จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2601

“ข้าคืออันดับสองแห่งเมืองตะวันโรจน์ เฮ่อหยุนเซียงขอกราบคารวะนายท่าน!”

เฮ่อหยุนเซียงเดินมาหยุดลงตรงหน้าเย่หยวนก่อนจะก้มหัวลงกล่าวต่อหน้าคนทั้งหลาย

ตี้ชิงได้แต่ต้องอ้าปากค้างทันที!

เขาคิดว่าเฮ่อหยุนเซียงเดินออกไปจะคิดหาเรื่องท้าประลองเย่หยวนใครจะไปคิดว่าเขากลับก้มหัวลงรับนายทันที!

“ลูกพี่ กล้าๆ หน่อยสิ?”

“จะอย่างไรเจ้าก็เป็นถึงอันดับสองนะ!”

แน่นอนว่าคำพูดเดียวของเขาย่อมทำให้คนทั้งเมืองแตกตื่นไปตามๆ กัน

“มันเข้าใจอะไรผิดกันหรือไม่? เฮ่อหยุนเซียงเขา… กลับยอมก้มหัวง่ายๆ หรือ?”

“ไม่น่าต้องทำถึงขนาดนี้ใช่หรือไม่เล่า? แม้ว่าเจ้าเด็กคนนั้นมันจะชนะจริงแต่มันก็ชนะมาอย่างยากลำบาก! คนอย่างเฮ่อหยุนเซียงย่อมจะเอาชนะพวกเขาทั้งหลายได้เช่นกัน”

“เฮ่อหยุนเซียงกล่าวยอมแพ้ออกมาเช่นนี้แล้วย่อมหมายความว่าเจ้าเด็กคนนี้จะไปท้าทายจางซุนซิงหยู่ต่อ?”

…

พวกเขาไม่อยากจะเชื่อว่าเฮ่อหยุนเซียงกลับไม่มีน้ำยาไร้ความกล้าใดๆ กลับกล่าวยอมแพ้ออกตั้งแต่ยังไม่ทันสู้

ในสายตาของพวกเขาเย่หยวนที่แสนโอหังนี้ คนอย่างตี้ชิงและเฮ่อหยุนเซียงย่อมจะไม่ปล่อยให้เขาผ่านไปง่ายๆ ต่อให้คนทั้งสองนั้นจะร่วมมือกันมันก็ยังไม่แปลกแม้แต่น้อย

แต่เขานั้นกลับยอมแพ้ลง

เย่หยวนมองหน้าเฮ่อหยุนเซียงก่อนจะกล่าวขึ้น “เจ้าเองก็ไม่ได้อ่อนแอ ไม่คิดจะประลองหน่อยหรือ?”

เฮ่อหยุนเซียงตอบกลับไป “เฮ่อผู้นี้ไม่ได้อ่อนแอจริง แต่ข้าก็เห็นชัดเจนว่านายท่านไม่ได้ใช้กำลังที่แท้จริงออกมาเช่นกัน!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เช่นนั้นใครคืออันดับหนึ่ง?”

เฮ่อหยุนเซียงผงะก่อนจะกล่าวขึ้น “จางซุนซิงหยู่!”

เย่หยวนพยักหน้ารับก่อนจะกล่าวขึ้นมา “สามวันจากนี้หากจางซุนซิงหยู่มันยังไม่โผล่หัวออกมาเจ้าจงไปทำลายจวนเจ้าเมืองลงเสีย!”

เฮ่อหยุนเซียงหน้าซีดลงอย่างตกตะลึงล้นหัวใจ

เขาไม่นึกฝันว่าเย่หยวนกลับมองแผนการของเขาออกได้ในพริบตาเช่นนี้!

แน่นอนว่าเขานั้นเกรงเย่หยวนมาก

แต่ที่เขาตัดสินใจยอมสยบลงนี้เพราะว่าเขามีแผนการอื่น

เขาคิดจะให้เย่หยวนขึ้นไปท้าทายตัวจางซุนซิงหยู่

หากเย่หยวนชนะแล้วการที่เขายอมก้มหัวลงเสียแต่ตอนนี้มันก็ย่อมไม่เป็นปัญหาใดๆ

แต่ต่อให้เย่หยวนจะแพ้ ตัวเขาก็จะไม่เสียหายมากมายเช่นกัน

แต่เย่หยวนนั้นกลับมองเห็นได้ชัดเจนว่าเขากำลังคิดอะไร

เย่หยวนจึงได้สั่งให้เขาเป็นคนไปทำลายจวนเจ้าเมืองทิ้งเพื่อที่จะปิดช่องทางถอนตัวของเขาไป

หากเขาลงมือไปแล้วจริงๆ มันก็ย่อมจะหมดหนทางถอยกลับอีก

เฮ่อหยุนเซียงไม่คิดฝันว่าศิษย์นิกายที่ดูหน้าตายังไม่รู้จักโลกคนนี้มันกลับมากเล่ห์และมองแผนการของเขาออกได้ในพริบตา

“เรื่องนั้น… ข้าน้อมรับสั่ง!” เฮ่อหยุนเซียงลังเลอยู่เล็กน้อยก่อนจะกล่าวรับขึ้นมาในที่สุด

เขารู้สึกได้ว่าตัวเย่หยวนมีความคล้ายกับตัวจางซุนซิงหยู่ที่เขาเคยปะทะด้วยในคราวก่อน

แต่เย่หยวนผู้นี้กลับจะดูน่ากลัวกว่าจางซุนซิงหยู่เสียด้วยซ้ำ!

นี่มันคือสัญชาตญาณของยอดฝีมือ

แม้ว่าจะไม่มีเหตุผล แต่หลายครั้งมันมักจะถูกต้อง!

เหมือนอย่างเรื่องที่เย่หยวนมองออกทันทีว่าเขามีฝีมืออย่างที่ไม่ต้องประลองกัน มันก็คือสัญชาตญาณเช่นนี้

เพราะฉะนั้นแม้จะต้องลังเลไปไม่น้อยแต่สุดท้ายเฮ่อหยุนเซียงก็ยังยอมรับคำของเย่หยวน

แต่คำพูดและท่าทางของเขามันย่อมจะเป็นเรื่องที่ไม่อาจเชื่อได้เมื่อตี้ชิงได้เห็น

เขาตกตะลึงอยู่นานแต่สุดท้ายก็ยังมองแผนการเบื้องหลังของเฮ่อหยุนเซียงออกมา

แต่ใครจะไปคิดฝันว่าเย่หยวนกลับมากเล่ห์กว่า แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นตัวเฮ่อหยุนเซียงก็ยังยอมก้มหัวให้!

นี่มันน่าตกตะลึงจนเกินรับ!

หรือว่าเจ้าหมอนี่มันจะเก่งกาจจริง?

หลังจากลังเลอยู่อีกนานสองนานในที่สุดตี้ชิงก็ก้าวเข้ามาก้มหัวต่อหน้าเย่หยวน “อันดับสามแห่งเมืองตะวันโรจน์ ตี้ชิงขอคารวะนายท่าน!”

เย่หยวนหันไปมองก่อนจะกล่าวขึ้นสั่ง “อืม ในเมื่อเจ้าเองก็มาด้วยแล้ว เจ้าจงไปช่วยงานของเฮ่อหยุนเซียงเสียเถอะ”

มุมปากของตี้ชิงกระตุกขึ้นทันทีแต่ก็ยังกล่าวตอบรับไป “ขอรับ!”