จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2826
มันไม่ใช่แค่ตัวเย่หยวนเท่านั้น เหล่ามหาจักรพรรดิทั้งหลายต่างหายใจแทบไม่ทั่วท้องด้วยสีหน้าราวกับได้สมบัติล้ำค่ามาไว้ในมือ!
พิษเลือดกัดกร่อนในร่างของหยางชิงตอนนี้มันหายไปอย่างสิ้นเชิง
คนทั้งหลายเข้าใจดีว่านี่มันหมายถึงอะไร!
หลายพันปีที่ผ่านมานี้เหล่ายอดฝีมือที่ต้องตายลง เพราะพิษเลือดกัดกร่อนมันมีมากจนเกินกว่าจะนับ
แม้แต่คนรอบๆ ตัวเหล่ามหาจักรพรรดิทั้งหลายเองก็ตายตกกันลงไปมากมายเพราะพิษเลือดกัดกร่อนนี้
ต่อให้พวกเขาจะมีพลังเหนือฟ้าสวรรค์แต่ก็ไร้ปัญญาจะแก้ไขและต้องเฝ้ามองคนที่รักตายลงไปต่อหน้าต่อตา
ความรู้สึกนี้ทำให้คนแทบคลั่ง แต่ตอนนี้พวกเขาได้มีความหวังขึ้นมาแล้ว!
การที่เย่หยวนรักษาพิษเลือดกัดกร่อนได้นี้มันเป็นจุดเปลี่ยนของยุคสมัยเลยก็ว่าได้!
เพราะเรื่องนี้มันจะทำให้พวกเขาไม่ต้องเกรงกลัวเลือดกัดกร่อนกันอีกต่อไป!
หมายความว่าทหารในกองทัพสวรรค์แรกนับล้านๆ นั้นจะได้โอกาสเกิดใหม่!
มันหมายความว่าจะมียอดฝีมืออีกมากมายที่กลับลงสนามรบได้!
มันเป็นเรื่องที่ใหญ่เกินกว่าจะอธิบายได้ด้วยคำพูดสั้นๆ!
ทัพสวรรค์แรกนั้นมียอดอัจฉริยะมากมายอย่างไม่อาจนับได้ พวกเขานั้นต่างเป็นยอดคนที่มีอนาคตถึงระดับมหาจักรพรรดิ
แต่เพราะว่าพิษเลือดกัดกร่อนนี้พวกเขามากมายกลับต้องตายลงไปก่อนจะได้ยิ่งใหญ่
เวลานี้ด้วยการรักษาของเย่หยวนนั้นมันย่อมจะช่วยเหลือทำให้เหล่ายอดอัจฉริยะทั้งหลายได้มีโอกาสฟื้นตัวกลับมาอีกครั้ง
“จะสุดยอดเกินไปแล้ว! สุดยอดเกินบรรยาย! หากมีวิธีรักษานี้อยู่เราจะยังต้องกลัวเผ่าเลือดกันอีกหรือ?!”
“ฮ่าๆๆ…หลายพันปีมานี้สิ่งที่ยากเย็นที่สุดที่นักหลอมโอสถสวรรค์นับไม่ถ้วนต่างต้องยอมแพ้นั้นกลับถูกแก้ไขได้แล้วในที่สุด!”
“สุดยอด! ยอดเยี่ยม! หากวันหน้าต้องไปเผชิญกับเผ่าเลือดกันอีกมันก็คงไม่ต้องกังวลว่าจะโดนพิษเลือดกัดกร่อนอีกต่อไป!”
“สำเร็จจริง! มันสำเร็จจริง! ฮ่าๆๆ…”
เว่ยเหลียงนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมาพร้อมดวงน้ำตาที่ค่อยๆ เอ่อขึ้น
“เว่ยหยุน หากเจ้ายังอยู่มันจะดีกว่านี้สักแค่ไหนกัน! มันจะดี…” เสียงของเว่ยเหลียงตีบตันเงียบลงไป
มหาจักรพรรดิคนหนึ่งนั้นกลับร้องไห้ออกมาราวกับเป็นแค่เด็กตัวน้อย
จั่วเฉินเดินเข้ามาประคองร่างของเว่ยเหลียงพร้อมตบบ่าเขา “เว่ยหยุนเองก็คงดีใจอยู่ไม่น้อยแน่!”
