จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2728

“อะไรนะ?! สามวัน?” เว่ยหยูนั้นแทบลืมความคับแค้นใดๆ ก่อนหน้าลงสิ้น

ศิษย์นิกายนอกนั้นไม่ว่าจะเป็นนิกายสวรรค์ไหนก็ตามอย่าว่าแต่สามวันแม้จะมีเวลาสามปีมันก็คงไม่อาจจะบรรลุสองขั้นขึ้นมาได้เช่นนี้

เมื่อลองคิดดูแล้วคนที่ทำเช่นนี้ได้มันคงมีแต่นักหลอมโอสถสวรรค์แล้ว

เว่ยหยูนั้นขมวดคิ้วแน่น “หรือว่ามันจะเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์? แต่มันเป็นผู้บรรลุสวรรค์!”

เรื่องที่ว่าผู้บรรลุสวรรค์แทบไม่มีใครเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์ได้นั้นเป็นความรู้ความเข้าใจพื้นฐาน

แม้ว่าพันธมิตรโอสถนั้นจะรวมห้ายอดแดนสวรรค์ไว้ใต้อำนาจได้แต่ว่าโอสถสวรรค์ที่สูงส่งเช่นนั้นต่อให้จะเป็นแค่โอสถสวรรค์ระดับหนึ่งมันก็แทบไม่เคยหลุดออกมาถึงโลกภายนอกเลย

เพราะฉะนั้นเว่ยหยูจึงไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าเย่หยวนทำมันได้อย่างไร

จงรุยนั้นยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป “ต่อให้จะเป็นที่นั่งแรกแห่งนิกายสวรรค์หยกแท้เราเองก็คงไม่อาจทำให้คนผู้หนึ่งบรรลุสองขั้นพลังแบบนี้ได้! ที่สำคัญฮั่นฟางมันนั้นยังไร้พรสวรรค์สิ้นดีด้วย!”

เว่ยหยูนั้นได้แต่ต้องหรี่ตาลงอย่างหนักใจ “ใครจะสนเล่าว่ามันเป็นอะไร! คิดมาท้าทายนิกายสวรรค์เจ็ดดาวข้าผลลัพธ์มันมีแต่ความตายเท่านั้น! ผู้อาวุโสรองออกจากการเก็บตัวเมื่อไหร่ข้าจะไปขอให้ท่านลงมือจัดการเอง!”

พูดไปเว่ยหยูก็เดินหนีไปด้วยใบหน้าแดงก่ำ

วันต่อมาถังเฉียนก็ออกจากการเก็บตัว

“ผู้อาวุโสรอง ไอ้เด็กคนนั้นมันโอหังจริง มันไม่คิดสนใจไว้หน้านิกายสวรรค์เจ็ดดาวเราแม้แต่น้อย! ท่านต้องช่วยข้าชำระความคับแค้นนี้ด้วย!” เว่ยหยูนั้นกัดฟันแน่นขึ้นมาอย่างไม่พอใจ

เวลานี้มันผ่านมาได้เกือบห้าวันแล้วแต่รอบกีบเท้าบนใบหน้าของเขามันยังปรากฏให้เห็นชัดไม่เลือนหาย

ได้ยินคำของเว่ยหยูเช่นนั้นถังเฉียนก็กล่าวขึ้นมา “แค่ตัวตลกเท่านั้น! ให้มันได้โอหังหลงตัวเองไปเสียหน่อยเถอะ วันที่เราออกเดินทางข้าจะสังหารมันให้เอง ถึงเวลานั้นมันจะได้เป็นการประกาศอำนาจของนิกายสวรรค์เจ็ดดาวเราด้วย!”

ในสายตาของยอดฝีมือพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวแล้วมันย่อมไม่มีอะไรน่ากลัว

การเดินทางเข้ามิติวิเศษในวันนี้ยอดนิกายสวรรค์ของดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยงนั้นต่างได้ส่งกำลังยอดฝีมือเข้าร่วมมากมาย

ถึงเวลานั้นมันคงกลายเป็นกองทัพที่ยิ่งใหญ่

การสังหารคนท่ามกลางสายตาของยอดฝีมือมากมายเช่นนั้นมันย่อมจะเป็นการแสดงพลังอำนาจที่ชัดเจน

…

เมื่อได้รับโอสถของเย่หยวนไปนั้นตัวฮั่นฟางก็แทบจะเปลี่ยนศาสนามานับถือเย่หยวนเป็นศาสดา เย่หยวนอยากรู้อะไรเขาก็จะหาคำตอบมาให้

แต่เย่หยวนนั้นรู้ดีว่าด้วยฐานะของฮั่นฟางในนิกายแล้วตัวเขาคงไม่มีทางรู้เรื่องเบื้องลึกเบื้องหลังพลังของนิกายสวรรค์หยกแท้ไปได้

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นเย่หยวนก็ยังได้ข้อมูลของนิกายสวรรค์หยกแท้มากมายจากปากของเขา

ในค่ำคืนเดือนดับนี้เย่หยวนได้พาต้าหวงพร้อมใช้พลังกฎแห่งห้วงมิติลอบเข้านิกายไปตามกระแสลม

“อาจารย์เย่ช่างมีวิชาการลอบเร้นที่เหนือล้ำนัก มันคงไม่ได้ด้อยไปกว่าเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนเลย!” ได้เห็นวิชาการลอบเร้นของเย่หยวนนั้นต้าหวงก็ต้องร้องขึ้นมาอย่างตกตะลึง

เย่หยวนนั้นมีทักษะการใช้งานกฎแห่งห้วงมิติที่ถึงขั้นล้ำฟ้า

ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นเข้าใจถึงเต๋าสวรรค์และใช้งานเต๋าได้ย่อมไม่แปลก

แต่เย่หยวนนั้นยังมีพลังแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกแต่เขานั้นกลับสามารถใช้วิชารอบเร้นได้ถึงขั้นนี้

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “มาเถอะ ไปดูรอบๆ ยอดหลักก่อน เผื่อว่าจะมีข่าวอะไรบ้าง”

พูดไปทั้งสองก็ลอบเข้ามาถึงยอดหลักของนิกายสวรรค์หยกแท้ได้

“อาจารย์เย่ ยอดหลักนี้มันใหญ่โตนัก เราจะลอบฟังอย่างไร?” ต้าหวงถามขึ้น

เย่หยวนยิ้มและหลับตาลงก่อนจะค่อยๆ ปล่อยคลื่นวิญญาณออกมา

ต้าหวงนั้นต้องอ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

ศาสตร์วิญญาณ!

เขานั้นสัมผัสได้เลยว่าวิญญาณดั่งเดิมของเย่หยวนนั้นมันแผ่กระจายออกไปเป็นวงกว้าง

เหมือนดั่งหมอกบางที่ไหลไปจนปกคลุมทั่วทั้งยอดหลัก!

ที่สำคัญวิชานี้มันช่างเบาบางแทบไม่อาจจะสัมผัสถึงได้เลย

เขานั้นมีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนและยังรู้ว่าเย่หยวนกำลังลงมือทำอะไรบางอย่างเขาจึงพอสัมผัสได้บ้าง

เช่นนั้นแล้วหากนิกายสวรรค์หยกแท้นั้นไม่มียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนแล้วพวกเขาย่อมจะไม่อาจตรวจจับการแอบฟังของเย่หยวนได้เลย