จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2591

“เช่นนั้นหรือ? เช่นนั้นแล้วหทัยวิตกสั่นนี้เองมันก็เพื่อจะให้นางได้ลองวิชาทดสอบพิษด้วยร่างกายหรือ?” เย่หยวนกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มเย็นเยือก

ฉินชุนที่ได้ยินนั้นต้องผงะไปทันทีก่อนจะร้องขึ้นอย่างไม่พอใจ “เหลวไหล! หทัยวิตกสั่นใด? เจ้าพูดเรื่องไร้สาระอะไรกันแน่?”

เย่หยวนที่ได้ยินก็หัวเราะขึ้นมา “เจ้านี่มันมีสูตรลับติดตัวมากมายดีจริงๆ! น่าเสียดายแค่ว่าพิษหทัยวิตกสั่นนี้เย่ผู้นี้เองก็รู้สูตรมันเหมือนกัน! ไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร เอาหญ้าเวทนาดาวออกมาหน่อย เราจะทดสอบมันตรงนี้”

ฉินชุนที่ได้ยินต้องหน้าถอดสีลงทันทีก่อนจะเงียบปากลง

ส่วนคนอื่นๆ นั้นได้แต่เหม่อมองอย่างไม่เข้าใจว่าคนทั้งสองนั้นกำลังพูดคุยเรื่องอะไรกัน

เหวินจิงซวนที่ได้ยินจึงกล่าวขึ้นมาถาม “อาจารย์ เขาพูดเรื่องอะไรกันแน่?”

ฉินชุนนั้นได้แต่ทำหน้าเหยเกออกมาแต่ก็ไม่ได้กล่าวตอบ

เย่หยวนจึงกล่าวขึ้นมาตอบแทน “หทัยวิตกสั่นนั้นมันเป็นพิษประหลาดที่มีไม่กี่คนรู้ถึงสูตรที่จะกลั่นหลอมมัน! พิษชนิดนี้มันต้องใช้เลือดเข้ามาผสมแล้วเอาให้หญิงสาวดื่มจากนั้นหญิงสาวผู้นั้นก็จะกลายเป็นทาสที่ซื่อสัตย์ของเจ้าของเลือดตลอดไป! แต่ว่าพิษนี้มันหลอมได้ยากเย็นยิ่งและการใช้งานเองก็ยากไม่แพ้กัน แน่นอนว่าอาการของพิษนี้มันจะไม่ปรากฏชัดให้ทุกผู้คนเห็นหากคนไม่รู้จักพิษชนิดนี้ก็ย่อมจะไม่มีทางตรวจสอบได้เลย โชคยังดีที่เจ้านั้นถูกพิษไปไม่มากและยังพอหาทางช่วยได้ หากคนที่ถูกพิษนี้มันไปแตะต้องถูกหญ้าเวทนาดาวเข้าแล้วหญ้าเวทนาดาวมันจะเปลี่ยนกลายเป็นสีเหลืองไป”

ได้ยินเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมา

ฉินชุนผู้นี้กลับเป็นสัตว์นรกในคราบคน ถึงขั้นวางยาพิษแก่ศิษย์ของตัวเอง

หวู่เฉิงเฉาที่ได้ยินต้องอ้าปากค้างขึ้นมาอย่างตกตะลึง “ที่แท้มันคือหทัยวิตกสั่น! ไม่แปลกเลย! ไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อยที่เซินเยว่หรงและหลี่ซินหรันทั้งสองนางนั้นจะมีท่าทางแปลกๆ ไปหลังจากเข้ากราบเจ้าเป็นอาจารย์! หลังจากนั้นพวกนางก็ตายลงไปในภารกิจง่ายๆ ของนิกาย! ที่แท้แล้วมันเป็นเจ้าที่ใช้พิษร้ายนี้ใส่พวกนางสินะ! หึๆ เจ้าคงจะเบื่อพวกนางแล้วจึงได้สั่งให้พวกนางออกไปตายใช่หรือไม่?”

เหวินจิงซวนอ้าปากค้างเมื่อได้ยิน นางนั้นไม่รู้จะตอบอย่างไรหลังได้ยินคำของเย่หยวน

อาจารย์ที่นางรักและเคารพคนนั้นกลับกลายเป็นสัตว์นรกไร้ยางอาย!

เจ้าเฒ่านี้มันต้องตารูปร่างหน้าตาของนาง!

