จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2806

ตอนที่ 2806 ข้อโต้แย้ง
เย่หยวนนั้นไม่ได้คิดกดดันพลังกัดกร่อนนั้นแม้แต่น้อย แต่ใช้พลังของสายเลือดเข้ารับทำให้ไม่อาจถูกกัดกร่อนได้แทน

สายเลือดโกลาหลนั้นมันเป็นสายเลือดที่แข็งแกร่งที่สุดของสามสิบสามสวรรค์

ไร้เทียมทาน!

เมื่อลองสัมผัสดูถึงพลังเลือดกัดกร่อนนี้เย่หยวนก็ต้องขมวดคิ้วแน่น

มันซับซ้อนยิ่ง!

เลือดกัดกร่อนนี้มันผสานเข้าเป็นหนึ่งกับเลือดของซ่งเหมียวจนไม่อาจจะแยกจากกันได้

ต่อให้เย่หยวนจะควบคุมปราณเทวะได้แม่นยำแค่ไหนมันก็ไม่มีทางจะแยกออกมาได้เช่นกัน

การผสานเช่นนี้มันรวมกันเป็นหนึ่ง ไม่อาจจะแยกจากกันได้เลย

หลังจากเย่หยวนหยุดตรวจซ่งเหมียวก็ยิ้มแห้งๆ กล่าวขึ้น “ซ่งผู้นี้ขอบคุณความหวังดีของน้องเย่ แต่ว่าซ่งผู้นี้รู้จักเลือดกัดกร่อนนี้ดีและคงไม่มีทางรักษาหายได้แน่”

เย่หยวนนั้นไม่คิดตอบกลับไปแต่ถามขึ้นมาแทน “ผู้อาวุโส คนที่ถูกพิษเลือดนี้เข้ามันคงมิใช่แค่ท่านหรอกใช่ไหม?”

ซ่งเหมียวพยักหน้ารับ “ดินแดนเหนือนั้นมันสงบสุขแต่ว่าคนส่วนใหญ่ก็เคยผ่านศึกกับเผ่าเลือดมาก่อน ทำให้คนส่วนมากติดพิษเลือดกัดกร่อนนี้สิ้น”

เย่หยวนตอบกลับไป “ข้าขอไปดูหน่อย”

ซ่งเหมียวยิ้มตอบและพาเย่หยวนออกไปอย่างไม่คิดปฏิเสธ

เหล่าอัจฉริยะนั้นล้วนเย่อหยิ่งเกินห้ามได้ หลังจากปล่อยให้เย่หยวนไปเจอความเป็นจริงเข้าแล้วสุดท้ายเขาก็คงยอมแพ้ไปเอง

พิษกัดกร่อนของเผ่าเลือดนั้นมันถูกคนมากมายศึกษาหาทางรักษา มิใช่แค่เหล่านักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้า แต่แม้แต่เหล่านักหลอมโอสถสวรรค์ระดับหก เจ็ด แปดหรือแม้แต่นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับเก้าเองก็ล้วนต่างเคยลองมาทั้งสิ้น

แต่มันไม่มีใครหาทางรักษาจริงๆ ได้

หากเลือดกัดกร่อนนั้นมันเข้าสู่ร่างกายแล้ว มันจะไม่มีทางแยกออกจากกันได้อีก

เว้นเสียแต่ว่าคนที่ถูกกัดกร่อนนั้นจะตายลง มันก็ไม่มีทางแยกเอาเลือดกัดกร่อนนั้นออกมาได้เลย

เวลานี้ในเมืองทัศน์เหนือนั้นมันมีกองทัพจักรพรรดิเซียนประจำอยู่ถึงสองพันคน

แต่เมื่อเย่หยวนเดินเข้ามาถึงที่ตั้งกองเขาก็ต้องขมวดคิ้วแน่นขึ้น

เพราะกองทัพสองพันนั้นมันเหลือจำนวนแค่ราวพันสี่ร้อยคน ที่สำคัญไปกว่านั้นคนส่วนมากยังบาดเจ็บ

บาดแผลมากมายนี้มันเกิดขึ้นจากพิษเลือดกัดกร่อน

“น้องเต้าเฉิน นี่มันสุดยอดมาก! หลังจากการรักษาของเจ้านั้นอาการพิษกัดกร่อนของข้ามันก็รู้สึกโล่งขึ้นมากเลยทีเดียว!”

“ฮ่าๆ แค่ลูกไม้นิดหน่อย! พวกท่านต้องทนกันอีกสักหน่อย สักวันข้าจะลบล้างพิษกัดกร่อนนี้และฟื้นคืนพวกท่านให้กลับมาแข็งแกร่งเช่นเดิมได้แน่!” ชายหนุ่มคนหนึ่งหัวเราะขึ้นอย่างมั่นใจ

“พี่เต้าเฉินนี่สมชื่อว่าเป็นยอดคนรุ่นใหม่ของนิกายยาสุดล้ำจริงๆ!”

“สุดยอดมาก! อนาคตของทวีปสวรรค์แรกมันคงอยู่ในมือพี่เต้าเฉินแล้ว!”

“พี่เต้าเฉินนั้นเป็นยอดอัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดเสียจริง! ในเต๋าโอสถนั้นจะมีใครในรุ่นเดียวกันเทียบเขาได้?”

…

คนทั้งหลายนั้นต่างกล่าวเยินยอขึ้นมาไม่ขาดสาย

เพราะว่าพิษเลือดนี้มันเหมือนแมลงร้ายที่ไม่อาจจะถูกทำลายลงได้สิ้นเชิง

เต้าเฉินนั้นทำให้คนทั้งหลายได้มีความหวัง

เหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายที่ติดพิษกัดกร่อนเลือดนั้นต่างรุมล้อมกล่าวชมเต้าเฉิน

พวกเขานั้นต่างปล่อยคำพูดเยินยอออกมาด้วยความหวังที่ว่าเต้าเฉินจะรักษาพวกเขาได้จริงๆ ในสักวัน

แม้ว่าพวกเขาจะรู้ดีว่าโอกาสนั้นมันแทบจะเป็นศูนย์ก็ตาม

สิ่งที่แม้แต่นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับเก้ายังทำไม่ได้ นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าจะทำได้?

แต่ว่าการรักษาของเต้าเฉินนี้มันก็ทำให้คนทั้งหลายรู้สึกสบายตัวขึ้นมากจริงๆ