จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2781
“พวกเจ้า เย่หยวนมีท่าทีสงบมากจนผิดปกติ หรือว่าเขาจะมีแผนสำรองอะไรอยู่?” หลังจากพวกเย่หยวนจากไปนั้นมารกระทิงก็อดกล่าวขึ้นไม่ได้
เพราะท่าทางของเย่หยวนนั้นมันสงบจนผิดปกติจริงๆ
ใครก็ตามที่ถูกทรยศเช่นนี้คงคับแค้นจนสุดใจ แต่เย่หยวนนั้นกลับนิ่งเงียบจนผิดปกติ
ตั้งแต่ต้นจนจบนั้นเขาทำท่าเหมือนมองดูเรื่องราวที่ไม่เกี่ยวข้องกับตน
เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายต่างเกรงเย่หยวนกันอยู่ไม่น้อย
เพราะไม่ว่าอย่างไรเสีย ท่าทางของเย่หยวนก็ทำให้หลายคนกังวลได้จริง
ต้าวหยุน ยิ้มตอบกลับไป “ท่านอย่าได้ลืมไปว่าคนที่ตัดเส้นทางของมันคือเต๋าสวรรค์มิใช่พวกเรา! คนที่ถูกสวรรค์ทอดทิ้ง ท่านคิดว่ามันจะมีโอกาสพลิกกลับมาได้หรือ?”
เมื่อคนทั้งหลายได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็สงบลงทันที
ใช่แล้ว สวรรค์ต้องการทำลายเจ้า เจ้าจะยังขืนคำสั่งสวรรค์ได้?
“ใช่! ไม่ว่าเขาจะเป็นยอดอัจฉริยะแค่ไหนมันก็ไม่มีใครอยู่เหนือสวรรค์ไปได้! จากวันนี้ไปมันจะมีแค่สี่ยอดแดนสวรรค์เท่านั้น!” เทียนลู่กล่าวขึ้นเสริม
…
ระหว่างทางกลับไปยังนิกายสวรรค์ยุทธมั่นนั้นมีแต่ความเงียบงัน
แต่สุดท้ายหลัวหยุนชิงก็ไม่อาจจะทนรับมันได้อีกต่อไป
“เย่หยวน เจ้าจะไปก็ไปเถอะ! ข้าจะสู้กับพวกมันให้จบเรื่องกันไป! ต่อให้กระดูกของข้าจะแหลกเป็นผงข้าก็ไม่ยอมออกจากดินแดนของนิกายสวรรค์ยุทธมั่นไปไหน!”
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ท่านนั้นเพิ่งบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมาได้กี่ปี? ต่อให้จะสู้จนกระดูกแหลกเป็นผงท่านก็จะหยุดยั้งพวกมันได้หรือ? ที่แห่งนี้ดูท่านดูเอาเถอะว่ามันเหลืออะไรบ้าง? ให้พวกมันไปแล้วจะเสียหายอะไรมากมาย?”
เพราะการต่อสู้ในครั้งนี้มันมีพื้นที่ของนิกายสวรรค์ยุทธมั่นเป็นสนามรบ
การต่อสู้ของจักรพรรดิเซียนมากมายรวมไปถึงการระเบิดตัวตายของแม่ทัพศึกแปดกองพล แน่นอนว่าสภาพของนิกายในตอนนี้มันย่อมจะเหลือแค่เศษซากปรักหักพัง
แต่หลัวหยุนชิงนั้นมีสายสัมพันธ์ที่แนบแน่นกับที่แห่งนี้
เวลานี้พวกเขาทำลายพันธมิตรโอสถลงได้และควรจะเป็นเวลาในการสร้างนิกายสวรรค์ยุทธมั่นขึ้นมาใหม่แต่จู่ๆ กลับจะถูกไล่ออกไปที่แดนสวรรค์ใต้ เรื่องนี้เขาย่อมจะยอมรับไม่ได้
แดนสวรรค์ใต้นั้นมันเล็กจนเกินไป
หากวัดกันที่ขนาดพื้นที่แล้วมันคงไม่ถึงหนึ่งในสี่ของแดนสวรรค์ทั้งหลาย
มีหรือที่หลัวหยุนชิงจะยอม?
เย่หยวน หรือว่าจิตใจอันเร่าร้อนของเจ้ามันได้พังลงพร้อมๆ เต๋ายุทธของเจ้าหรือ? หากเราร่วมมือร่วมแรงกันจริงๆ มันก็ไม่แน่ว่าจะแพ้หรอกนะ!”
