จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2682

“ไอ้เด็กเวร ตาเจ้าแล้ว! อย่าได้หาว่าข้าไม่บอกแต่ในทะเลทั้งเจ็ดของเรานี้มันไม่มีใครเหนือใครต่ำกว่ากัน คนที่เอาชนะข้าได้มันคงมีเพียงแค่น้องจิงเฟยเท่านั้น! ข้าว่าเจ้าไม่ต้องทดสอบอะไรอีกแล้ว แค่คุกเข่าลงยอมรับความผิดของตนเองเสียเถอะ!”

ดวงตาของหยูชิงนั้นมันเปี่ยมล้นไปด้วยความเย้ยหยัน

เขานั้นมั่นใจในพลังสายเลือดของตนเองอย่างมาก เขานั้นคิดว่าวันหน้าตัวเขาอาจจะก้าวขึ้นไปถึงระดับของมังกรฟ้าในตำนานได้

ต่อให้มันจะไม่เหนือล้ำเท่าจิงเฟยแต่แล้วจะทำไม?

“เด็กน้อย อย่างให้พวกเราต้องรอนาน! หากเจ้าไม่ได้หลอมเลือดมังกรฟ้ามันก็คงเปล่าประโยชน์ เจ้าไม่มีทางเอาชนะข้าหรือหยูชิงได้แน่! และสายเลือดของมังกรฟ้านั้นมันก็ไม่มีอยู่ในเจ็ดทะเลนี้!” มู่เฉินกล่าวขึ้นมาเสริม

การกระทำของหยูชิงนั้นมันก็ถือเป็นการแก้แค้นให้เขาไปด้วยในตัว

“เจ้าแพ้แล้ว ทำไมยังไม่คุกเข่าอีก!”

“คุกเข่า!”

“คุกเข่า!”

…

ในสายตาของพวกเขานั้นเย่หยวนย่อมจะต้องเป็นฝ่ายคุกเข่าลงขอโทษต่อความผิด

มันก็ไม่แปลกหากที่คนทั้งหลายจะเชื่อเช่นนั้นเพราะว่าในหมู่คนหนุ่มสาวทั้งหลายมันไม่มีใครจะเหนือล้ำกว่าหยูชิงไปได้

มังกรฟ้านั้นมันคือตัวตนที่สูงส่งลึกลับแทบไม่เคยปรากฏตัวขึ้นมาในโลกหล้า

เพราะฉะนั้นแม้จะเป็นเหล่าเผ่ามังกรของเจ็ดทะเลนั้นเองก็ล้วนแล้วแต่เป็นได้แค่เหล่ากึ่งมังกร

ต่อให้จะเป็นมนุษย์ที่หลอมดึงพลังสายเลือดของกึ่งมังกรไปมันก็คงไม่มีทางจะมีสายเลือดที่เหนือกว่ากึ่งมังกรจริงๆ ไปได้

“นี่ พวกเจ้าจะไม่ไร้เหตุผลไปหน่อยหรือ! พี่เย่หยวนนั้นยังไม่ทันได้ทดสอบแต่ก็มากล่าวบอกว่าเขาต้องพ่ายแพ้แล้ว? พี่เย่หยวน รีบๆ ไปทดสอบให้พวกมันได้เห็นเสียทีสิ!” จิงเฟยนั้นรีบลุกขึ้นมากล่าวปกป้องเย่หยวนทันที

เย่หยวนนั้นเดินลงมาหยุดตรงหน้าศิลาชีพมังกรก่อนจะค่อยๆ ยื่นมือออกมา

การทดสอบของเขานั้นมันแตกต่างจากหยูชิง เพราะเย่หยวนนั้นไม่ได้รีดพลังสายเลือดใดๆ ออกมาทั้งสิ้น

ทุกสิ่งอย่างนั้นมันดูเรียบสงบ

“ฮ่าๆ เด็กน้อย ศิลาชีพมังกรมันไม่ได้ใช้แบบนั้น! ทำเช่นนั้นศิลาชีพมังกรคงไม่อาจจะสัมผัสถึงอะไรได้แน่”

“เด็กน้อย อย่าบอกนะว่าเจ้านั้นไม่มีพลังสายเลือดอยู่ในร่างกายเลย?”