“เพราะฉะนั้นเจ้ายังคิดจะติดตามมันไปอยู่หรือไม่?” เย่หยวนยิ้มขึ้นถาม

“ดี! ดีมาก! เด็กน้อย ข้าจะจำเจ้าไว้แน่! วันหน้าเฒ่าคนนี้จะกลับมาฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆ! แล้วก็เฟิงซวนยี่ เจ้าน่าจะรู้ดีนะว่าลบหลู่พันธมิตรโอสถเช่นนี้แล้วมันจะมีผลอย่างไรตามมา!”

ฉินชุนนั้นเปลี่ยนความอับอายให้กลายเป็นความโกรธแค้นด่าว่าตวาดออกมาอย่างรุนแรงก่อนจะเดินหนีไป

เขานั้นเสียหน้าอย่างสิ้นเชิง!

หากเขาจากไปเพราะเรื่องก่อนหน้ามันก็ยังพอจะทำให้คนหันมาเห็นใจเขาได้บ้าง

แต่เมื่อเรื่องของหทัยวิตกสั่นถูกเปิดเผยออกมาเช่นนี้แล้ว ใครได้ยินเข้าก็คงไม่คิดจะช่วยเหลือใดๆ เขาแน่

หทัยวิตกสั่นนั้นแม้แต่หวู่เฉิงเฉาเองก็ยังไม่อาจจะมองออกได้ เขาจึงไม่นึกฝันว่าเย่หยวนนั้นกลับจะมองมันออกได้ในพริบตา!

เพราะฉะนั้นความเกลียดชังที่เขามีต่อเย่หยวนมันจึงยิ่งเพิ่มมากทวีคูณ

ฟุบ!

หลัวหยุนชิงพุ่งตัวเข้าไปดักทางฉินชุนไว้

ฉินชุนหัวเราะเย้ยขึ้นมา “ทำไมเล่าหลัวหยุนชิง? หรือว่าเจ้านั้นคิดจะสังหารข้าลง? เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำเช่นนั้นแล้วพันธมิตรโอสถจะแสดงท่าทีอย่างไร?”

เฟิงซวนยี่จึงกล่าวขึ้นมาห้าม “ปล่อยมันไป!”

หลัวหยุนชิงได้แต่ต้องกัดฟันเปิดทางให้ในที่สุด

ส่วนทางฉินชุนนั้นก็ยิ้มเย้ยเดินผ่านหน้าเขาไป

คนทั้งหลายนั้นตกตะลึงอย่างถึงที่สุด ไม่นึกฝันว่าการทดสอบเข้านิกายมันกลับจะกลายเป็นเรื่องใหญ่โตได้ถึงขนาดนี้

หลังจากที่ฉินชุนจากไปแล้วเฟิงซวนยี่ก็กล่าวขึ้นมา “วันนี้พอกันเท่านี้ก่อน การทดสอบเข้านิกายนั้นจะจัดขึ้นใหม่ในวันหลัง ตอนนี้พวกเจ้าลงเขาไปได้แล้ว! เย่หยวน หยุนชิง ผู้อาวุโสฉือ พวกเจ้ามากับข้า!”

…

ภายในโถงนั้นบรรยากาศมันหนักหน่วงอย่างมาก

ในนิกายของพวกเขานั้นกลับมีสัตว์นรกอย่างฉินชุนแอบแฝงอยู่มันย่อมจะทำให้ทุกผู้คนต่างรู้สึกอึดอัด

“เย่หยวน ครั้งนี้เจ้าทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังเกินไปแล้ว! ไปลบหลู่พันธมิตรโอสถเช่นนั้นแล้ววันหน้าการโอสถของพวกเรามันจะยิ่งลำบากขึ้นกว่าเก่า!” ฉือเฟยหยูกล่าวขึ้นมาด้วยสายตาเคียดแค้น

“พอได้แล้ว!”

เฟิงซวนยี่ตวาดขึ้นมา “ฉือเฟยหยู หากข้าไม่เห็นว่าเจ้าเป็นผู้อาวุโสที่คนมากมายนับถือเจ้ารู้หรือไม่ว่าตัวเจ้าจะมีสภาพเป็นอย่างไร?”

