จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2719

“ราชากำลังสวรรค์แห่งเขาเมฆงามมาถึงแล้ว!”

“ภูติจิ้งจอกหยกแห่งเขาลมน้อยมาถึงแล้ว!”

…

ภูติแท้ผู้ทรงพลังมากมายนั้นต่างค่อยๆ ทยอยเดินทางมายังเขามารกระทิง

หลังจากยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนทั้งหกบรรลุขึ้นมานักบุญสูงมารกระทิงนั้นก็ได้เรียกประชุมเหล่ายอดฝีมือที่เหนือล้ำชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำทั้งหมดบนเขาหมื่นอสูรมายังเขามารกระทิงเพื่อจัดงานชุมนุมหมื่นภูติ!

งานชุมนุมหมื่นภูตินั้นเดิมทีแล้วมันเป็นงานใหญ่โตของเขาหมื่นอสูร!

แต่ว่าครั้งนี้มันแตกต่างจากครั้งก่อนๆ ที่จะเกิดขึ้นมาด้วยการร่วมมือของนักบุญสูงมารกระทิง นักบุญสูงวานรยักษ์และนักบุญสูงปักษาใหญ่ สามยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียน

เพราะครั้งนี้มันเป็นตัวนักบุญสูงมารกระทิงเพียงแค่คนเดียวที่ประกาศจัดงาน!

นี่มันเป็นการประกาศกร้าวที่แฝงนัย

หลังจากที่ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนทั้งหกบรรลุขึ้นมาได้เสร็จสิ้นแล้วเหล่าภูติแท้ทั้งหลายจึงเริ่มได้สติ

เพราะว่ายอดฝีมือทั้งหกที่บรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขึ้นมาเป็นนักบุญสูงนั้นต่างล้วนแล้วแต่เป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวในอาณาเขตของนักบุญสูงมารกระทิง!

แม้ว่านักบุญสูงนั้นจะไม่ได้สนใจยุ่งเรื่องทางโลกแต่พวกเขานั้นเองก็มีการแบ่งแยกดินแดนปกครองกันเป็นของใครของมัน

ต่อให้จะโง่แค่ไหนพวกเขาก็ย่อมมองออกว่ามันมีอะไรผิดปกติในดินแดนนี้!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นสุดและยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวทั้งหลาย พวกเขานั้นต่างสนใจเรื่องนี้กันอย่างมาก

เพราะพวกเขานั้นเองก็ต่างอยากรู้ถึงความลับในการบรรลุนั้น

ใครบ้างเล่าจะไม่อยากขึ้นสู่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียน?

เวลานี้เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวที่นั่งอยู่ทางซ้ายมือต่างก็เริ่มหันหน้ามาคุยกระซิบกัน

“พวกเจ้าดูเถอะ แม้แต่ราชสีห์เถื่อนโง่นั่นมันยังบรรลุได้ ทำไมข้าผู้นี้ถึงยังบรรลุไม่ได้กันเล่า?” ราชากำลังสวรรค์กล่าวขึ้นมาอย่างมึนงง

ราชาหมาป่าน้ำแข็งที่ได้ยินนั้นต้องรีบกล่าวขึ้นมาขัดทันที “เงียบ! กำลังสวรรค์ เจ้าเบื่อชีวิตมากแล้วหรือ? ราชสีห์เถื่อนนั้นขึ้นเป็นนักบุญสูงเต็มตัวแล้ว ด้วยนิสัยของเขาหากเขาได้ยินเจ้านี้เจ้าคงไม่ได้ตายดีแน่! หากเจ้าอยากตายข้าก็ไม่ห้ามหรอกแต่อย่ามาลากข้าไปยุ่งด้วย!”

กำลังสวรรค์ที่ได้ยินก็ต้องสั่นกลัวขึ้นมาทันที “ขอโทษทีๆ ข้านั้นยังไม่ชินกับเรื่องนี้สักเท่าไหร่! ข้านั้นมีพรสวรรค์และกำลังเหนือกว่าพวกเขาทั้งหกแท้ๆ แต่ข้ากลับไม่อาจบรรลุได้ ข้าไม่อยากจะยอมรับจริงๆ!”

ตกใจนั้นก็คือตกใจแต่คำพูดของราชากำลังสวรรค์มันย่อมจะตรงใจเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวหลายๆ คน

คนที่ยืนอยู่ในระดับเดียวกันนั้นจู่ๆ กลับก้าวขึ้นไปถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนได้เต็มตัว แน่นอนว่าพวกเขาย่อมจะไม่อาจยอมรับมันได้ง่ายๆ

หากมีแค่คนเดียวยังพอว่า

เพราะอย่างไรเสียของเช่นนี้มันก็ต้องพึ่งโชคใหญ่หลวง

แต่มันกลับมีคนบรรลุขึ้นมาได้ถึงหกคน มันย่อมจะยากเกินยอมรับว่าเป็นเรื่องโชคชะตา

มันแทบทำให้คนทั้งหลายเสียสติ!

แต่ยิ่งเป็นเช่นนั้นพวกเขาก็ยิ่งอยากจะรู้ให้ได้ว่าพวกเขาทั้งหกคนนั้นใช้วิธีการใดในการบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนกันแน่

ในเมื่อพวกเขาทั้งหกบรรลุขึ้นมาได้ พวกเขาก็ย่อมจะมีโอกาสทำได้เช่นกันหากรู้ถึงมัน!

“นักบุญสูงขาลเจิดแห่งเขาขาลเจิดมาถึงแล้ว!”

เสียงประกาศนั้นมันทำให้คนทั้งหลายต้องลุกขึ้นมองผู้มาถึงทันที

เมื่อหันไปมองดูก็พบว่าผู้ที่เดินผ่านเข้ามานั้นคือนักบุญสูงขาลเจิดผู้เปี่ยมล้นไปด้วยพลังและความปิติล้นใบหน้า

เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาที่มองมาจากทุกทิศทางนั้นขาลเจิดก็ยิ่งพึงพอใจอย่างมาก!

ความรู้สึกของการบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนี้มันยิ่งใหญ่เหลือเกิน!

เมื่อได้เห็นเหล่าอดีตคนรุ่นเดียวกันมองมาด้วยความริษยาเขาก็ยิ่งรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทั้งใจ

เขานั้นไม่ต้องตามหาวิธีบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนอีกต่อไปแล้ว!

แต่เมื่อเขากวาดตามองบนที่นั่งทรงเกียรตินั้นเขากลับพบว่ามันมีเพียงแค่ต้าหวงนั่งเป็นเจ้าภาพอยู่คนเดียว

ขาลเจิดนั้นเดินเข้าไปกล่าวทักทายทันที “พี่ต้าหวง!”

ต้าหวงพยักหน้ารับ “เจ้ามาแล้วหรือ? นั่งก่อนสิ!”

แต่ขาลเจิดนั้นกลับยิ้มตอบพร้อมหันมองรอบๆ “อาจารย์เย่ท่านอยู่ที่ไหนหรือ? ขาลเจิดนั้นอยากจะไปกล่าวทักทายเขาเสียก่อน!”

ได้ยินเช่นนั้นคนทั้งหลายต่างก็ต้องผงะเริ่มเงี่ยหูฟังทันที

“อาจารย์เย่?”

“คนแรกที่นักบุญสูงขาลเจิดคิดทักทายกลับมิใช่นักบุญสูงมารกระทิงแต่เป็นอาจารย์เย่ผู้นี้?”