“ข้าก็นึกไปว่ามันจะเก่งกาจแค่ไหนหลังจากเสียเวลาอยู่เป็นวันสุดท้ายแล้วมันกลับไม่มีอะไร เก่งแต่ปาก! เลิกทำตัวโง่ๆ แล้วก้มหัวขอโทษเสียเถอะ!”

…

เย่หยวนนั้นยังไม่ทันได้แตะศิลาชีพมังกรมันก็เกิดเสียงเย้ยหยันขึ้นมารอบทิศ

การจะใช้งานศิลาชีพมังกรนั้นคนที่คิดทดสอบมันต้องรีดกลั่นพลังสายเลือดมังกรตัวเองออกมาให้มากที่สุด

เหมือนอย่างที่หยูชิงนั้นทำ

แต่เย่หยวนนั้นกลับไม่คิดจะรีดพลังใดๆ ออกมามีหรือที่ศิลาชีพมังกรมันจะตอบสนองได้?

แต่เมื่อมือของเย่หยวนแตะถึงศิลาชีพมังกรมันกลับเกิดเรื่องประหลาดขึ้นมา!

หนึ่งข้อ!

สองข้อ!

…

จนสุดท้ายมันก็ส่องสว่างขึ้นมาจนสุดปลายเก้าข้อ!

เวลานี้ศิลาชีพมังกรมันส่องสว่างขึ้นมาเหมือนมีใครไปกดสวิตช์เปิดไฟภายในของมัน

เทียบกับแสงของหยูชิงแล้ว แสงที่เกิดขึ้นมาจากสายเลือดของเย่หยวนนี้มันส่องสว่างกว่ากันอย่างลิบลับ!

คนทั้งหลายนั้นต้องผงะไปตามๆ กันแม้แต่ตัวจิงเฟยเองก็ยังต้องอ้าปากค้าง

เวลานี้แม้แต่ตัวราชามังกรน้ำดำเองก็ยังต้องเบิกตากว้างขึ้นมาเช่นกัน

หยูชิงนั้นเบิกตากว้างขึ้นมาอย่างไม่อยากจะเชื่อภาพตรงหน้านี้

“มันเป็นไปได้อย่างไรกัน? เดี๋ยวนะ! ศิลาชีพมังกรมันต้องผิดปกติแน่ๆ!” หยูชิงนั้นกล่าวขึ้นมา

“เขายังไม่ทันได้รีดพลังสายเลือดออกมาทำไมศิลาชีพมังกรมันถึงได้พุ่งไปจนสุดเช่นนั้น? ศิลาชีพมังกรมันคงมีปัญหาแล้ว! ท่านเจ้ามังกร ศิลาชีพมังกรมันทำงานผิดปกติ!” มู่เฉินกล่าวขึ้นมา

ราชามังกรน้ำดำนั้นหันมากล่าวด้วยท่าทางปวดหัว “หากมันมีอะไรผิดปกติกับศิลาชีพมังกรจริงๆ แล้วการทดสอบก่อนหน้าของหยูชิงเล่า? เจ้าว่ามันมีปัญหาเจ้าก็ลองไปทดสอบดูเอาเองสิ!”

มู่เฉินนั้นผงะไปเมื่อได้ยินแทบจะตวาดลั่นกลับไป

แต่จะอย่างไรเขาก็ยังไม่อาจยอมรับได้

มนุษย์คนนี้มันมีสิทธิอะไรมาทำให้ศิลาชีพมังกรส่องสว่างเต็มทุกข้อเช่นนี้?

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือเขาไม่ได้รีดพลังสายเลือดออกมาเสียด้วยซ้ำ!

หรือว่าศิลาชีพมังกรนั้นจะตรวจจับได้โดนไม่ต้องรีดพลังออกมา?