จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2549

สำหรับนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับหนึ่งแล้วไม่ว่าจะเก่งกาจสักเท่าใดมันก็ไม่อาจจะหลอมได้ถึงระดับสามขั้นสูง เช่นกัน

คนที่หลอมได้ถึงระดับสี่นั้นยิ่งมีแต่เหล่ายอดอัจฉริยะแห่งสวรรค์สิ้น

แต่วินาทีที่หลินหลานลงมือนั้นมันกลับออกมาเป็นระดับห้าขั้นสูง แค่นี้มันก็มากพอจะแสดงถึงฝีมือของเขาแล้ว!

มันมิใช่แค่ว่าระดับห้านั้นเหนือกว่าระดับสามไปสองระดับเท่านั้น เพราะคุณภาพของมันนั้นแท้จริงเหลือล้ำกว่าไปหลายเท่า

เพราะยิ่งคุณภาพสูงเท่าใด มันก็จะยิ่งยากต่อการหลอม

ระดับสามกับระดับสี่นั้นต่างกันหลายเท่าตัว

ระดับสี่กับระดับห้านั้นเองก็ต่างกันไปอีกหลายเท่าตัว!

ความแตกต่างนั้นมันห่างชั้นอย่างไม่อาจเทียบ

หากเอาโอสถสวรรค์ระดับห้าไปเทียบกับโอสถสวรรค์ระดับสามแล้ว ฤทธิ์ของมันคงแตกต่างกันไปนับสิบเท่าตัว

และไม่ว่าจะเก่งกาจอย่างไรนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสองนั้นก็ไม่อาจจะหลอมให้ถึงระดับหกได้

แน่นอนว่านี่พูดถึงแค่โอสถสวรรค์ปรับฐานเท่านั้น

เพราะหากมันเป็นโอสถอื่นแล้ว ความยากของมันจะยิ่งเหนือล้ำจนไม่อาจขึ้นถึงระดับนั้นได้แน่นอน

“อาจารย์เย่ โอสถสวรรค์ปรับฐานนี้มันพอจะต้องตาของท่านบ้างหรือไม่?” หลินหลานนั้นกล่าวขึ้น

โอสถสวรรค์ปรับฐานระดับห้าขั้นสูงนั้นมันนับว่าเป็นผลงานชิ้นโบว์แดงของเขาเช่นกัน

เขานั้นมั่นใจอย่างมากว่าจะชนะได้

หากแม้แต่ระดับห้าขั้นสูงก็ยังไม่อาจจะเอาชนะคนผู้มีความเข้ากันได้แค่หนึ่งแล้ว เขาก็คงมีแต่ต้องเอาหัวไปโขกเต้าหู้ตาย

เพราะฉะนั้นท่าทางของเขาตอนนี้มันจึงดูเหมือนผู้มีชัยไปแล้ว

แต่ว่าเย่หยวนนั้นกลับกล่าวขึ้นมา “ก็พอใช้ได้ แต่เจ้านั้นเก่งกาจกว่ากู่เม่ามันมากจริงๆ”

เย่หยวนนั้นมีสายตาที่ดีล้ำจนไม่อาจจะเอาเหล่านักหลอมโอสถสวรรค์ทั้งหลายในที่นี้มาเทียบกันได้

หลินหลานนั้นหลอมโอสถอย่างเรียบง่ายและสง่างามเสร็จสิ้นในคราเดียว

แค่ทักษะการควบคุมไฟมันก็เหนือล้ำกว่ากู่เม่าไปหลายเท่าตัวแล้ว!

เพราะฉะนั้นคนสองจึงอยู่กันคนละชั้นอย่างสิ้นเชิง

แน่นอนว่าเย่หยวนนั้นย่อมจะมีทักษะการควบคุมไฟเหนือล้ำกู่เม่าไปนับร้อยเท่า

หลินหลานนั้นไม่อาจจะเทียบเคียงกับเย่หยวนได้เช่นกัน

แต่เวลานี้เหล่าผู้คนต่างร้องลั่นขึ้นมาตามๆ กัน

“เจ้าหมอนี่มันช่างโอหังเกินรับเสียจริง! เวลานี้แล้วยังจะมีหน้ามาวางท่าอีก!”