เย่หยวนมองหน้าหลัวหยุนชิงก่อนจะกล่าวขึ้น
“พี่หลัว ต่อให้เราจะฟื้นนิกายสวรรค์ยุทธมั่นขึ้นมาแล้วจะได้อะไร? ต่อให้นิกายสวรรค์ยุทธมั่นจะปกครองห้ายอดแดนสวรรค์เหมือนพันธมิตรโอสถได้แล้วมันทำไม? ที่แห่งนี้มันเป็นแค่บ้านนอกหลังเขาเท่านั้น! หรือว่าสายตาของท่านมันจำกัดอยู่แค่ที่นี่แล้ว?”
“คนของห้านิกายสวรรค์เรานั้นสงสัยเสมอว่าทำไมโฉปู้ฉุนผู้เก่งกาจล้ำฟ้าคนนั้นวันหนึ่งกลับหายตัวไป วันนี้ข้าจะบอกความจริงท่านให้ เขานั้นเดินทางออกไปยังทะเล! เขานั้นรู้ดีว่าหากอยู่ในทวีปพิรุณใสต่อไปแล้วเขานั้นจะไม่ต่างอะไรจากกบที่นั่งมองกะลาครอบหัว! ท่านไม่คิดอยากไปดูโลกภายนอกบ้างหรือ?”
หลัวหยุนชิง หน้าเปลี่ยนสีไปทันทีที่ได้ยินก่อนจะร้องขึ้น “เจ้ามั่นใจได้…”
เย่หยวนตอบสวนไปทันที “เพราะข้าได้เห็นปราณดาบที่เขาทิ้งไว้ในทะเล!”
หลัวหยุนชิงสั่นสะท้านไปทั้งใจ ที่แท้แล้วท่านโฉนั้นกลับเดินทางออกทะเลไป!
“แต่… นิกายสวรรค์ยุทธ์มั่นเรา…”
เย่หยวนกล่าวขึ้นมาขัดอีกครั้ง “เต๋าของนิกายสวรรค์ยุทธมั่นมันย่อมจะต้องสืบทอดกันต่อไป! ถือว่าเห็นแก่หน้าท่านเจ้านิกายและผู้อาวุโสเหอ! แต่ว่ามันมิใช่ตอนนี้! ตอนนี้อวดดีไปมันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา!”
หลัวหยุนชิงนั้นมองหน้าเย่หยวนก่อนจะกล่าวขึ้น “เจ้า… บ้าน่า! เส้นทางยุทธของเจ้ามันถูกเต๋าสวรรค์ตัดลงแล้ว!”
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ชะตาของข้านั้นอยู่ในมือข้า มิใช่สวรรค์ที่จะมากำหนด!”
…
ในวันนี้นิกายสวรรค์ยุทธมั่นทั้งหมดได้ย้ายลงใต้ไป
แต่ถึงจะบอกว่าทั้งนิกายมันก็ไม่ได้มากมายอะไร
แต่ว่าด้วยเรื่องที่เย่หยวนสังหารหลี่ฉางเซิงด้วยดาบเดียวนั้น
มันได้ทำให้ศิษย์เก่าของนิกายสวรรค์ยุทธมั่นทั้งหลายกลับมารวมตัว
หวู่เฉิงเฉา หลินหลาน เหวินจิงซวนทั้งหลายนั้นต่างรอดออกไปได้เพราะว่าค่ายกลร้อยพิษที่เย่หยวนใช้
เวลานี้เมื่อได้ยินว่าเย่หยวนกลับมาแล้วพวกเขาย่อมจะเดินทางกลับมาที่นิกาย
นอกจากพวกเขาทั้งหลายนั้นแล้วมันยังมีศิษย์ของนิกายสวรรค์ยุทธมั่นอีกกว่าสามร้อยคนที่กลับมาด้วย
แต่นิกายสวรรค์อื่นๆ ทั้งสี่นั้นไม่ได้โชคดีเท่า
ต่อให้จะรวมทั้งสี่นิกายสวรรค์แล้วคนที่กลับมามันก็มีไม่ถึงสองร้อยคน
คนกว่าห้าร้อยนั้นคือกองกำลังที่เหลือรอดของดินแดนสวรรค์ห้าแสงอันยิ่งใหญ่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมเทพโอสถ
DDD...