จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2782

แต่หลัวหยุนชิงนั้นกลับต้องร้องลั่นกระทืบเท้าขึ้นมา “ไอ้เจ้านี่มันจะบ้าบิ่นเกินไปแล้ว! คิดชี้ดาบขึ้นสวรรค์นั้นมันจะไม่เท่ากับรนหาที่ตายหรือ?”

ดาบนี้มิใช่ดาบทั่วๆไป แต่เป็นดาบที่ก่อขึ้นจากเต๋าของเย่หยวน!

ดาบนี้มันคือเต๋าที่เย่หยวนบ่มเพาะมาทั้งชีวิต!

และการชี้ดาบนี้ขึ้นฟ้ามันก็เหมือนการทักท้วงในอำนาจสวรรค์!

มันเป็นการท้าทายเต๋าสวรรค์!

มีหรือที่เรื่องเช่นนั้นเต๋าสวรรค์จะปล่อยผ่านไป?

บนเขาหมื่นอสูรนั้นมารกระทิง วานรยักษ์และปักษาใหญ่พร้อมพวกต่างมองดูไปยังทิศใต้ด้วยความตกตะลึง

“เจ้านี่บ้าไปแล้วหรือ?”

“ชี้ดาบขึ้นฟ้ามันย่อมจะทำให้สวรรค์ไม่พอใจ! นี่คงเรียกเต๋าทุกข์ลงมาอีกครั้งแล้ว?”

“คงเป็นเช่นนั้น มันคิดจะเรียกเต๋าทุกข์เก้ากฎลงมาสองครั้งติดๆ กัน! ชิๆ ไม่ยอมแพ้ให้โชคชะตาต่อให้จะต้องเป็นต้องตาย! เย่หยวนนั้นดันตัวเองให้เข้าสู่สภาวะคับคันจะได้เดิมพันทุกอย่างได้! แต่ว่า…มันจะไหวเรอะ?”

นักบุญสูงทั้งสามนั้นต่างได้แต่มองดูด้วยเสียงหัวเราะเย้ยหยัน

การท้าทายสวรรค์นั้นมันเท่ากับรนหาที่ตาย

เดิมทีแล้วตัวเย่หยวนนั้นยังสามารถจะอยู่เป็นยอดคนได้แม้ไม่มีวรยุทธแต่ตอนนี้เขากลับเดินเข้าหาหายนะด้วยตัวเอง

ไกลออกไปนั้นเหล่าต้าวหยุนและจักรพรรดิเซียนทั้งหลายของสี่ยอดแดนสวรรค์ต่างก็สะดุ้งขึ้น

พวกเขานั้นมุ่งหน้ามายังเขาหมื่นอสูรด้วยความเร็วสูงสุดทันที

“หึๆ ไอ้เด็กนี่มันบ้าจริงๆ นี่คงเป็นไม้ตายสุดท้ายของมันแล้ว? ก็ดี

ในเมื่อมันคิดทำลายตัวเองเราก็จะได้ไม่ต้องไปลงมือใดๆ ด้วย” ต้าวหยุนนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยเสียงหัวเราะ

เทียนลู่นั้นกล่าวขึ้นมาตาม “มันคิดชี้ดาบขึ้นสวรรค์จริงๆ! คิดถามสวรรค์ว่ามันไม่ยุติธรรม? มันมีสิทธิหรือ?”

ต้าวหยุนนั้นยิ้มตอบกลับไป “มาดูกันเถอะ”

…

เย่หยวนชี้ดาบขึ้นฟ้าถามสวรรค์นั้นมันย่อมจะทำให้เต๋าสวรรค์ไม่พอใจส่งเต๋าทุกข์ลงมารับมือ

แต่พลังในครั้งนี้มันยิ่งใหญ่กว่าครั้งก่อนมากมาย

ในเวลาแค่ไม่ถึงปีนี้เย่หยวนได้เรียกเต๋าทุกข์ลงมาอีกครั้ง เรื่องเช่นนี้มันย่อมจะไม่เคยเกิดขึ้นที่ไหนมาก่อน

สองเต๋าทุกข์เก้ากฎมันหมายความว่าจะมีเต๋าทุกข์เก้ากฎใหม่ลงมาอีกครั้ง!

หมายความว่าเต๋าทุกข์ที่กำลังรวมตัวอยู่บนหัวเย่หยวนตอนนี้มันมีถึงสิบแปดกฎด้วยกัน!

