จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2722

“เจ้าเมืองสวรรค์ใต้จ้าวซุนขอคารวะท่านนักบุญสูง!”

เมื่อได้เห็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนทั้งห้าที่ตามหลังเย่หยวนมานั้นจ้าวซุนก็แทบจะหยุดหายใจลง

เย่หยวนทำได้จริง!

พวกเขาเหล่านี้คือยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียน พลังที่พวกเขาทั้งหลายได้แต่ฝันหาแต่ไม่มีใครสามารถเข้าถึงมันได้จริง!

เวลานี้ตัวจ้าวซุนนั้นรับทั้งตำแหน่งเจ้าเมืองสวรรค์ใต้และเจ้าหอใหญ่

“หึๆ น้องจ้าวไม่ต้องก้มหัวให้พวกเราหรอก ที่พวกเราทั้งห้ามาในวันนี้มันก็เพื่อขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้น!” ขาลเจิดนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม

“ใช่แล้ว ห้าสิบปีก่อนนั้นมันเป็นพวกเราเองที่ควบคุมสติตัวเองไม่ได้ทำให้ลงมือเลวร้ายลงไป!” นักบุญสูงชวดสวรรค์กล่าวตาม

“วันนี้พวกเรานั้นเอาของมาแทนคำขอโทษด้วย หวังว่าน้องจ้าวจะรับมันไว้” นักบุญสูงหมื่นคชสารกล่าวขึ้นตาม

การที่ห้ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นกลับมาเรียกเขาเป็นน้องนั้นมันย่อมทำให้จ้าวซุนแทบหมดสติลง

นักบุญสูงทั้งหลายนั้นกลับเรียกเขาเป็นน้อง!

ที่สำคัญไปกว่านั้นพวกเขานั้นยังมาเพื่อขอโทษ!

มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันแน่?

ตัวจ้าวซุนนั้นคิดไปว่าเย่หยวนจะตายไม่อาจกลับมาได้แล้วด้วยซ้ำ

แต่เวลานี้นอกจากว่าเย่หยวนจะกลับมาได้แล้วท่าทางของยอดฝีมือทั้งห้านั้นมันกลับพลิกหน้ามือเป็นหลังมือ

“อ่า! ท่านนักบุญสูงท่านจะกังวลเกินไปแล้ว ที่แห่งนี้มันมิใช่ที่จะมาคุยกัน เข้าไปในเมืองก่อนเถอะ”

แต่จะอย่างไรจ้าวซุนนั้นก็ยังไม่กล้าทำตัวใหญ่เหนือหัวอีกฝ่ายแม้แต่น้อย

เพราะอย่างไรเสียพวกเขานั้นก็คือนักบุญสูง!

การถูกคนทั้งห้านั้นเรียกว่าเป็นน้องมันย่อมทำให้จ้าวซุนลำบากใจอย่างมาก

“อาจารย์เย่ เชิญก่อนเลย!” แต่คนทั้งห้านั้นกลับปล่อยให้เย่หยวนเดินนำไปก่อน

จ้าวซุนเบิกตากว้างจนแทบถลนออกมา

“เจ้าหอสามนั้นช่างเก่งกาจล้ำนัก! ห้ายอดนักบุญสูงนั้นกลับให้เกียรติเขาถึงขนาดนี้!”

“หึ ตอนที่ห้าราชามาโจมตีแดนสวรรค์ใต้นั้นพวกเขาต่างวางตัวเหนือทุกชีวิต เวลานี้พวกเขาบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขึ้นมาได้แต่ท่าทางของพวกเขานั้นกลับเกรงใจเราขึ้นอย่างมาก!”

“ชิๆ เจ้าหอสามนั้นผูกมิตรกับทะเลหนามใต้และสยบเขาหมื่นอสูร! เวลานี้เมืองสวรรค์ใต้เราคงไม่มีอะไรให้ต้องกังวลอีกแล้ว!”

…

เมื่อเหล่านักยุทธในเมืองได้เห็นภาพนั้นพวกเขาต่างก็ต้องกล่าวขึ้นมาด้วยความภาคภูมิอย่างสุดใจ

แดนสวรรค์ใต้นั้นเดิมทีเป็นดินแดนที่แสนรันทดต้องมาอยู่กึ่งกลางระหว่างสองกองกำลังภูติแท้ที่ยิ่งใหญ่

แต่เมื่อเย่หยวนมาถึงนั้นทุกสิ่งอย่างมันกลับเปลี่ยนแปลงไปสิ้นเชิง

เย่หยวนนั้นเดินทางลงไปยังทะเลหนามใต้ก่อนที่ไม่นานทะเลหนามใต้จะส่งทูติขึ้นมาบอกว่าจะไม่คิดรุกรานแดนสวรรค์ใต้อีก

เย่หยวนนั้นเดินทางขึ้นไปยังเขาหมื่นอสูรก่อนที่จะกลับมาพร้อมคำขอโทษของห้านักบุญสูง!

เจ้าหอสามผู้นี้มันกลายเป็นดั่งเทพเจ้าในความคิดของคนทั้งหลายแล้ว!

หลังจากเข้าเมืองมาแน่นอนว่าการพูดคุยมันย่อมจะไม่จบลงง่ายๆ

ระหว่างที่คุยถามสารทุกข์สุกดิบกันไปเรื่อยนั้นเหล่านักบุญสูงทั้งห้าต่างก็วางตัวนอบน้อมอย่างมากจนทำให้พวกจ้าวซุนนั้นต้องถอนใจยาว

พวกเขานั้นรู้ว่าคนทั้งห้านั้นวางตัวเช่นนี้เพราะเห็นแก่หน้าเย่หยวน

หากลองคิดดูแล้ว เมิ่งฮั่นเฟิงนั้นมันช่างโง่เง่าที่ทิ้งเพชรในมือไปหาเศษหินอันห่างไกล!

ใต้เท้าของเขานั้นมีสุดยอดตัวตนเหนือสวรรค์อยู่แท้ๆ แต่ว่าเขานั้นกลับไปใช้วิธีชั่วร้ายจนทำให้คนเกลียดชัง

ครืน!

จู่ๆ วินาทีนั้นเองมันก็เกิดคลื่นพลังรุนแรงล้ำฟ้าดินกระแทกเมืองสวรรค์ใต้เข้า

“ตอนนี้ใครเป็นเจ้าเมืองสวรรค์ใต้กัน ข้าผู้นี้คือเมิ่งฮั่นเฟิง! ทำไมยังไม่รีบออกมาทักทายอีก?” เสียงดังลั่นฟ้าดินนั้นดังไปทั่วทุกซอกมุมของเมืองสวรรค์ใต้