จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2861
หยางชิงนั้นรู้สึกพองจริงๆ!
เขานั้นรู้สึกเหมือนร่างกายตัวนั้นมันกลายเป็นลูกโป่งที่กำลังถูกสูบลมเข้าอย่างไม่มีหยุด!
โอสถสวรรค์นี้มันจะยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!
ตูม!
เกิดแรงระเบิดขึ้นที่จุดที่หยางชิงยืนจนส่งหินดินลอยไปทั่วบริเวณ
กระบี่ของหลัวห่าวนั้นคือกระบี่สังหาร
“ตายแล้ว?”
“มันตายแล้วแน่! ไม่ว่าโอสถสวรรค์นั้นมันจะยอดเยี่ยมแค่ไหนมันก็คงไม่มีทางทำให้คนกินบรรลุสวรรค์ได้ในทันทีหรอก! จะอย่างไรมันก็ต้องมีเวลานั่งย่อยดูดซึมพลังของโอสถก่อน!”
“จริง! เย่หยวนมันคงตั้งใจมาเวลาเช่นนี้แน่ ไม่ว่าจะอย่างไรหยางชิงมันก็ต้องตาย เช่นนั้นแล้วโอสถสวรรค์ที่กินไปนี้มันจะมีคุณภาพเช่นใดเราก็ไม่ทราบได้เลย ช่างเป็นแผนการที่ชั่วร้ายนัก ปล่อยให้สหายต้องตายไปเพราะเรื่องเช่นนี้!”
…
กระบี่ของหลัวห่าวนั้นมันรวดเร็วเพียงใด?
กระบี่นี้มันเหมือนดั่งเป็นปาฏิหาริย์ในสายตาของคนทั่วไป!
เพราะฉะนั้นหยางชิงต้องตายแน่แล้ว!
แต่คนที่มาดูนั้นมันก็มีมหาจักรพรรดิอยู่หลายคน เวลานี้พวกเขาแต่ละคนนั้นต่างทำหน้าเหยเกออกมาตามๆ กัน
“จะแตกแล้วๆ!”
บนสังเวียนนั้นมันมีเสียงร้องลั่นหนึ่งขึ้นมาก่อนจะปรากฏร่างของหยางชิงขึ้นมาอีกครั้งด้วยเลือดอาบตัว!
ชัดเจนเลยว่ากระบี่ของหลัวห่าวนั้นมันทำให้เขาบาดเจ็บอย่างหนักหน่วง
แต่ว่าเขานั้นก็ได้ใช้ฤทธิ์ของโอสถวงจรอนันต์ช่วยให้หลบออกมาได้อย่างฉิวเฉียด!
แม้ว่ามันจะได้รับบาดเจ็บมากแต่ว่าตอนนี้คลื่นพลังของเขามันกลับไม่ตกลงแต่พุ่งทะยานขึ้นแทนจนบรรลุจักรพรรดิเที่ยงขั้นปลายไป
นอกจากนั้นแล้วจนตอนนี้มันก็ยังไม่หยุดเพิ่ม!
กำลังของเขานั้นพุ่งทะยานจนเหนือล้ำไปในทุกๆ ด้าน!
ไม่ว่าจะกายเนื้อ ปราณเทวะ พลังแห่งกฎหรืออะไรก็ตาม
ทุกคนนั้นต้องอ้าปากค้างขึ้น!
หยางชิงนั้นกลับหลบได้จริง?
เขานั้นเป็นศัตรูที่ไม่มีทางรับหลัวห่าวได้แม้แต่กระบวนท่าแท้ๆ แต่ทำไมถึงยังหลบกระบวนท่านี้ได้?
โอสถวงจรอนันต์มันดีปานนั้น?
ใช่แล้วแท้จริงโอสถสวรรค์นี้มันดีเหนือล้ำกว่าที่ใครๆ จะคิดฝัน!
เพราะว่าตอนที่เย่หยวนหลอมมันได้เกิดการกลายพันธุ์ขึ้น
ด้วยพลังพรของเขานั้น!
ฤทธิ์ของโอสถวงจรอนันต์นี้มันรุนแรงกว่าโอสถวงจรอนันต์ระดับลึกล้ำทั่วๆ ไปถึงสิบเท่าได้!
