จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2723

ตามเจ้า?

เขานั้นมีห้ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์เป็นผู้ติดตาม!

เจ้าไปเอาความกล้าที่ไหนมาใช้ให้คนระดับนี้ไปติดตามเจ้า?

ก่อนหน้านี้บนเขาหมื่นอสูรนั้นมันมีนักบุญสูงอยู่เพียงแค่สามคนเท่านั้น

คนไม่รู้นั้นมันไม่รู้จักกลัวอย่างแท้จริง!

เย่หยวนนั้นไม่ได้แสดงความไม่พอใจใดๆ ออกมาและมองหน้าเมิ่งฮั่นเฟิงด้วยรอยยิ้มเย็นเยือก “ให้ข้าติดตามเจ้า? เจ้าจะให้อะไรข้าได้กัน?”

เมิ่งฮั่นเฟิงนั้นยิ้มตอบกลับไป “ข้าได้ยินว่าเจ้านั้นมีวิชาการโอสถที่เหนือล้ำฟ้าดิน แม้แต่จ้าวซุนนั้นยังชื่นชมเจ้าไม่ขาด ข้าจะให้เจ้าครองตำแหน่งเจ้าหอใหญ่ของหอโอสถสวรรค์ใต้!”

เมิ่งฮั่นเฟิงนั้นคิดว่าเย่หยวนจะต้องยอมรับแน่นอน ด้วยตำแหน่งที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้

จ้าวซุนนั้นแสดงความไม่เคารพต่อตัวเขาออกมาอย่างชัดเจน แน่นอนว่าเขาย่อมไม่ชอบหน้าอีกฝ่ายแล้ว

หากเป็นก่อนหน้าเขาคงต้องรับมันไว้ไม่กล้าระบายออกมา

แต่ตอนนี้เขานั้นเป็นถึงนักบุญสูงแล้ว มีหรือที่เขาจะมาเกรงใจนักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวอีก?

เย่หยวนนั้นอดหัวเราะขึ้นไม่ได้เมื่อได้ยิน “แค่เจ้าหอใหญ่หอโอสถสวรรค์ใต้หรือ? มันไม่พอ!”

เมิ่งฮั่นเฟิงนั้นหัวเราะตอบกลับไป “เฮอะ พูดดีเสียจริง! เช่นนั้นเจ้าลองบอกมาสิว่าเจ้าต้องการอะไรกันแน่?”

เย่หยวนตอบกลับไป “ข้าต้องการให้เจ้าคุกเข่าลงกราบขอโทษนักยุทธทั้งเมืองสวรรค์ใต้นี้!”

เมิ่งฮั่นเฟิงที่ได้ยินต้องชักสีหน้าทันที “เด็กน้อย เจ้ากล้ามาเล่นลูกไม้กับข้าผู้นี้หรือ? เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้านั้นเป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนเพียงคนเดียวของแดนสวรรค์ใต้นี้! ทุกชีวิตนั้นข้าผู้นี้สามารถตัดสินมันได้สิ้น!”

เย่หยวนนั้นยิ้มตอบกลับไปอย่างไม่สนใจ “ลูกไม้? ข้าไม่มีเวลามาเล่นกับคนหน้าไม่อายอย่างเจ้าหรอก”

เมิ่งฮั่นเฟิงนั้นกัดฟันแน่นขึ้นมาเมื่อได้ยิน “เด็กน้อย เจ้ามันช่างกล้า กล้ามาท้าทายพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนเช่นนี้!”

เย่หยวนตอบกลับไป “ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมันเหนือล้ำมากหรือ?”

“เช่นนั้นเจ้าก็แหกตาดูเถอะว่าชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมันเหนือล้ำแค่ไหน!”

เมิ่งฮั่นเฟิงนั้นร้องลั่นขึ้นมาพร้อมปล่อยคลื่นพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนออกมาทำให้ทั้งเมืองต้องตกอยู่ในห้วงความกดดันมหาศาล

พลังของชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมันช่างน่ากลัวนัก!

ท่ามกลางพายุพลังกดดันนั้นแม้แต่ตัวจ้าวซุนที่มีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวเองก็ยังแทบไม่อาจประคองตัวไว้ได้

“ฮ่าๆๆ จักรพรรดิเซียน เก่งกาจนัก! ข้าล่ะกลัวเสียจริง!” ท่ามกลางเสียงหัวเราะนั้นนักบุญสูงขาลเจิดก็เดินออกมา

เมิ่งฮั่นเฟิงนั้นต้องเบิกตากว้างขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อ “เจ้า… เจ้าเองก็บรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนได้? นี่มัน… บ้าน่า!”

“ชิๆ ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมันช่างเก่งกาจเสียจริง! เช่นนั้นข้าเองก็คงเก่งกาจไม่น้อยเช่นกันแล้ว!” นักบุญสูงหมื่นคชสารก้าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

มุมที่เขาเดินออกมานั้นมันตรงข้ามกับจุดที่นักบุญสูงขาลเจิดปรากฏตัวขึ้นพอดี เป็นการตัดทางหนีของเมิ่งฮั่นเฟิงลงสิ้น

ได้เห็นนักบุญสูงหมื่นคชสารเช่นนั้นตัวเมิ่งฮั่นเฟิงย่อมจะสั่นสะท้านไปทั้งกาย!

“เจ้า…เจ้าเองก็บรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขึ้นมาได้?”

“เมิ่งฮั่นเฟิง เจ้าดูจะตกใจมากนะ! สุดท้ายมันก็แค่การบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมิใช่หรืออย่างไร? ดูเจ้าทำหน้าเหมือนตัวเองได้ขั้นสวรรค์เข้าสิ” นักบุญสูงชวดสวรรค์กล่าวขึ้น

เมิ่งฮั่นเฟิงนั้นแทบลืมหายใจไปแล้วในตอนนี้

ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียน!

เขานั้นแย่งชิงสมบัติจากมือคนทั้งหลายนั้นและฝ่าฟันความยากลำบากมากมายประกอบเต๋ากว่าจะขึ้นมาถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนได้เช่นนี้

แต่ใครจะไปคิดฝันว่าห้าสิบปีที่เขาเก็บตัวนั้นทุกอย่างภายนอกมันจะเปลี่ยนแปลงไปได้ปานนี้!

เขานั้นคิดไปว่าตัวเองจะเอาชนะคนทั้งห้านี้ได้หลังจากออกมาจากการเก็บตัวแล้ว

แต่ใครจะไปคิดฝันว่าคนทั้งห้านั้นเองก็จะบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขึ้นมาได้เช่นกัน!

“ชิๆ พลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งๆ กลางๆ อย่างเจ้านี้ก็คิดจะให้อาจารย์เย่ติดตามเจ้าไปด้วย หัวเจ้าไปโดนลาดีดมาหรืออย่างไร? อ่า พูดเช่นนั้นมันจะเป็นการดูถูกลาไปสินะ” นักบุญสูงราชสีห์เถื่อนกล่าวขึ้นมา

เมื่อได้เห็นนักบุญสูงราชสีห์เถื่อนและนักบุญสูงมฤคยักษ์แล้วสีหน้าของเมิ่งฮั่นเฟิงก็ซีดขาวราวกระดาษไป

“เจ้า พวกเจ้า กลับบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนกันได้หมดสิ้น?” เมิ่งฮั่นเฟิงนั้นรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ

ห้าภูติแท้บรรลุขึ้นมาได้สิ้น เช่นนั้นแล้วสมบัติที่เขาวางแผนร้ายแย่งชิงมานี้มันจะมีค่าใด?