“ราชครูท่านเองก็ใจเย็นเหลือเกิน หากเป็นข้านั้นข้าคงสังหารมันลงสิ้นแล้ว!”

“ระดับห้าขั้นสูงนั้นยังแค่พอใช้! หึๆ มันพูดนี้ไม่กลัวว่าลิ้นจะหลุดออกจากปากบ้างหรือ?”

…

หลินหลานนั้นกัดฟันแน่นด้วยใบหน้าดำมืด เขานั้นแทบจะกระอักเลือดออกมาเมื่อได้ยิน

เจ้าหมอนี่มันกลับเอาเขาไปเทียนกู่เม่าเจ้าขยะนั่น!

หนึ่งนั้นคือนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับหนึ่ง อีกหนึ่งนั้นคือนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสอง มันจำเป็นต้องเทียบกันด้วยหรือว่าใครเก่งกว่า?

“เช่นนั้นหรือ? เช่นนั้นอาจารย์เย่เชิญลงมือเถอะ!” หลินหลานกัดฟันยิ้มขึ้นกล่าว

เย่หยวนพยักหน้ารับ “ได้สิ เจ้าดูจำไว้ให้ดี บางทีเรื่องครั้งนี้มันอาจจะช่วยเจ้าบรรลุคอขวดที่ติดอยู่ได้ ส่วนเรื่องของวันนี้ก็ถือว่าเจ้าจ่ายค่าเรียนไปแล้วกัน! แค่เพราะว่าเจ้านั้นทำอะไรสักอย่างไม่ได้ มันไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะทำไม่ได้เช่นกัน ไม่มีความเข้ากันได้แล้วทำไมหรือ? สำหรับเย่หยวนผู้นี้แล้วความเข้ากันได้ใดๆ นั้นมันไม่มีค่าใด!”

เย่หยวนพูดจบก็ก้าวไปหยุดลงหน้าเตา

คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้างตามๆ กันไป

อวดดี!

ช่างอวดดีได้เก่งกาจเหลือเกิน!

เจ้าหมอนี่มันบ้า ถึงขั้นบอกให้ราชครูดูแล้วจดจำ!

เด็กน้อยคนหนึ่งที่รู้แค่วิธีหลอมโอสถสวรรค์ปรับฐานมันกลับกล้ามาบอกว่าจะสอนวิชานักหลอมโอสถสวรรค์ ระดับสอง!

ทั้งยังบอกว่าความเข้ากันได้นั้นมันไร้ค่าใด!

เจ้าบ้านี่มันไปเอาความกล้าเช่นนั้นมาจากที่ใด?

หลินหลานนั้นเองก็ต้องผงะไปเพราะเขานั้นไม่เคยจะเห็นเด็กหนุ่มที่ไหนวางท่าเช่นนี้ต่อหน้าเขามาก่อน

มันบ้า!

แต่ขณะที่คนทั้งหลายยังไม่ทันจะตั้งสติได้เย่หยวนก็เริ่มลงมือ

ฟุบ!

หญ้ากระดูกมังกรลอยขึ้นมาสู่มือของเย่หยวนก่อนที่เขาจะเริ่มใช้งานเต๋าไฟหลอมกลั่น

เวลานี้ไฟสีฟ้านั้นมันค่อยๆ ขยับเคลื่อนไหวไปมาเลียหญ้ากระดูกมังกร บางครั้งมันก็ดูเหมือนมังกรฟ้าที่ดุดันบนสวรรค์แต่บางทีมันก็ดูเหมือนดั่งปลาน้อยที่นอนนิ่งอยู่ก้นน้ำ

หากให้พูดแล้วไฟนั้นมันก็ดูเหมือนจะมีชีวิตจริงๆ

คนส่วนมากนั้นไม่เคยได้เห็นเย่หยวนหลอมกลั่นหญ้ากระดูกมังกรมาก่อน

เมื่อได้เห็นในครั้งนี้พวกเขาต่างต้องอ้าปากค้างไปตามๆ กัน!

การควบคุมไฟของเขานี้มันสุดยอดจนเกินบรรยาย!