พลังโอสถรุนแรงนั้นมันยังคงไหลเข้าร่างหยางชิงไปอย่างบ้าคลั่งเหมือนว่าเป็นเขื่อนกั้นน้ำที่พังทลายลง!
นอกจากนั้นแล้วหยางชิงยังเข้าสู่สภาวะที่แปลกประหลาดด้วย
เดิมทีนั้นเขาย่อมจะไม่อาจตามการเคลื่อนไหวของหลัวห่าวได้ทัน
แต่ตอนนี้การเคลื่อนไหวของหลัวห่าวในทุกท่วงท่ามันกลับไม่อาจรอดพ้นสายตาเขาไปได้
เหตุผลที่เขายังเจ็บปานนี้ได้มันก็เพราะว่าร่างกายของเขานั้นขยับได้ไม่ทันแค่นั้น
แต่เขาก็ยังหลบรอดเอาชีวิตออกมาได้
“หึ! กินโอสถวงจรอนันต์ไปแล้วจะทำไม? ข้าจะไม่เปิดโอกาสให้เจ้าได้หลอมฤทธิ์โอสถหรอก!”
หลัวห่าวนั้นหัวเราะขึ้นพร้อมกระบี่ที่เปล่งพลังออก!
จากนั้นเขาก็ฟันกระบี่ออกมาอย่างบ้าคลั่ง!
แต่ละกระบี่ของเขานั้นมันรุนแรงกว่าครั้งก่อนเสมอ!
บนสังเวียนนั้นมันมีเงากระบี่เกิดขึ้นทั่วทุกหนแห่งจนทำให้ผู้คนมองไม่อาจเห็นอะไรได้ แต่ในใจของหลัวห่าวนั้นมันกำลังสั่นกลัว!
กระบี่นั้นสามารถฟาดฟันต่อเนื่องได้ยอดฝีมือด้านกระบี่อย่างหลัวห่าวย่อมจะเข้าใจและใช้มันให้เป็นประโยนช์ได้ดี
แต่ละกระบี่ที่ฟันออกมานั้นมันยิ่งทำให้พลังทำลายล้างรุนแรงจนน่ากลัว
แม้แต่อันดับหนึ่งเฉาเตียนนั้นเองก็ยังไม่กล้าจะปล่อยให้เขาได้ร่ายกระบี่เป็นเวลายาวนานเช่นนี้
แต่กระบี่นั้นกลับค่อยๆ ถอยห่างหยางชิงไป!
“หลัวห่าวเก่งกาจนัก! ไอ้ปู่นี่มันคงได้ตายอย่างไม่มีที่กลบฝังแล้ว!”
“สมชื่อว่าเป็นมือกระบี่อันดับหนึ่งในอาณาจักรจักรพรรดิเที่ยงจริงๆ! หลัวห่าว สังหารมันเลย!”
“ฮ่าๆๆ…โอสถวงจรอนันต์ห่าเหวใดเล่า อ่อนแอ! อ่อนแอเกินไปโว้ย!”
…
เหล่าจักรพรรดิเที่ยงและจักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั้นต่างไม่รู้ถึงสภาพจิตใจของหลัวห่าวในตอนนี้
พวกเขาได้เห็นหลัวห่าววาดกระบี่อย่างดุดันนั้นพวกเขาก็ต้องร้องขึ้นมาเป็นเสียงเดียว
แต่ว่าสุดท้ายก็ต้องถูกตบจนหน้าหัน!
ตูม!
ท่ามกลางเงากระบี่ทั้งหลายนั้นมันมีแสงสีดำพุ่งผ่านเข้าไปตรงกลาง!
กระบี่ทั้งหลายนั้นจางหายไปทันทีอย่างไร้ร่องรอย
ร่างของหลัวห่าวนั้นมันปลิวออกไปด้านหลังเหมือนว่าวที่หลุดจากสาย
หยางชิงยืนกำหอกไว้ในมือด้วยคลื่นพลังที่เหนือล้ำฟ้าดินไร้เทียมทาน!
แม้ว่าเขานั้นจะบาดเจ็บทั่วร่างแต่ว่าเขานั้นกลับมีสภาพสุดสง่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมเทพโอสถ
DDD...