จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2707

อสูรอินทรีทองคนพี่นั้นสั่นสะท้านไปทั้งใจ!

พายุสิ้นโลกของเขานั้นกลับไม่อาจจะต้านทานพลังของดาบมังกรวสันต์ที่เย่หยวนใช้งานได้ แต่ละดาบของเย่หยวนนั้นมันแฝงไปด้วยพลังรุนแรงล้ำทำให้เลือดของเขาเหือดแห้ง

เป็นตอนนี้เองที่เขาได้เข้าใจถึงความน่ากลัวของสมบัติยอดหมอกอย่างแท้จริง!

เขานั้นรู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังรับมือกับยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนอยู่!

“สมบัติยอดหมอกนี้มันแข็งแกร่งเกินไป สู้ต่อไปเช่นนี้มันคงมีแต่ฉิบหาย! ถอยทัพ!”

เมื่ออสูรอินทรีทองคนพี่นั้นเห็นสภาพตรงหน้าเขาจึงรีบสั่งถอยทัพหนีกลับทันที

เมื่อเหล่านายกองพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำทั้งหลายได้ยินเช่นนั้นแล้วพวกเขาต่างก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมา

อสูรอินทรีทองคนพี่นั้นกลับถูกไล่ไป?

ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกนั้นกลับถูกนักยุทธพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำไล่ไป!

แน่นอนว่าเหล่าทหารย่อมจะเสียขวัญ

เพราะแม้แต่ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกยังหนีแล้วมีหรือที่พวกเขาจะสู้ได้อีก?

หลังจากเย่หยวนกลับลงมาช่วยแล้วมันจะยังต่างอะไรจากการไล่ประหารล้างบางอีก?

สิ่งที่อสูรอินทรีทองคนพี่นั้นฝึกฝนบ่มเพาะมาคือกฎแห่งลม ทำให้วิชาการเคลื่อนไหวของเขานั้นมันรวดเร็วเหนือล้ำมาก

พริบตาเดียวนั้นเขาก็หนีไปได้ไกลกว่าสิบกิโลเมตรแล้ว!

แต่จู่ๆ เขากลับรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาจนทำให้ขนลุกทั้งร่าง

เขานั้นใช้พลังของสายลมหักเปลี่ยนทิศทางที่มุ่งหน้าไปทันที

ครึม!

เกิดรอยแยกของแผ่นดินขึ้นมาเป็นทางยาวนับกิโลเมตรไม่ห่างจากตัวเขาไป

เมื่ออสูรอินทรีทองได้เห็นเช่นนั้นเขาก็แทบสิ้นสติไป

หากมิใช่เพราะว่าเขานั้นบ่มเพาะฝึกฝนกฎแห่งลมและมีวิชาการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วแล้วดาบนี้มันคงจะเอาชีวิตเขาไปได้ง่ายๆ!

เมื่อหันหลังกลับมามองดูเขาก็พบว่าเย่หยวนนั้นค่อยๆ เดินตามหลังเขามาไม่ไกลด้วยใบหน้าเย้ยหยัน

“ไอ้หนุ่ม ข้าไม่ต้องการหุบเขาสามเซียนนี้แล้ว! ถือเสียว่าเรื่องวันนี้มันไม่เกิดขึ้นแล้วกัน!” อสูรอินทรีทองคนพี่กัดฟันร้อง

เขานั้นอยากจะกลืนกินเย่หยวนลงไปทั้งตัวแต่สถานการณ์นั้นมันแข็งแกร่งกว่าจิตใจคน ตอนนี้เขาจึงมีแต่ต้องยอมแพ้เย่หยวนไปเท่านั้น

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “กลับคำเสียแล้วหรือ? ไหนว่าจะสับร่างข้าเป็นหมื่นๆ ชิ้นไงเล่า? ทำไม? ไม่แก้แค้นให้น้องแล้วหรือ?”

อสูรอินทรีทองคนพี่นั้นได้แต่ต้องร้องด่าในใจแต่กล่าวออกมาด้วยท่าทางนอบน้อม “เจ้าสองนั้นมันประมาทศัตรูของมันเอง ความแค้นนี้ข้าย่อมจะไม่ทวงถามใดๆ แล้ว! น้องชาย อย่าได้บังคับข้าให้มากเลย วันหน้าก็อย่าได้มายุ่งเกี่ยวกันอีกไม่ดีหรือ?”

แต่มีหรือที่เย่หยวนจะถูกหลอกได้ง่ายๆ เช่นนั้นเขายิ้มตอบกลับไป “ไม่มายุ่งเกี่ยวกัน? เจ้าคิดว่าข้าไม่มีสมอง? คิดอยากไปก็กลับไปได้ แต่ทำลายพลังบ่มเพาะของตัวเองทิ้งเสียก่อน”

อสูรอินทรีทองคนพี่ได้ยินเช่นนั้นเขาก็กล่าวขึ้นมาด้วยเสียงเย็นเยือก “เด็กน้อย อย่าได้บังคับข้าให้มากนัก! หากยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกคิดสู้จนตัวตายแล้วมันย่อมจะมิใช่สิ่งที่เจ้าจะรับมือได้ง่ายๆ!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เช่นนั้นหรือ? ข้าอยากเห็นเหลือเกินว่าพลังฝีมือของยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกที่จนตรอกนั้นมันเก่งกาจแค่ไหน!”

“หึ! เจ้าบังคับข้าเองแล้ว!” อสูรอินทรีทองนั้นย่อมจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เขาจึงได้ปลดปล่อยพลังออกมาอย่างรุนแรงอีกครั้งหนึ่ง

แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเองที่มันได้มีลำแสงสีเหลืองอ่อนพุ่งออกมาจากป่าไม้ไกลออกไปด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ

อสูรอินทรีทองคนพี่นั้นกำลังเตรียมตัวที่จะใช้ไม้ตายออกมาจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นว่ามีเงาร่างหนึ่งพุ่งเข้าหา

ฉัวะ!

คอของอสูรอินทรีทองคนพี่นั้นถูกกัดจนขาดออกเลือดสาดไปทั่วบริเวณ

เมื่อถูกกัดลงที่คอเช่นนั้นร่างของอสูรอินทรีทองคนพี่ก็เหมือนหมดกำลังลงสิ้นนอนทิ้งตัวลงชักกระตุกกับพื้น และไม่นานร่างของเขามันก็หยุดขยับลงสนิท

เย่หยวนที่ได้เห็นนั้นเองก็ต้องหรี่ตาลงอย่างกังวล

เพราะสิ่งที่กัดคอของอสูรอินทรีทองจนตายในพริบตานี้มันคือเสือดาวสีเหลืองอ่อน!