จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2794

บนท้องฟ้านั้นจู่ๆ ก็เย่หยวนร้องขึ้นมา

คำพูดนี้ทำให้กองทัพที่ตามหลังมาต้องหยุดเท้าลง

พวกเย่หยวนทั้งสองคนนั้นไม่คิดหันกลับแม้แต่น้อยและพุ่งตัวเพิ่มความเร็วหนีไปแทน

เห็นเช่นนั้นพวกจิงหลานทั้งหลายจึงได้แต่ต้องร้องลั่นขึ้นมา รู้ตัวว่าถูกหลอกเข้าให้จนใบหน้าแดงดำด้วยความอับอาย

“ไอ้เด็กสกุลเย่ พ่อเจ้านี้จะฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆ!”

“ไอ้สารเลว! เจ้าจะได้ลูกที่ไม่มีรูตูด!”

“ไอ้หนู ไม่ว่าเราจะต้องสูญเสียเท่าไหร่วันนี้เราก็จะล่าเจ้าให้ได้!”

…

จากด้านหลังนั้นมันมีเสียงร้องไล่มา

ตั้งแต่ที่หยางชิงร่วมเดินทางมาด้วยนั้นเย่หยวนและเขาพุ่งหน้าถอยหลังไปมาหลายต่อหลายครั้งทำให้กองกำลังที่ติดตามมานั้นเป็นได้แค่ของเล่น

เรื่องนี้ย่อมจะทำให้เผ่าทะเลทั้งหลายไม่พอใจ

ก่อนหน้านี้ตัวจิงหลานนั้นกังวลเรื่องความเสียหายแต่ตอนนี้พวกเขาไม่อาจจะเหลือที่ให้กังวลได้อีก สั่งการเรียกกองทัพทั้งหมดของทะเลพันทานตะวันมาทันที

ตอนนี้รอบด้านของพวกเย่หยวนนั้นมันมีแต่ภูติแท้มากมายอย่างไม่อาจนับ

แม้ว่าเหล่าชาวทะเลทั้งหลายจะไม่เก่งกาจพอต่อต้านพวกเย่หยวนแต่หากแค่ถ่วงเวลาแล้วมันย่อมจะไม่ยาก

“ฮ่าๆๆ ดีจริงๆ! สดชื่นดีจริง! ไม่ได้ลุยเช่นนี้มาแสนนานแล้ว! น้องเย่ ข้าต้องขอบคุณเจ้าจริงๆ!” หยางชิงนั้นถือหอกแทงไปมารอบตัวสังหารภูติแท้เผ่าทะเลมากมายไปอย่างไม่ยั้งมือ

เย่หยวนได้แต่ต้องกลอกตาหนี เจ้าบ้านี่มันอ่านสภาพตอนนี้ไม่ออกหรือ?

เราหนีไปไหนไม่ได้แล้ว!

แต่จู่ๆ เขาก็ร้องขึ้นมาขู่ด้วยเสียงดังลั่น “เลิกตามข้ามาเสียที! หากยังคิดตามมาข้าจะเรียกเต๋าทุกข์ของข้าลงมาแล้ว!”

“หยุด! ไม่ต้องตามมันแล้ว!” จิงหลานและพวกนั้นหยุดเท้าลงทันทีที่สิ้นเสียงเย่หยวน

เย่หยวนและหยางชิงนั้นผงะไปทันที ทำไมคำขู่แค่นี้ก็ได้ผลด้วย?

แต่ไม่นานพวกเขานั้นก็ได้พบว่ามันมีเรื่องไม่ชอบมาพากลแล้ว

เพราะเหล่าคนทั้งหลายนั้นต่างหยุดลงด้วยใบหน้าท่าทางสุดเคารพ

เย่หยวนและหยางชิงนั้นหันมองหน้ากันด้วยท่าทางตกตะลึง

“ฉิบหาย! เจ้าจะทำให้ข้าต้องตายไปด้วยแล้ว!” หยางชิงร้องขึ้น

ท้องฟ้าสั่นไหวพร้อมๆ กับคลื่นพลังรุนแรงเหนือโลกที่ค่อยๆ ปรากฏออกมาจากห้วงมิติ

เงาร่างหนึ่งก้าวออกมาด้วยท่าทางราวกับเทพเจ้าที่ลงมาเยือนโลกหล้า

“ขอคารวะท่านจักรพรรดิเฉียนกุย!”

คนทั้งหลายก้มหัวลงทันที

เพราะในทะเลทั้งหลายนั้น จักรพรรดิเที่ยงย่อมจะเป็นตัวตนที่สูงล้ำไร้เทียมทานที่สุด

และตอนนี้จักรพรรดิเที่ยงมันก็ปรากฏตัวขึ้นมาแล้ว!

พวกเย่หยวนนั้นหยุดเท้าลงทันทีเพราะเมื่อจักรพรรดิเที่ยงออกโรงเองแล้ว พวกเขาก็ไม่อาจจะหนีได้อีก

จักรพรรดิเฉียนกุยนั้นแปลงกายเป็นมนุษย์ด้วยท่าทางสูงส่ง

สายตาของเขานั้นมันมองดูเย่หยวนเหมือนเป็นแค่คนตายคนหนึ่ง

“ลูกน้องไร้ความสามารถ ทำให้ท่านต้องลงมือเอง! ท่านจักรพรรดิโปรดลงโทษข้าด้วย!”

จิงหลานร้องขึ้นมา ด้วยความหวาดกลัวและยอมรับผิด

กองทัพทะเลพันทานตะวันนั้นมันออกมาหมดสิ้นแต่กลับไม่อาจไล่ล่ามนุษย์คนเดียวลงได้

สุดท้ายนอกจากจะไม่อาจสังหารอีกฝ่ายลงแล้วยังต้องสูญเสียกำลังไปมากมายด้วย

พวกเขานั้นไล่ล่าเย่หยวนมานานถึงครึ่งเดือนแล้ว แต่กลับเป็นฝ่ายพวกเขาที่ต้องเสียสองยอดขุนศึกไปแทนพร้อมๆ กัน จักรพรรดิเซียนขั้นสุดอีกเก้าคน!

ส่วนความสูญเสียของจักรพรรดิหยกและเหล่านักยุทธพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศนั้นมันย่อมจะมากจนเกินนับ

ส่วนพวกเย่หยวนนั้นกลับยังอยู่ดีไร้การบาดเจ็บใด

จิงหลานและพวกนั้นแทบจะร้องไห้ด้วยความอับอาย

“หึ! ขยะเสียจริง!” จักรพรรดิเฉียนกุยนั้นร้องขึ้นมาพร้อมกระแทกพลังใส่พวกจิงหลานจนต้องกระอักเลือด

เย่หยวนและหยางชิงนั้นสัมผัสถึงแรงกดดันนี้ได้เช่นกัน