จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2780

ตอนที่ 2780 เสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพล!
“เทียนลู่ เจ้าเข้าใจผิดแล้ว! ที่แข็งแกร่งที่สุดนั้นมิใช่นิกายสวรรค์เจ็ดดาวเรา แต่เป็นเขาหมื่นอสูรต่างหาก! นักบุญสูง มารกระทิง สมบัติทั้งหลายนี้เขาหมื่นอสูรท่านรับไว้ครึ่งหนึ่งว่าอย่างไรเล่า?!”

ต้าวหยุนหันไปมองหน้ามารกระทิงด้วยรอยยิ้มทันที

คนที่อยู่ตรงนี้ไม่มีใครโง่จนมองไม่ออก

ต้าวหยุนใช้สมบัติห้าสิบเปอร์เซ็นต์นี้เพื่อซื้อใจเขาหมื่นอสูรให้ออกห่างเย่หยวน!

กำลังของเหล่ามนุษย์นั้นมันไม่ได้แข็งแกร่งมากแต่พวกเขานั้นต่างเป็นจักรพรรดิเซียนที่ชาญศึก

ส่วนทางฝั่งเขาหมื่นอสูร พวกเขาแม้จะมีจักรพรรดิเซียนอยู่มากกว่าเป็นเท่าตัว แต่ว่าพวกเขาส่วนมากนั้น

เป็นแค่จักรพรรดิเซียนที่เพิ่งบรรลุขึ้นมา

หากต้องทำศึกกันจริงๆ ต่างฝ่ายต่างต้องเสียหายกันหนักแน่

พวกเขานั้นเข้าใจเรื่องนี้ดี

กอปรกับเรื่องเส้นทางยุทธของเย่หยวนที่ถูกตัดลงนั้น ไหนจะเรื่องความขัดแย้งระหว่างพวกต้าวหยุนกับนิกายสวรรค์ยุทธมั่นที่มีมาแต่เดิมมันก็ยิ่งหนักหนา

ดูท่าแล้ว ต้าวหยุนนั้นคงคิดจัดการผู้บรรลุสวรรค์ออกไปให้หมดสิ้น

ส่วนสมบัติทั้งหลายนั้นพวกเขาก็ย่อมจะไม่คิดแบ่งให้ทางนิกายสวรรค์ยุทธมั่นด้วย

“นี่…” มารกระทิงได้แต่ต้องหันมามองหน้าเย่หยวนด้วยความลังเล

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียครึ่งหนึ่งของสมบัติตรงหน้านี้มันก็ล่อตาล่อใจเกินไป!

สมบัติตรงหน้าที่หลี่ฉางเซิงเก็บไว้นี้มันย่อมจะทำให้จักรพรรดิเซียนทุกคนต้องหวั่นไหว

แต่เมื่อต้าหวงได้เห็นท่าทางลังเลของมารกระทิง เขาก็อดร้องขึ้นไม่ได้

“ท่านมารกระทิง! หากไม่มีอาจารย์เย่แล้ว เขาหมื่นอสูรเราจะยิ่งใหญ่ได้อย่างนี้หรือ? หากไม่ได้อาจารย์เย่แล้วเราจะรอดจากการระเบิดตัวของแม่ทัพศึกแปดกองพลหรือว่าตอนนี้

ท่านกลับคิดจะทรยศหักหลังผู้มีคุณ?”

เมื่อมารกระทิงได้ยินเช่นนั้นเขาก็ยิ่งทำท่าทางลังเลออกมาหนักกว่าก่อน

แต่ต้าวหยุนกลับยิ้มตอบไป “สหายเต๋าต้าหวง ทำพูดท่านมันก็ไม่ถูกนัก! อาจารย์เย่นั้นช่วยพวกท่านหลอมโอสถบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิก็เพราะว่าเขามีเป้าหมายมาแต่เดิม! เขานั้นแค่อยากจะยืมพลังของพวกท่านทำลายหลี่ฉางเซิงลง ตอนนี้เมื่อความแค้นถูกชดใช้แล้ว เราก็ไม่ถือว่าติดค้างอะไรกันมิใช่หรือ? นี่จะถือเป็นการทรยศผู้มีคุณได้อย่างไร?”

