จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2853

เหมือนตัวชางหยงหนิงนั้นเองเขาก็ก้าวขึ้นมาถึงระดับแท้ได้ตั้งแต่ชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศใหญ่แต่หากเทียบแล้วเขาย่อมจะด้อยกว่าศิษย์ของนิกายยาสุดล้ำไปมาก

ในนิกายยาสุดล้ำนั้นระดับแท้คือมาตรฐานการเข้านิกาย

แต่มีคนไม่กี่คนที่สามารถก้าวไปถึงระดับลึกล้ำได้!

นักหลอมโอสถสวรรค์ส่วนใหญ่นั้นสามารถที่จะก้าวขึ้นระดับลึกล้ำได้ตอนที่พวกเขาอยู่ในระดับแปด

แต่มันก็มีบ้างที่ไม่อาจบรรลุระดับลึกล้ำไปได้เลย

คนที่สามารถบรรลุระดับลึกล้ำได้แต่ตั้งอยู่ระดับเจ็ดนั้นมันล้วนแล้วแต่เป็นยอดอัจฉริยะ!

ส่วนคนที่สามารถบรรลุระดับลึกล้ำได้แต่ตั้งบรรลุระดับเจ็ดไปใหม่ๆ นั้นย่อมจะกลายเป็นคนสำคัญที่นิกายให้ความสำคัญอย่างมาก

ยอดอัจฉริยะเช่นนั้นมันมีโอกาสขึ้นไปได้ถึงระดับเก้าในวันหน้า!

ส่วนคนที่บรรลุระดับลึกล้ำได้ตอนยังอยู่ระดับหกนั้นนอกจากโจวซ่งฉวนแล้วมันก็แทบไม่มีใครอีก

เป้าหมายของหลู่เต้าอี้นั้นมันคือการก้าวขึ้นระดับลึกล้ำก่อนจะบรรลุระดับเจ็ดเช่นกัน

แค่นี้มันก็คงเห็นได้ชัดเจนแล้วว่าโอสถสวรรค์ระดับแท้นั้นมันพัฒนาสู่ระดับลึกล้ำได้ยากแค่ไหน!

ส่วนคนที่บรรลุได้ตั้งแต่ระดับห้านั้นมันย่อมจะไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน!

แต่วันนี้มันได้เกิดขึ้นแล้ว!

ระดับลึกล้ำนั้นมันคือระดับคุณภาพโอสถสวรรค์แต่ก็นับเป็นอาณาจักรพลังด้วย

เพราะการจะขึ้นไปถึงระดับลึกล้ำได้นั้นมันย่อมจะต้องมีเต๋าโอสถที่เหนือล้ำฟ้าดิน มันต้องเป็นคนที่ก้าวขึ้นมาถึงปากทางของปรมาจารย์โอสถสวรรค์โกลาหลแล้ว

ตอนนี้ตัวเย่หยวนอยู่ในสภาวะไร้ตัวตนปล่อยให้เต๋าโอสถไหลผ่านร่างไป

การบรรลุขึ้นมานั้นมันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้แน่นอนแต่เย่หยวนนั้นกลับไม่ได้คิดจะหยุดแค่ที่ระดับลึกล้ำ

เพราะการดึงกฎของหยุนซานนั้นมันทำให้เย่หยวนได้เปิดหูเปิดตาจนตอนนี้เขาก็ยังคงจดจ่อกับคัมภีร์อยู่

เรื่องการบรรลุของตัวเองนั้นเขาไม่ได้สนใจเลย

เขานั้นยังคงสนใจเพียงแค่ความรู้ในแผ่นหยกตรงหน้าแต่ว่าทั้งนิกายยาสุดล้ำนั้นมันได้แตกตื่นกันไปทั่วแล้ว!

ข่าวนี้มันเหมือนดั่งบอกว่าตะวันขึ้นทางทิศตะวันตก แน่นอนว่าคนทั้งนิกายย่อมจะต้องอ้าปากค้าง

ข่าวเรื่องหลู่เต้าอี้เอาชนะหวางจี้ใดๆ นั้นถูกกลบหายไปสิ้น

ชัยชนะสิบเก้าครั้งต่อเนื่องกัน!

ตอนนี้เขาเอาชนะนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับหกมาได้กว่าครึ่งแล้ว!

แต่ว่าเรื่องราวที่หลู่เต้าอี้ใช้เวลากว่าครึ่งเดือนสร้างขึ้นมานี้มันกลับถูกการบรรลุของเย่หยวนบดขยี้ลงทันที

เย่หยวนยังไม่ทันได้ทำอะไรก็เอาชนะอีกฝ่ายได้เสียแล้ว!

เรื่องราวของพวกเขานั้นมันแตกต่างกันคนละชั้นมิติ!

เขาและหลู่เต้าอี้นั้นมันอยู่กันคนละโลกอยู่แล้ว

เรื่องการท้าทายของหลู่เต้าอี้นั้นเย่หยวนย่อมจะไม่คิดจดจำมันใส่ใจ

แต่การบรรลุของเย่หยวนนั้นมันได้แย่งความสนใจไปจากตัวหลู่เต้าอี้จนสิ้น!

ตอนนี้มันไม่มีใครไปสนใจยอดอัจฉริยะที่ตั้งโจวซ่งฉวนเป็นเป้าหมายอีกต่อไปแล้ว

เพราะตอนนี้มันได้มียอดอัจฉริยะที่เหนือกว่าโจวซ่งฉวนปรากฏขึ้นมา!

เย่หยวนนั้นไม่ได้แค่เอาชนะไปเฉียดฉิวแต่ว่าเขานั้นเอาชนะไปอย่างสิ้นเชิง!

ก่อนหน้านี้ตำนานของนิกายยาสุดล้ำนั้นคือการบรรลุระดับลึกล้ำตอนอยู่ระดับหกขั้นสุด

แต่เย่หยวนนั้นกลับบรรลุได้ด้วยระดับห้าเท่านั้น!

มันต่างกันอาณาจักรหนึ่งเต็มๆ!

เจ้าเป็นอัจฉริยะ?

ฮ่าๆ ไปนั่งเล่นคนเดียวไป!

ในสายตาของอัจฉริยะนั้นมันไม่มีคำว่าก้าวตามมีแต่ต้องเหนือกว่า!

ในความคิดของเย่หยวนย่อมจะไม่มีใครเทียบเคียงเขาได้

เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่คิดเสียเวลาไปประลองกับหลู่เต้าอี้

เมื่อทางสำนักฉินชานได้ยินเช่นนี้พวกเขาก็ต้องยืนนิ่งไปเป็นสิบๆ นาที!