เย่หยวนในตอนนี้เก่งกาจกว่าตอนที่ไปเดิมพันกับกู่เม่าไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า!

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินหลานนั้นมันจึงค่อยๆ จางหายไปสิ้น

เวลานี้ความมั่นใจของเขามันได้จางหายไปจนหมด

สิ่งที่เข้ามาแทนที่คือความตกตะลึง!

ความตกตะลึงที่เหนือล้ำกว่าจะบรรยาย!

“หึๆ ข้าก็นึกว่าจะเก่งกาจเหนือฟ้าดินที่ไหนได้ สุดท้ายก็แค่ของปลอม” หลินหลานกล่าวขึ้นมา

คนอื่นๆ เองก็ได้แค่ถอนใจยาว

คนทั้งหลายนั้นถูกท่าทางราวปรมาจารย์ของเย่หยวนลวงเข้าอย่างจัง

“ให้ตายเถอะ ข้าก็กลัวแทบตาย! นึกว่าจะหลอมโอสถสวรรค์ขึ้นมาได้จริงๆ เสียอีก!”

“เจ้าหมอนี่มันทำเอาคนกลัวจนจะตายแล้วจริงๆ!”

“แต่นอกจากความเข้ากันได้แล้วมันก็มีฝีมือที่สุดแสนเหนือล้ำจริงๆ! ข้าล่ะเสียดายแทน!”

…

เวลานี้ท่าทางของคนทั้งหลายมันเริ่มจะกลับเป็นปกติ

เพราะจะอย่างไรเสียเย่หยวนก็เก่งพอจะอวดอ้างตนจริง

หากวัดกันแค่การควบคุมไฟหรือการหลอมกลั่นแล้ว เย่หยวนนั้นเก่งกาจเสียยิ่งกว่าราชครูหลินหลานไปด้วยซ้ำ

แค่นี้มันก็มากพอจะทำตัวเหนือหัวท่านแล้ว

แต่ว่าเมื่อไม่อาจหลอมโอสถสวรรค์ขึ้นมาได้ ทุกสิ่งอย่างมันก็ย่อมเสียเปล่า

เขานั้นไม่อาจจะรอดพ้นเรื่องในวันนี้ไปได้แล้ว!

เพราะฉะนั้นหลายต่อหลายคนจึงเริ่มแสดงความผิดหวังขึ้น

ยอดอัจฉริยะเช่นนี้ น่าเสียดายจริงๆ

เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยนั้นเย่หยวนก็ยิ่งแสดงความเหนื่อยยากออกมาชัดเจนขึ้น ลมหายใจของเขานั้นยิ่งติดขัดหนักกว่าตอนแรกเริ่ม

แต่ว่าเขานั้นก็ยังขยับมืออย่างไม่หยุดยั้ง

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใดสุดท้ายเย่หยวนก็ยกฝ่ามือขึ้นมาดับเต๋าไฟในมือลง

แปะ!

แปะ!

แปะ!

หลินหลานปรบมือให้เขาสามแปะ

“อาจารย์เย่คงเหนื่อยมากแล้ว ต้องยอมรับเลยจริงๆ ว่าท่านทำเอาราชครูผู้นี้กลัวจริงๆ! แต่ไม่ต้องไปพูดถึงการหลอมโอสถสวรรค์เลย ด้วยความเข้ากันได้อันน่าสมเพชนี้ต่อให้จะหลอมโอสถสวรรค์ขึ้นมาได้มันก็ไม่มีทางจะเอาชนะราชครูผู้นี้ได้!” หลินหลานกล่าวขึ้นมา

เย่หยวนนั้นสูดหายใจยาวก่อนจะพลิกฝ่ามือเปิดเตาหลอมออก

กลิ่นโอสถฉุนพุ่งขึ้นมาเตะจมูกใครหลายๆ คน

โอสถสวรรค์เม็ดหนึ่งลอยออกมาจากเตาหลอมนั้นช่างๆ ก่อนวางลงบนจาน

เย่หยวนหันไปมองหลินหลานพร้อมกล่าวเย้ย “ใครสั่งสอนเจ้าหรือว่าผู้ไม่มีความเข้ากันได้จะไม่อาจหลอมโอสถสวรรค์ได้?”

……………………