จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2826

สรุปบท ตอนที่ 2826 ความต้องการของเย่หยวน!: จอมเทพโอสถ

ตอน ตอนที่ 2826 ความต้องการของเย่หยวน! จาก จอมเทพโอสถ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 2826 ความต้องการของเย่หยวน! คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายAction จอมเทพโอสถ ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ตอนที่ 2826 ความต้องการของเย่หยวน!
มันไม่ใช่แค่ตัวเย่หยวนเท่านั้น เหล่ามหาจักรพรรดิทั้งหลายต่างหายใจแทบไม่ทั่วท้องด้วยสีหน้าราวกับได้สมบัติล้ำค่ามาไว้ในมือ!

พิษเลือดกัดกร่อนในร่างของหยางชิงตอนนี้มันหายไปอย่างสิ้นเชิง

คนทั้งหลายเข้าใจดีว่านี่มันหมายถึงอะไร!

หลายพันปีที่ผ่านมานี้เหล่ายอดฝีมือที่ต้องตายลง เพราะพิษเลือดกัดกร่อนมันมีมากจนเกินกว่าจะนับ

แม้แต่คนรอบๆ ตัวเหล่ามหาจักรพรรดิทั้งหลายเองก็ตายตกกันลงไปมากมายเพราะพิษเลือดกัดกร่อนนี้

ต่อให้พวกเขาจะมีพลังเหนือฟ้าสวรรค์แต่ก็ไร้ปัญญาจะแก้ไขและต้องเฝ้ามองคนที่รักตายลงไปต่อหน้าต่อตา

ความรู้สึกนี้ทำให้คนแทบคลั่ง แต่ตอนนี้พวกเขาได้มีความหวังขึ้นมาแล้ว!

การที่เย่หยวนรักษาพิษเลือดกัดกร่อนได้นี้มันเป็นจุดเปลี่ยนของยุคสมัยเลยก็ว่าได้!

เพราะเรื่องนี้มันจะทำให้พวกเขาไม่ต้องเกรงกลัวเลือดกัดกร่อนกันอีกต่อไป!

หมายความว่าทหารในกองทัพสวรรค์แรกนับล้านๆ นั้นจะได้โอกาสเกิดใหม่!

มันหมายความว่าจะมียอดฝีมืออีกมากมายที่กลับลงสนามรบได้!

มันเป็นเรื่องที่ใหญ่เกินกว่าจะอธิบายได้ด้วยคำพูดสั้นๆ!

ทัพสวรรค์แรกนั้นมียอดอัจฉริยะมากมายอย่างไม่อาจนับได้ พวกเขานั้นต่างเป็นยอดคนที่มีอนาคตถึงระดับมหาจักรพรรดิ

แต่เพราะว่าพิษเลือดกัดกร่อนนี้พวกเขามากมายกลับต้องตายลงไปก่อนจะได้ยิ่งใหญ่

เวลานี้ด้วยการรักษาของเย่หยวนนั้นมันย่อมจะช่วยเหลือทำให้เหล่ายอดอัจฉริยะทั้งหลายได้มีโอกาสฟื้นตัวกลับมาอีกครั้ง

“จะสุดยอดเกินไปแล้ว! สุดยอดเกินบรรยาย! หากมีวิธีรักษานี้อยู่เราจะยังต้องกลัวเผ่าเลือดกันอีกหรือ?!”

“ฮ่าๆๆ…หลายพันปีมานี้สิ่งที่ยากเย็นที่สุดที่นักหลอมโอสถสวรรค์นับไม่ถ้วนต่างต้องยอมแพ้นั้นกลับถูกแก้ไขได้แล้วในที่สุด!”

“สุดยอด! ยอดเยี่ยม! หากวันหน้าต้องไปเผชิญกับเผ่าเลือดกันอีกมันก็คงไม่ต้องกังวลว่าจะโดนพิษเลือดกัดกร่อนอีกต่อไป!”

