างปิดตายแล้ว

การไปรบกวนเย่หยวนในเวลานี้หากไปทำให้เรื่องสำคัญของเขาผิดพลาดเย่หยวนคงได้สังหารผู้คนจริงๆ แน่!

ได้เห็นสองพ่อลูกนิ่งเงียบไปแบบนั้นเซี่ยหัวก็ยิ่งเย้ยหยันหนักกว่าเก่า “ทำไมเล่า? เรียกมันออกมาไม่ได้หรือว่า… มันจะหลอมโอสถไม่ได้กันแน่?”

“นายท่าน พี่เย่หยวนนั้นกำลังอยู่ในการเก็บตัวช่วงสำคัญจริงๆ หลังจากที่เขาออกมาแล้วข้าจะพาเขาไปหลอมโอสถให้ท่านดูแน่!” ถังหยูกล่าวขึ้นมาอย่างหมดหนทาง

“หึ บังเอิญเสียจริง! วินาทีที่เซี่ยคนนี้มาถึงมันก็เข้าสู่ช่วงสำคัญของการเก็บตัวเลยหรือ? ดูท่าตั้งแต่ที่ข่าวนี้แพร่ออกไปนั้นมันจะเก็บตัวมาตลอดเลยใช่หรือไม่เล่า?” เซี่ยหัวกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน

“เรื่องนั้น…” ถังหยูนั้นไม่อาจจะตอบใดๆ กลับไปได้

เย่หยวนนั้นไม่เคยจะปรากฏหน้าออกมาให้คนเห็น เขาเองก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร

มันช่วยไม่ได้ที่คนทั้งหลายจะไม่คิดเชื่อถือขึ้นมาเพราะว่าเรื่องราวเช่นนี้ต่อให้จะเป็นใคร มันก็คงเกิดความแคลงใจขึ้นมาบ้าง

“เอาล่ะ เลิกพูดจาไร้สาระเสียที! ในเมื่อผู้บรรลุสวรรค์นั้นมันไม่คิดออกมาแล้ว ข้าก็จะขอเข้าไปบุกค้นบ้านเจ้าแล้ว!”

ภายใต้คำสั่งของเซี่ยหัวนั้นเหล่าทหารทั้งหลายต่างเหมือนดั่งหมาบ้าบุกเข้าไปภายในบ้านตระกูลถังทันที

ถังจินหัวหน้าซีดขาวลงพร้อมร้องขึ้นมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ “ท่านเซี่ยหัว ท่านทำเช่นนี้ได้อย่างไร? ท่านไม่รู้หรือว่าตระกูลถังเรา…”

แต่ก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบถังหยูก็ยกมือขึ้นมาปิดปากเขาไว้

ถังหยูนั้นรู้ดีว่าพ่อของตนจะยกเอานามขององค์ชายรองขึ้นมาพูด

แต่ใครเล่าที่อยู่เบื้องหลังเซี่ยหัวนี้?

เขาคนนั้นคือราชครูหลินหลาน!

มีหรือที่เซี่ยหัวจะมากลัวนามขององค์ชายรองใดๆ?

พูดไปตอนนี้มันก็มีแต่จะแสดงความโง่ออกมาให้คนเห็นเท่านั้น!

เซี่ยหัวนั้นหันมามองถังหยูด้วยรอยยิ้ม “ถังหยู ตั้งแต่ที่แขนเจ้าขาดไปนั้นดูเจ้าจะฉลาดขึ้นทุกวัน! แล้วเจ้าจะยอมแพ้อย่างไม่คิดขัดขืนเลยสินะ?”

ถังหยูนั้นผงะไปก่อนจะกัดฟันตอบ “เซี่ยหัว เจ้าจะได้เสียใจ!”

เซี่ยหัวหัวเราะขึ้นมา “ในอาณาจักรตะวันออกนี้นอกจากท่านอาจารย์และฝ่าบาทแล้วมันก็ยังไม่เคยจะมีใครทำให้เซี่ยหัวคนนี้เสียใจภายหลังได้เลย! มา พวกเรา! จับมันมัด!”

ข้างๆ เซี่ยหัวนั้นมีทหารร่างใหญ่สองคนก้าวออกมาเตะท้องถังหยูจนเขาต้องทรุดลงไปกองกับพื้นทันที

ใบหน้าของถังหยูนั้นมันเต็มไปด้วยเหงื่อจากความเจ็บปวดก่อนจะกระอักเลือดขึ้น

แต่ทหารทั้งสองนั้นก็ไม่คิดเปิดโอกาสให้เขาได้ตั้งตัวใดๆ รีบจับเขามัดมือมัดเท้าไว้ทันที

เมื่อจับสองพ่อลูกถังได้แล้วเซี่ยหัวก็ก้าวเดินบุกเข้าไปในบ้านตระกูลถังทันที

เมื่อลองสอบถามไปแล้วไม่นานเซี่ยหัวก็ได้รู้ว่าที่พักของเย่หยวนมันอยู่ที่ไหน

“หึๆ มันรู้จะเลือกที่ดีจริงๆ เพียงแค่ว่ามาวางท่าเป็นเก็บตัวตอนนี้ เจ้าจะหลอมโอสถสวรรค์ได้จริงๆ หรือ? น่าขันนัก! ขยะมันก็เป็นแค่ขยะเท่านั้น! มีหรือที่ผู้บรรลุสวรรค์มันจะมาหลอมโอสถได้? พวกเจ้า! ไปทำลายประตูมันทิ้งหน่อย!” เซี่ยหัวร้องสั่งพร้อมชี้ไปทางประตูห้องพักของเย่หยวน

ทหารชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นปลายสองคนจึงได้ก้าวขึ้นมาพร้อมเตรียมยกเท้าถีบประตู

แต่ในเวลานั้นเองที่มันกลับเกิดแสงวาบสว่างขึ้นมาจากประตูพร้อมด้วยปราณดาบมากมายพุ่งทะลักเข้าใส่ร่างของทหารทั้งสองคนนั้น

ปัง ปัง ปัง…

ทหารทั้งสองที่ไม่ทันตั้งตัวนั้นต้องถูกซัดจนลอยลิ่วไป

เซี่ยหัวนั้นหน้าซีดด้วยความตกตะลึง

เขานั้นได้ยินมาว่าผู้บรรลุสวรรค์คนนี้มันมีพลังแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นกลาง แต่ทำไมจึงสามารถจะวางค่ายกลที่แข็งแกร่งปานนี้ได้?

เซี่ยหัวนั้นรีบหันหน้ากลับมาทางสองพ่อลูกตระกูลถังที่กำลังนั่งอยู่บนพื้น “พวกเจ้ารู้ว่ามันมีเขตแดนปิดกั้น?”

ถังหยูยิ้มเย้ยขึ้นทันทีที่ได้ยิน