เต๋าทุกข์เก้ากฎนั้นมันเป็นอะไรที่น่ากลัวล้ำแล้ว

แต่พลังของสองเต๋าทุกข์เก้ากฎมันย่อมจะยิ่งน่ากลัวกว่า

แต่ตัวเย่หยวนนั้นกลับนั่งนิ่งเหมือนไม่ได้รับรู้อะไรเลย

เขานั้นกำลังหลอมเต๋าของตนเอง!

ดาบที่ตั้งอยู่บนตราหยินหยางนั้นมันยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และดูชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ!

คลื่นพลังของมันก็ยิ่งน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ!

แต่คลื่นพลังจากบนท้องฟ้านั้นมันก็เหมือนจะตอบสนองต่อดาบที่รุนแรงนี้ พลังของมันยิ่งพัฒนามากขึ้นทุกวินาที

“ไอ้หนู เจ้ามันสร้างปัญหาเก่งจริง! สองเต๋าทุกข์เก้ากฎนั้นมันไม่ได้มีพลังเช่นนี้แน่! ดูท่าข้าว่ามันอาจจะเป็นสามเต๋าทุกข์เก้ากฎเลยด้วยซ้ำ!” หมี่เทียนกล่าว

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ใครสนเล่าว่ามันจะมีเต๋าทุกข์เก้ากฎกี่อย่าง! ไม่ว่ามันจะมามากแค่ไหนข้าก็จะรับมันไว้เอง! ข้าขอเดิมพันด้วยเต๋าของข้านี้ ข้าจะต่อต้านสวรรค์เอง!”

หมี่เทียนกล่าวขึ้น “อย่าได้หาว่าข้าไม่เตือนแล้วกัน ดาบนี้มันเชื่อมกับชีวิตของเจ้าแล้ว หากดาบเต๋านี้หักลงชีวิตของเจ้าก็จะมอดม้วยลงไปด้วย!”

เย่หยวนนั้นไม่ได้เดิมพันแค่เต๋าแต่เดิมพันด้วยชีวิต!

การหลอมสร้างดาบเต๋าที่ฝืนสวรรค์เช่นนี้ วันหน้าตัวเขาย่อมจะมีแต่ต้องฝืนสวรรค์ไปตลอดชีวิต!

แต่ละย่างก้าวของเขานั้นมันย่อมจะยากกว่านักยุทธที่มีเต๋าตามสวรรค์ไปนับร้อยๆ เท่า!

แต่เย่หยวนนั้นกลับไม่คิดสนใจและร้องออกมา “ข้ายอมฝืนสวรรค์ดีกว่าจะเดินไปเป็นคนธรรมดา!”

วินาทีที่เย่หยวนลุกขึ้นยืนนั้นบนท้องฟ้ามันก็เปลี่ยนสีไป “มาแล้ว!”

ตูม!

เสียงของเขายังไม่ทันขาดมันก็เกิดสายฟ้ากระแทกลงมาทันที

ทะเลนั้นมันถูกคลื่นพลังนี้ซัดจนเป็นคลื่นใหญ่

เย่หยวนนั้นสัมผัสได้ถึงพลังที่หนักหน่วงนั้นมันแทบจะบดขยี้เขาลง

“สามเต๋าทุกข์เก้ากฎ! ไอ้เด็กนี่มันท้าทายสวรรค์แล้วจริงๆ!” ต้าวหยุนนั้นได้แต่ต้องอ้าปากค้างกล่าวขึ้น

เพราะต่อให้จะอยู่ไกลถึงเขาหมื่นอสูรแต่ว่าเขานั้นก็ยังอดใจสั่นไม่ได้เมื่อสายฟ้านั้นผ่าลง

ไม่ต้องคิดเลยว่าคลื่นพลังที่ตัวเย่หยวนผู้อยู่กลางสายฟ้านั้นต้องรับมันจะหนักหน่วงแค่ไหน!

ต้าวหยุนยิ้มกล่าวขึ้น “พวกเจ้าลองเดากันดูหน่อยไหมว่าเขาจะรับสายฟ้าของเต๋าทุกข์นี้ไปได้กี่ครั้ง?”

“สาม!”

“ห้า!”

“เก้า!” ต้าวหยุนกล่าวขึ้นก่อนจะหันไปมองหน้าคนทั้งหลาย “จะอย่างไรเสียเขานั้นก็เป็นยอดอัจฉริยะแห่งยุคสมัยจริง! ต่อให้จะเป็นสามเต๋าทุกข์เก้ากฎมันก็คงไม่อาจทำลายเขาลงได้ก่อนจะถึงเก้าครั้งแน่!”