“สำเร็จจริง! มันสำเร็จจริง! ฮ่าๆๆ…”

เว่ยเหลียงนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมาพร้อมดวงน้ำตาที่ค่อยๆ เอ่อขึ้น

“เว่ยหยุน หากเจ้ายังอยู่มันจะดีกว่านี้สักแค่ไหนกัน! มันจะดี…” เสียงของเว่ยเหลียงตีบตันเงียบลงไป

มหาจักรพรรดิคนหนึ่งนั้นกลับร้องไห้ออกมาราวกับเป็นแค่เด็กตัวน้อย

จั่วเฉินเดินเข้ามาประคองร่างของเว่ยเหลียงพร้อมตบบ่าเขา “เว่ยหยุนเองก็คงดีใจอยู่ไม่น้อยแน่!”

เว่ยเหลียงพยักหน้ารับแต่ก็ยังไม่อาจหยุดน้ำตาที่ไหลนองหน้าได้

เย่หยวนนั้นรู้ดีว่าเว่ยเหลียงไม่ชอบหน้าเขาแต่ก็ไม่นึกว่าตัวเขาคนนี้กลับจะมีเรื่องราวเบื้องหลังที่ลึกซึ้งนัก

ได้เห็นใบหน้ามึนงงของเย่หยวนนั้นตัวตานเฟยก็เป็นคนกล่าวขึ้นตอบความสงสัย “เว่ยเหลียงและเว่ยหยุนนั้นเป็นสองพี่น้องที่ครั้งหนึ่งเคยถูกยกเป็นยอดอัจฉริยะของนิกายยาสุดล้ำ พวกเขาทั้งสองนั้นสนิทสนมรักกันอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวเว่ยหยุนนั้นเขาเป็นถึงยอดอัจฉริยะที่ถูกประเมินไว้ว่าอาจจะก้าวถึงระดับเจ้าโลกได้! แต่น่าเสียดายที่ก่อนนั้นตอนที่พวกเขายังเป็นแค่จักรพรรดิเที่ยงเว่ยหยุนถูกพิษเลือดกัดกร่อนเข้าในศึกใหญ่จนตายลงในที่สุด เรื่องนี้มันย่อมจะเป็นปมในใจของเว่ยเหลียงมาจนถึงวันนี้แน่!”

แท้จริงแล้วมันมิใช่แค่เว่ยเหลียงเท่านั้นที่มีน้ำตาไหลออกมา เหล่ามหาจักรพรรดิคนอื่นๆ เองก็ต่างมีน้ำตาไหลออกมาไม่น้อยเช่นกัน

เหล่ามหาจักรพรรดิทั้งหลายนั้นต่างก้าวเดินขึ้นมาจากผู้อ่อนแอ

ต่อสู้บ้าคลั่งมานับพันๆ ปีแน่นอนว่าพวกเขาย่อมจะต้องสูญเสียสหายและคนรักไปมากมาย

เวลานี้แม้ได้เห็นยาแก้เลือดกัดกร่อนอยู่ตรงหน้าแต่พวกเขาก็รู้ดีว่าคนรักที่จากไปแล้วนั้นคงไม่อาจหวนกลับ

มีหรือที่พวกเขาจะไม่หลั่งน้ำตาออกมาได้?

“เย่หยวน เจ้าได้หาวิธีรักษาเลือดกัดกร่อน มันไม่มีอะไรจะยิ่งใหญ่ไปกว่าเรื่องนี้แล้ว!” ตานเฟยกล่าวขึ้น