หลัวหยุนชิงที่ได้ยินนั้นต้องตะโกนลั่นตอบกลับไป “ต้าวหยุน เจ้าชั่วที่มีปัญญาแค่ซ้ำคนล้ม! หากไม่ได้เย่หยวนนั้นป้องกันแรงระเบิดของแม่ทัพศึกแปดกองพลให้ตัวเจ้าจะยังได้มายืนกว่าพูดเช่นนี้อยู่หรือ? แล้วเจ้าลืมไปแล้วหรือว่าใครที่ช่วยพาเจ้ากลับออกมาจากวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต?!”

เรื่องในวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นมันมิใช่ความลับใดๆ หลัวหยุนชิงย่อมจะได้ยินมันมาสิ้น

แต่ต้าวหยุนนั้นยังคงเถียงกลับมาอย่างหนักแน่น

“เรานั้นต่างก็ใช้ประโยชน์ซึ่งกันและกันเท่านั้น เขาช่วยข้าไว้ก็เพื่อจะใช้งานข้ามิใช่หรือ? ตอนนี้เต๋าของเขาถูกตัดลงไปแล้วต่อให้จะเอาสมบัติไปเท่าไหร่มันก็ไม่ได้ประโยชน์เช่นกัน เพราะฉะนั้นจะแบ่งไปทำไมเล่า? สหายเต๋ามารกระทิงว่าอย่างไร?”

สุดท้ายแล้วต้าวหยุนก็โยนระเบิดกลับมาให้มารกระทิง

เพราะว่าการตัดสินใจของเขานั้นมันจะเป็นตัวตัดสินเรื่องราว

ต้าวหยุนนั้นเห็นชัดเจนจากสีหน้าว่าเหล่าจักรพรรดิเซียนของเขาหมื่นอสูรหลายคนเอง ต่างก็สนใจจะเอาสมบัติตรงหน้านี้ไป

มารกระทิงนั้นเองก็ย่อมจะเป็นหนึ่งในนั้น เพียงแค่ว่าเขานั้นไม่กล้าจะเปิดปากพูดต่อหน้าเย่หยวนเท่านั้น

เพราะวินาทีที่เขาลังเลนั้น มันก็แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขาทิ้งเย่หยวนไปแล้ว

คนที่ไร้อนาคตแล้วมันจะยังมีประโยชน์อะไรให้กันได้อีก?

“ท่านมารกระทิง!” ต้าหวงนั้นร้องลั่นขึ้นมา

มารกระทิงนั้นมองหน้าเย่หยวนก่อนจะพบว่าตัวเย่หยวนนั้นมองดูเรื่องราวด้วยใบหน้าเรียบเฉย

ราวกับว่าเรื่องตรงหน้านี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับตัวเขาเลย

เย่หยวนไม่คิดสอดพูดเถียงใดๆ แม้แต่คำเดียว

ดูท่าเขาคงยอมรับความเป็นไปได้แล้ว

เหล่าคนทั้งหลายนี้ต่างเป็นเจ้าของทวีปพิรุณใส พวกเขานั้นได้เห็นยอดอัจฉริยะมานักต่อนัก

เย่หยวนนั้นเป็นยอดอัจฉริยะที่จะขึ้นปกครองยุคสมัยได้ง่ายๆ

แต่เต๋าของเขานั้นมันกลับขาดลงไปทำให้เขาต้องจิตใจแตกสลาย

เขานั้นรู้ดีว่าหากเต๋าของเย่หยวนไม่ถูกปิดลง พวกต้าวหยุนทั้งหลายเองก็คงไม่กล้าพูดเรื่องนี้ขึ้นมา