ฉินชุนนั้นไม่ได้นับว่าเก่งกาจมากมายในพันธมิตรโอสถแต่เขาก็ยังเก่งกาจกว่าหวู่เฉิงเฉามาก

เมื่อเย่หยวนได้ยินเขาก็เริ่มเข้าใจสภาพของนิกายขึ้นมาทันที

เพราะแม้แต่ตัวเฟิงซวนยี่ก็ยังไม่คิดจะตัดขาดจากพันธมิตรโอสถอย่างสิ้นเชิง

เพราะพันธมิตรโอสถนั้นคือผู้ผูกขาดทรัพยากรด้านการโอสถของทวีปพิรุณใส

ส่วนนิกายสวรรค์อื่นๆ นั้นได้แต่ต้องพึ่งพาพวกเขา

และเมื่อรายได้ของนักหลอมโอสถสวรรค์ภายนอกมันเทียบไม่ได้กับนักหลอมโอสถสวรรค์ของพันธมิตรโอสถแล้วมันจะยังไปสู้อะไรได้?

เพราะฉะนั้นต่อให้คนทั้งหลายจะต่อสู้แย่งชิงกันปานใดมันก็ไม่อาจะเขย่าบัลลังก์ของพันธมิตรโอสถได้!

เพราะว่าเช่นนี้เองที่ทำให้ฉินชุนนั้นมีโอสถและพิษลับมากมายติดตัว

เพียงแค่ว่าฉินชุนนั้นคงไม่นึกฝันว่าสูตรลับทั้งหลายนั้นมันกลับจะถูกเย่หยวนแย่งชิงไปสิ้น!

หลัวหยุนชิงนั้นกล่าวอธิบายจนจบสิ้นและก็มีเสียงเฟิงซวนยี่กล่าวขึ้นเสริม “เย่หยวน เจ้านิกายผู้นี้วางเดินพันกับเจ้าไว้สูงมาก! หวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ข้าต้องผิดหวัง!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ในเมื่อท่านเจ้านิกายวางเดินพันกับข้าไว้แล้วเช่นนั้นเย่ผู้นี้ก็ย่อมจะต้องตอบแทนท่านแน่นอน หากวัดกันในเรื่องการหลอมโอสถ เย่หยวนผู้นี้ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะด้อยกว่าใคร”

เฟิงซวนยี่ที่ได้ยินจึงยิ้มกว้างขึ้นมา “ผู้อาวุโสเย่นั้นมีวิธีการใดที่จะพัฒนาวิชาการโอสถของนิกายสวรรค์ยุทธมั่นเราในระยะสั้นๆ หรือไม่?”

เย่หยวนที่ได้ยินก็ได้แต่ต้องหัวเราะ “นี่ท่านเจ้านิกายล้อเล่นหรือ? วิชาการโอสถนั้นมันจะมีทางลัดได้อย่างไร? เส้นทางนี้มันมีแต่ต้องฝึกฝนและฝึกฝนเท่านั้น!”

“เรื่องนั้น… ข้าเองก็ไม่อยากจะทำเช่นนี้หรอก! แต่เจ้านั้นสามารถเพิ่มความเข้ากันได้ของตนขึ้นมา! ตราบเท่าที่สามารถเพิ่มค่าความเข้ากันได้ กำลังฝีมือของพวกเขาเองก็ย่อมจะเพิ่มพูนขึ้นเช่นกัน!” เฟิงซวนยี่กล่าว

สิ่งที่เขาให้ค่าในตัวเย่หยวนที่สุดมันคือเรื่องนี้เอง

สำหรับผู้บรรลุสวรรค์แล้วความเข้ากันได้นั้นคือจุดอ่อนที่ร้ายแรงที่สุด!

แต่เย่หยวนที่ได้ยินกลับต้องส่ายหัวออกมา “ไม่ได้หรอก เพราะฤทธิ์ของโอสถสวรรค์ปรับฐานนั้นมันไม่ส่งผลใดๆ ต่อนักยุทธระดับชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศใหญ่ขึ้นไป! ไม่ต้องไปพูดถึงเหล่าผู้พิทักษ์ระดับชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำทั้งหลายเลย! ท่านเจ้านิกาย หากท่านนั้นอยากจะเพิ่มพูนกำลังของนักหลอมโอสถสวรรค์ในนิกายเราแล้วท่านต้องปล่อยให้เย่ผู้นี้จัดการทุกอย่างเอง อย่าได้มาถามหรือขัดขวางวิธีการของข้า! ไม่เช่นนั้นแล้วเย่ผู้นี้เองก็คงอับจนหนทาง!”

…………………………