จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2721

“หะ? เขา…เขานี่คืออาจารย์เย่?”

“บ้าบอ! นี่จะบอกว่าคนที่ทำให้หกนักบุญสูงบรรลุชั้นบรรยากาศขึ้นมาได้รวมไปถึงทำให้ท่านนักบุญสูงมารกระทิงบรรลุขั้นได้นั้นเป็นแค่นักยุทธพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นต้นคนหนึ่ง?”

“แต่การทำให้ท่านนักบุญสูงทั้งหกยอมก้มหัวลงเช่นนี้มันจะมีใครไปได้นอกจากเขา?”

“พ่อเจ้านี้คิดถึงความเป็นไปได้นับร้อยนับพันแต่ก็ไม่เคยนึกฝันแม้แต่ครั้งว่าคนที่ช่วยให้นักบุญสูงทั้งหกบรรลุขึ้นมาได้มันจะเป็นแค่นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกคนหนึ่ง!”

…

แน่นอนว่าท่าทางของนักบุญสูงทั้งหกนั้นมันย่อมทำให้คนทั้งงานชุมนุมหมื่นภูติต้องแตกตื่น

เพราะก่อนหน้านี้โลกภายนอกได้คาดเดากันไปต่างๆ นานา

แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเสียพวกเขานั้นก็ย่อมไม่เคยคิดฝันว่าต้นเหตุของเรื่องราวในวันนี้จะมีพลังแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นต้น!

มันมิใช่ว่าพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกมันเก่งกาจไม่พอ แต่ว่าช่องว่างระหว่างชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกและชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนในความคิดของคนทั้งหลายนั้นมันช่างห่างไกลกันลิบลับ

แล้วเขานั้นมีดีอะไรถึงไปช่วยการบรรลุของยอดฝีมือได้มากมายปานนั้น?

แต่ท่าทางของนักบุญสูงทั้งหกนั้นมันย่อมไม่มีทางปลอมแปลงกันได้แล้ว!

เพราะหากนี่เป็นแค่เรื่องตลก มันก็คงมากเกินไปหน่อย!

ตำแหน่งของนักบุญสูงนั้นยิ่งใหญ่แค่ไหน?

ต่อให้มันจะเป็นคำสั่งของนักบุญสูงมารกระทิงคนทั้งหกก็คงไม่ยอมทำตามพร้อมๆ กันต่อหน้าผู้คนเช่นนี้แน่

พวกวานรยักษ์ที่ได้เห็นต่างต้องอ้าปากค้าง

ส่วนตัวนักบุญสูงมารกระทิงนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมา “ฮ่าๆๆ ข้ารู้ดีว่าพวกเจ้าต้องทำหน้าเช่นนั้นออกมา! เจ้ารู้หรือไม่เล่าว่าตอนที่ข้านั้นได้เห็นวิชาฝีมือของน้องเย่สีหน้าของข้าก็ไม่ได้ดีไปกว่าพวกเจ้าหรอก!”

“ตะ แต่มันเป็นไปได้อย่างไรกัน?” นักบุญสูงวานรยักษ์นั้นยังไม่อยากจะเชื่อ

“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้! พวกเจ้านั้นแค่นึกไม่ถึงเท่านั้นว่าน้องเย่เก่งกาจแค่ไหน!” นักบุญสูงมารกระทิงยิ้มกว้างออกมา

อีกด้านหนึ่งนั้นเย่หยวนที่ได้เห็นหน้าคนทั้งหกก็ยิ้มกว้างตอบกลับไป “พวกเจ้าบรรลุกันขึ้นมาได้สิ้นแล้ว ถือว่าข้าทำตามที่สัญญาให้ไว้แล้ว!”

ขาลเจิดนั้นรีบกล่าวขึ้นมาด้วยใบหน้าขาวซีด “มันเป็นพวกเราเองที่มีตาหามีแววไม่ เกือบทำให้อาจารย์เย่ต้องสูญสิ้นชีวิต ช่างบาปหนานัก!”