เว่ยเหลียงพยักหน้ารับแต่ก็ยังไม่อาจหยุดน้ำตาที่ไหลนองหน้าได้
เย่หยวนนั้นรู้ดีว่าเว่ยเหลียงไม่ชอบหน้าเขาแต่ก็ไม่นึกว่าตัวเขาคนนี้กลับจะมีเรื่องราวเบื้องหลังที่ลึกซึ้งนัก
ได้เห็นใบหน้ามึนงงของเย่หยวนนั้นตัวตานเฟยก็เป็นคนกล่าวขึ้นตอบความสงสัย “เว่ยเหลียงและเว่ยหยุนนั้นเป็นสองพี่น้องที่ครั้งหนึ่งเคยถูกยกเป็นยอดอัจฉริยะของนิกายยาสุดล้ำ พวกเขาทั้งสองนั้นสนิทสนมรักกันอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวเว่ยหยุนนั้นเขาเป็นถึงยอดอัจฉริยะที่ถูกประเมินไว้ว่าอาจจะก้าวถึงระดับเจ้าโลกได้! แต่น่าเสียดายที่ก่อนนั้นตอนที่พวกเขายังเป็นแค่จักรพรรดิเที่ยงเว่ยหยุนถูกพิษเลือดกัดกร่อนเข้าในศึกใหญ่จนตายลงในที่สุด เรื่องนี้มันย่อมจะเป็นปมในใจของเว่ยเหลียงมาจนถึงวันนี้แน่!”
แท้จริงแล้วมันมิใช่แค่เว่ยเหลียงเท่านั้นที่มีน้ำตาไหลออกมา เหล่ามหาจักรพรรดิคนอื่นๆ เองก็ต่างมีน้ำตาไหลออกมาไม่น้อยเช่นกัน
เหล่ามหาจักรพรรดิทั้งหลายนั้นต่างก้าวเดินขึ้นมาจากผู้อ่อนแอ
ต่อสู้บ้าคลั่งมานับพันๆ ปีแน่นอนว่าพวกเขาย่อมจะต้องสูญเสียสหายและคนรักไปมากมาย
เวลานี้แม้ได้เห็นยาแก้เลือดกัดกร่อนอยู่ตรงหน้าแต่พวกเขาก็รู้ดีว่าคนรักที่จากไปแล้วนั้นคงไม่อาจหวนกลับ
มีหรือที่พวกเขาจะไม่หลั่งน้ำตาออกมาได้?
“เย่หยวน เจ้าได้หาวิธีรักษาเลือดกัดกร่อน มันไม่มีอะไรจะยิ่งใหญ่ไปกว่าเรื่องนี้แล้ว!” ตานเฟยกล่าวขึ้น
แต่เย่หยวนนั้นกลับส่ายหัวออกมาด้วยใบหน้าเครียด “ข้าเจอมันจริง แต่วิธีการเช่นนี้มันไม่อาจจะทำเป็นวงกว้างได้เลย เพื่อจะสร้างอ่างผลึกเพลิงโลหิตนี้ขึ้นมาข้านั้นต้องใช้แก่นเลือดไปกว่าหนึ่งในสามและอ่างผลึกเพลิงโลหิตนี้มันคงรักษาคนได้แค่ประมาณพันคนเท่านั้น ต่อให้จะเอาแก่นเลือดของร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนมาใช้ มันก็คงรักษาได้ไม่เกินห้าพันคนเช่นกัน หลังจากนั้นก็คงหมดหนทางรักษาอีก เพราะว่าแก่นเลือดของเผ่าเลือดนั้นมันหาได้ยากยิ่ง”
ตอนนี้ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดมันก็ยังเป็นแก่นเลือดของเผ่าเลือด
ผลึกเพลิงโลหิตที่เย่หยวนคิดค้นขึ้นมานี้มันย่อมจะต้องใช้แก่นเลือดของเผ่าเลือดเป็นส่วนผสมหลัก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมเทพโอสถ
DDD...