แต่เย่หยวนนั้นกลับส่ายหัวออกมาด้วยใบหน้าเครียด “ข้าเจอมันจริง แต่วิธีการเช่นนี้มันไม่อาจจะทำเป็นวงกว้างได้เลย เพื่อจะสร้างอ่างผลึกเพลิงโลหิตนี้ขึ้นมาข้านั้นต้องใช้แก่นเลือดไปกว่าหนึ่งในสามและอ่างผลึกเพลิงโลหิตนี้มันคงรักษาคนได้แค่ประมาณพันคนเท่านั้น ต่อให้จะเอาแก่นเลือดของร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนมาใช้ มันก็คงรักษาได้ไม่เกินห้าพันคนเช่นกัน หลังจากนั้นก็คงหมดหนทางรักษาอีก เพราะว่าแก่นเลือดของเผ่าเลือดนั้นมันหาได้ยากยิ่ง”

ตอนนี้ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดมันก็ยังเป็นแก่นเลือดของเผ่าเลือด

ผลึกเพลิงโลหิตที่เย่หยวนคิดค้นขึ้นมานี้มันย่อมจะต้องใช้แก่นเลือดของเผ่าเลือดเป็นส่วนผสมหลัก

สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นคงตกไปอยู่ในมือศัตรูแล้ว!

ความสำเร็จนี้ยิ่งใหญ่จนเกินกว่าจะใช้ตำแหน่งแม่ทัพสูงมาตอบแทนได้

แต่หากจะให้คิดหารางวัล ตัวตานเฟยก็ไม่อาจจะคิดได้จริงๆ ว่ามันต้องใช้อะไรตอบแทน

เพราะฉะนั้นเขาจึงได้เลือกถามเย่หยวนขึ้นมาเอง

เย่หยวนหยุดคิดไปพักหนึ่งก่อนจะกล่าว “ข้านั้นอยากเข้าไปศึกษาวิชาโอสถทั้งหมดของนิกายยาสุดล้ำ!”

ตานเฟยที่ได้ยินต้องผงะไป “แค่นี้?”

เขานั้นคิดว่าเย่หยวนจะเรียกร้องอะไรใหญ่โต ไม่นึกฝันว่าความต้องการของเย่หยวนมันกลับจะเป็นเรื่องแค่นี้

แน่นอนว่าวิชาโอสถของนิกายยาสุดล้ำนั้นมันย่อมจะมิใช่สิ่งที่คนทั่วไปเข้าถึงได้

หากคิดจะเข้าไปศึกษาคนผู้นั้นก็ต้องมีตำแหน่งที่ใหญ่โตพอ

แต่เรื่องแค่นี้ไม่นับว่าเป็นงานสำหรับพันธมิตรสวรรค์แรกด้วยซ้ำ

ที่สำคัญไปกว่านั้นเทียบกับปาฏิหาริย์ที่เย่หยวนสร้างขึ้นมาแล้ว แค่วิชาโอสถนี้มันย่อมจะไม่เป็นปัญหาใดๆ

เย่หยวนพยักหน้ารับ “แค่นี้! แน่นอนว่าข้าจะไม่ได้เข้าไปดูวิชาของนิกายยาสุดล้ำฟรีๆ ตัวข้านี้ก็มีวิชาโอสถติดตัวมาไม่น้อย ข้าจะคัดลอกมันแล้วมอบกลับให้นิกายยาสุดล้ำในภายหลัง”

คำพูดนี้ทำให้คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้าง

เหล่ายอดคนทั้งหลายนั้นไม่มีใครโง่ พวกเขาย่อมจะรู้ดีว่าเย่หยวนที่ใช้หยกมุกเก้าใบออกมาได้เช่นนี้ย่อมจะมีวิชาที่เหนือล้ำติดตัวอยู่อีกไม่น้อย

แต่ของเช่นนี้ใครเจอก็ได้ไปและมีหรือที่คนอื่นจะไม่หวังครอบครองมัน?

แต่เย่หยวนนั้นกลับมีจิตใจกว้างใหญ่ราวกับมหาสมุทรคิดเปิดเผยวิชาที่เขาได้มานั้นมอบให้แก่นิกายยาสุดล้ำ!

……………………..