เย่หยวนยกมือขึ้นมาโบกปัด “ใครเล่าจะทนทานความเย้ายวนของชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนได้? เรื่องนั้นมิใช่ความผิดพวกเจ้าเสียทีเดียว”

แม้ว่าคนทั้งหกนั้นจะบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขึ้นมาได้แล้วแต่ความเคารพของพวกเขาต่อเย่หยวนมันกลับมีแต่เพิ่มพูนขึ้น

อย่างแรกเลยก็คือเย่หยวนนั้นตอบแทนความร้ายด้วยความดี โอสถสวรรค์หยกล้ำศักดิ์สิทธิ์ที่เขาหลอมให้คนทั้งหกนั้นมันมีคุณภาพสูงล้ำ

อย่างที่สองคือพวกเขาทั้งหกนั้นได้รู้แล้วว่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นต้องเผชิญหน้ากับเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียน

หมายความว่าวันหน้าพวกเขาก็ยังต้องพึ่งพาเย่หยวนอีกมาก

เพราะว่าเหตุนี้เองที่ทำให้นักหลอมโอสถสวรรค์นั้นมันเป็นที่เคารพกันทุกหนแห่ง

“น้องเย่มาได้ถูกเวลาพอดี ข้านั้นจะได้ประกาศออกมาอย่างเป็นทางการ! ข้านั้นจะขึ้นครองตำแหน่งเจ้าวิหารยอดนักบุญ! น้องเย่นั้นจะครองตำแหน่งเจ้าทรงเกียรติแห่งวิหารยอดนักบุญ มีอำนาจไม่แตกต่างจากข้าคนนี้!”

นักบุญสูงมารกระทิงนั้นเดินลงมารับและกอดคอลากเย่หยวนขึ้นไป

เย่หยวนที่ได้ยินนั้นก็ต้องผงะไปเช่นกัน แต่มันฟังดูไม่เลว

แน่นอนว่ามันย่อมไม่มีใครกล้าขัด

งานชุมนุมหมื่นภูติจบลงไปเหล่าภูติแท้ทั้งหลายต่างแยกย้าย เวลานี้ตัวนักบุญสูงวานรยักษ์นั้นก็ไม่อาจจะทนรอต่อไปได้อีก

“น้องเย่ ข้านั้นมีของขวัญเล็กๆ น้อยมาให้ ช่วยรับมันไว้ด้วยเถอะ!” วานรยักษ์กล่าวพร้อมยกกำไลมิติออกมาให้เย่หยวนด้วยรอยยิ้มกว้าง

“น้องเย่ ภายในนี้มันเปี่ยมล้นไปด้วยสมบัติของข้า! หากเจ้าสนใจอยากได้ก็เอามันไปได้เลย ข้านั้นแค่อยากจะขอให้เจ้าช่วยหลอมโอสถสวรรค์ให้เท่านั้น!” ปักษาใหญ่เองก็ไม่ยอมน้อยหน้า

คนทั้งสองนั้นยอมที่จะเสียเลือดเสียเนื้อเพื่อหวังให้เย่หยวนยอมหลอมโอสถสวรรค์ให้

เย่หยวนยิ้มตอบก่อนจะยกมือขึ้นมาดันของขวัญกลับไป “นักบุญสูงทั้งสอง เย่ผู้นี้ไม่ต้องการสิ่งของของพวกท่านหรอก!”

เมื่อคนทั้งสองได้ยินเช่นนั้น แน่นอนว่าหน้าของพวกเขาย่อมจะขาวซีดลง

“น้องเย่ สิ่งใดที่เฒ่ากระทิงมันให้เจ้าได้เราเองก็ให้เจ้าได้เช่นกัน! ทำไมต้องทำเช่นนี้ด้วย?” นักบุญสูงวานรยักษ์นั้นกล่าวขึ้นมาอย่างมึนงง